ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.26

"โหดจังเลย ฮือออ"

"นั่นน่ะสิ! เหตุผลบ้าอะไรก็ไม่รู้ ดูสิทำให้พวกเราเดือดร้อนกันหมดน่ะ!"

"โอ๊ยย! ปวดขาจริงๆเลย!"

"เหมือนกันเลย ตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะเดินแล้วเนี่ย ฮือออ"

เสียงโอดครวญของแต่ละคนดังขึ้น เมื่อถึงเวลาเลิกกิจกรรมช่วงเย็น เพราะวันนี้มีเพื่อนมาสายเยอะมาก โดยให้เหตุผลว่าทำงานอื่นอยู่ นั่นจึงเป็นเหตุให้พวกเราทั้งชั้นปีถูกลงโทษด้วยการลุกนั่งน่ะสิ หลายคนอาจจะคิดว่าแค่ลุกนั่งเอง แต่สำหรับพวกฉันแล้วมันเหนื่อยมากจริงๆนะ เฮ้อออ....

"เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย ฉันจะบ้าตาย!"

"เอาน่าลูกกอล์ฟ" ฉันพูดปลอบใจลูกกอล์ฟ ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

"ลุกนั่งสามสิบครั้งเลยนะยัยน้ำ ฮือออ ลูกกอล์ฟไม่ไหว"

"ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน" เรนพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยบ้าง

พรึ่บ!

เราทั้งสี่คนนั่งพักกันที่ม้าหินอ่อนข้างสนามบาส ตอนแรกก็คิดว่าจะกลับกันเลยเหมือนกัน แต่ว่าทั้งยัยเรนกับลูกกอล์ฟต่างหยุดเดินกัน ทำให้ฉันกับซีอาร์นั่งลงด้วย ดูเหมือนว่าซีอาร์จะเฉยๆกับเรื่องพวกนี้นะ

"ฮือออ ไม่ไหวอ่ะแก ขอดูผู้ชายเล่นบาสก่อนแล้วกันนะ"

"นั่นสิ เอ๊ย! พูดอะไรของแกเนี่ยไอ้กอล์ฟ!"

"ลูกกอล์ฟยะ!"

"ก็ไม่เห็นต่างกันมั้ย?"

"นี่ยัยเร้น!"

"เรนยะ!"

"เฮ้อออ/เฮ้อออ" ทั้งฉันกับซีอาร์ต่างถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างเบื่อหน่าย เพราะเป็นเรื่องปกติสำหรับสองคนนั้นแล้ว

"กรี๊ดดดด!"

"อร๊ายยย นั่นใครอ่ะแก"

"กรี๊ดดดด! รุ่นพี่วิศวะนี่นา"

"เสียงอะไรกันน่ะ" เรนพูดขึ้น

"ไม่รู้สิ" ฉันตอบเพื่อนไป ก่อนจะหันไปมองที่สนามก็ต้องต้องแปลกใจ เพราะคนที่เล่นอยู่ในสนามบาสนั้นคือพี่คลีน รุ่นพี่วิศวะนั่นเอง

"นั่นพี่คลีนนี่พวกแก >.<"

"ใช่จริงๆด้วย"

"อร๊ายยย ถึงว่าล่ะชะนีกรี๊ดกันเต็มเลย >.<"

"แกดูสิมีทั้งพวกรุ่นน้องแล้วก็รุ่นพี่ด้วย อีกอย่างนะไม่ใช่แค่คณะเราด้วย" เรนพูดขึ้น

"พรหมลิขิตชัดๆ อร๊ายยย ขาวมากกก >.<"

"เว่อร์ละลูกกอล์ฟ"

"พ่อของลูกชัดๆเลยอ่ะแก อร๊ายยย ทำไมถึงไม่เรยเห็นรุ่นพี่มาเล่นบาสที่นี่เลยล่ะ ฮือออ วันหลังเราต้องมานั่งบ่อยๆแล้วล่ะ"

"นั่นน่ะสิ >.<" เรนเห็นด้วยกับลูกกอล์ฟ

"แล้วแกไม่ชอบพี่ชายฉันแล้วเหรอเรน?"

"เอ่อ....ฉันว่าแกนี่เวอร์จริงๆนะลูกกอล์ฟ พี่คลีนน่ะสู้พี่นทีไม่ได้หรอกนะ"

"ไม่ทันแล้วยะ"

"แหะๆๆ"

"แต่เอ๊ะ! ฉันไม่เห็นมีพวกเพื่อนๆพี่เขาเลยอ่ะ ยัยซีพี่ชายแกล่ะยะ" ลูกกอล์ฟหันมาถามซีอาร์ และพอฉันได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงขึ้นมาเลย เมื่อนึกไปถึงตอนที่อยู่ในห้องสมุด >.<

"ฉันจะรู้มั้ยล่ะ"

"เฮ้อออ....เอาล่ะ แค่คนเดียวก็ได้ เอ๊ะ! น้ำหนาว"

"หือออ?"

"ทำไมแกหน้าแดงจัง?" ลูกกอล์ฟถามฉัน

พรึ่บ!

"อ่ออ ฉันร้อนน่ะ แหะๆๆ"

"ไม่ใช่ว่าหลงเสน่ห์พี่คลีนหรอกนะยัยน้ำ ^_^"

"ไม่ใช่สักหน่อย!"

"ฉันว่าไม่น่าใช่พี่คลีนหรอก จริงมั้ย ^_^"

"พูดอะไรของแกน่ะซี"

"อร๊ายยย พวกแกหยุดเถียงกันก่อนเลย แกดูนั่นสิ >.<"

"หืมมม"

พรึ่บ! พรึ่บ!

เราทั้งหมดหันไปตามสายตาของลูกกอล์ฟที่กำลังมองไปที่สนามก็เห็นว่าตรงนั้นมีพี่คิมแล้วก็พี่เซอร์เวย์เดินมาด้วยกัน เดี๋ยวนะ! รุ่นพี่อยู่นั่นด้วยเหรอ....

"อร๊ายยย พ่อเทพบุตร >.<"

"กรี๊ดดดด! หล่ออ่ะแก อร๊ายยย"

"ไม่คิดว่าจะเจอทั้งสามคนแบบนี้อีกอ่ะแก อร๊ายยย"

นั่นสินะ เหมือนกับที่ลูกกอล์ฟพูด เพราะนานๆทีเราจะเห็นทั้งสามรวมตัวกัน แต่เหมือนว่าจะมีอีกคนหนึ่งนะพี่ลูซที่ยัยซีชอบอ่ะ รายนั้นนานๆทีจะเห็นเขาปรากฏตัวที่คณะ ถึงว่าล่ะยัยซีหงอยเชียว

"เฮ้อออ..."

"เป็นอะไรซี?"

"เบื่อ"

"แกคงชินกับพวกเพื่อนๆพี่ชายแกแล้วน่ะสิ แต่พวกฉันนี่คืออาหารตาชั้นดีเลยนะยะ"

"......"

ฉันได้แต่มองคนที่อยู่ในสนามด้วยความรู้สึกแปลกๆ เพราะในสนามนั้นมีพี่โรสอยู่ด้วยแล้วยังนั่งข้างๆรุ่นพี่อีก เฮ้อออ....

"นั่นพี่โรสนี่ยะ"

"เฮ้อออ!"

พรึ่บ!

"......."

"มะ...มีอะไรกันเหรอ ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้นล่ะ"

"แกนั่นแหละมีอะไรหรือเปล่ายัยน้ำ?"

"เอ่อ...เปล่าๆ" ฉันปฏิเสธเพื่อนตัวเองไปทันที ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร

"อ่อ แล้วที่ไปห้องสมุดน่ะ ทำไมพวกฉันทักหาแกแล้วไม่ตอบ ไม่อ่านเลยยะ"

"ฉันปิดเสียงน่ะ"

"ถึงว่าล่ะ แกนี่มันจริงๆเลย"

"ขอโทษได้มั้ยล่ะ"

"เฮ้อออ"

"แล้วนี่พวกเราจะไม่กลับกันเหรอ?" ฉันถามพวกเพื่อนๆที่เอาแต่มองไปที่สนามบาส

"ฉันยังปวดขาอยู่เลยอ่ะ ขอดูผู้ชายเล่นบาสก่อนแล้วกันนะ ^_^"

"จริงๆเลยลูกกอล์ฟ"

"คิคิคิ"

"งั้นเดี๋ยวฉันมากนะ ไปเข้าห้องน้ำก่อน"

"ฉันไปด้วย"

__________________

ระหว่างทางกลับฉันกับซีอาร์ก็คุยเรื่องทั่วไปรวมถึงเรื่องงานวันเกิดของเธอที่ฉันได้ให้ของขวัญเพื่อนก่อนล่วงหน้าแล้วยัยนี่ก็ชอบมากเลยด้วย

"น้ำหนาว"

"หืม ^_^"

"ฉันว่าคราวนี้แกต้องรุกแล้วล่ะ"

"รุก? รุกอะไร?"

"ก็เรื่องพี่ชายฉันไงล่ะ"

"......."

"จำเรื่องที่ฉันเรยเล่าให้แกฟังได้มั้ย?"

"เรื่องพี่โรส"

"ใช่! ฉันว่าพี่โรสอะไรนั่นต้องไม่ยอมถอยแน่ๆ นี่ขนาดพี่ชายฉันไม่สนนะยังจะคอยวนเวียนข้างๆอยู่ได้!"

ฉันรู้จากซีอาร์ตอนงานวันเกิดเธอว่าครอบครัวของทั้งสองคนรู้จักกันแล้วตอนนี้ก็เหมือนว่าจะทำธุรกิจร่วมกันอีก และพี่โรสก็ชอบมาที่บ้านยัยซีประจำ ยัยนี่จากที่ไม่ค่อยชอบอยู่แล้วกลับกลายเป็นไม่ชอบยิ่งกว่าเดิมอีก

"......."

"ไหนม๊าฉันจะชอบยัยรุ่นพี่นั่นอีก เฮ้อออ"

"......."

"แกจะอยู่เฉยไม่ได้แล้วนะน้ำหนาว! แกต้องทำคะแนนแล้วล่ะ!"

"ทำคะแนนอะไรของแก?"

"อย่ามาซื่อบื้อตอนนี้ได้มั้ยยะ ทีเรื่องเรียนล่ะอันดับหนึ่งเชียวนะ แต่เรื่องความรักไม่ได้เรื่องเลยแฮะ"

"นี่ยัยซี!" ยัยนี่ชอบว่าฉันจังเลยนะ ทีเรื่องของตัวเองล่ะ เฮ้อออ...

"ในเมื่อแกยอมรับว่าชอบพี่ชายฉันแล้ว งั้นเดี๋ยวเพื่อนแสนน่ารักคนนี้จะช่วยแกเอง"

ฉันยอมรับเรื่องที่แอบชอบพี่ชายยัยนี่ก็ตอนงานวันเกิดนั่นแหละ เพราะยัยนี่เล่นถามเซ้าซี้ตลอด ฉันก็เลยสารภาพไป แต่แค่กับซีอาร์คนเดียวนะที่รู้ส่วนคนอื่นฉันไม่กล้าจะบอกยังไงน่ะสิ อีกอย่างยัยนี่ก็บอกความลับตัวเองมาให้ฉันด้วยเหมือนกัน ความลับที่ไม่ใช่ความลับ เพราะฉันรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนฉันคนนี้ชอบพี่ลูซ ที่เป็นเพื่อนสนิทพี่ชายตัวเองน่ะ

"แกจะช่วยฉันยังไง?"

"วันหยุดนี้มาที่บ้านฉันนะ"

"บ้านแก?"

"ใช่! มาทำงานที่บ้านฉัน"

"ทำไมต้องไปทำที่บ้านแกด้วย แล้วงานอะไร ฉันคิดว่าอาจารย์ไม่ได้สั่งงานอะไรนะ"

"เฮ้อออ ซื่อจริงๆเพื่อนฉัน"

"......"

"ก็พรุ่งนี้ครอบครัวฉันมีนัดทานข้าวกันที่บ้านยังไงล่ะ"

"แล้ว?"

"นี่แกชอบพี่ชายฉันจริงๆใช่มั้ยเนี่ย?"

"บ้า! พูดอะไรของแกเนี่ย >_<" ฉันเขินนะ

"ก็ถ้าแกมาที่บ้านฉันก็จะได้เจอป๊ากับม๊าไง ไหนจะพี่ชายฉันอีก ฉันจะทำให้แกได้สารภาพรักพี่ฉันเอง ^_^"

".....!!"

"ตกลงนะแล้วเดี๋ยวฉันไปรับแกที่บ้านเอง"

"ไม่! ฉะ...ฉันไม่กล้าหรอกนะ ไม่เอาอ่ะ"

"ไม่ได้! แกรู้มั้ยว่าพรุ่งนี้ก็จะมีครอบครัวยัยพี่โรสมาด้วยน่ะ เห็นว่าจะคุยธุรกิจกับป๊าฉัน แล้วแกคิดเหรอว่าพี่โรสจะไม่มาน่ะ"

"......"

"ตกลงตามนี้นะ"

"ตกลงอะไรกันเหรอ?"

พรึ่บ!

"เปล่าหรอก"

เราสองคนมาถึงม้าหินอ่อนแล้ว ฉันไม่ได้ตอบตกลงซีอาร์ไป เพราะยังคงคิดเรื่องที่เพื่อนตัวดีพูดอยู่ เฮ้อออ...มันจะดีจริงๆเหรอ ถ้าฉันจะไปบ้านยัยนั่น ไหนก็อาจจะต้องเจอครอบครัวยัยนั่นอีก พี่โรสอีก ฮือออ....

____________________

"กับมาแล้วค่าาา"

ฉันเดินไปในบ้านด้วยความปวดเมื่อย และวันนี้ก็ไม่ได้เปิดร้านด้วย บ้านฉันจึงเงียบมาก ฉันเดินมองหาพี่นทีก็เห็นว่าพี่ชายตัวเองนั่งอยู่หน้าคอม

"อ้าว! กลับมาแล้วเหรอ?"

"ค่ะ"

"ทำไมเสียงหงอยอย่างนั้นล่ะ?"

"เฮ้อออ...ก็วันนี้โดนลงโทษให้ลุกนั่งน่ะค่ะ ปวดขาไปหมดแล้วเนี่ย!"

"หึหึหึ"

"ไม่ตลกนะคะ"

"แล้วเรากับไอ้เวย์เป็นไงบ้าง"

"หืม? น้ำกับรุ่นพี่?"

"อืม"

"ก็ไม่มีอะไรนี่คะ >.<"

"อย่าคิดว่าพี่ดูไม่ออกนะว่าเราชอบไอ้เวย์มันน่ะ"

"......!!"

"......?"

"ไม่ได้ชอบนะคะ! น้ำไม่ได้ชอบสักหน่อย!"

"ทำไมหน้าแดง?"

หมับ!

"ระ...ร้อนน่ะค่ะ น้ำว่าน้ำขึ้นห้องก่อนดีกว่านะคะ แหะๆๆ"

"พี่ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะถ้าเราจะชอบใคร แต่ถ้ามีเรื่องอะไรพี่อยากให้เราบอกพี่นะน้ำหนาว"

"ค่ะ ^_^"

แกร๊ก!

ตอนนี้ฉันก็นั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเองด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ตอนนี้ในหัวของฉันคิดเพียงแต่เรื่องเดียวก็คือเรื่องของพี่เซอร์เวย์

ที่จริงฉันก็อยากจะสารภาพพี่เขาไปนะ เพราะไม่อยากคิดมาก แต่ว่าก็ไม่กล้าสักที ไหนจะเรื่องพี่โรสอีก ที่ฉันมารู้ว่าก็ชอบพี่เซอร์เวย์อีกคน เฮ้อออ...แกจะทำยังไงดีเนี่ยน้ำหนาว!

ติ๊ง!

เสียงข้อความดังขึ้น แต่เป็นเบอร์แปลก ทำให้ฉันต้องเปิดมันออกมาเพื่อจะดู

"เธอกับพี่เซอร์เวย์ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกนะ เรื่องของเธอกับรุ่นพี่ก็เป็นแค่เกมเท่านั้น!!"

ร่างบางอ่านข้อความที่ส่งมาวนซ้ำไปมา และคำที่เธอสะดุดตามากก็คือ เกม

เกมงั้นเหรอ นี่มันเรื่องอะไรกัน แล้วใครกันที่ส่งข้อความมา.....