ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.5

เอี๊ยดดด...

"ขอบคุณที่มาส่งนะซี"

"ไม่เป็นไร เพราะฉันเป็นคนชวนเธอออกมาด้วยกันนี่นา"

"เจอกันพรุ่งนี้นะ เอ่อ...ขอบคุณนะคะ"

ฉันหันไปขอบคุณคนที่ขับรถมาส่ง แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร เพราะตลอดทางที่มา ฉันไม่ได้ยินเขาพูดอะไรเลยและก็ไม่รู้ด้วยว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นใคร แต่ก็คงจะสนิทกับซีอาร์มากดูจากสรรพนามที่ซีอาร์เรียกแล้ว

"พี่คะ เพื่อนซีพูดด้วยทำไมพี่ถึงไม่พูดล่ะคะ"

"ซี ไม่เป็นไร งั้นฉันไปก่อนนะ"

พรึ่บ!

"ร้านเกม"

ฉันที่จะก้าวลงจากรถก็ต้องหยุดชะงักทันที เพราะเสียงของคนขับนั้นมันคล้ายกับเสียงใครบางคนที่ฉันเคยได้ยินมาก่อน

"เธอเปิดร้านเกมด้วยเหรอน้ำหนาว?"

"อ่อ ใช่ แต่เป็นพี่ชายน่ะ"

"นั่นพี่ชายเธอเหรอ?"

ฉันละความสนใจจากผู้ชายที่เป้นคนขับนั้น ก่อนจะมองตามสายตาของซีอาร์ที่มองออกนอกรถก็เห็นว่าพี่นทีออกมารอฉันด้านนอกแล้ว เพราะตอนที่ใกล้จะถึงฉันก็แชทบอกพี่เขาแล้ว

"ไปก่อนนะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ"

"พรุ่งนี้เจอกันนะ แต่ว่าพี่ชายเธอหล่อมากเลยนะ คิคิคิ"

ฉันหัวเราะตามซีอาร์แล้วจึงลงจากรถเพื่อเดินไปหาพี่นที ก่อนที่รถหรูจะขับออกไปทันที

"รถใคร?"

"เพื่อนที่มหาลัยน่ะค่ะ ^_^"

"มีเพื่อนแล้วเหรอเรา"

"น้ำมีเพื่อนไม่เห็นแปลกนี่คะ อีกอย่างซีอาร์ก็น่ารักมากเลยค่ะ แล้วเพื่อนน้ำคนนี้ก็ชมพี่ด้วยนะคะ"

".....?"

"เสน่ห์แรงจริงๆนะคะคุณพี่ชาย ฮ่าฮ่าฮ่า"

"เดี๋ยวจะโดน"

"คิคิคิ"

ฉันรีบวิ่งเข้าไปข้างในทันที ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้ร้านคนก็เริ่มเยอะมากแล้ว เพราะเวลาช่วงเย็นๆแบบนี้จะเป็นพวกเด็กนักเรียนแล้วก็พวกเด็กวัยรุ่นจะมานั่งเล่นกันยาวเลยล่ะ.....

_________________________

Genius University

"เอ่อ...พี่นทีคะ เดี๋ยวเย็นนี้ให้น้ำกลับกับเรนก็ได้ค่ะ >_<"

"โอเคครับ พี่ไปก่อนนะ"

"ค่ะ"

ฉันมองเพื่อนสาวของตัวเองที่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับพี่ชายฉันที่ขับรถออกไปแล้ว แต่เรนก็ยังไม่วายมองตามไปอีก เฮ้อออ...เพื่อนฉันนี่ต้องคลั่งรักพี่ชายฉันเอามากๆแน่เลย

"จ้องขนาดนั้นไม่ขอพี่ชายฉันเป็นแฟนเลยล่ะ?" ฉันพูดแหยเรนทันทีที่รถของพี่นทีขับออกไปจนลับสายตา

"ถ้าฉันกล้าคงขอพี่แกตั้งนานแล้วสิ"

"เอาน่า พี่ชายฉันก็ยังไม่ได้มีใครแล้วฉันก็เชียร์แกอยู่นะเรน ^_^"

"ขอบใจมากนะจ๊ะน้องสะใภ้ คิคิคิ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"

ตึก...ตึก...ตึก

หมับ!

"อ๊ะ!" ฉันตกใจมากเมื่อมีมือปริศนาจับเข้าที่ไหล่ของตัวเอง ก่อนจะหันไปมองด้านหลัง

"ซีอาร์! ตกใจหมดเลย"

"อะไรกันฉันก็แค่ทักทายเอง ฮ่าฮ่าฮ่า แต่หน้าเธอเมื่อกี้ตลกมากเลยน้ำ"

"ก็อยู่ๆเธอก็เดินเข้ามาแบบนี้ จะไม่ให้ฉันตกใจไได้ยังไงล่ะ"

"คิคิคิ ตลกจริงๆ"

"แล้วนี่แกมานานแล้วเหรอ?" เรนถามซีอาร์

"เพิ่งถึงเหมือนกัน เราเข้าไปกันเถอะ ฉันอยากจะเดินชมบรรยากาศของมหาลัยนี้สักหน่อย"

"ฉันก็เหมือนกัน ไปกันเถอะน้ำหนาว"

"อื้ม ไปสิ"

จริงๆแล้วฉันคิดว่าที่นี่บรรยากาศดีมากเลยนะ ถึงแม้ว่ามหาวิทยาลัยจะกว้าง แต่ตามโซนต่างๆก็มีพวกต้นไม้ดอกไม้เยอะมาก แล้วอีกอย่างคืดที่นี่มรลานกิจกรรมที่กว้างมากและก็แบ่งให้เป็นของแต่ละคณะไปเพื่อเอาไว้ใช้สำหรับรับน้อง ซึ่งมันจะสะดวกมากกว่าที่จะต้องยืมใช้สถานที่สลับกัน ฉันคิดว่าคนออกแบบดีมากเลยแฮะ

"มหาลัยในฝันของฉันเลยนะเนี่ย ^_^" เรนพูดขึ้นพร้อมกับมองไปรอบๆ

"อย่างนั้นเลยเหรอ ที่นี่เป็นที่นิยมว่างั้น?"

"ก็ใช่น่ะสิ ถ้าไม่เก่งไม่รวยก็เข้าไม่ได้หรอกนะ"

"แล้วแกล่ะน้ำ?" ซีอาร์ถามฉัน

"ก็เป็นมหาลัยในฝันของฉันเหมือนกัน ไม่คิดว่าตัวเองจะสอบได้จริงๆ" เหมือนฝันเลยแฮะ

"ฉันได้ยินมาว่าผู้บริหารที่นี่หล่อมาก จริงมั้ยอ่ะ?"

อยู่ๆซีอาร์ก็พูดขึ้นมา แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าใครเป็นผู้บริหาร เพราะข้อมูลพวกนี้ไม่ได้หามาด้วยสิ

"ฉันไม่เห็นรู้เลยอ่ะ ฉันว่าผู้บริหารไม่น่าจะเป็นหนุ่มหล่อเหมือนอย่างที่แกได้ยินมานะซี"

"แต่ฉันได้ยินมาจริงๆนะ อีกอย่างผู้บริหารที่นี่ยังเรียนคณะเดียวกับพวกเราอีกนะ ^_^"

"ข่าวมั่วแล้ว ผู้บริหารก็ต้องแก่แล้วสิ เฮ้อออ แกนี่พูดอะไรก็ไม่รู้"

"แก่เลยเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า"

ฉันมองสองคนที่คุยเล่นกันพลางก็ต้องยิ้มตาม เพราะตอนนี้ฉันคิดว่าสองคนนี้ซี้กันแล้วล่ะนะ ดูจากการพูดแล้ว

"แล้วน้ำคิดว่ายังไง?"

"ไม่รู้สิ แต่ก็คงเหมือนที่เรนพูดนั่นแหละ เพราะถ้าเรียนอยู่ฉันว่าก็ไม่น่าใช่"

"งั้นเหรอ"

"เราไปกันเถอะ เดี๋ยวก็ได้เวลาเข้าคลาสแรกแล้ว"

"อื้ม"

________________________

ครืด! ครืด!

พรึ่บ! พรึ่บ!

หลังจากเข้าคลาสได้ไม่ถึงชั่วโมง อาจารย์ก็ปล่อยก่อน เพราะวันนี้ไม่มีอะไรมาก พวกเราก็เลยคิดว่าจะไปห้องสมุดกันต่อดีกว่า เพราะมีเรียนอีกทีก็ช่วงบ่าย

"จะไปจริงๆเหรอ ฉันไม่อยากเข้าเลยอ่ะ" เป็นเสียงลูกกอล์ฟ เพื่อนชายใจหญิงงที่เพิ่งเจอกันในคลาสและตอนนี้ก็สนิทกับพวกเราเร็วมากเลยล่ะ เหมือนกับซีอาร์เพราะลูกกอล์ฟเป็นคนคุยเก่งยังไงล่ะและเหมือนว่าเธอจะไม่อยากไปจริงๆแฮะ

"งั้นเราจะไปไหนกันล่ะ ถ้าไม่ไปห้องสมุด?" ฉันถามอีกสามคนที่เหลือ เพราะที่จริงแล้วเรื่องเข้าห้องสมุดเป็นความคิดฉันเองคนเดียวอ่ะนะ

"เอางี้มั้ยเพื่อนๆ ฉันมีสถานที่หนึ่งที่จะชวนพวกแกไปกัน ^_^" ซีพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มส่งมาให้พวกฉัน ซึ่งยังคงไม่รู้อยู่ดีว่ามันคือที่ไหน "เก็บของกันเถอะ"

หลังจากนั้นพวกเราสี่คนก็เดินตามซีอาร์ลัดเลาะไปทางที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านกันถ้าไม่จำเป็น เพราะมันเป็นห้องหนึ่งซึ่งมันทึบมากและคนภายนอกไม่สามารถมองเห็นได้ว่าข้างในเป็นห้องอะไร แต่ฉันก็แอบเคยได้ยินมานะว่ามันไม่ใช่ที่สำหรับเด็กใหม่หรือใครก็ตามที่จะเข้าห้องนี้ได้โดยไม่ได้รับอนุญาต

พรึ่บ!

"นี่ๆหยุดเลยนะยัยซี ห้องนี้เป็นห้องต้องห้ามไม่ใช่หรือไงกัน แกจะพาพวกฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย" เรนโวยวายขึ้นมา

"ห้องต้องห้าม?"

"ก็เออสิยะ ที่จริงใครๆต่างก็รู้กันอยู่แล้วว่าที่นี่น่ะเป็นที่ต้องห้าม อต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนว่าทำไม"

ฉันมองเข้าไปด้านใน แต่ก็มองไม่เห็นอะไร เพราะมันมืดสนิท

"กลับกันเถอะ พวกเราไปหาอะไรกินดีกว่านะ ^_^" ฉันบอกกับเพื่อนๆและเหมือนว่าทุกคนจะเห็นด้วยกับความคิดฉัน แต่ก็มีอยู่แค่คนเดียวที่ยังยืนยิ้มแล้วมองไปด้านในอยู่ ทั้งๆที่มันก้ไม่มีอะไรเลย

"เอางั้นก็ได้"

"ป่ะ พวกเรา"

______________________

อีกด้านหนึ่ง

"นั่นน้องสาวมึงไม่ใช่เหรอวะไอ้เวย์"

"อืม"

"แล้วทำไมไม่เข้ามาหาพวกเราวะ กูอยากเจอหน้าจังว่ะ"

"ไอ้ลูซกำลังกลับมา"

"เรื่องของมันดิวะ เหอะ! ไอ้นั่นมันรู้ใจตัวเองที่ไหนกันวะ มึงว่ามั้ยไอ้คลีน"

"......"

"ไอ้เวย์?"

"......."

"ไอ้เซอร์เวย์!"

".......?"

"มึงมองใครวะ?"

"........"

"เงียบอีก ไอ้สัส นี่กูนั่งอยู่กับพวกมึงสองคนได้ไงวะ แม่ง!"

"........"

"หึ!"

=================

👍กดไลท์ คอมเมนต์💬

เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊าาา

✌️✌️