เข้าสู่ระบบสองปีต่อมา ณ เอ็กซองโพรวองซ์, ฝรั่งเศส “จุนตากับจุนยายนอนอยู่นี่เหยอ” เด็กชายโรเมโอวัยสี่ขวบครึ่งถามด้วยความสงสัยระหว่างที่จูงมือบิดาเดินเข้าไปตามเส้นทางที่ถูกปูด้วยพื้นซีเมนต์ ในขณะที่อาณาบริเวณรอบๆ เต็มไปด้วยป้ายหินอ่อนและพื้นหญ้าเตียนโล่ง กระทั่งเดินมาหยุด ณ สถานที่ห
มาเฟียหนุ่มพาคนตัวเล็กเขามาในห้องเก็บไวน์แห่งความหลัง ยื้อแย่งผลักดันกันอยู่ครู่ใหญ่ เนื่องจากหญิงสาวอิดออดไม่ยอมตามใจเข้ามาข้างในแต่โดยดี ดวงตาสีฟ้าสำรวจห้องเก็บไวน์แบบพื้นไม้ที่มีการออกแบบเป็นเอกลักษณ์ ดูสง่างามและคลาสสิค ลวดลายพื้นไม้และสีเข้มตามธรรมชาติทำให้ห้องรู้สึกอบอุ่นทั้งที่อุณภู
"พ่อคะ ทางขึ้นมันอยู่ตรงต้นไม้นี้ และต้องข้ามสะพานไปที่บ้านต้นไม้ใช่ไหมคะ!" พูดจบใบหน้าสวยก็แสดงสีหน้าตกใจออกมา พร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากตนเองแน่น เธอจำได้แล้ว เธอเคยมาที่นี่! ใบหน้าที่เริ่มมีริ้วรอยของริคคาโน่ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจกับปฏิกิริยานั้น ลูกสะใภ้ของท่านทำได้แล้ว
โครงการฮันนีมูนของสองสามีภรรยารูซโซ่ถูกพับเก็บยาวๆ นับปี เนื่องจากหน้าที่การงานที่รัดตัวกันทั้งคู่ ราฟาเอลกำลังขยายอำนาจตนเองเข้าไปในฝรั่งเศสจึงต้องบินไปกลับอยู่บ่อยครั้ง เช่นเดียวกับภรรยาอย่างซีลีน อาร์โนลด์ รูซโซ่ที่ต้องบินไปทำงานที่ฝรั่งเศสซึ่งเป็นสำนักงานใหญ่ของอเมทิสต์แทบทุกเดือน
เด็กชายโรเมโอขึ้นเครื่องบินครั้งแรกในวัยสามเดือนเศษ การขึ้นเครื่องบินครั้งนี้ยาวนานกว่าสิบสองชั่วโมง โดยแวะพักที่ดูไบสองชั่วโมง ก่อนจะแลนด์ดิ้งลงที่สนามบินภูเก็ต โดยเป้าหมายของการมาในครั้งนี้คือร่วมงานแต่งของน้องชายซึ่งถูกจัดขึ้นที่โรงแรมในเครือลูซโซ่ นับตั้งแต่ที่บิดาสละตำแหน่งใ
หลายเดือนต่อมา ร่างสูงกำยำสาวเท้ายาวๆ ด้วยความเร่งรีบไปตามโถงทางเดินโรงพยาบาล มาเฟียหนุ่มวัยสามสิบปีกลับมาจากอเมริกาด้วยเครื่องบินส่วนตัวทันทีที่ทราบว่าภรรยาคลอดลูกชายแล้ว เมื่อประตูห้องพักผู้ป่วยถูกเปิดออก ราฟาเอลก็รีบตรงดิ่งเข้ามาหาภรรยาซึ่งในมือมีเด็กทารกเพศชายอยู่ในมือ







