บทที่ 54

หกปีที่แล้วเธอคือคุณผู้หญิงของบ้าน แต่ก็ไม่เห็นมีใครหน้าไหนเคารพเธออย่างที่ควรจะเป็น

ลูคัสลังเลไปครู่หนึ่ง “ถูกต้อง”

“นั่นมันความคิดของคุณ”

ลูน่าหยิบช้อนกับถาดรองจานออกจากตู้กับข้าวก่อนล้างทำความสะอาด

“ตลอดทั้งชีวิต ฉันเจอเรื่องเศร้ามากพอแล้ว ฉันไม่อยากรู้สึกแบบนั้นอีก”

จากนั้นเธอก็ถือถาดรองเดินผ่านหน้าลูคัสและขึ้นไปที่ชั้นบน

ลูคัสยืนค้างอยู่ตรงจุดเดิม เมื่อมองร่างเพรียวบางของหญิงสาว แววตาของเขาพลันหม่นหมอง

ถ้าเลือกได้ใครบ้างจะอยากเสียใจ? ถึงอย่างนั้นถ้าตอนนี้เธอเอาชนะออร่าไม่ได้ มันก็จะสายเกินไปหากออร่าได้แต่งงานเข้ามาในตระกูลนี้แล้ว

…

ที่ห้องนอนใหญ่

ลูน่าถือถ้วยเดินเข้ามา ในตอนที่โจชัวกำลังเอนหลังพิงหัวเตียง ขณะที่สายตาจดจ้องอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์

เขายังมีอาการเมาค้างจากเมื่อคืนอยู่ ชายหนุ่มปวดหัวมากจนไม่อาจลุกออกจากเตียงได้

ความคิดของเขาเลือนราง ไม่อาจจดจำได้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง

เมื่อลูน่าเข้ามาในห้อง โจชัวก็ขมวดคิ้วพร้อมกับวางมือถือลง เมื่อคิดถึงการกระทำของเขาเมื่อคืนนี้ สีหน้าของหญิงสาวก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา

เธอเดินเข้ามาข้างในด้วยท่าทีหมางเมินก่อนยื่นถ้วยซุ