Share

บทที่ 433

Author: ทองประกาย
ในห้องรับแขกมีคนนั่งอยู่กว่ายี่สิบชีวิต ทั้งบุรุษและสตรีล้วนสวมเสื้อผ้าขาดวิ่น ดูท่าทางราวกับเป็นคนจากตระกูลใหญ่

สตรีที่นั่งอยู่ตรงกลางกำลังอุ้มเด็กน้อยอายุราวแปดเก้าขวบไว้ในอ้อมแขน

ยามนั้น ผู้คนทั้งหลายจ้องมองเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาเหม่อลอย แววตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและริษยา

เจียงซุ่ยฮวนแต่เดิมก็มีโฉมหน้างามสง่า นางสวมเสื้อคลุมขนจิ้งจอกสีแดงเพลิงเช่นนี้ ยิ่งขับผิวนางให้ขาวดั่งหิมะ งามจับตาจนไม่อาจละสายตา

คนเหล่านี้อาศัยอยู่ในแหล่งคนยากไร้ของเมืองหลวง เลี้ยงชีพด้วยการรับจ้างทั่วไปอย่างแร้นแค้น แทบไม่มีโอกาสได้พบปะกับผู้สูงศักดิ์ในเมืองหลวง ดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นเจียงซุ่ยฮวน จึงตกตะลึงจนนิ่งงันไปทั้งหมด

สตรีตรงกลางที่อุ้มเด็กรู้สึกอึดอัดจึงขยับก้นเล็กน้อย ดึงเสื้อของชายหัวล้านที่อยู่ข้างกาย พลางกระซิบถาม "ท่านพ่อบ้าน ท่านไม่ได้บอกหรือว่าที่นี่มีหมอหญิงอาศัยอยู่? หญิงผู้นี้ดูไม่เหมือนหมอเลยนะเจ้าคะ!"

ชายหัวล้านสะบัดมือนางออกอย่างรำคาญ "ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร? เมื่อตอนที่ข้าไปสืบถาม ผู้คนล้วนบอกว่าที่นี่มีหมอหญิงพำนักอยู่"

เจียงซุ่ยฮวนทำเป็นไม่ได้ยิน นางเดินไปนั่งที่หัวแถว ยิ้มต
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 766

    แม้ว่าเจ้าเถี่ยหนิวจะเป็นใบ้ แต่โสตประสาทนั้นกลับไวเป็นพิเศษ เขาหันกลับมาอย่างงุนงง รอยยิ้มบนใบหน้ายังไม่ทันจางหายเจียงซุ่ยฮวนโบกมือเรียก “เจ้ามานี่สิ ข้าจะตรวจคอให้เจ้า”เถี่ยหนิวยืนนิ่งไปชั่วครู่ ราวกับถูกสะกดวิญญาณ“ปัดโธ่ เจ้ายังยืนตะลึงอยู่ไยเล่า!” เถี่ยจู้ร้อนใจถึงขั้นย่ำเท้า “เจ้านี่โชคดีนักที่ได้พบคนมีบุญคุณ ไยจึงยังไม่รีบมาอีก!”เถี่ยหนิวเพิ่งได้สติ จึงก้าวเท้าอันแข็งแรงเข้ามาหาเจียงซุ่ยฮวน แล้วรีบใช้มือแสดงภาษาท่าทางอย่างว่องไวเถี่ยจู้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เห็นแล้วถึงกับตาลาย รีบแปลความหมายว่า “ตอนเด็กเขาเคยป่วยหนักจนพิษไข้ทำลายเส้นเสียง ต่อมาแม้ว่าไปพบหมอมาหลายคน ก็ล้วนส่ายหน้าไม่อาจเยียวยาได้”เจียงซุ่ยฮวนกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “หากเป็นมาแต่กำเนิดก็ยากจะรักษา แต่ของเจ้าเป็นเพราะโรคภัยทำลายลำคอ เช่นนี้น่าจะยังพอมีหวัง”“ก่อนอื่น อ้าปากกว้าง ๆ ให้ข้าดูหน่อย”เถี่ยหนิวเชื่อฟัง อ้าปากออก เจียงซุ่ยฮวนจึงสังเกตลำคอของเขา เมื่อดูแล้วก็มีความเข้าใจคร่าว ๆ ในใจเส้นเสียงของเขาถูกทำลายอย่างรุนแรง โชคยังดีที่มิได้เสียหายทั้งหมด ยังพอมีโอกาสฟื้นคืน“เจ้าพูดไม่ได้สักคำใช่หรือไ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 765

    “ข้าดื่มพอแล้ว ข้าจะออกไปเดินเล่นเสียหน่อย” เจียงซุ่ยฮวนวางจอกน้ำชาในมือลง แล้วออกเดินไปข้างนอกนางเดินไปยังชายคา แหงนหน้าขึ้นทอดมองเบื้องบนแดดในวันนี้แจ่มใส ท้องฟ้าสีครามปราศจากกลุ่มเมฆ สายลมพัดแผ่วเบานอกกำแพงเรือนมีต้นหลิวต้นหนึ่ง กิ่งก้านของมันเอนไหวตามแรงลม แผ่พาดอยู่บนขอบกำแพงสองสามกิ่ง พลางมีหน่ออ่อนสีเขียวอ่อนผลิแทรกขึ้นมา“ฤดูใบไม้ผลิคงใกล้จะมาถึงแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจแผ่วเบา “วันเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน”ผ่านไปเพียงสองวัน นางก็คิดตกได้ไม่น้อยการจากกันในยามนี้ ก็เพื่อวันข้างหน้าจะได้อยู่ร่วมกับกู้จิ่นอย่างราบรื่นมิใช่หรือสายลมอ่อนพัดโบกต้องใบหน้า นางจึงค่อย ๆ หลับตาลง ซึมซับความรู้สึกของห้วงยามนี้อย่างเงียบงัน“คุณหนู ท่านทำสิ่งใดอยู่หรือ”เสียงของเถี่ยจู้ดังขึ้นข้างกาย เจียงซุ่ยฮวนลืมตาขึ้น รอยยิ้มอันอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้า “มิได้มีสิ่งใด วันนี้อากาศดี ข้าเพียงมายืนเล่นสักครู่”นางหันศีรษะไปมองเขา “มีเรื่องใดหรือ”เถี่ยจู้หัวเราะแหะ ๆ “พวกข้าทำงานเสร็จสิ้นแล้ว ขอเชิญคุณหนูไปตรวจดูเถิด”ช่างฝีมือทั้งหลายนั้นมาทำงานอยู่ที่นี่หลายวัน ทุกวันมาตั้งแต่ฟ้ายั

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 764

    ในห้วงแห่งคลื่นลมมรสุมครานี้ หาใช่เพียงแค่จีกุ้ยเฟยที่ถูกพัดพา หากแม้แต่ฝ่าบาทก็มิอาจหลีกเลี่ยงได้เช่นกันจีกุ้ยเฟยร่ำไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร “ฝ่าบาทเพคะ พระองค์ทรงเป็นผู้ที่รู้ใจหม่อมฉันที่สุด หม่อมฉันแม้แต่ยุงตัวหนึ่งยังมิกล้าฆ่า แล้วเหตุใดเลยจะกล้าปลงพระชนม์ฮองเฮา”ฝ่าบาทกุมสันจมูกด้วยความระอา เขามิได้ใส่ใจว่าจีกุ้ยเฟยจะลอบปลงพระชนม์ฮองเฮาหรือไม่ หากแต่กังวลเพียงว่าคำพูดของชาวราษฎร์จะกระทบต่อเกียรติยศหรือไม่เท่านั้นเขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย “เราเชื่อเจ้า แต่หากเหล่าราษฎร์ไม่เชื่อ แล้วจะมีประโยชน์อันใด”จีกุ้ยเฟยแสดงสีหน้าเวทนาน่าเอ็นดู กล่าวเบา ๆ ว่า “พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์แห่งใต้หล้า หากทรงกล่าวด้วยพระองค์เอง ประชาราษฎร์ย่อมต้องเชื่อเป็นแน่”“เช่นนั้นเจ้าลองบอกเราสิ ว่าควรอธิบายเรื่องการปกปิดข่าวการสิ้นพระชนม์ของฮองเฮาเยี่ยงไร” ฝ่าบาทย้อนถามจีกุ้ยเฟยขยับริมฝีปากเล็กน้อย ทว่าหาได้เอื้อนเอ่ยคำใดฝ่าบาทผลักนางออก พูดอย่างเหนื่อยอ่อนว่า “เจ้ากลับตำหนักไปก่อนเถิด เราเหนื่อยแล้ว”แววตาจีกุ้ยเฟยแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ฝ่าบาทผลักนางออก แสดงให้เห็นว่าเ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 763

    เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเบาๆ พลางเอ่ยว่า “ท่านเห็นว่าข้าต้องการสิ่งใด ก็มอบสิ่งนั้นให้ข้า”“เจ้าต้องการสิ่งใดหรือ...” ฉู่เฉินลูบคางอย่างครุ่นคิด อยู่ดีๆ ดวงตาก็สว่างวาบขึ้น “ข้ารู้แล้ว!”เขาท่าทางตื่นเต้นนัก รีบร้อนจะออกไป เจียงซุ่ยฮวนร้องเรียกไว้ว่า “อาจารย์ อย่าได้ทำท่าดีใจเกินไปนัก”“อ้อ จริงด้วย เกือบลืมไป” เขารีบเก็บรอยยิ้ม บีบน้ำตาสองหยด แล้วจึงก้าวออกไปช่วงหลายวันมานี้ ชาวบ้านยามว่างหลังมื้ออาหารล้วนกล่าวถึงเรื่องไฟไหม้ของจวนองค์ชายเป่ยโม่กันทั้งสิ้น“องค์ชายเป่ยโม่ยังหนุ่มยังแน่นและมีความสามารถ กลับต้องมาสิ้นเพราะไฟไหม้ น่าเสียดายยิ่งนัก”“น่าเสียดายอะไรกัน องค์ชายเป่ยโม่เย็นชาแข็งกระด้าง ใช้วิธีการโหดเหี้ยม ทำให้ผู้คนต่างครั่นคร้าม สมควรแล้วที่ต้องจบชีวิตลงเช่นนี้”“ถ้อยคำของท่านนั้นผิดไป องค์ชายเป่ยโม่แม้จะเย็นชา แต่ก็มิได้ร้ายต่อราษฎร”ที่โต๊ะหนึ่งในหอเยว่ฟางมีผู้คนถกเถียงกันเรื่ององค์ชายเป่ยโม่จนถึงกับแทบจะลงไม้ลงมือกันทีเดียวมีคนผู้หนึ่งเดินผ่าน พลางกล่าวขึ้นโดยมิได้ใส่ใจว่า “เรื่องขององค์ชายเป่ยโม่ กล่าวไปแล้วก็เป็นเรื่องของฟ้าลิขิต จะถกเถียงไปใย”“หากจะให้ข้ากล่าว

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 762

    หงหลัวกล่าวว่า “ผู้คนทั่วหล้าต่างร่ำลือกันว่า จวนองค์ชายเป่ยโม่กลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว ฝ่าบาททรงส่งคนออกตามหาตลอดทั้งคืน แต่กลับพบเพียงร่างไร้วิญญาณขององค์ชายเป่ยโม่เท่านั้น”ฉู่เฉินยืนนิ่งอยู่กับที่ครู่หนึ่ง คิดไปคิดมายิ่งรู้สึกผิดแปลกนัก จึงย่ำเท้าวิ่งตรงไปยังห้องพักของเจียงซุ่ยฮวนเขาเคาะประตูอย่างแรง “เจ้าเก้า! ตื่นเถิด!”เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อย ๆ จนช่างทั้งหลายที่ทำงานอยู่ถึงกับหันมามองเป็นตาเดียวเสี่ยวถังหยวนในห้องถัดไปก็ถูกปลุกจนร้องไห้ออกมาฉู่เฉินชะงักมือ เสียงของเขาก็ลดต่ำลงในทันที “เจ้าเก้า ออกมาชี้แจงให้อาจารย์เข้าใจหน่อยเถิด”เจียงซุ่ยฮวนเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าเรียบสงบ เอ่ยถามว่า “จะให้ข้าอธิบายสิ่งใดหรือ”“คำพูดที่พวกเจ้าเอ่ยเมื่อวานนั้น แท้จริงมีความหมายเช่นไรกันแน่” ฉู่เฉินหรี่ตา “ข้ารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันผิดแปลกนัก เมื่อวานเจ้าบุกเข้าไปในจวนองค์ชายเป่ยโม่ ข้าเห็นชัดว่าเจ้าถูก…”เขายังพูดไม่ทันจบประโยค ก็ถูกเจียงซุ่ยฮวนดึงตัวเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูลงดังปังช่างทั้งหลายเกาศีรษะด้วยความงุนงง แต่ก็หันกลับไปทำงานต่อ เรือนนี้ใกล้จะแล้วเสร็จอีกเพียงสองวันก็สา

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 761

    ไม่รู้ว่าองค์รักษ์ทั้งสี่กลับมาเมื่อใด แต่ละคนล้วนดูมอมแมมไม่แพ้กัน ร่างเปื้อนฝุ่นผงจนดูแทบไม่ออกว่าเดิมทีหน้าตาเป็นอย่างไรหากแต่ผู้ที่ดูอนาถยิ่งกว่ากลับเป็นชางอี้และฉู่เฉิน เสื้อผ้าบนร่างถูกเปลวเพลิงเผาจนขาดรุ่งริ่ง ใบหน้าเองก็ไหม้เกรียมจนดำเป็นปื้นเจียงซุ่ยฮวนชะงักเล็กน้อยก่อนเอ่ยถามว่า “พวกเจ้าเข้าไปในจวนองค์ชายเป่ยโม่แล้วหรือ”ชางอี้และฉู่เฉินนั่งยองอยู่ตรงขั้นบันได พยักหน้ารับด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนไป๋หลีที่ยืนอยู่ด้านข้างถอนใจอย่างจนใจ “พวกเขาคิดจะลอบเข้าทางประตูหลังเพื่อไปหาท่าน ยังไม่ทันได้เข้าไปก็ถูกรั้วใหญ่ที่พังลงมาทับเสียก่อน”ลิ่วลู่กล่าวเสริม “สุดท้ายก็พวกข้านี่แหละที่วิ่งเข้าไปดึงตัวทั้งสองออกมา”ฉู่เฉินลูบจมูกอย่างกระอักกระอ่วน พลางว่า “ใครจะไปคิดว่าประตูหลังของจวนองค์ชายเป่ยโม่จะอ่อนปวกเปียก แค่เตะทีเดียวก็ล้มพับแล้ว”เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถาม “แล้วบาดเจ็บหรือไม่”“ไม่ ข้าสองคนหนังหนาเนื้อหยาบ ไม่บาดเจ็บง่าย ๆ ” ฉู่เฉินยิ้มกว้าง “เดิมทีข้ายังคิดจะเข้าไปช่วยเจ้า แต่แล้วก็มีองครักษ์ลับโผล่มาบอกว่า องค์ชายเป่ยโม่ช่วยเจ้าออกมาแล้ว”“ตอนนั้นแหละ ข้าจึงค่อยคลายใจ” ฉู่เ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status