26 - กอบโกยความสุข NC

กอบโกยความสุข NC

"ว้ายยยย...พี่จะทำอะไร" หญิงสาวร้องขึ้นมา เมื่อโดนชายหนุ่มจับตัวพลิกขึ้นมาอยู่ด้านบนตัวของชายหนุ่ม โดยที่ส่วนนั้นยังเชื่อใจกันอยู่

"ขึ้นให้เค้าหน่อย...ที่รัก" เสียงเอ่ยบอกที่ข้างหู

"พี่อดอยากมาจากไหนค่ะ ขะ ข้าวทำไม่เป็น" หญิงสาวตาโตขึ้นมาทันที

"เค้าไม่ได้อดอยากมาจากไหนหรอกครับ เพียงแค่เค้าเก็บไว้รอของดีๆ แบบอ้วนนี้ไงครับ"

"..." หญิงสาวจ้องมองหน้าชายหนุ่มนิ่งไม่รู้จะตอบอย่างไร

"นะครับ...ขึ้นให้เค้าหน่อย" เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นอีกครั้ง พร้อมสายตาที่ออดอ้อน

"ก็ได้ค่ะ...พี่ลุกขึ้นนั่งได้ไหมค่ะ"

"ครับ..." ปุยเมฆลุกขึ้นมานั่ง ตามที่หญิงสาวเอ่ยขอ พร้อมกับหญิงสาวที่จัดแจงให้เขานั่ง

"ข้าว อยากมองหน้าพี่" หญิงสาวพูดขึ้นมาพร้อมกับเอาแขนพาดบ่าชายหนุ่มไว้

"อ่าห์...ทำไมเมียเค้าหุ่นเอ็กซ์ขนาดนี้เนี้ย" มือหนาจับสะโพกของหญิงสาวไว้ แล้วมืออีกข้างก็ลุบที่กน้าอกวนไปมา แล้วสบตาหวานกับหญิงสาวอย่างหวานเยิ้ม

"ชอบไหมค่ะ" เสียงหวานเอ่ยถาม เมื่อสะโพกมนเริ่มขยับเข้าออกทีช้าๆ แล้วควงสะโพกหมุนอย่างยั่วยวน

"ครับ...อ่าห์ เสียวหัวชิป อ่าห์ เมียกูแมร่งสุดยอดไปเลย..." ชายหนุ่มสบถออกมา พร้อมกับเอ่ยชมหญิงสาวไม่ขาดปาก

หญิงสาวประคองแก้มสองข้างของชายหนุ่มไว้แล้วก้มลงฉกชิมดูดปากทันที แต่เอวก็ยังคงควงหมุนไม่หยุด

จ้วบ จ๊าบ

เสียงดูดปากกันดังจ้วบจ้าบออกมาออกอย่างต่อเนื่อง

"พูดไม่เพราะเลยน่ะค่ะ" หญิงสาวต่อว่าเมื่อละออกจากปากหยัก

"หึ...เรียนแบบเค้าเหรอ หืม" มือหนาเลื่อนขึ้นมาเช็ดคราบน้ำลายที่เปื้อนรอบริมฝีปากให้แก่หญิงสาว

พั่บ พั่บ พั่บ

หญิงสาวยังคงเร่งจังหวะเพิ่มขึ้นตามเรื่อยๆ แถมยังใช้วิธี เข้าสุดออกสุดเอาใจชายหนุ่มเสียเต็มที่

"อ๊ะ...พี่เมฆขา ดูดแรงๆเลยค่ะ ข้าวชอบ เสียว ไม่ไหวแล้ว" เสียงหวานเอ่ยออกมาเมื่อโดนชายหนุ่มดูดกระชากอกตู้ม พร้อมกับเสียฝหวานที่เอ่ยร้องขอ

"โอ้ยยย...ที่รัก จะทำให้เค้าหลงไปถึงไหน แค่นี้ก็ไม่ไหวเเล้วน่ะ ที่รักเด็ดขนาดนี้" ชายหนุ่มละออกจากเต้าอวบ เอ่ยชมหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม

"แล้วชอบไหมค่ะ" เสียงหวานเอ่ยถามอีกที

"พอก่อนครับ เดี๋ยวแตกก่อน" ชายหนุ่มรีบจับสะโพกของหญิงสาวให้หยุด

"ข้าวหยุดไม่ได้แล้ว...อ่าห์ พี่เมฆ ข้าว..." หญิงสาวรีบเพิ่มจังหวะเร็วและแรงขึ้นกว่าเดิม

จนปุยเมฆเองก็ทนไม่ไหว เมื่อใกล้จะถึงฝั่งเต็มที มือหนารีบจับหญิงสาวไว้แล้วดันร่างให้เธอนอนราบไปกับที่นอน เมื่อรับรู้ถึงแรงตอดรัดของร่องคับแคบนั้น

"อ๊ะ...แรงๆ สิค่ะ ข้าว..."

"ได้เลยที่รัก เค้าจัดให้จ่ะ เมียจ๋า"

ปุยเมฆจึงจับขาของหญิงสาวทั้งสองข้างขึ้นมาพาดบ่า แล้วเป็นฝ่ายเร่งจังหวะนั้นแทนทันที เมื่อหญิงสาวร้องขอ

"ละ ลึก จะ จุก"

ตั่บ ตั่บ ตั่บ

เสียงเนื้อกระทบกันดัง บวกกับเสียงครางของทั้งสองดังกึกก้องไปทั่วห้องอย่างต่อเนื่อง

"อ้ายยยย/อ้าสสสส" ทั้งสองร้องออกมาอย่างสุขสมพร้อมเพรียงเมื่ออารมณ์ไปถึง จุดสูดสุง แล้วนอนหอบหายใจเหนื่อยอย่างหมดแรง

"หมดแรงแล้วเหรอ...ที่รัก หืม" ชายหนุ่มเป็นฝ่ายถามขึ้นก่อน เมื่อปรับลมหายใจเป็นปกติ

"ข้าวจุก"

"อย่าพึ่งยอมแพ้สิที่รัก คืนนี้ยังอีกยาวไกลน่ะแล้วยังไม่ได้เล่นท่ายากเลย ดูสิฝนก็ดันเป็นใจให้เราเสียด้วย" เสียงนุ่มเอ่ยแซวขึ้นมา พร้อมกับลุกขึ้นถอดถอนแก่นกายออก พร้อมกับน้ำรักที่ไหลย้อนออกมาเปรอะเปื้อนบนผ้าปูที่นอน

หญิงสาวจึงลุกขึ้นมาตาม แล้วกำลังจะก้าวท้าวลงจากเตียง แต่กลับโดนแขนแกร่งรวบไว้เสียก่อน

"จะไปไหนครับ" มือหนารีบคว้าตัวของหญิงสาวเอาไว้ทันที

"ห้องน้ำไงค่ะ"

"ใครบอกว่าจะพอแค่นี้"

"หมายความว่ายังไง" หญิงสาวมองเลิกคิ้วมองอย่างสงสัยทันที

"เปลี่ยนท่าครับ"

"ว้าย..." ต้นข้าวที่ไม่ทันได้ตั้งตัวถูกชายหนุ่มจับนอนพลิกคว่ำ ตั้งเข่าขึ้นทันที

สวบ

มือหนาจับแก่นกายจ่อเข้าไปในร่องคับแคบนั้นอีกครั้งทันที ที่จัดท่าให้หญิงสาวเสร็จ

"อ้ายยย...พี่เมฆ ลึกมากเลย"

"แล้วชอบไหมครับ" ชายหนุ่มโกงตัวเข้าไปหา เเล้วเอ่ยถามใกล้ๆที่ข้างหู ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

"พี่เมฆเอาข้าวแรงๆ ได้เลยค่ะ ข้าวไหว" เสียงหวานเอ่ยสั่ง โดยทิ้งความอายไปเลย

เพี้ยะ เพี้ยะ

ฝ่ามือหนาตบเข้าไปที่บั้นท้ายของหญิงสาวด้วยความหมั่นไส้

ตั่บ ตั่บ ตั่บ

แล้วบทเพลงรักของทั้งก็ดำเนินต่อไป จนไม่รู้ว่ากี่รอบต่อกี่รอบ จนไม่มีใครยอมใคร เกือบฟ้าใกล้สว่าง ที่ทั้งคู่หมดแรง เเล้วหลับไปด้วยกันทั้งคู่

@กรุงเทพมหานคร คอนโดของปุยเมฆ

วันนี้ทั้งคู่เดินทางกลับมาถึงกรุงเทพฯในช่วงเย็นของวัน หลังจากที่ใช้เวลาพักผ่อนนานอยู่สองสัปดาห์ (ไม่เรียกว่าพักผ่อนหรอกมั้ง น่าจะเรียกว่าฮันนีมูนมากกว่า เพราะทั้งคู่ไม่ได้ออกไปไหนเลย แถมฝนตกเกือบทุกวัน และพวกเขาก็มีอะไรกันทุกวัน)

"ทำไม ไม่ไปส่งข้าวที่บ้านล่ะค่ะ ในเมื่อพี่เมฆก็ไม่ได้ไปกองแล้ว" เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นเมื่อเข้ามาภายในคอนโด

"ไม่มีงานที่กอง ก็ไม่ได้หมายความว่าอ้วนจะว่างนี้ครับ"

"อ้าว...ทำไมล่ะค่ะ" หญิงสาวถามกลับด้วยความไม่เข้าใจ

"อ้วนก็ต้องอยู่กับเค้าสิ...แล้วพรุ่งนี้คุณพ่อกับคุณลุงนัดประชุมที่บริษัทครับ"

"ข้าวต้องไปด้วยใช่ไหม" หญิงสาวถามขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง

"ก็ต้องไปอยู่แล้ว อ้วนเป็นใครครับ ลืมไปแล้วเหรอ"

"เอ่อ..."

"หรือว่าอ้วนอยากให้เค้าบอกกับทุกคนเรื่องของเรา"

"อย่าน่ะค่ะ ข้าวขอน่ะค่ะ อย่าพึ่งบอกเรื่องของเรากับทุกคนเลยน่ะค่ะ" เสียงหวานเอ่ยขอร้องคนร่างสูงตรงหน้า

"อ้วน...อ้วนไม่เชื่อใจเค้าเหรอครับ" ปุยเมฆเอ่ยถามอย่างจริงจัง

"คือ...ข้าวยังไม่พร้อม แล้วอีกอย่าง ข้าวก็เป็นแค่ผู้ช่วย ส่วนพี่..."

"เฮ้อ...ครับ เค้าเข้าใจ" ร่างสูงถอนหายใจยาว พร้อมกับพยักหน้าให้เเก่หญิงสาว

"เดี๋ยวค่ะ...ห้องข้าวอยู่ทางโน้น" ต้นข้าวรีบเอ่ยห้าม เมื่อชายหนุ่มถือกระเสื้อผ้าของหญิงสาว เดินไปทางห้องนอนส่วนตัวของเขา

"ใครบอกจะให้อ้วนนอนห้องนั้นล่ะ ต่อไปอยู่ห้องนี้นะครับ"

"แล้วถ้าพี่พัด กับพี่ชีโน่ มาล่ะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อเข้ามาถึงภายในห้องนอนกว้างของชายหนุ่ม

"เค้าเปลี่ยนรหัสห้องใหม่แล้ว ไม่มีใครรู้หรอก สบายใจได้น่ะ"

"ค่ะ"

"มาให้เค้าชื่นใจหน่อย" ปุยเมฆกางแขนเตรียมจะกอดหญิงสาว

"อื้อ...ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าน่ะค่ะ วันนี้ข้าวทำอะไรให้ทาน" แต่กลับโดนหญิงสาวห้ามไว้เสียก่อน

"ครับ...ฟอด...ชื่นใจ" ปุยเมฆจึงต้องยอม แล้วรีบขโมยหอมแก้มหญิงสาวไปหนึ่งฟอด แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีอย่างอารมณ์ดี

"พี่เมฆ!"