ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.4

พรึ่บ!

"พี่นทีคะ ^_^"

ฉันเดินลงมาหาพี่ชายที่รออยู่หน้าตึกแล้วและวันนี้ร้านเกมส์ของพี่ฉันก็หยุดครึ่งวัน เพราะเขาจะเป็นคนไปส่งฉันที่มหาลัยเองด้วย

"น้องพี่น่ารักจริงๆ"

"คิคิคิ" ฉันยิ้มแบบขำกับคำพูดของพี่ชาย

"ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันนะ"

"รอเพื่อนน้ำก่อนสิคะ"

"......?"

ตึกตึกตึก....

"ขอโทษที่มาสายนะน้ำ"

"ไปกันเถอะเรน ^_^"

"สวัสดีค่ะพี่นที วันนี้เรนขอไปด้วยคนนะคะ พอดีพ่อกับแม่เรนมีงานด่วนน่ะค่ะ"

"ครับ"

วันนี้เป็นวันรายงานตัวของฉันที่มหาลัยจีเนียส ฉันทั้งตื่นเต้นแล้วก็ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าตัวเองจะได้เข้าที่นี่จริงๆ พอประกาศผลออกมาทั้งฉันกับเรนที่เลือกคณะเดียวกันต่างตกใจจนพูดไม่ออกกันอยู่นานเลยล่ะ

"ฉันตื่นเต้นมากเลยอ่ะน้ำ >.<"

"ฉันก็เหมือนกัน ^_^"

"เราสองคนเก่งมากเลยนะ"

"ขอบคุณค่ะพี่นที >.<"

"^_^"

"แต่ว่าน้ำหนาวน่ะเก่งมากจริงๆนะคะ เรนยังแอบอิจฉาเลยค่ะ แล้วเรนก็คิดว่าตอนนี้คนคงอยากรู้มากกว่าว่าใครกันที่ติดอันดับหนึ่งของวิศวะจีเนียส ^_^"

"แกก็พูดเว่อร์เกินไปแล้วเรน" ฉันพูดขึ้น

"ใครว่าฉันเว่อร์ล่ะ จริงมั้ยคะพี่นที >.<"

"หึ :-)"

เอี๊ยดดด....

"ถึงแล้วน้ำ"

"อื้ม"

"พี่จะเอารถไปจอดก่อนนะ เราสองคนลงตรงนี้กันก่อนเลย"

"ค่ะ"

"เจอกันด้านในนะคะพี่ชาย"

"ครับ"

_________________________

Genius University

เราสองคนเดินเข้ามาในมหาลัยที่ใครต่างอยากเข้ามากที่สุดแล้วในตอนนี้ และมันยากมากที่จะเข้าที่นี่ได้น่ะดูจากชื่อก็รู้แล้วว่ามันเป็นยังไง

มหาวิทยาลัยจีเนียส เป็นมหาวิทยาลัยอันดันต้นๆของประเทศและถูกจัดอันดับให้เป็นมหาวิทยาลัยที่นักศึกษาล้วนมีความสามารถทั้งสิ้น

"ตอนมาครั้งแรกฉันยังไม่ได้มองอย่างละเอียดเลยอ่ะน้ำ ที่นี่ทั้งใหญ่และกว้างมากเลยนะ"

"อื้ม"

ฉันมองนักศึกษาปี1อย่างพวกฉันที่ต่างลงมาจากรถหรูพร้อมกับพ่อแม่ตัวเอง ไม่แปลกที่จะได้เห็นอะไรแบบนี้ เพราะที่นี่ส่วนมากก็คือลูกคุณหนูนั่นเอง

"เข้าไปกันเถอะ"

"อ่อ"

เราสองคนเดินมองหาจุดสำหรับรายงานตัวของคณะวิศวะ แต่ด้วยความซุ่มซ่ามของฉันที่ไม่ทันมองคนข้างๆทำให้ชนเข้ากับเธออย่างจัง ดีที่ฉันและเธอไม่ล้มไปกันทั้งคู่

ตุบ!

"อ๊ะ!"

"ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษเธอทันที

"เป็นอะไรหรือเปล่าน้ำ"

"ฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ เป็นอะไรหรือเปล่า"

"เอ่อ..."

"ปี1เหมือนกันเลย"

ฉันมองผู้หญิงน่ารักคนนี้ด้วยความแปลกใจ เพราะเธอเองก็เป็นนักศึกษาปี1เหมือนกัน แต่ดูจากท่าทางและลักษณะของเธอแล้วคงเป็นลูกคุณหนูแน่ๆ แต่ทำไมเธอถึงเข้ากับคนง่ายแบบนี้ล่ะ

"ชื่ออะไรกันเหรอ?"

"ฉันเรน เพื่อนฉันคนนี้น้ำหนาว"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉัน ซีอาร์ อยู่วิศวะ"

"อ้าว! งั้นเราสามคนก็เรียนคณะเดียวกันเลยสิ เพราะฉันกับน้ำก็เรียนวิศวะเหมือนกัน ^_^"

"จริงเหรอ ดีใจจัง งั้นเราก็เป็นเพื่อนกันแล้วใช่มั้ย ^_^"

ฉันมองเพื่อนตัวเองกับซีอาร์ที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่ถึง5นาทีเลยแต่กลับพูดเหมือนสนิทกันมานานอย่างนั้นล่ะ แต่ฉันก็รู้นิสัยเรนอยู่ล่ะว่าเพื่อนฉันคนนี้เข้ากับคนอื่นง่ายและมักจะคุยกับคนที่ถูกคอด้วยอย่างซีอาร์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ส่วนฉันถ้าไม่รู้จักหรือสนิทกัน ฉันก็ไม่ค่อยพูดหรอกนะ

"งั้นเราไปรายงานตัวด้วยกันเลยดีกว่านะ"

ซีอาร์เป็นคนเสนอความคิดก่อนจะเดินมาจับแขนฉันกับเรนพาเดินไปด้านใน......

หลังจากที่ลงชื่อรายงานตัวเสร็จ พวกเราสามคนก็ออกมาอยู่ด้านหน้าของมหาลัยแล้ว และก็เป็นซีอาร์ที่ชวนฉันกับเรนไปคาเฟ่ที่อยู่ใกล้มหาลัยนี้อีก

"ไปกันเถอะนะ ฉันไม่ได้เที่ยวไหนเลยตั้งแต่กลับมาอ่ะ นะเรน น้ำหนาว"

"เอาไงดีน้ำ?" เรนหันมากระซิบฉัน

"งั้นฉันโทรบอกพี่นทีก่อนนะ"

"โอเค"

"แสดงว่าพวกเธอสองคนจะไปกับฉันด้วยใช่มั้ย?"

"อื้ม" ฉันตอบน้ำไป ก่อนจะโทรบอกพี่นทีทันที

________________________

Mix Café

"นี่เรียนอังกฤษมาตลอดเลยเหรอ?"

"ก็ใช่น่ะสิ ฉันเพิ่งจะได้กลับมาที่ไทยนี่แหละ ก็นานๆจะกลับมาน่ะ แต่ครั้งนี้ฉันย้ายมาเรียนที่นี่เลยล่ะ ^_^"

ฉันนั่งฟังทั้งสองคนคุยกันอย่างนึกสนุก ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองจะเกร็งซะอีก แต่เปล่าเลย เพราะซีอาน์เป็นผู้หญิงที่คุยสนุกมาก เธอมักจะชวนฉัน ไม่ก็เรนคุยกันเรื่องต่างๆ และเธอก็เล่าเรื่องที่เธอเคยเรียนที่อังกฤษด้วย ฉันคิดว่าซีอาร์เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มากๆแล้วก็น่ารักมากด้วยถึงแม้จะเพิ่งรู้จักกันก็เถอะนะ แต่ฉันคิดว่าเราสามคนจะต้องเข้ากันได้แน่นอน

"แต่ฉันอึ้งมากกว่า เพราะว่าตอนนี้สาวน้อยที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันคืออันดับหนึ่งของคณะเราใช่มั้ยเนี่ย >.<"

"ไม่พูดแบบนี้สิ >.<" ฉันเขินนะถ้าได้ยินอะไรแบบนี้น่ะ

"ใช่มั้ยล่ะ ยัยน้ำน่ะตอนเรียนก็อันดับหนึ่งของโรงเรียนเลยนะ และตอนนี้ก็เป็นอันดับหนึ่งคณะวิศวะของจีเนียสด้วยล่ะ เก่งใช่มั้ย ^_^" เรนพูดด้วยความภูมิใจกับเพื่อนของตัวเอง พร้อมกับซีอาร์ที่มองเธอด้วยสายตาชื่นชม

"แล้วนี่พวกเธอจะกลับกันยังไง?"

ตอนนี้เราก็ได้เวลาที่จะกลับกันแล้ว เพราะฉันต้องไปช่วยพี่ชายตัวเองที่ร้านอีก ส่วนเรนก็จะต้องรีบกลับเหมือนกัน เพราะเหมือนที่บ้านมีเรื่องด่วน

"เดี๋ยวพ่อฉันมารับน่ะ แต่ว่าน้ำ...."

"ฉันกลับเองได้ ^_^" ฉันบอกเรนพร้อมกับยิ้มให้เธอ เพราะรู้ว่ายัยเพื่อนคนนี้รู้สึกผิดที่ต้องกลับก่อน

"เดี๋ยวฉันบอกพ่อให้ก็...."

"ไม่ต้องเลยเรน ฉันกลับเองได้แกรีบไปได้แล้ว นั่น!รถพ่อแกมารับแล้วนะ"

"งั้นฉันกลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันยัยซี"

"โอเคค่า"

หลังจากที่เราขึ้นรถพ่อเธอไปแล้ว ฉันจึงหันไปลาซีอาร์ที่ยืนยิ้มให้ฉันอยู่ แล้วยัยนี่จะกลับยังไงล่ะ

"แล้วเธอ...."

ปิ๊ป!

เสียงแตรรถดังขึ้นหน้าคาเฟ่ ฉันหันไปมองก็พบว่าเป็นรถหรูที่ติดฟิล์มดำ ซึ่งฉันก็ไม่เห็นคนข้างในรถ ก่อนจะเหลือบมองไปที่ซีอาร์ที่ยืนยิ้มอยู่ก่อนแล้วและเธอก็ชวนฉันขึ้นรถไปด้วยกัน

"ไปเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่งแกเอง"

"ไม่เป็นไร" ฉันปฏิเสธเพราะเกรงใจ

"ไปเถอะ ไม่งั้นฉันว่าคนในรถต้องไม่สบอารมณ์แน่ๆ"

"แต่ว่า...."

พรึ่บ!

หมับ!

"ไปได้แล้วค่ะคุณเพื่อนน้ำหนาว ^_^"

ฉันยังไม่ทันจะรั้งแขนซีอาร์ แต่กลับถูกเธอพยายามดันหลังให้เดินไปด้านหน้าที่มีรถจอดอยู่ ไม่คิดว่าซีอาร์จะแรงเยอะขนาดนี้นะ เห็นตัวเล็กแบบนี้แต่แรงใช่ย่อยเลยแฮะ

พรึ่บ!

"อ๊ะ!"

"แหะๆๆ ขอโทษ...."

"เฮ้อออ..."

ฉันลูบหัวตัวเองแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ก่อนที่ซีอาร์จะปิดประตูรถส่วนตัวเองก็ไปนั่งข้างหน้า ก่อนที่ด้านคนขับจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว.......

=================

📍จะใช่พระเอกของเรามั้ยนะ....