24 - ทำความเข้าใจ

ทำความเข้าใจ

ตกเย็น

"มีอะไร" ปากหยักเอ่ยถามขึ้นทันที เมื่อรับสายจากคนปลายทาง

[อยู่ไหนว่ะ...ได้ข่าวมาว่าทางมึงได้หยุดยาวสามเดือนเลยเหรอ]

"อืม...มึงได้ยินมาไม่ผิดหรอก"

[แล้วตอนนี้มึงอยู่ที่ไหน]

"กูก็มาพักผ่อนสิถามได้...หยุดงานยาวทั้งที กูจะเอาให้คุ้มเลย" เสียงเข้มเอ่ยบอก พร้อมกับเหลือบสายตาไปเห็นหญิงสาวเปิดประตูออกมา พร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ของเธอ

"แค่นี้ก่อนน่ะ กูมีเรื่องต้องจัดการ"

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

ปุยเมฆรีบตัดสายทิ้ง แล้วเดินตรงดิ่งไปหาหญิงสาวทันที พร้อมกับจ้องมองไปที่กระเป๋าใบใหญ่ของเธอ

"อ้วน...คิดจะทำอะไร" เสียงเข้มเอ่ยถามขึ้นมา แล้วแย่งกระเป๋าจากมือของหญิงสาวมาถือไว้เสียเอง

"ก็จะกลับไง..." หญิงสาวพยายามจะแย่งกระเป๋าของเธอคืนมา "ในเมื่อคุณไม่กลับ ฉันก็จะกลับเอง"

"เค้าก็บอกแล้วไม่ใช่เหรออ้วน ว่าจะพักที่นี่ต่ออีกไง" ชายหนุ่มพูดขึ้นมาพร้อมกับจ้องมองหญิงสาวตาไม่กระพริบ

"แต่ฉันอยากกลับ"

"อ้วน...มีเหตุผลหน่อย" ชายหนุ่มพูดขึ้นมาเสียงดัง จนทำให้หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง

"เหตุผลเหรอ...ฉันขอลาออก"

"อ้วน!" ร่างสูงยืนนิ่งเงียบไปสักครู่ เมื่อได้ยินคำที่หญิงสาวพูดออกมาเสียดื้อๆ

"ทำไม...ถึงอยากลาออกล่ะ อยากหนี อยากหลบหน้าอะไรเค้าขนาดนั้นอ้วน" แล้วถามขึ้นมาอีกครั้ง

"ฉันเหนื่อย..." หญิงสาวถอนหายใจยาว พร้อมกับเอ่ยออกมา

"มาถึงขนาดนี้แล้ว...ใครจะยอมให้ออกไปได้ง่ายๆ มานี้เลย!!... ยัยตัวแสบ คิดว่าฟันเค้าแล้วจะทิ้งเค้าไปงั้นเหรอ"

ปัง!

ร่างสูงวางกระเป๋าลง และจับหญิงสาวอุ้มขึ้นพาดบ่า ปิดประตูเสียงดัง พาเดินเข้าไปด้านในห้องคืนทันที

"ปล่อยน่ะ..." หญิงสาวพยายามดิ้นแต่ก็ไม่เป็นผล

ร่างสูงอุ้มเธอมาที่เตียง แล้วทุ่มหญิงสาวลงบนเตียงทันที ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้เขยิบตัวถอยหนี ร่างสูงก็ตามมาคร่อมตัวของหญิงสาวเอาไว้ แล้วจับล็อคแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้เหนือศรีษะ เพื่อไม่ให้เธอได้ขยับหนีไปไหนได้อีก

"อ้วน...เราจะคุยกันดีๆ หน่อยไม่ได้เลยเหรอ" เสียงนุ่มเอ่ยอ่อนลง พร้อมกับจ้องมองใบหน้าหญิงสาวนิ่ง อย่างพยายามใจเย็นลง

"งั้น...ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม"

"ครับ" ปุยเมฆเอ่ยรับเสียงเบา พร้อมกับพยักหน้ารับ เชิงอนุญาต

"คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ในเมื่อคุณก็ได้มันไปหมดแล้ว ฉันมันก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีอะไรให้คุณหรอก คุณยังจะต้องการอะไรจากฉันอีก..." หญิงเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา พร้อมกับจ้องมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างต้องการคำตอบ

"อ้วน!" ร่างสูงเอ่ยเรียก พร้อมกับก้มลงไปหาหญิงสาวหวังจะหอมแก้ม เเต่เธอกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเสียก่อน

"..."หญิงสาวไม่ตอบอะไรออกมา ได้แต่ขบตาหลับไว้ เพราะขยับไม่ได้

"ขอโทษ"

เสียงเอ่ยขอโทษของคนร่างสูงที่ข้างหู พร้อมกับยอมละมือออกจากข้อมือของหญิงสาวและลุกขึ้นนั่ง แล้วจึงช่วยประคองตัวของหญิงสาวให้ลุกขึ้นมานั่งลงข้างๆกัน

"ไม่กลับได้ไหม เราอยู่เที่ยวที่นี่ต่อกันก่อนค่อยกลับน่ะ ไหนๆเค้าก็จ่ายค่าที่พักไปแล้วด้วย อ้วนไม่เสียดายเหรอ แล้วอีกอย่างไม่ให้ลาออกไปไหนด้วย อยู่ด้วยกันแบบนี้แหล่ะ...น่ะครับ" เสียงเอ่ยถามจริงจังขึ้นมาอีกครั้ง และจ้องมองสบตากับหญิงสาว

"ก็ได้" หญิงสาวยอมอ่อนลง และพยักหน้ารับ

"เย้...ฟอดดดด..." ร่างสูงดีใจจนตัวโยน รีบสวมกอดคนข้างกาย แล้วหอมแก้มของเธอไปหนึ่งฟอด

"อื้อ...จะทำอะไร" หญิงสาวมองค้อนใส่ทันที

"ชื่นใจเมียไงครับ"

"เดี๋ยวน่ะ...คุณพูดอะไร ใครเป็นเมียใคร" หญิงสาวเลิกคิ้วมอง

"ก็อ้วนไงนี่ล่ะ เมื่อคืนเราก็..."

"หยุดพูดเลยน่ะ มีอะไรกันแค่คืนเดียว เขาไม่เรียกผัวเมียหรอก" ต้นข้าวรีบสั่งห้ามทันที เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มกำลังจะพูดอะไรออกมา

"พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง"

"ก็หมายความตามที่พูดนั้นแหล่ะ"

"ได้...จะเอาแบบนี้ใช่ไหม ได้เลย!!" ร่างสูงจับต้นข้าวนอนลงไปอีกครั้ง แล้วตามขึ้นมาคร่อมตัวเธอไว้

"จะ ทำอะไร" หญิงสาวเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก

"ก็จะย้ำให้รู้ไปเลยไง ว่าเป็นเมียจริงๆ"

"ฉะ ฉันพูดเล่น" หญิงสาวพยายามดันร่างสูงออก

"ไม่ได้พูดเล่นน่ะอ้วน และจะทำจริงๆด้วย" ชายหนุ่มแกล้งแหย่ เมื่อเห็นว่าคนด้านล่างเริ่มกลัวขึ้นมาจริงๆ

"แต่...ขะ ข้าวยังเจ็บอยู่น่ะ" เสียงหวานเอ่ยบอก พร้อมกับเเลี่ยนสรรพนามที่เรียกแทนตัวเองว่าข้าว

"ก็ใครล่ะ ที่พูดว่าไม่ใช่เมีย หืม..." เสียงนุ่มเอ่ยแซวขึ้นมาอีกครั้ง

"..." หญิงสาวได้แต่เม้มปากแน่น ส่ายหน้าไปมาทันที

"ทีหลังอย่าท้าทายแบบนี้อีกน่ะ ดูสิแข็งไปหมดแล้ว" ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมกับจับมือของหญิงสาวมากุมตรงเป้ากางเกงของตน

"มะ เมฆ!"

"ช่วยหน่อยครับ" เสียงกระเส่าเอ่ยขึ้นบอก

"ชะ ช่วยยังไง"

"อ้วนเป็นคนทำให้มันแข็งเองน่ะ มาช่วยรับผิดชอบหน่อยครับ"

"รับผิดชอบยังไง" ต้นข้าวเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ

"ทำยังไงก็ได้ ให้มันได้ปลดปล่อย เดี๋ยวมันก็อ่อนลงเองแหล่ะ"

"คือ...ข้าว ยังเจ..."

"รู้ครับว่ายังเจ็บ...มานี้มา" แขนแกร่งโอบกอดหญิงสาวมานั่งลงบนตัก พร้อมเอ่ยเสียงนุ่มบอก

"มะ เมฆจะให้ข้าวทำอะไร" หญิงสาวทำหน้าตาไม่เข้าใจ

ร่างสูงเอนตัวไปด้านหลัง มือหนาจับมือของหญิงสาวลวงลงไปใต้กางเกงของเขา

"จับมันเลยครับ...มันเป็นของอ้วนน่ะ มอบให้อ้วนคนเดียวเลย" เสียงนุ่มเอ่ยบอก พร้อมกับจ้องมองใบหน้าของหญิงสาว ด้วยสายตาหวานเยิ้ม

"มะ เมฆ มันร้อนมากเลย ข้าวว่าเมฆไปเข้าห้องน้ำดีกว่าน่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกไม่ทันจบ ก็รีบชักมือกลับ และดีดลุกขึ้นยืน วิ่งออกไปด้านนอกทันที

"อะ อ้วน...อ่าห์ ยัยตัวแสบ ทิ้งกันกลางคันแบบนี้เลยเหรอ เดี๋ยวเถอะ! หายเจ็บเมื่อไหร่ พ่อจะกระแทกให้จมเตียง ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย คอยดู" ชายหนุ่มนิ่งค้างอยู่สักพัก เมื่อโดนหญิงสาวปล่อยให้อารมณ์ค้างกลางอากาศ แล้วรีบเดินเข้าไปห้องน้ำอย่างทรมาน

"ไงล่ะมึง...แข็งไม่รู้เวล่ำเวลา เจอทิ้งกลางทางเลยเป็นไงล่ะ" ชายหนุ่มก้นด่า พร้อมกับแม่นางทั้งห้าชักรูดอย่างเร่งรีบ เพื่อให้ได้ปลดปล่อย