ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.25

Genius University

"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ"

แปะๆๆ

เสียงปรบมือจากเพื่อนในคลาสดังขึ้นพร้อมกับอาจารย์ที่เดินมาข้างหน้า เพราะฉันกับภาคินได้พรีเซนต์งานกันเสร็จแล้ว ซึ่งฉันเป็นคู่สุดท้ายพอดี

พรึ่บ!

"ทำได้ดีนี่ :-)"

"นายก็เหมือนกัน ไปฝึกซ้อมตอนไหนเหรอ?"

"หึ ระดับฉันไม่ต้องฝึกก็ทำได้อยู่แล้ว"

"เฮ้อออ..." ฉันส่ายหน้าให้กับคนหลงตัวเองข้างๆ

"นี่แกกับภาคินไปสนิทกันตอนไหนเนี่ยฮะยัยน้ำ ฉันยังไม่เคยเห็นแกคุยกับผู้ชายคนไหนได้นานขนาดนี้เลยนะยะ" ลูกกอล์ฟพูดขึ้น ก่อนจะส่งสายตาไปให้ภาคินที่หันมามองเรา

"ก็ทำงานด้วยกันไง"

"เออ จริงด้วยสิ แต่ฉันว่าแกกับภาคินต้องมีอะไนมากกว่านั้นสิ จริงมั้ยยัยเรน"

"ฉันก็ว่างั้นแหละ นี่แกกำลังคบกับภาคินอยู่หรือเปล่าน้ำหนาว คิคิคิ"

"เปล่าสักหน่อย" ฉันรีบปฏิเสธทันที ฉันกับหมอนี่จะคบกันได้ยังไงล่ะ ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ภาคินกับฉันน่ะนอกจากเรื่องงานก็แทบจะไม่คุยกันเรื่องอื่น เว้นแต่ว่าเราไปเดินหน้ามอกันตอนนั้น แค่ครั้งเดียวเอง

"เอาล่ะค่ะ วันนี้ทุกคู่ทำดีมากนะคะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"

พออาจารย์เดินออกไปจากห้อง ฉันกับเพื่อนก็เก็บของกันเพื่อจะไปกินของหวานที่ห่างหายกันมานานแล้วเหมือนกัน เพราะต่างคนต่างแยกกันไปทำงานคู่ของตัวเองอ่ะนะ

"ร้านเดิมนะ" ซีอาร์พูดขึ้น

"อื้ม!"

"งั้นเราไปกันเถอะ"

เราสี่คนเดินออกมาจากห้องพร้อมกับมุ่งหน้าไปร้านคาเฟ่ที่ฉันชอบมากที่สุดแล้วตั้งแต่มาเรียนที่นี่ และเป็นร้านที่อร่อยที่สุดแล้วเหมือนกัน

"เดี๋ยวก่อนเพื่อนคะ"

"อะไรเหรอ?" ฉันหันไปถามลูกกอล์ฟที่หยุดเดินกะทันหัน

"นี่พวกแกลืมไปแล้วหรือไงคะว่าเราต้องเลือกชมรม?"

"เฮ้ย! จริงด้วยสิ" เรนเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง

"เราไปเดินเลือกชมรมกันเลยมั้ยล่ะ?" ซีอาร์แสดงความคิดเห็น ซึ่งฉันเห็นด้วยกับเธอเหมือนกัน

"งั้นเราก็ไปกันเถอะ เพราะถ้าช้าเราอาจจะไม่ได้อยู่ชมรมที่อยากอยู่ก็ได้นะยะ ไปๆๆ" ลูกกอล์ฟเดินนำไป

ระหว่างทางเราก็ดูจากในเพจว่ามีชมรมอะไรบ้าง ซึ่งมันมีชมรมที่น่าสนใจเยอะมากแล้วฉันก็มีที่คิดไว้ในใจเยอะมากเหมือนกันแฮะ

"แล้วพวกแกจะเลือกชมรมอะไรกันเหรอ?" เรนถามขึ้น

"ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ"

"อยากเข้าท่องเที่ยวอ่ะ" ซีอาร์พูดขึ้น

"ท่องเที่ยวก็ได้นะ จะได้ไปเที่ยวหลายๆที่ยังไงล่ะ อร๊ายย แค่คิดก็ฟินแล้วอ่ะ >.<"

ดูเหมือนว่าลูกกอล์ฟจะเห็นด้วยกับซีอาร์นะ เพราะดูท่าจะชอบเที่ยวกันซะเหลือเกิน

"แกล่ะเรน"

"เหมือนกัน ฉันจะเข้าชมรมนี้แหละ"

"เหลือแค่แกคนเดียวแล้วนะน้ำ"

"เฮ้อ ฉันก็ต้องเข้ากับพวกแกแล้วมั้ย เล่นไปด้ววกันหมดเลยอ่ะ"

"คิคิคิ" ทั้งสามคนหัวเราะออกมา

ที่จริงฉันอยากจะเข้าชมรมห้องสมุดมากกว่า เพราะอยากจะมีเวลาอ่านหนังสือด้วย อีกทั้งกิจกรรมก็ไม่เยอะด้วย แต่ถ้าไม่มีเพื่อนมันก็เหงาน่ะสิ ฉันก็เลยต้องไปกับพวกเพื่อนๆ

___________________

ชมรมการท่องเที่ยว

ตอนนี้พวกเราก็มาหยุดอยู่หน้าห้องชมรมการท่องเที่ยวแล้วล่ะ มันอยู่ที่ตึกคณะนิเทศฯซึ่งเป็นตึกที่อยู่ถัดจากตึกคณะฉันเองล่ะ

"งั้นพวกเราเข้าไปกรอกใบสมัครกันเลยดีกว่านะ ตอนนี้ฉันหิวแล้วนะยะ"

"เออๆๆ"

แกร๊ก!

"ขออนุญาตค่ะ"

พอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นเป็นพี่น้ำว้า พี่รหัสฉันนั้นเอง

"อ้าว! น้ำหนาว ^_^"

"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะพี่น้ำว้า ^_^"

"จะมาสมัครชมรมกันใช่มั้ยจ๊ะ ^_^"

"ใช่ค่ะ พวกเราสี่คนจะมาสมัครชมรมท่องเที่ยวค่ะ เอ่อ เต็มหรือยังคะ?" เรนถามพี่โรสที่นั่งอยู่ตรงหน้าพวกฉัน

"ยังจ๊ะ มาๆมาหรอกข้อมูลกันก่อน"

พรึ่บ!

เรานั่งกรอกข้อมูลกันไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว เพราะมันเป็นแค่ข้อมูลทั่วไปเท่านั้นไม่มีอะไรมาก

"เอ่อ...พี่น้ำว้าคะ แล้วเราจะได้ไปเที่ยวจริงๆใช่มั้ยคะ?" เรยถามด้วยความสงสัย

"ใช่จ๊ะ แต่อาจจะเป็นช่วงกลางๆเดือนนะ เดี๋ยวจะมีประชาสัมพันธ์ออกอีกทีหนึ่งจ๊ะ"

"ว้าว! น่าสนุกจังเลยค่ะ" ซีอาร์เอ่ยขึ้น

"สนุกแน่นอนจ๊ะ ชมรมเราไม่ใช่มีแค่เด็กปี1นะที่จะได้ไปน่ะ แต่ปีนี้พี่ปี4 ก็จะเข้ารมกิจกรรมของเราด้วยเหมือนกันจ๊ะ"

ฉันฟังที่พี่น้ำว้าพูดเกี่ยวกับรายละเอียดของชมรมก็คิดว่ามันอาจจะต้องสนุกมากแน่ๆ

"แล้วมีพี่น้ำว้าคนเดียวเหรอคะ?" ฉันถามด้วยความสงสัย ก็เพราะที่เปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่ามีแค่พี่น้ำว้าคนเดียวเท่านั้นน่ะสิ

"พอดีเพื่อนพี่ออกไปหาอะไรทานกันน่ะ เดี๋ยวพวกเราก็มาเปลี่ยนกันแล้วจ๊ะ"

แบบนี้นี่เอง...

"งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"

"จ๊ะ อย่าลืมนัดครั้งแรกกันล่ะ"

"ค่ะ"

ปัง!

_____________________

Mix Café

"อื้มมม! อร่อยย"

พวกเรามากินของหวานกันที่ร้านคาเฟ่ประจำ และนี่มันก็เป็นช่วงพักกลางวันทำให้มีพวกนักศึกษาหลายคนที่เข้ามาทานของหวานกันที่นี่เหมือนกับพวกฉัน

"เฮ้อออ เสร็จเรื่องชมรมไปอีกเรื่องแล้วเนอะ"

"อื้ม! ดีนะที่มีพี่รหัสของฉันอยู่ชมรมนี้น่ะ ^_^" ฉันพูดด้วยความโล่งใจ เพราะพี่น้ำว้าน่ารักจริงๆ

"ฉันว่าพี่น้ำว้าดูเป็นกันเองดีนะ แล้วก็สวยมากด้วยพวกแกว่ามั้ย" เราพูด

"ฉันเห็นด้วยนะยะ ถึงแม้ว่าน้อยคนที่ฉันจะชมว่าสวยก็เถอะนะ แต่พี่น้ำว้าน่ะเรียกว่าน่ารักมากๆเลยล่ะ" ลูกกอล์ฟพูด

"อย่าบอกนะว่าแกจะเปลี่ยนเป็นชอบผู้หญิงแล้วน่ะ ลูกกอล์ฟ"

"คิคิคิ"

เรนแซวลูกกอล์ฟ ทำให้พวกเราทั้งหมดระเบิดเสียงหัวเราะกันมาออกมาเลย เพราะถ้าสองคนนี้แซวกันทีไร ฉันคิดว่ามันเป็นอะไรที่สนุกมากเลยล่ะ จากที่เครียดอยู่กลับรู้สึกอยากหัวเราะขึ้นมาดื้อๆเลย

"กินนี้เสร็จ พงกเราไปดูแข่งบาสกันเถอะ ^_^" ลูกกอล์ฟชวนพวกเราสามคน ซึ่งฉันรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้คงไม่ได้ไปดูการแข่งบาสจริงๆ

"ขอบายนะ" ฉันพูดขึ้นอย่างรู้ทัน

"ฉันอยากไปอ่ะ ไหนๆก็ไม่มีเรียนแล้ว แกล่ะซี"

"ไปสิ ฉันก็ไม่มีอะไรทำเหมือนกัน"

"อีกอย่างเย็นนี้เราต้องเข้าชมรมกันด้วยนะ" เรนพูดเสริมขึ้น "เหลือแต่แกแล้วนะน้ำหนาวที่รัก ^_^"

"เฮ้อออ นี่พวกแกจะไม่ให้ฉันไปอ่านหนังสือเลยหรือไงกันนะ"

"พักผ่อนสมองบ้างเถอะยะ"

"ไม่อ่ะ เดี๋ยวฉันขอตามพวกแกไปทีหลังก็แล้วกัน ฉันขอเข้าไปยืมหนังสือก่อน"

"เอางั้นเหรอ ให้พวกฉันไปด้วยมั้ยล่ะ?" เรนถามฉัน

"ไม่ต้องหรอก พวกแกไปดูกันก่อนเลย"

"เอางั้นก็ได้ ^_^"

หลังจากนั้นฉันก็แยกกับเพื่อนๆเพื่อมาห้องสมุด เพราะวันนี้ฉันคิดไว้ว่าจะมายืมหนังสือสักหน่อย

ตึก...ตึก...ตึก

ครืดดด....

"ขออ่านก่อนละกัน"

ฉันมาที่มุมหนึ่ง ซึ่งเวลาที่เข้าห้องสมุดฉันก็จะมาที่มุมนี้ เพราะคนค่อนข้างน้อย

พรึ่บ!

ฉันรู้สึกเหมือนมีใครมานั่งข้างๆ แต่ก็ไม่ได้หันไปมอง เพราะสนใจหนังสือตรงหน้ามากกว่า.....

จนกระทั่งเวลาผ่านไปเนิ่นนาน ร่างบางที่ตั้งใจอ่านหนังสือนั้นก็เหลือบมองนาฬิกาในโทรศัพท์ ก็พบว่ามันเกือบจะสี่โมงกว่าแล้วและมีข้อความแจ้งเตือนจากเพื่อนสนิทตัวเองที่ส่งมา ด้วยความที่เวลาฉันอ่านหนังสือมักจะปิดเสียงโทรศัพท์ไว้เสมอจึงไม่ได้ยินเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์

"เฮ้อออ...." ขี้เกียจเข้ารับน้องจังเลยแฮะ

พรึ่บ!

"......!!" แต่ในขณะที่ฉันกำลังจะเก็บหนังสืออยู่นั้นก็ต้องตกใจคนที่อยู่ข้างๆฉันเป็นอย่างมาก "รุ่นพี่"

"......." ไร้เสียงตอบรับ

ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วทำไมฉันถึงไม่รู้ว่าเป็นเขากันล่ะ....

ฉันมองคนที่ฟุบหน้าที่หนังสืออยู่บนโต๊ะ แต่ถึงจะไม่เห็นหน้าฉันก็รู้ว่าเป็นรุ่นพี่แน่นอน แค่ด้านข้างใครๆก็รู้แล้วมั้ยล่ะ

หมับ!

"เอ่อ...รุ่นพี่คะ" ฉันพยายามกระซิบเขา เพราะที่นี่ห้องสมุดจึงพูดเสียงดังไม่ได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้รอบตัวฉันจะไม่มีใครอยู่แล้วก็ตาม แต่โซนอื่นก็มีคนอยู่เหมือนกัน

ฉันมองนาฬิกาก็กลัวว่าตัวเองจะไปเข้ารับน้องสาย จึงเผลอเขย่าตัวร่างสูง ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมามอง

"เอ่อ....ขอโทษค่ะ"

"......"

"เอ่อ...รุ่นพี่มาอ่านหนังสือเหมือน...."

จุ๊บ!

"......!!"

"หึ :-)"

">.<" กรี๊ดดดด

พรึ่บ! พรึ่บ!

ฉันหันไปมองรอบๆอีกครั้งเพื่อดูว่ามีใครเห็นมั้ย แต่ก็ไม่ม่ีใครอยู่นั่นทำให้รู้สึกว่าตอนนี้ใบหน้าตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมาเลยน่ะสิ

"เอ่อ...น้ำไปเข้ารับน้องก่อนนะคะ >.<"

พรึ่บ!

ร่างบางเหลือบมองร่างสูงอีกครั้ง พอสบตาเขาเท่านั้นแหละ เธอก็ต้องรีบออกไปทันทีด้วยความเขินอาย

ตึกตัก...ตึกตัก...

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจอหน้ารุ่นพี่เกือบอาทิตย์ แต่ทุกครั้งที่ได้เจอกัน หัวใจของฉันก็เต้นแรงทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้เขาและก็เป็นคนเดียวด้วยสิ >.<

____________________

อีกด้านหนึ่ง

ร่างสูงมองร่างบางที่เขินจนหน้าแดงออกไปจากห้องสมุดด้วยความตลก ที่จริงเขามานั่งข้างเธอนานแล้วนะ แต่ยัยนั่นกลับไม่สนใจเลย มัวแต่อ่านหนังสือของเธอ หึ!

"สองชั่วโมง..." ไม่คิดว่าตัวเองจะมีความอดทนมากขนาดนี้เหมือนกันแฮะ

ผ่านไปเกือบอาทิตย์แล้วที่เขาไม่ได้เจอหน้าเธอเลย เพราะมัวแต่ทำงานและวันนี้เขาก็ดันเผลอไปเห็นร่างบางเดินมาที่นี่ นั่นจึงเป็นเหตุให้เขาเข้ามาที่ห้องสมุดแห่งนี้ แล้วมันก็เกือบอาทิตย์แล้วที่ได้จ้องใบหน้าซื่อบื้อนั้นของเธอ.....

เขาจับริมฝีปากของตัวเองก่อนจะเผลอยิ้มออกมา

"หึ! ปากยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ น้ำหนาว :-)"