29 - คุมเกม

คุมเกม

"อ้วนครับ" ปุยเมฆเรียกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

"อะไร" หญิงสาวหันมามองหน้ากับชายหนุ่ม

ร่างสูงลุกขึ้นเดินเข้าไปหาหญิงสาว แล้วสวมกอดทันที

"ขอชื่นใจหน่อย ฟอด..." ร่างสูงหอมแก้มหญิงสาวทันที

"พี่เมฆ...ที่นี่ไม่ใช่บ้านน่ะค่ะ เดี๋ยวคนอื่นก็เข้ามาเห็นหรอก" หญิงสาวตะลึงตาใส่ทันที

"ใครจะมาเห็นล่ะ...เขากลับไปกันหมดแล้ว" ปุยเมฆเอ่ยบอก แต่ก็ไม่ยอมละแขนที่โอบกอดหญิงสาวไว้ออกจากเธอ

"แต่ ถึงยังไง ที่นี่มันก็ไม่เหมาะอยู่ดีค่ะ" หญิงสาวพยายามจะดันอกแกร่งของชายหนุ่มออก

มือหนาช้อนคางมนของหญิงสาวขึ้นมา จ้องมองส่งสายตาหวานเยิ้ม ร่างสูงก้มลงมาหมายจุมพิตหญิงสาวตรงหน้า

ทว่า

แกร๊ก!

"เห้ย...กูขอโทษว่ะ" ชีโน่รีบเอ่ยขอโทษทันที ที่เปิดประตูเข้ามาโดยไม่ได้เคาะ แล้วเจอชายหนุ่มกำลังแสดงความรักกัน

"มีอะไร!" ปุยเมฆจ้องโทษตวัดสายตามองค้อนเพื่อนทันที ที่เข้ามาขัดจังหวะ

"เปล่า...แค่จะมาบอกว่าเย็นนี้กูขอไปดื่มฉลองที่ห้องมึงน่ะเพื่อน"

"กูไม่ว่าง" ปุยเมฆเอ่ยตอบกลับไป แล้วก้มมองหญิงสาวในอ้อมกอดที่ตอนนี้ไม่กล้าสู้หน้าใคร มุดอยู่ในอกแกร่งของเขา

"อ้าว!...มึงไม่มีงานไม่ใช่เหรอ" ชีโน่ถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

"ใช่ไง"

"งั้นก็แปลว่าว่างสิ"

"ไม่ว่าง กูจะไปค้างบ้านเมีย" ปุยเมฆตอยออกไป แล้วก้มมองหญิงสาว

"ได้ทีแล้วขิงกูเลยน่ะไอ้นี้ งั้นกูขอให้มึงมีความสุขมากๆน่ะเพื่อน กูไปล่ะ"

"เออ...รีบๆไปเลย คนจะสวีทกับเมีย" ได้ที ปุยเมฆรีบเอ่ยปากไล่เพื่อนทันที

ปัง!

เมื่อเสียงปิดประตูเงียบลง ต้นข้าวที่มุดอยู่ในอกแกร่งของชายหนุ่ม เงยหน้าขึ้นถามร่างสูงทัรที

"พี่พูดอะไรของพี่ ใครเป็นเมียพี่"

"พูดความจริงไงครับ...ก็อ้วนนี้ไง เมียเค้า" ปุยเมฆเอ่ยตอบ พร้อมกับกำชับอ้อมกอดแน่นขึ้น

"ขี้ตู่ พูดเอง เออเอง"

"ครับ ยอมรับ ไปกันเถอะ"

"ไปไหนค่ะ" หญิงสาวเลิกคิ้วสูงสัย

"ไปบ้านอ้วนกันไงครับ ไหนบอกว่าจะกลับบ้านยังไงล่ะ ไม่ไปแล้วเหรอ"

"เปล่าค่ะ...พี่เดินออกไปก่อนสิค่ะ"

"ครับ...ไปกัน" ปุยเมฆรับคำ แล้วเป็นฝ่ายเดินนำหน้าหญิงสาวออกไป ด้วยท่าทางปกติ

@บ้านของไตรภพ

"น้ำเสียงรถใครมาน่ะ ออกไปดูหน่อยสิ" ไตรภพเอ่ยสั่งลูกชาย ที่พึ่งกลับจากมหาวิทยาลัยเพราะวันนี้ เป็นวันสุดสัปดาห์

ส่วนไตรภพหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลมา ร่างกายก็ไม่ค่อยปกติ ลูกทั้งสองจึงไม่ให้ไปทำงานอีก

"ครับ...เดี๋ยวน้ำไปดูให้" ต้นน้ำเอ่ยรับปากแล้วรีบเดินฮัมเพลงออกไปทันที

สักพักตอนน้ำเดินกลับมาพร้อมกับสิ่งของ และอาหารเต็มไม้เต็มมือที่ทั้งสองซื้อมา

"ใครมาล่ะน้ำ" ไตรภพเอ่ยถามเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า แต่ก็ไม่ได้หันหน้าไปมอง เพราะมัวแต่ก้มอ่านหนังสืออยู่

"พ่อ!" หญิงสาวเอ่ยเรียก แล้วรีบพุ่งข้าวไปหาไตรภพทันที

"ข้าวมาได้ยังไงลูก อ้าว คุณเมฆ!" ไตรภพหันไปถามลูกสาว แต่ก็ต้องสะดุดตา เมื่อเห็นว่ามีซุปตาร์หนุ่มเดินเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวด้วย

"สวัสดีครับ" ปุยเมฆรีบยกมือขึ้นไหว้ผู้อาวุโสของบ้านทันที

"ครับ เป็นไงมาไง ถึงมาที่นี่กันได้" ไตรภพหน้ารับ แล้วถามกลับไป

"ช่วงนี้ผมว่างงาน แล้วต้นข้าวอยากกลับมาบ้านด้วย เลยอาสามาส่งน่ะครับ แต่มัวพากันซื้อของเพลินไปหน่อย เลยทำให้ค่ำไปเลย" ปุยเมฆเอ่ยตอบไตรภพไป

"นั่งก่อนสิลูก ค่ำมืดแล้ว ยังก็ค้างที่นี่เสียเลยสิ ขับรถกลางคืนมันอันตราย" ไตรภพเอ่ยบอก

"พ่อ/ครับ" ปุยเมฆรีบตอบรับทันที แต่หญิงสาว ได้แต่ทำหน้ายับยู่ยี่ แล้วลุกขึ้นเดินขึ้นชั้นบนไปทันที

"ดูสิลูกคนนี้" ไตรภพส่ายหน้าให้ในความเอ็นดูต้นข้าวเล็กน้อย

"สวัสดีอีกครั้งน่ะครับคุณพ่อ ผมขอเรียกพ่อน่ะครับ"

"..." ไตรภพยิ้มให้ และพยักหน้ารับ

ทั้งสองนั่งคุยกันไปได้อยู่สักพัก จนถึงเวลาอาหารมื้อค่ำ ต้นข้าวจึงลงมาเพื่อจัดเตรียมสำรับ

สักพัก

เมื่อทั้งหมดรับประทานอาหารกันเรียบร้อย และเตรียมตัวที่เข้านอน ต้นข้าวที่อาบน้ำเสร็จแล้ว เดินถือหมอนกับผ้าห่มลงมาให้แก่แขก

"พี่อาบน้ำแล้วเหรอ...ข้าวเอาผ้าห่มมาให้" ต้นข้าวเอ่ยถาม เมื่อเห็นชายหนุ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

"อ้วน...เค้าไปนอนกับอ้วนน่ะ" เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นอ้อนคนตรงหน้าทันที แล้วดึงหญิงสาวลงมานั่งที่ตักของตน

"พี่เมฆค่ะ...ที่นี่เราไม่ได้อยู่กันแค่สองคนน่ะค่ะ อีกอย่างเข้าเกรงใจพ่อค่ะ"

"อ้วน...แต่เค้าชินนอนกับอ้วนแล้วนี้ เค้านอนคนเดียวไม่หลับ แล้วอีกอย่างก็แปลกที่ด้วย" เสียงนุ่มอ้อนคนตรงหน้าพร้อมกับเอาคางเกยไหล่ของหญิงสาวไว้

"ดึกมาแล้ว ข้าวไปนอนน่ะค่ะ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ บาย" ต้นข้าวรีบเอ่ยลา แล้ววิ่งขึ้นไปด้านบนมันที

ตกดึก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ต้นข้าวจึงลุกไปเปิด โดยไม่ได้สนใจว่าใครมาเคาะ และลืมคิดไปว่าวันนี้มีแขกมาค้างที่บ้านด้วย

"พะ พี่เมฆ!" หญิงสาวเบิกตากว้างขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าคนที่มาเคาะประตูห้องเป็นใคร

"อ้วน...จ๊วบ..."ร่างสูงพุ่งตรงเข้าไปจูบหญิงสาวทันที โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว แล้วดันหญิงสาวเข้าไปด้านในห้อง ท้าวยาวรีบดันประตูให้ปิดลงคืนทันที

ต้นข้าวเมื่อโดนจู่โจมแบบนี้ หญิงสาวรีบยกแขนคล้องคอร่างสูงทันที พร้อมกับจูบตอบชายหนุ่มกลับไป ร่างสูงอุ้มหญิงสาวขึ้นมาในท่าอุ้มแตง แล้วพาเดินไปที่เตียงนอนของหญิงสาว ทิ้งตัวลงนอน โดยที่ทั้งคู่ไม่ยอมละปากออกจากกัน

"พี่ไม่กลัวพ่อเห็นเหรอ" หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อปากเธอเป็นอิสระ

"ดึกมากแล้ว ไม่มีใครเห็นหรอกครับ จ๊วบ" เสียงกระเส่าเอ่ยบอก พร้อมกับจูบไปที่ปากของหญิงสาวอีกครั้ง

"เดี๋ยวค่ะ" มือบางดันอกแกร่งไว้

"อะไรครับ...อ้วนไม่อยากเหรอ" เสียงนุ่มเอ่ยถาม

"เปล่าค่ะ...พี่ช่วยทำเบาๆได้ไหม ห้องข้าวไม่ได้เก็บเสียงเหมือนคอนโดพี่น่ะ" หญิงสาวส่ายหน้าตอบ แล้วเอ่ยบอกชายหนุ่มออกไป

"ได้เลยครับ...ถ้าอย่างนั้นที่รักก็อย่ายั่วเค้ามากน่ะ เดี๋ยวอดใจไม่ไหว กระแทกเสียงดังจะทำให้คนทั้งบ้านตื่นน่ะ" เสียงนุ่มเอ่ยรับปาก แล้วก้มลงมากระซิบที่ข้างหู

"งั้นข้าวคุมเกมเองดีกว่าค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกแค่นั้น รีบดันร่างสูงให้นอนหงายราบไปกับที่นอนทันที แล้วตัวเองเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมแทน