Home / แฟนตาซี / วันสิ้นโลกของผม / 46 บ้านหลังใหม่ [4/5]

Share

46 บ้านหลังใหม่ [4/5]

Author: 816
last update Last Updated: 2025-04-18 09:57:21

“ไม่ครับ” สำหรับพวกเขาทั้งสามคน พี่ตุ่นเปรียบเสมือนอาจารย์คนสำคัญ ทั้งการออกกำลังกาย ศิลปะป้องกันตัว ล้วนได้รับการสอนสั่งจากพี่ชายหูสุนัขทั้งหมด แม้จะเพิ่งรู้จักกันไม่กี่เดือน แต่ความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์กับอาจารย์ก็ดีมาก

“มนุษย์ทุก ๆ คนล้วนมีสิ่งที่กลัว มีสิ่งที่ทำได้และทำไม่ได้” หงส์เริ่มสอนโดยพูดให้กว้างไม่เจาะจงไปเพียงเรื่องเดียว หวังให้พวกเขานำไปประยุกต์ใช้กับตนเองในอนาคต เวลานี้ไม่มีโรงเรียน พวกเขาต้องหัดเรียนรู้ด้วยตัวเองและอาจจะต้องโตก่อนวัยอันควร จึงต้องฟังให้มากและดูให้มากเข้าไว้ โตไปจะได้เอาชีวิตรอดในโลกที่โหดร้ายนี้ได้

“เพราะอย่างนั้นพวกเราถึงต้องช่วยกันใช่ไหมละคะ เพื่อเติมเต็มในส่วนที่ยังขาด” เด็กหญิงพลอยใสตอบอย่างฉะฉาน หลังได้รับพลังพิเศษมา ความรู้ความเข้าใจของเธอก็เติบโตแบบก้าวกระโดด

“นั่นก็ใช่จ้ะ เพราะเราเป็นสัตว์สังคม เราอยู่รวมกันเป็นกลุ่มแต่เมื่อมาจากครอบครัวที่แตกต่างกันอุปนิสัยใจคอย่อมไม่เหมือนกัน ทำให้ต้องมีคำว่ามารยาทเข้ามาควบคุมเพื่อไม่ให้ไปรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของคนอื่น อย่ามองว่าสิ่งที่เราทำไม่ได้เป็นปมด้อย และอย่ามองว่าคนที่ทำอะไรไม่ได้นั้นเป็นคนอ่อนแอ เพราะเ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • วันสิ้นโลกของผม   46 บ้านหลังใหม่ [5/5]

    หลังจากตุ่นโวยวายเรื่องพลายมงคลเป็นวิญญาณไม่ใช่ช้างที่ยังมีลมหายใจ ทั้งเขาและนิโคลัสจึงต้องนั่งอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้่งหมดให้กับสมาชิกในทีมฟังอย่างละเอียดอีกครั้งทั้งกลุ่มกินนอนอยู่ที่ตีนภูเขาอยู่ 3 วัน 3 คืนเพื่อรอให้ไฟที่ไหม้บนภูเขามอดดับสนิท ระหว่างนั้นก็ได้หงส์กับพิมพาคอยสร้างกำแพงโคลนป้องกันอยู่เสมอ ทำให้ไม่เกิดเหตุการณ์ไฟลุกลามไปไกลจากนั้นก็ขึ้นไปเอาอัฐิหรือก็คืออดีตโครงกระดูกในหลุมรากของต้นจามจุรียักษ์กลับลงมาด้วย ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองไหมแต่เขาคิดว่าบุคคลที่อยู่ในหลุมเหล่านี้คงไม่ปรารถนาที่จะอยู่ที่นี่ตลอดไปส่วนพลายมงคลน่าเสียดายที่ตอนแรกก็ตามพวกเราออกจากปางช้างมาแต่โดยดี แต่พอผ่านไปสักพัก ร่างวิญญาณของช้างเชือกใหญ่กลับเริ่มเลือนรางลง สร้างความตระหนกให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก และยิ่งปล่อยให้เวลาไหลผ่านไปมากเท่าไรก็ยิ่งซีดจางลงไปอีกหรือว่า!‘รีบกลับรถไปที่ปางช้างเดี๋ยวนี้!’ หงส์ตะโกนโจเซฟหมุนพวงมาลัยรถอย่างเร็ว แม้น้ำมันจะเหลือน้อยนิดก็ช่าง รีบเหยียบคันเร่งขึ้นภูเขาไปอย่างรวดเร็ว‘ร่างกายชัดขึ้นมาแล้ว’ ถึงจะกลัว แต่ชายหนุ่มใบหูสุนัขก็กลืนน้ำลายลงคอก่อนรายงานไปตามจริง‘หรือจ

    Last Updated : 2025-04-18
  • วันสิ้นโลกของผม   47 รับภารกิจ [1/5]

    “มังคุดมากินข้าวเช้าเร็ว” ครูเมตตาเดินยกถาดอาหารสำหรับสัตว์กลายพันธุ์ตัวใหญ่อย่างเจ้าแร็กคูนยักษ์พ่อหนุ่มเฉินเฟิงปลูกพืชผักไว้ให้มากมายพร้อมสอนวิธีดูแล ทุกเช้าเธอจะเห็นมังคุดเดินมาที่ถังเก็บน้ำ รองน้ำไว้จนเต็มอุ้งมือ แล้วค่อย ๆ เดินนำน้ำในมือนั้นไปรดแปลงผักของตัวเอง น่ารักน่าเอ็นดูมากโชคดีที่หลายวันก่อนวิทย์ไปดักจับไก่ธรรมดามาได้ เป็นตัวเมีย 3 ตัวและตัวผู้ 4 ตัว ไข่ที่ไก่ออกในช่วงแรกจะไม่ถูกนำมาปรุงเป็นอาหารเพราะต้องเพิ่มประชากรไก่เสียก่อน อีกอย่างไก่พวกนี้ก็ไม่ใช่ไก่ไข่ ดังนั้นจำนวนการออกไข่ของมันจึงน้อยมาก ถ้าอยากกินไข่เยอะ ๆ ก็ต้องมีไก่ให้เยอะกว่าเมตตาสร้างที่อบไข่แบบง่าย ๆ ตอนนี้ที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ามีไฟฟ้าใช้แล้ว แม้จะต้องให้ผู้ใช้พลังลมที่อยู่ในกลุ่มของวิทย์คอยหมุนกังหันลมทุกวัน แต่ทุกคนก็พอใจกับผลลัพธ์นี้มากอย่างน้อยตอนกลางคืนก็สามารถเปิดพัดลมนอนได้แล้ว อากาศประเทศ T ไม่ใช่แค่ตอนกลางวันเท่านั้นที่ร้อน กลางคืนก็ไม่ต่างกันทั้งที่นอนอยู่บนเตียง แต่เช้ามาอาจเปียกจนนึกว่าลุกไปอาบน้ำมาด้วยซ้ำหญิงชราฟักลูกเจี๊ยบออกมาได้จำนวนหนึ่งก็ยอมนำไข่ล็อตถัดไปออกมาทำอาหารให้เด็ก ๆ กิน แ

    Last Updated : 2025-04-19
  • วันสิ้นโลกของผม   47 รับภารกิจ [2/5]

    “คิดว่าจะไปที่ค่ายเมืองหลวง หาของมาเติมบ้านสักหน่อย คุณยายอยากได้อะไรบ้างไหมครับ” เผื่อว่าจะสามารถชดใช้ให้กับความเสียหายที่เขาก่อขึ้นมาได้บ้าง“โอ๊ย ยายจะไปอยากได้อะไร เมื่อก่อนไม่มีน้ำไม่มีไฟก็อยู่มาได้แค่นี้น่ะ จิ๊บ ๆ” หญิงชราบีบนิ้วชี้กับนิ้วโป้งเข้าหากัน สมัยเธอเด็ก ๆ ไม่มีกระทั่งรถยนต์อำนวยความสะดวกด้วยซ้ำ จะไปไหนทีก็ต้องเดินกันข้ามวันยิ่งถ้าต้องเข้าไปขายของในเมืองก็ต้องตื่นตั้งแต่ตี 4 เดินตัดทุ่งไปเรื่อย ๆ เกือบ 20 กิโลเมตรได้“คุณยายไม่มีแต่กิ่งมี”“มาอีกแล้ว” หงส์เบะปาก เดินแยกไปขึ้นรถโดยไม่สนใจว่ากิ่งแก้วจะพูดอะไร ยังไงก็คงไม่พ้นหาเรื่องชอบธรรมให้ตนเองด้วยตรรกะแปลก ๆ ให้ความคิดของตัวเองถูกต้องที่สุดอีก“ผมว่าผมก็ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายในหมู่บ้านแล้วไม่ใช่เหรอครับ” โจเซฟกอดอกถาม“พวกเราอยากเข้าไปในเมือง” กิ่งแก้วแสร้งทำเป็นไม่ฟังคำพูดของโจเซฟ แต่หันไปพูดความต้องการของตัวเองกับเฉินเฟิงแทน อย่างไรก็เป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน ตอนนี้เธอถูกลูกชายเมินอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว กรไม่กลับบ้านเลยเอาแต่ขลุกตัวอยู่กับกลุ่มอาสาปกป้องกำแพง เธอมาตามให้กลับบ้านก็หลบหน้าหลบตาความน้อยเนื้อต่ำใจที่มีจึงผลัก

    Last Updated : 2025-04-19
  • วันสิ้นโลกของผม   47 รับภารกิจ [3/5]

    “ก็มีแค่ข้าวกับน้ำต้มผักเท่านั้นแหละ” หงส์ยิ้มหยัน เธออยากรู้นักว่าผู้หญิงคนนี้ยังจะยืนกรานไปเมืองหลวงอีกหรือไม่“ดังนั้นการออกไปนอกกำแพงเพื่อทำภารกิจจึงเป็นงานยอดฮิตที่คนเมืองหลวงรับทำกัน อย่างกำจัดซอมบี้ 50 ตัวก็จะได้ 10 คะแนน”“แล้วที่พักล่ะ ต้องจ่ายเท่าไร” คุณยายถามต่อ“ถ้าแค่เต็นท์ชั่วคราวก็สัปดาห์ละ 5 คะแนน อพาร์ตเมนต์สัปดาห์ละ 10 คะแนน บ้านเดี่ยวเดือนละ 50 คะแนน”แพงมาก!เท่ากับว่าในเดือนนั้นต้องฆ่าซอมบี้ให้มากกว่า 500 ตัวเพื่อให้มีคะแนนเพียงพอสำหรับการใช้ชีวิตภายในหนึ่งเดือน แล้วคนที่รับทำแค่งานจิปาถะก็คือแทบจะมีชีวิตไปวัน ๆ ไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้เลย“อ้อ ถ้าเกิดป่วยหรือไม่สบายก็จะยิ่งลำบากครับ ค่ายาแพงมาก แค่ยาพาราเซตามอลธรรมดาก็ตกเม็ดละ 5 คะแนนแล้ว”“ยังไงล่ะแม่กิ่งแก้ว ยังจะอยากไปเมืองหลวงอยู่อีกไหม” คุณยายเห็นหญิงสาวมีสีหน้าไม่สู้ดีก็ถามย้ำอีกครั้ง คนไม่ทำการทำงานคิดแต่จะเอาเปรียบหางานสบายเข้าว่าอย่างนี้ จะไปอยู่ที่่เมืองหลวงได้นานเท่าไรกันเชียว“กะ โกหก พวกคุณกุเรื่องคะแนนขึ้นมาเพราะไม่อยากพาใครเข้าเมืองหลวงใช่ไหม” เธอมุ่งหวังกับชีวิตที่ดีกว่าการอยู่ชนบทมานาน มาวันนี้ได้

    Last Updated : 2025-04-19
  • วันสิ้นโลกของผม   47 รับภารกิจ [4/5]

    …งี้ดดดดด!!!!ตึง ๆ ๆ“...”ตัวใหญ่เกินไปแล้ว!!ทีโอกับตุ่นยืนมองแร็กคูนตัวใหญ่วิ่งตึงตังไปหาสองคู่รักหมีกระต่าย สัมผัสหนัก ๆ ของฝ่าเท้าถึงกับทำให้พื้นสะเทือนเป็นวงกว้าง นอกจากโจเซฟและหงส์ที่เคยเห็นมาก่อน ปฏิกิริยาของสองหนุ่มจึงดูน่าขบขันพอสมควร ดีที่ทุกคนให้ความสนใจไปที่มังคุดจนหมด จึงไม่มีใครเห็นทั้งคู่เผยสีหน้าเบิกตาโตอ้าปากค้างจนดูเหมือนภาพก๊อบปี้แล้ววาง“โอ๋ ๆ ๆ คิดถึงเหมือนกัน” เฉินเฟิงเอื้อมมือไปลูบไล้เส้นขนชุ่มน้ำ ไม่นึกรังเกียจขนเปียกแฉะของมันสักนิดเจ้าตัวรักสะอาดคงไปอาบน้ำก่อนจะมาหาพวกเขาแน่ ๆงี้ดดดดด (มารับมังคุดแล้วใช่ไหม มารับมังคุดแล้วสินะ)แร็กคูนตัวไม่น้อยใช้สองมือจับบ่าของเฉินเฟิงไว้แน่นแล้วยืนด้วยขาหลัง หางพวงใหญ่ตีพื้นเป็นระยะ แสดงให้เห็นว่ามันดีใจมาก“อื้อ มารับมังคุดแล้วล่ะ” เฉินเฟิงเห็นท่าทางดีใจออกนอกหน้าก็พลอยเอ็นดูหนัก น่ารักจริง ๆ เลยนะเนี่ยพออ้อนเฉินเฟิงจนหนำใจก็หันไปถูไถนิโคลัสต่อ แบ่งปันความรักให้กับเจ้านายทั้งสองอย่างเท่าเทียม มันคิดถึงทุกคนเลย~“ตัวใหญ่กว่าพลายวารีอีกนะครับเนี่ย” ทีโอลองเปรียบเทียบด้วยสายตา“เข้าใจภาษามนุษย์ด้วยนะ” หงส์เสริมอีกคำ“กล

    Last Updated : 2025-04-19
  • วันสิ้นโลกของผม   47 รับภารกิจ [5/5]

    “พวกเราเลยต้องมากันครบทีมไงครับ” หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างพูดทีเล่นทีจริงพลางแนะนำสมาชิกในทีมของตนให้คนเป็นแม่รู้จัก พอบอกว่าทุกคนในนี้ยกเว้นเฉินเฟิงกับทีโอก็ล้วนแล้วแต่เคยผ่านสนามรบมาก่อนก็พลอยทำให้หญิงชราโล่งใจถ้าไม่ติดว่าเธอต้องดูแลเด็ก เธออาจจะขอติดสอยห้อยตามหนุ่ม ๆ ไปทำประโยชน์ให้ไม่มากก็น้อย แต่รู้ว่าสังขารไม่อำนวย ดังนั้นเธอจึงได้แต่บอกให้พวกเขาระวังตัวอีกหลายคำพร้อมกับชวนพักค้างคืนก่อน ค่อยออกเดินทางอีกครั้งตอนหายเหนื่อยดังนั้นมื้อเย็นวันนี้เด็ก ๆ จึงได้เจอกับพี่ชายทำอาหารอร่อยอีกครั้ง พวกเขาเลยตาเป็นประกาย โดยเฉพาะเด็กโตที่อยากจะหัดทำให้ได้แบบนั้นบ้างจึงอาสาขอเป็นลูกมือ เฉินเฟิงก็ไม่ได้หวงวิชาคอยให้คำแนะนำตลอดการทำอาหารวันนี้เจ้ากระต่ายนำขาวัวตากแห้งติดตัวมาด้วย 1 ขา ตั้งใจจะมอบให้ครูเมตตาเป็นของขวัญแทนคำขอบคุณที่ช่วยดูแลมังคุดให้ในตอนที่พวกเขาไม่อยู่ พอเห็นเนื้อเด็กน้อยหลายคนก็ตาวาวและไม่ใช่เด็กที่ตาวาวผู้ใหญ่หลายคนต่างก็คาดหวังกับรสสัมผัสที่ไม่ได้ลิ้มรสกันมาเนิ่นนาน แม้เฉินเฟิงจะบอกว่าคงมีเพียงพอให้ทุกคนได้กินคนละสองหรือสามคำเท่านั้นเพราะจำนวนคนมีเยอะ“ไม่ต้องคิดมากเลยครั

    Last Updated : 2025-04-19
  • วันสิ้นโลกของผม   48 ภารกิจโหดหิน [1/5]

    “เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนมีทีมที่ค่อนข้างแข็งแกร่งทีมหนึ่งมารับภารกิจนี้ไปทำครับ แต่ไปได้ 5 วันก็กลับมารายงานด้วยสภาพสะบักสะบอม พร้อมกับแจ้งว่าทางสำนักงานให้ข้อมูลผิด สิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญไม่ได้มีแค่ตัวเงินตัวทองจำนวน 500 ตัว” เจ้าหน้าที่ดึงเอกสารเกี่ยวกับภารกิจนี้ออกมาให้โจเซฟดู“มีฟ้องร้องขอให้เรารับผิดชอบด้วย โชคดีที่ทางนั้นไม่มีคนตายทางเราเลยขอซื้อข้อมูลเพิ่มเติมด้วยราคา 10 คะแนนเรื่องราวเลยจบลงด้วยดี” เจ้าหน้าที่หนุ่มแอบเล่าเรื่องนอกเหนือจากหน้าที่เล็กน้อย วันนั้นสำนักงานแทบลุกเป็นไฟจริง ๆ“นี่มัน…” โจเซฟถึงกับพูดไม่ออก ภารกิจที่คิดว่าน่าจะประสบความสำเร็จไม่ยาก ดูท่าจะไม่ง่ายเสียแล้วสิ“หน่วยวิทยาศาสตร์เองก็กลุ้มใจครับ ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่มีอยู่ไม่เพียงพอต่อการใช้งาน ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะได้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่อยู่ในส่วนกลางมาก ๆ ไหนจะพวกอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ที่จำเป็นอีก จึงเขียนหนังสือเพิ่มของรางวัลจากแผงโซลาร์เซลล์พร้อมแบตเตอรี่ 2 ชุดเป็น 5 ชุด กับแต้มอีก 300 คะแนน”“พอจะแง้มบอกได้ไหมว่าจะเอาของพวกนั้นไปทำอะไร” 300 คะแนนไม่ใช่น้อยเลย ทำให้คนคนหนึ่งสามารถใช้ชีวิตอยู่ในค่ายแห่งนี้ไ

    Last Updated : 2025-04-20
  • วันสิ้นโลกของผม   48 ภารกิจโหดหิน [2/5]

    “หรือว่า…”“อือ สถานที่คือศูนย์วิทยาศาสตร์กลาง” บอกใบ้แค่นี้คนที่ทำงานคลุกคลีอยู่กับภารกิจนับร้อยนับพันย่อมเข้าใจ ในภารกิจทั้งหมดที่แจกจ่ายให้กับทหารและประชาชนทั่วไป มักจะมีภารกิจโหดหินที่ถูกยกขึ้นหิ้งไม่มีใครกล้าแตะต้องอยู่หลายงาน และหนึ่งในนั้นก็คือภารกิจรวบรวมอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ที่ว่า“สมกับเป็นท่านเทพ…” ไม่ได้การแล้ว เขาเองก็ต้องตั้งใจทำงานเผื่อสักวันหนึ่งจะไล่ตามเงาของท่านเทพได้ทันสักนิดก็ยังดีอีกฝ่ายเป็นมนุษย์ธรรมดายังเก่งกาจหาคู่ต่อสู้ยากพวกเขาเองก็ต้องทำงานในหน้าที่ของตัวเองให้ดี ไม่ให้เสียชื่อที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์บนโลกใบนี้!ดังนั้นบรรยากาศในสำนักงานประกาศภารกิจจึงมีแต่คนตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ไม่พูดเล่นดังเช่นปกติ จนทำให้หลายคนที่เข้ามาติดต่อต้องออกมาดูว่าตนเองไม่ได้เข้ามาผิดที่“อ้าว ทีโอนี่นา” เสียงทุ้มนุ่มราวกับเป็นเสียงของสัตว์ตัวเล็กพาให้ขนกายชายหนุ่มผู้มีพลังพิเศษโลหะลุกชันฉิบหายแล้ว!“อะไรกัน พี่ไม่ได้จำคนผิดนะ ไม่ต้องหันหน้าหนีหรอก” ไอซ์หัวเราะเสียงใส ด้านหลังมีผู้ติดตามหลายคนคอยคุ้มครองความปลอดภัยให้กับคนสำคัญของค่าย“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ” ทีโอสงบสติอารมณ์ของ

    Last Updated : 2025-04-20

Latest chapter

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [5/5]

    “ดูเหมือนจะมีการแจกจ่ายงานด้วย” เด็กสาวยิ้มยินดี จะให้ล้างจานหรือกวาดถนนก็ทำได้ทั้งนั้น ขอแค่สามารถมีชีวิตต่อไปในแต่ละวันก็พอกลุ่มผู้รอดชีวิตบางคนก็มีชีวิตที่ดีขึ้นหลังได้ออกมาอยู่รวมกันในค่าย ไม่ต้องคอยหวาดระแวงในเวลากลางคืน ขอแค่ขยันอดทนก็ทำงานแลกข้าวกินได้ 3 มื้อ ไม่ต้องอดอยาก แต่บางคนที่หลงเข้าไปในค่ายที่มีการจัดการที่ค่อนข้างแย่ อีกทั้งยังผูกขาดอาหารและน้ำไว้ที่กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ใครที่เผลอหลงเข้าไปต่อให้อยากหนีก็มีแต่ต้องทิ้งชีวิตแล้วไปเกิดใหม่อย่างที่โจเซฟและกลุ่มจะได้เจอหลังจากนี้...“จะเข้าไปที่ห้างเหรอ เสียใจด้วยนะ ถิ่นนี้พี่จอง” ก่อนถึงห้างสรรพสินค้า ตุ่นและหงส์รับรู้ได้ว่ามีคนจับจองที่แห่งนั้นเป็นฐานที่มั่นแล้ว เพราะมีทั้งเสียงผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา และมีเสียงการฆ่าซอมบี้ด้วยเช่นกัน โจเซฟตัดสินใจจะแสดงเป็นกลุ่มผู้รอดชีวิตที่มาหาที่พึ่งเพื่อดูว่าค่ายขนาดเล็กนี้มีความเป็นอยู่อย่างไร ถ้าหากเจรจากันได้ก็จะลองพูดคุยดู แต่สีหน้าและท่าทางของหงส์ก็ทำให้เขาเปลี่ยนใจ“เปล่า พวกเราแค่ผ่านมา” โจเซฟมองชายที่สักลายไว้ทั่วตัว หมอนั่นถือขวานขนาดใหญ่ไว้ ตามร่างกายมีเกล็ดขึ้นประปราย คล้ายกั

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [4/5]

    กลุ่มค้นหาสิ่งของจำเป็นทำแบบนี้อยู่หลายวัน บางสถานที่ก็เก็บกวาดมาได้เยอะ และบางทีก็เรียกได้ว่ามาเสียเที่ยว จนกระทั่ง 2 สัปดาห์ต่อมาพวกเขาก็ได้พบกับกลุ่มผู้รอดชีวิตกลุ่มใหญ่ที่กำลังมุ่งหน้าเข้าตัวเมือง“พวกคุณก็จะเข้าตัวเมืองเหมือนกันเหรอ” ชายชราคนหนึ่งถาม เขาถูกลูกหลานคะยั้นคะยอให้ออกจากบ้านหลังเก่าที่ใช้ซุกหัวนอนมาหลายชั่วอายุคน เหตุผลเพราะละแวกที่อยู่อาศัยไม่สามารถหาอาหารได้อีกแล้ว ประจวบเหมาะกับมีคนออกมาทำภารกิจและบอกว่าในตัวเมืองมีค่ายพิเศษที่นักการเมืองในท้องถิ่นเป็นคนจัดตั้งขึ้น พวกเขาจึงหมายมั่นปั้นมือว่าจะไปเข้าร่วมด้วยเดิมทีพวกเขาเป็นครอบครัวใหญ่ที่อาศัยอยู่ในโฉนดที่ดินเดียวกัน เพราะเป็นญาติพี่น้องที่บรรพบุรุษแบ่งสันปันส่วนที่ทางให้แต่ละคนปลูกบ้านและทำมาหากินร่วมกัน เมื่อถึงเวลาฉุกเฉินจึงรวมตัวกันช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้อย่างรวดเร็ว พวกเขามีตั้งแต่คนแก่อายุ 60 ปีขึ้นไป และเด็กน้อยไม่ประสาลืมตาดูโลกไม่ถึงหนึ่งขวบปีดี เมื่อนับรวมกันแล้วก็มีมากกว่า 10 ชีวิตพวกเขาสามารถประคับประคองจนผ่านพ้นวิกฤตต่าง ๆ มาได้ แม้กระทั่งฝนตกและมีผู้ติดเชื้อจำนวนมหาศาลมาป้วนเปี้ยนหน้าบ้านก็ไม่หวั่

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [3/5]

    …ภายนอกอาคารนั้นเงียบสงัดไม่มีเสียงการเคลื่อนไหวเลย นั่นหมายความว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีใครอยู่อีกแล้ว มีเพียงตัวอาคารที่ถูกธรรมชาติค่อย ๆ คืบคลานเข้ามากลืนกินรอบนอกอาคารเต็มไปด้วยวัชพืชหลากหลายพันธุ์ พวกมันงอกแทรกขึ้นมาตามร่องอิฐตัวหนอนที่ถูกนำมาปูเป็นทางเดิน โชคดีที่ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน หากเปลี่ยนเป็นตอนกลางคืนคงให้ความรู้สึกเหมือนกำลังออกไปล่าท้าสิ่งลี้ลับจนตุ่นขวัญผวาเกาะคนรักไม่ปล่อยแน่ ๆครืด…เสียงประตูฝืดเฝื่อนถูกเลื่อนออกด้วยสองมือของโจเซฟ ด้านบนมีกล่องเซนเซอร์ที่ในอดีตเคยจับการเคลื่อนไหวและเปิดประตูบานนี้อัตโนมัติ เพียงแต่ในเวลานี้ไม่มีกระแสไฟฟ้าที่เป็นแหล่งพลังงานให้มันอีกแล้ว ดังนั้นใครที่ต้องการเข้ามาภายในสำนักงานก็จำเป็นต้องลงแรงเปิดด้วยตัวเอง“สวมหน้ากากกันแก๊สไว้ก่อน” โจเซฟเห็นฝุ่นด้านในฟุ้งตลบก็ออกคำสั่งต่อทันทีดาริณีกับพิมพาได้รับหน้ากากนี้มาตั้งแต่วันที่ออกเดินทางวันแรก พวกเธอหยิบมันขึ้นมาสวมใส่อย่างว่าง่าย นอกจากฝุ่นที่ยังลอยเอื่อยอยู่ในอากาศ สภาพภายในอาคารก็บ่งบอกถึงการได้รับความเสียหายเช่นกัน ไม่ว่าจะโต๊ะ เก้าอี้ หรือชั้นวางเอกสารต่างถูกตั้งวางไว้ตามมุมหน้าต่าง

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [2/5]

    พอถึงระยะที่กำหนด ทุกคนก็ลงจากจักรยานแล้วใช้วิธีการเดินเท้าไปจนถึงจุดที่มีซอมบี้ระดับหนึ่งเดินโขยกเขยกอยู่กลางถนน พวกมันเดินจับกลุ่มกัน ลักษณะการแต่งกายคล้ายคลึงกับเจ้าหน้าที่รัฐจากสำนักงานที่ไหนสักแห่งเพราะอยู่ในชุดสีกรมท่าเหมือนกันทั้งหมด ตามตัวมีรอยแผลเหวอะหวะจากการกัดฉีก“ไม่มีซอมบี้วิวัฒนาการ” หงส์กะจากสายตาบวกกับลางสังหรณ์ของตน “มีแต่ระดับหนึ่งก็จริง แต่จะประมาทไม่ได้นะคะ” พร้อมกับเอ่ยเตือน“รับทราบค่ะ” พิมพามองซอมบี้ที่กำลังมุ่งหน้ามาทางตนก็กลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง เรียกขวัญและกำลังใจให้ตนเองก่อนลงมือ“งั้นลุยเลยนะคะ” ดาริณีทุบกำปั้นปะทะฝ่ามือของตนเอง เกิดเสียงแน่นหนักชวนให้รู้สึกว่าต้องเจ็บตัวแน่หากโดนหญิงสาวเหวี่ยงหมัดใส่สักครั้ง“ลุยเลยครับ” สิ้นเสียงโจเซฟ พิมพาก็วิ่งขึ้นหน้า เหวี่ยงมีดยาวฟันเข้าที่แขนของซอมบี้ที่ตรงมายังเธอก่อนเป็นตัวแรก จากนั้นก็มุดลงต่ำ ให้ดาริณีที่วิ่งมาจากด้านหลังเหวี่ยงขวานใส่ลำคอของมันทันทีตุบการประสานงานของทั้งคู่เป็นไปอย่างไหลลื่น ความดีความชอบนี้ต้องยกให้กับครูฝึกสุดเข้มงวดอย่างโจเซฟที่พยายามให้หญิงสาวทั้งสองฝึกการต่อสู้มาก่อนจากบนภูเขา ทำให้ร่างกา

  • วันสิ้นโลกของผม   61 ออกตามหาของใช้ [1/5]

    คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวของเด็กน้อยทั้งสามจนกระทั่งผล็อยหลับไป ตอนเช้าหลังจากกินอาหารที่กักตุนในถ้ำเรียบร้อยก็ตรงดิ่งไปหาทีโอพร้อมกับคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ“ทำไมพี่หงส์ถึงมีเขาบนหัวล่ะครับ” เด็กชายดลถาม พวกเขาปรึกษากันก่อนออกจากฐานทัพลับแล้ว เนื่องจากดลอยู่กับกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มนี้มานานกว่าพลอยใสและปอนด์ เด็กชายจึงต้องรับหน้าที่ในการถามคำถามที่แสนละเอียดอ่อนนี้ ซึ่งดลเองก็ไม่ได้มองว่าเพื่อนโบ้ยงานมาให้ตนแต่อย่างใด เดินหน้าถามทันทีที่เห็นพี่ชายผู้ใช้พลังโลหะ“ไปอ่านเจอมาจากที่ไหนล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มเอ็นดู“พวกเราเจอในหนังสือสารคดีครับ” ปอนด์หยิบหนังสือดังกล่าวออกมาโดยจงใจเปิดหน้าที่มีภาพประกอบของกวางเพศผู้และกวางเพศเมียที่อ่านเจอเมื่อคืนให้คนอายุมากกว่าดู“อ๋อ สารานุกรมสัตว์โลก” ทีโอพยักหน้าเข้าใจ เห็นเด็ก ๆ ตั้งใจอ่านหนังสือที่เต็มไปด้วยสาระความรู้ก็เผลอเปรียบเทียบกับตัวเองเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่มักออกไปร้านเกมคาเฟ่หรือไม่ก็เล่นเกมการ์ดกับเพื่อน คิดไม่ออกเลยว่าอีกหลายสิบปีต่อจากนี้จะมีเด็กฉลาดอย่างสามคนนี้เกิดขึ้นมาอีกมากแค่ไหน…พอหมดซอมบี้ โลกต้องพัฒนาอย่างก้าวกระโดดแน่“หรือเพราะพี่หงส

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [5/5]

    หนึ่งชั่วโมงต่อมาทุกคนก็ไปรวมกันที่มินิมาร์ตอีกครั้ง หงส์กลับมาพร้อมกับคริสตัลซอมบี้สีใสจำนวน 12 เม็ด พวกมันถูกล้างทำความสะอาดมาเป็นอย่างดีแล้ว“แถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่านมาเลยเหรอเนี่ย” การที่มีคริสตัลเกิดขึ้นในสมองของซอมบี้ได้นั้น หมายความว่าเจ้าพวกนี้ไม่ใช่ซอมบี้ที่เพิ่งเกิดในเร็ว ๆ นี้“คนน่าจะไปกระจุกตัวอยู่ในเมืองกันหมดแล้วล่ะค่ะ” หงส์ให้ความเห็นอาหารเย็นวันนี้เป็นปลากระป๋องกับแครกเกอร์ที่เฉินเฟิงใช้มันฝรั่งบดผสมรวมกับแป้งแล้วนำไปอบ ใช้เป็นอาหารฉุกเฉินยามออกเดินทางเพราะมีน้ำหนักน้อยและไม่ต้องยุ่งยากกับการประกอบอาหารนอกบ้านสำหรับทหารที่ผ่านความเป็นความตายมานับครั้งไม่ถ้วน พวกเขากินกันไปเรื่อย ๆ อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ มีเพียงดาริณีและพิมพาที่ต้องพยายามกินให้มากหน่อย แม้รสชาติจะแปลกแปร่งเพราะไม่เคยกินแครกเกอร์กับปลากระป๋องมาก่อน ก็ต้องฝืนกินเข้าไปอีกหลายคำ วันนี้ใช้พลังไปเยอะต้องชดเชยสภาพความเป็นอยู่หลังออกจากเซฟโซนนั้นต้องรัดกุมทุกด้าน พวกเธอขอติดตามมาด้วยจะต้องอดทนและเรียนรู้ที่จะยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ในสักวันหนึ่ง“กินน้ำให้พอดีนะคะ” หงส์แนะนำ “เกิดปวดห้องน้ำตอนกลางคืนจะลำบาก”“ถ้

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [4/5]

    “ใจร้อนอะไรครับเนี่ย” เฉินเฟิงตำหนิ“ใครใช้ให้เลียเจ้านี่ล่ะ” เขาไม่ของขึ้นจนลากคนรักไปทำกิจกรรมบนเตียงให้ถึงที่สุดก็นับว่าอดทนมากแล้ว มีอย่างที่ไหนยกมือข้างที่เลอะน้ำกามของเขาขึ้นดม หรี่ตาสีแดงลงคล้ายครุ่นคิดแล้วใช้ลิ้นสีแดงสดเลียเบา ๆ เป็นใครจะไปทนไหวเล่นเอาสติขาดผึงเลยทีเดียวซึ่งเจ้ากระต่ายน่าตีก้นก็ไม่ได้สำนึก ยกมือข้างที่ว่าขึ้นมาให้อยู่ในระดับสายตา เพราะเมื่อกี้เผลอใช้มือข้างนี้ผลักอกคนรัก จึงมีบางส่วนที่ถูกเช็ดออกไปแล้ว“ก็ผมสงสัยนี่…” เฉินเฟิงคิดถึงการกระทำของตนเองเมื่อครู่ก็หน้าร้อนผ่าว แค่จินตนาการก็รู้สึกว่ามันต้องอีโรติกมากแน่ แต่จะให้ถอยก็ดูไม่เป็นตัวเขาสักเท่าไร “เลยอยากลองชิมว่ารสชาติเป็นยังไง” ช้อนดวงตากลมโตสีทับทิมเป็นประกายออดอ้อนคุณหมอหมีตัวโตที่ยังคงคร่อมอยู่ด้านบน“...” นี่กำลังพยายามแก้ตัวหรือยั่วเขาอยู่กันแน่ หือ “ที่รักทำแบบนี้พี่ของขึ้นอีกแล้วเห็นไหม” นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนก้มมองกลางกายของตนที่กลับมาแข็งตัวอีกครั้ง“ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ เป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติอยู่แล้ว” เฉินเฟิงยิ้มตอบพร้อมกับกระถดตัวลงไปอยู่ในระดับเดียวกับอาวุธของคุณหมอ“...”“เดี๋ยวผมปลอบให้มั

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [3/5]

    เฉินเฟิงนอนโรงพยาบาลเป็นคืนที่ห้าแล้วหลังจากฟื้นขึ้นมา เขายังคงกินนอนอยู่ที่นี่เพราะต้องทำกายภาพบำบัดให้ร่างกายกลับมาใช้งานได้ดังเดิมเมื่อเห็นว่าเจ้ากระต่ายปลอดภัยหายห่วง คนอื่น ๆ จึงเริ่มออกไปทำภารกิจกันถี่ขึ้น แม้แต่ทีโอเองก็ไม่ได้มานอนเฝ้าที่ห้องอีกแล้ว ภายในห้องจึงเหลือแค่ชายหนุ่มผมขาวและคนรักผู้มีใบหูหมีสีน้ำตาล กับคุณสิงหาที่จะแวะเวียนมาตรวจอาการทุกเช้าวันนี้ก็เช่นกัน หลังจากทำกายภาพในตอนเช้าเสร็จ แพทย์เจ้าของคนไข้ดันบอกว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเขาดีขึ้นมาแล้ว หากจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับคนรักก็ไม่มีปัญหามีสิครับหมอ!!เพราะเขากับนิโคลัสไม่เคยเกินเลยถึงขั้นนั้น ที่ผ่านมาก็มีแค่กอดกับจูบ ส่วนเรื่องเมคเลิฟอะไรนั่นตัดไปได้เลย ถ้าไม่ใช่นิโคลัสนอนเป็นผัก ก็มีภารกิจโหดหินรออยู่ พอรอดตายมาได้ก็กลายเป็นเขาที่นอนติดเตียงต่อ จะเอาเวลาไหนไปจู๋จี๋กันถามหน่อยไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิด แต่สถานการณ์มันไม่เอื้ออำนวยให้คิดต่างหาก แม้จะไม่รู้ว่าระหว่างเขากับคนรักจะดำเนินขั้นสุดท้ายของการเมคเลิฟแล้วจะเป็นยังไง แต่ถ้าค่อยเป็นค่อยไปโดยเริ่มจากบทรักสุดเบสิกได้ละก็… บอกเลยเขาสู้ตาย‘พี่นิค’ เจ้ากระต่ายมองค

  • วันสิ้นโลกของผม   60 ความลับของหงส์ [2/5]

    ขนาดที่ค่ายพันธมิตรยังมีคนที่มีหูสัตว์เกลื่อนกลาด เรียกได้ว่ามีประชากรที่เป็นทั้งมนุษย์ธรรมดาและมนุษย์กลายพันธุ์อย่างละครึ่งเลยล่ะ ส่วนผู้มีพลังพิเศษไม่ว่าที่ไหนก็ยังมีจำนวนน้อยนิดเหมือนกันหมด“งั้นผมขอไปกักตัวที่บ้านก่อนนะ” การกักตัวกลายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดไปแล้ว เมื่อไหร่ที่ออกไปด้านนอกจะต้องกักตัวเป็นเวลา 3 วัน ป้องกันไม่ให้นำเชื้อที่ติดตัวมาไปแพร่ใส่คนอื่นทั้งทางตรงและทางอ้อม“ครับผม” กลุ่มหน้าประตูสองคนเดินไปส่งเฉินเฟิงและนิโคลัสที่บ้าน ถ้าเกิดชายหนุ่มกลายเป็นซอมบี้ระหว่างทางก่อนถึงบ้านขึ้นมาคงเป็นเรื่องใหญ่ปังหลังประตูรั้วบ้านและประตูหน้าบ้านถูกปิด เฉินเฟิงก็มองสภาพบ้านที่ยังคงสะอาดสะอ้านไม่มีร่องรอยของคราบฝุ่นเป็นไปได้ยังไง?หรือว่าในตอนที่พวกเขาไม่อยู่มีคนเข้ามาอาศัย?“อ้อ พวกผมลืมบอกไป กลุ่มแม่บ้านเขาช่วยกันผลัดเปลี่ยนมาทำความสะอาดบ้านให้นะครับ พวกป้า ๆ เขาอยากตอบแทนเรื่องเสบียงสำรองที่ให้มา” เป็นกรที่ตะโกนมาจากนอกบ้านช่วยไขข้อข้องใจให้เจ้ากระต่ายพอดิบพอดี เกือบได้ระเบิดโทสะแล้วไหมล่ะ“ฝากขอบคุณด้วยนะ” เฉินเฟิงตะโกนกลับไป“ครับผม!” และได้รับการตะโกน

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status