ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.12

"คิดเยอะนะเรา :-)"

".....!!"

เดี๋ยวนะ! นี่ฉันตาฝาดไปหรือเปล่า เมื่อกี้รุ่นพี่ยิ้มด้วยเหรอ บ้าน่า

"......?"

"......."

ฉันที่ไม่รู้จะพูดอะไรก็ได้แต่ยืนมองเขาตาค้างในทันที

"เอ่อ..."

"ซีอาร์ได้บอกมั้ยว่ามีพี่ชาย?"

"เอ่อ...ค่ะ!"

"อืม"

"นี่รุ่นพี่ไม่ได้เป็นคนที่ยัยซีชอบเหรอคะ?"

"หึ!"

"หรือว่ารุ่นพี่เป็น...."

"พี่ชาย"

".....!!" อึ้งไปอีกค่ะ รุ่นพี่เซอร์เป็นพี่ชายของซีอาร์งั้นเหรอ

ตึกตัก...ตึกตัก...

ทำไมฉันถึงมีเรื่องให้ตกใจอีกแล้วเนี่ย ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองทำหน้ายังไง ทำได้เพียงแค่ยืนนิ่งมองร่างสูงตรงหน้า แต่ทำไมหัวใจฉันต้องเต้นเร็วแบบนี้ด้วยเนี่ย ฮือออ >.<

"ซื้อของเสร็จแล้ว?"

"เอ่อ...ค่ะๆ"

ฉันไม่รู้ว่าควรตอบแบบไหนดี แต่ว่าฉันอยากจะกลับบ้านแล้วล่ะ

หลังจากนั้นฉันก็ไปจ่ายเงินพร้อมกับถือถุงของสดออกมาจากห้างโดยมีร่างสูงเดินตามมาด้วย แต่ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ารุ่นพี่จะตามฉันมาทำไม

"เอ่อ...ลาก่อนนะคะรุ่นพี่"

ฉันบอกลารุ่นพี่ทันทีที่มีรถมาจอดอยู่ตรงหน้า ก่อนที่ฉันจะขึ้นรถไป แต่ทว่า....รุ่นพี่เซอร์เวย์กลับเจ้ามาในรถตามฉันอีก ทำให้ตอนนี้ฉันไม่เข้าใจเขามากขึ้นไปอีก

"รุ่นพี่!"

"ฉันให้รถน้องสาวขับกลับไป"

"......?"

"......."

ระหว่างทางก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา จนกระทั่งรถมาจอดอยู่หน้าบ้านฉันแล้ว และตอนแรกฉันก็นึกว่ารุ่นพี่จะกลับไปด้วย แต่ก็ยังลงจากรถมากับฉัน

"เอ่อ....พี่ไม่กลับเหรอคะ?"

"อยากให้กลับ?"

"เปล่านะคะ!"

ฉ่าาาา

ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาเนี่ย น้ำหนาว >.<

"หึ!"

ตึก...ตึก...ตึก

"พี่น้ำหนาวครับ!"

พรึ่บ!

ฉันที่ยังเขินอยู่ก็ต้องหันไปตามเสียงเรียกก็พบว่าเป็นไตตั้นนั่นเองที่วิ่งเข้ามาหาฉัน ฉันจึงเดินไปหาพร้อมกับยิ้มให้หนุ่มน้อยตรงหน้า

"ว่าไงตั้น วันนี้มาหาพี่ การบ้านใช่มั้ยหืม ^_^"

"ครับ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า พี่ว่าแล้วเชียว งั้นเข้าไปในบ้านก่อนป่ะ"

"แล้วพี่ผู้ชายคนนั้นใครเหรอครับ?"

บรื้นนน....

แต่ก่อนที่ฉันจะได้ตอบอะไรออกไป ก็มีรถคันคุ้นเคยมาจอดอีกคันหนึ่ง ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ชายฉันนั่นเอง

ปัง!

"มึง?"

"......."

"เอ่อ...พี่นทีคะ นี่รุ่นพี่น้ำเองค่ะ พี่เซอร์เวย์"

"หึ!"

"รุ่นพี่คะ พี่นทีเป็นพี่ชายของน้ำเองค่ะ"

"หึ!"

ฉันมองทั้งสองอย่างสังเกตการณ์ ดูเหมือนว่าสองคนนี้กำลังจ้องหน้ากันอยู่นะ จะว่าไปพี่ชายฉันก็ยังไม่เคยเจอรุ่นพี่นี่นา แต่ท่าทางของทั้งสองคนเหมือนกับรู้จักอย่างนั้นแหละ

"มึงมาบ้านกูทำไม?"

"......"

"ไอ้นี่! ไม่ตอบ?"

"เอ่อ...พี่คะ"

พรึ่บ!

ฉันชะงักทันทีเมื่อทั้งสองหันมามองฉันพร้อมกัน นั่นทำให้ฉันพูดไม่ออกเลยทีเดียว

"สวัสดีครับ พี่นทีครับ" หนุ่มน้อยทักพี่ชายของฉัน

"ไงตั้น วันนี้มาให้พี่น้ำหนาวสอนเหรอครับ หืม"

"ครับ"

"น้ำพาไตตั้นเข้าไปในบ้านก่อน เดี๋ยวพี่ขอคุยกับไอ้นี่ก่อน"

"เอ๋? นี่พวกพี่สองคนรู้จักกันเหรอคะ?"

"อืม เข้าไปก่อน"

"เอ่อ....ค่ะ ไปกันไตตั้น"

ฉันเหลือบสายตาไปมองรุ่นพี่นิดหนึ่งก่อนจะต้องชะงักแล้วรีบหลบสายตาคู่นั้นทันที เพราะเมื่อกี้เราสบตากันน่ะสิ แล้วจึงรีบพาไตตั้นเข้าไปในบ้าน

พรึ่บ!

"พี่น้ำหนาวครับ"

ในขณะที่ฉันเอาของไปวางไว้ในห้องครัวอยู่นั้น ไตตั้นก็เดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับกระเป๋าสะพายที่ยังคงไม่ได้ถอดออก ฉันจึงถอดออกให้พร้อมกับมองหนุ่มน้อยที่เหมือนอยากจะพูดอะไร

"พี่ชายคนนั้นเป็นแฟนพี่น้ำหนาวเหรอครับ?"

"หาาา"

"ก็สายตาที่..."

"ไม่ใช่จ๊ะ!" ฉันรีบปฏิเสธทันที >.<

"พี่น้ำหนาวทำไมหน้าแดงล่ะครับ?"

หมับ!

ฉันรีบลูบหน้าตัวเอง ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องคุยกับเด็กคนนี้ทันที

หลังจากนั้นไม่นาน พี่ชายของฉันก็เดินเข้ามาพร้อมกับรุ่นพี่ที่เดินตามมาด้วย ทำให้ฉันสงสัยว่าทั้งสอวคนคุยอะไรกัน และมีอีกหนึ่งที่ยังไม่คลายความสงสัยสำหรับฉันคือ พี่นทีกับรุ่นพี่เซอร์เวย์รู้จักกันได้ยังไง

"มึงจะทำงาน?"

"อืม"

"คอมอยู่นั่น"

"แต่กูอยากใช้เครื่องเดิม?"

"เครื่องเดิม? น้ำหนาว?"

พี่นทีหันหน้ามาถามฉัน และฉันจึงบอกไปว่าพี่เขาเคยมาทำงานที่นี่ครั้งหนึ่งและคอมที่เขาพูดนั้นก็คงจะเป็นเครื่องของใช้แน่ๆ

"ตามสบายเลยค่ะ วันนี้น้ำไม่ได้ใช้อยู่แล้ว"

"อืม"

ฉันมองตามร่างสูงที่เดินเข้าไปเงียบๆ ก่อนที่ฉันจะรีบเดินเข้าไปหาพี่ชายที่กำลังมองรุ่นพี่อยู่เหมือนกัน

"พี่นทีคะ"

"หืม?"

"พี่รู้จักกับรุ่นพี่เซอร์เวย์ด้วยเหรอคะ?"

"อืม"

"รู้จักกันนานแค่ไหนเหรอคะ ทำไมน้ำไม่เห็นรู้เลยคะ แล้วทำไมพี่ถึงไม่....."

"พอๆๆพอก่อนน้ำหนาว"

"งะ!"

"ที่จริงพี่กับมันก็รู้จักกันนานแล้วเหมือนกัน เราเป็นเพื่อนกันน่ะ"

"เพื่อน!"

"ตกใจขนาดนั้นเลย?"

"ก็ใช่น่ะสิคะ ถ้าไม่นับพี่ซีนที่น้ำรู้ตักก็ไม่เคยเห็นเพื่อนพี่คนไหนเลยนะคะ" ฉันพูดอย่างที่ใจคิด เพราะมันคือเรื่องจริงต่างหากล่ะ

"หึหึหึ พี่ไม่น่าคบขนาดนั้นเลย?"

"เปล่าสักหน่อยค่ะ แต่น้ำแค่สงสัยเท่านั้นเอง งั้นเดี๋ยวน้ำไปทำอาหารให้ทานนะคะ พี่ก็...." ฉันเหลือบไปมองรุ่นพี่ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อทำอาหารให้พี่ชายตัวเอง ส่วนไตตั้นก็ทำการบ้านอยู่ที่โต๊ะนั้นแล้ว

________________

พรึ่บ! พรึ่บ!

"เสร็จแล้ว ^_^"

"ว้าว! น่าทานจังเลยครับพี่น้ำหนาว"

"งั้นเราก็ต้องกินเยอะๆล่ะ เข้าใจมั้ย"

"ฝีมือพี่น้ำหนาว ผมกินหมดนี้ยังได้เลย ^_^"

"คิคิคิ น่ารักจริงๆ"

"ทำอะไรกัน"

พรึ่บ!

ฉันหันไปมองคนที่เดินเข้ามาใหม่ ก่อนที่จะเชิญให้เขาอยู่ทานอาหารด้วยกันก่อน เพราะยังไงรุ่นพี่ก็เป็นเพื่อนพี่นที

"เอ่อ...อยู่ทานอาหารด้วยกันก่อนมั้ยคะ"

"......."

"มึงหิวไม่ใช่?"

"หึ!"

"มาๆมากินข้าวกันเถอะ ไตตั้นวันนี้เราจะกินฝีมือพี่น้ำหนาวอีกแล้วเหรอ หืม"

"ครับพี่นที"

"หึ! ถ้าโตกว่านี้พี่คงไม่ให้เราเข้าบ้านแล้วล่ะนะ"

"ทำไมล่ะครับ ผมบอกพี่นทีแล้วว่าถ้าโตขึ้นผมจะแต่งงานกับพี่น้ำหนาว"

แค่ก! แค่ก!

ฉันรีบเอาน้ำให้รุ่นพี่ทันที

"น้ำค่ะ"

"ขอบใจ"

"หึหึหึ"

หลังจากนั้นเราทั้งหมดก็ทานอาหารโดยฝีมือฉัน ตอนแรกฉันก็กลัวว่ารุ่นพี่จะกินไม่ได้ซะอีก แต่ก็ต้องโล่งใจ

กึก!

หลังจากทานกันเสร็จ ฉันจึงรีบเก็บจานทันที โดยมีหนุ่มน้อยของเรามาช่วยด้วย

"พี่น้ำทำอาหารเก่งที่สุดเลยครับ ^_^"

"เดี๋ยวแม่เราก็น้อยใจหรอก"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"

เฮ้อออ.....

หลังจากที่ลเางจานเสร็จเรียบร้อย ฉันก็มาสอนการบ้านไตตั้นต่อจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมานานแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องไปส่งไตตั้นกลับบ้าน

"พี่นทีคะ เดี๋ยวน้ำไปส่งตั้นก่อนนะคะ"

"ไม่ต้อง เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง พอดีพี่จะออกไปร้านค้าด้วยน่ะ"

"เอางั้นก็ได้ค่ะ ตั้นเดี๋ยวเรากลับกับพี่นทีนะครับ"

"ครับ"

ฉันจึงเก็บหนังสือใส่กระเป๋าก่อนที่จะก้มลงสวมให้หนุ่มน้อย แต่ไม่ทันตั้งตัวไตตั้นก็หอมแก้มฉันซะแล้ว

จุ๊บ!

"หืม"

"ไตตั้น!" นี่ไม่ใช่เสียงฉันนะ แต่เป็นเสียงพี่ขายฉันนั่นเอง

พี่นทีเดินออกมาพร้อมกับใบหน้านิ่งที่ฉันเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้กับภาพตรงหน้า ไม่คิดว่าพี่ชายฉันจะหวงขนาดนี้นะ นี่แค่กับเด็กเองนะ

"คิคิคิ พี่นทีไตตั้นยังเด็กอยู่นะคะ ^_^"

"ถึงเป็นเด็กแต่ก็ไม่ควรทำแบบนี้ เข้าใจมั้ยครับ?"

"ไปกันเถอะครับ ^_^"

"นี่แกจะกวนประสาทพี่ใช่มั้ยเนี่ย!"

"ไม่เอาค่ะพี่ชาย"

"หึ!"

"ไปได้แล้วค่ะ ไตตั้นรออยู่นอกบ้านแล้วนะคะ"

"เฮ้อออ....."

ฉันมองทั้งสองเดินออกไป ก่อนจะหันกลับไปทำงานของตัวเอง แต่ทว่า....สายตาก็ดันไปเห็นร่างสูงที่ยังคงนั่งทำงานอยู่ที่คอมของฉัน นั่นจึงทำให้ฉันต้องไปใช้คอมของพี่ชายตัวเองแทน ซึ่งก็อยู่ข้างๆกัน

"มานี่หน่อยสิ"

"คะ?"

ฉันเดินเข้าไปหาเขาด้านหลัง ก่อนจะมองหน้าจอที่เห็นว่ารุ่นพี่กำลังทำงานอยู่

"ก้มลงมาใกล้ๆ"

"เอ๋?"

ฉันที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่รุ่นพี่ต้องการจะสื่อจึงก้มลงไปมองหน้าจอ แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าตัวเองแทบจะไม่มีสมาธิเลย เพราะกลิ่นหอมที่ออกมาจากตัวเขาน่ะสิ ฮือออ หยุดคิดได้แล้วน้ำหนาว >.<

"รุ่นพี่...."

พรึ่บ!

จุ๊บ!

".......!!"

"ไม่มีอะไรแล้ว"

"......!!"

พรึ่บ!

ฉันรีบออกมาจากตรงนั้นทันที ก่อนจะต้องกลับมานั่งที่ของตัวเอง แต่ตอนนี้แทบไม่ได้สติเลย

นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย >.<

ตึก...ตึก...ตึก

หมับ!

"น้ำ!"

"......."

"น้ำหนาว!"

"คะ!"

ฉันถึงกับตกใจ ก่อนจะหันไปมองก็เป็นพี่ชายตัวเอง ก่อนที่สายตาไม่รักดีของฉันจะมองไปที่รุ่นพี่ที่กำลังเก็บของอยู่ แล้วก็ต้องรีบหันกลับมาที่เดิมอีกครั้ง

"พะ....พี่มีอะไรเหรอคะ?"

"พี่จะออกไปข้างนอกน่ะ วันนี้พี่ไม่กลับนะ"

"อ่ออ"

หมับ!

"อ๊ะ! พี่ทำอะไรคะ"

มือหนาของพี่ชายฉันแก้มทั้งสองข้างของฉัน แล้วมองหน้าฉันนิ่ง

"เป็นอะไร ทำไมหน้าแดง?"

"มะ...ไม่มีอะไรค่ะ"

"......?"

"จริงๆนะคะ สงสัยน้ำร้อนน่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวน้ำขึ้นห้องก่อนนะคะ พี่ออกไปล๊อคบ้านเลยนะคะ!"

พรึ่บ!

ฉันรีบขึ้นไปบนห้องตัวเองทันทีและไท่แม้แต่จะหันไปมองร่างสูงของรุ่นพี่อีกด้วย เพราะมันทั้งตกใจและเขินอายด้วยน่ะสิ

ฉันหันไปมองกระจกและก็ต้องลูบหน้าตัวเองไปมา เพราะตอนนี้หน้าของฉันมันแดงมากยังไงล่ะ ฮือออ....จะไม่ให้แดงได้ยังไงล่ะ ก็เมื่อกี้แก้มฉันดันไปโดนกับปากของรุ่นพี่ >.<

"ฮือออ >.<"

________________

อีกด้านหนึ่ง

"กูกลับก่อน"

"มึงต้องกลับอยู่แล้วมั้ย?"

"หึ! หวง?"

"กูมีน้องสาวแค่คนเดียว!"

"......"

"เมื่อกี้กูเห็นนะไอ้เวย์"

"หึ :-)"