ตอนที่ 6 ไม่อยากฉวยโอกาส

แอลลี่นั่งตะแคงตัวไปด้านข้าง ใบหน้าสวยหันออกไปมองด้านนอกกระจกรถยนต์ และยกขาเรียวทั้งสองข้างขึ้นมาจนหัวเข่าแนบลำตัว ทำให้ชุดเดรสคล้องคอเว้าหลังตัวสั้นรั้งขึ้นมาจนถึงโคนขาอ่อนและก้นงอนที่โผล่พ้นชุดเดรสออกมาอวดโชว์สายตาของชายหนุ่ม รวมถึงแผ่นหลังขาวเนียนน่าสัมผัสนั่นด้วย

รถสปอตหรูขับเข้ามาจอดยังบ้านพักตากอากาศริมทะเล ดวงตาคมหลุบมองนาฬิกาเรือนหรูที่ตอนนี้หน้าปัดบอกเวลาเกือบจะตีหนึ่งแล้ว

"แอลลี่ แอลลี่ ตื่นเถอะ ถึงแล้ว"

"..."

"หลับเหรอวะ?"

ฟาบริซปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยของคนตัวเล็กแล้วปรับเบาะรถให้เอนลง ฝ่ามือแกร่งจับร่างของเธอพลิกตัวไปมาเพื่อใส่เสื้อสูทให้ แอลลี่ยกขาลงจากเบาะรถ เธอถอดเสื้อสูทออกโยนไปที่เบาะหลัง เพราะรู้สึกไม่สบายตัวเป็นอย่างมาก

"อื้อ..ร้อน"

ฝ่ามือเล็กเอื้อมมือไปที่ท้ายทอยตัวเองแล้วดึงสายโบว์ที่ผูกชุดคล้องคอออกแล้วกระชากลงมาอย่างแรงจนชุดเดรสร่นลงมากองอยู่ใต้ราวนม สองเต้าตูมเต่งขาวเนียนที่มีซิลิโคนแปะจุกไว้จึงออกมาสู่โลกภายนอกอย่างเป็นอิสระ

"เห้ย!! " ฟาบริซร้องออกมาด้วยความตกใจ เขารีบดึงชุดเดรสนั้นขึ้นมาปิดทรวงอกอวบอิ่มที่ใหญ่เกินขนาดนั้นด้วยฝ่ามือที่สั่นเทา แล้วก้าวออกมาจากรถ ร่างแกร่งอุ้มร่างเล็กที่กำลังเมามายขึ้นแนบอกแล้วพาเดินเข้าไปยังห้องนอนทันที เขาวางร่างเล็กของเธอลงบนเตียงแล้วตบแก้มของแอลลี่เบาๆ

"แอลลี่" ฟาบริซพยายามเรียกคนตัวเล็กให้ตื่นขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะเธอยังคงนอนหลับอยู่แบบนั้นโดยไร้ปฏิกิริยาตอบกลับใดๆ

"ให้ตายเถอะ เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนถึงได้ปล่อยตัวเองให้เมาได้ขนาดนี้วะ" ฟาบริซเริ่มหงุดหงิด แต่เขาก็พยายามข่มอารมณ์เพราะตอนนี้แอลลี่กำลังบอบช้ำหัวใจอย่างหนัก เพราะอกหักจากพี่ชายของเขา

"เห้อ!!! นี่ฉันต้องมาดูแลยัยงี่เง่านี่จริงๆ เหรอเนี่ย" ฟาบริซถอนหายใจยาว

"อุ๊บบ .. อื้ออ..แหวะ" อยู่ๆ แอลลี่ก็ลุกขึ้นนั่งตรงหน้าของเขาแล้วเอามือปิดปากทำท่าพะอืดพะอม

"อ้วกกกกกก" ร่างเล็กอาเจียนออกมาทันทีโดยที่ฟาบริซไม่ทันได้ตั้งตัว เสื้อผ้าของเขาและเธอจึงเต็มไปด้วยอาเจียน แถมยังเลอะเทอะบนที่นอนอีกต่างหาก

"โอ้ยย อะไรกันเนี่ย ยัยซื่อบื้อ" ฟาบริซบ่นอย่างหงุดหงิด ในขณะที่ร่างเล็กค่อยๆ ล้มตัวลงนอนหลับไปอีกครั้ง

ฟาบริซเดินเข้าไปในห้องน้ำ เข้าจัดแจงถอดเสื้อผ้าที่เลอะเทอะออกจนหมด แล้วรีบอาบน้ำชำระร่างกายทันที ร่างสูงเดินออกจากห้องน้ำตรงไปยังตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดใหม่ขึ้นมาสวมใส่ ที่นี่เป็นบ้านพักตากอากาศติดริมทะเลที่แด๊ดเซดริกซื้อเอาไว้ และเขาเองก็ชอบที่นี่มาก และมักจะหาโอกาสมาพักผ่อนอยู่บ่อยๆ

หลังจากจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยเขาก็เดินกลับมายังเตียงนอนที่มีร่างของสาวสวยที่นอนหมดสภาพอยู่ตรงนั้น

"เอาไงล่ะทีนี้ ยัยตัวยุ่งเอ๊ย!!"ฟาบริซถอนหายใจพร้อมกับส่ายศรีษะไปมา เขาจัดการถอดเสื้อผ้าของแอลลี่ออกจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว กลิ่นอาเจียนรุนแรงจนเขาเองยังต้องกลั้นลมหายใจ

ฟาบริซอุ้มร่างเปลือยเปล่าวางลงยังอ่างอาบน้ำ เขาเปิดน้ำอุ่นแล้วสระผมให้กับเธอ จากนั้นจึงกดสบู่เหลวลงฝ่ามือ ลูบไล้ไปยังเรือนร่างนุ่มนิ่มด้วยฝ่ามือที่สั่นระริกพร้อมกับหัวใจที่เต้นระทึก แถมเหงื่อเม็ดโตเริ่มผุดมาตามไรผมทั้งที่อากาศก็ไม่ได้ร้อนเลยสักนิด

"โอ๊ย .. อะไรกันนักหนาวะเนี่ย"

ฟาบริซหงุดหงิดอีกแล่ว เพราะตอนนี้เจ้าลูกชายตัวดีดันทะลึ่งพองตัวขึ้นมาและพยายามจะดันออกมาจากเป้ากางเกง ก็มีสาวสวยมานอนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าแถมยังได้แตะต้องเนื้อตัวขนาดนี้ ไม่แข็งก็คงผิดปกติแล้วแหละ ถึงแม้ว่าจะเป็นคู่กัดกันก็เถอะ

เขารีบล้างเนื้อตัวของแอลลี่จนสะอาด จัดการห่อร่างเปลือยด้วยผ้าเช็ดตัวแล้วอุ้มร่างเล็กนั้นไปยังห้องนอนอีกห้องหนึ่งในบ้าน โดยไม่ลืมหยิบเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาวในตู้เสื้อผ้าของเขาติดมือมาด้วย

ฟาบริซวางร่างนุ่มนิ่มของแอลลี่บนเตียงนอน เขาถอนหายใจเพื่อระงับอารมณ์ดิบของตัวเองแล้วจัดการปลดผ้าเช็ดตัวออกจากร่างเล็ก ค่อยๆ เช็ดเนื้อตัวขาวนวลเนียนนั้นด้วยฝ่ามือที่สั่นเทาอีกแล้ว เขายอมรับอย่างไม่อายว่าเรือนร่างสวยไร้ที่ติตรงหน้ากำลังทำให้อารมณ์หนุ่มของเขาพลุ่งพล่านจนหวุดหวิดจะอดกลั้นไม่ไหวอยู่หลายครั้ง แต่เขาก็ต้องข่มความรู้สึกนั้นลงเพราะไม่อาจจะเอาเปรียบเธอในตอนที่เธอไม่มีสติแบบนี้ได้ ที่สำคัญเขาเองรู้ดีว่าที่เธอดื่มเหล้าจนเมามายไร้สติแบบนี้เพราะอะไร เพราะเมื่อตอนสายเขาเข้าไปคุยงานกับฟาเบียนในห้อง แต่ในช่วงที่แอลลี่เข้ามา เขากำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ และบังเอิญได้ยินเหตุการณ์นั้นพอดีโดยที่แอลลี่ก็ไม่รู้เลยว่าในขณะนั้นเธอไม่ได้อยู่กับฟาเบียนเพียงลำพัง

ฟาบริซจัดการสวมเสื้อเชิ๊ตของเขาให้กับแอลลี่แล้วติดกระดุมเรียบร้อย ขยับร่างของเธอให้นอนลงบนหมอนแล้วห่มผ้าให้ ส่วนตัวเขาก็ขึ้นไปนอนบนเตียงใกล้ๆ กัน

"ฮึกกก..ฮือออ เฮียฟาใจร้าย" แอลลี่ละเมอออกมาแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น จนฟาบริซต้องตะแคงตัวเข้าหาร่างเล็กพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ด้วยความสงสาร

"อื้อออ.. ทำไมเฮียฟาไม่รักแอลลี่คะ แอลลี่ไม่ดีตรงไหน" แอลลี่ยังรำพึงรำพันไม่เลิก ฟาบริซตัดสินใจกอดร่างเล็กของเธอไว้ หวังให้เธอนอนหลับเสียที เพราะตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยไปจนเกือบจะตีสามอยู่แล้ว

ร่างเล็กของแอลลี่เบียดเข้าแนบชิดกับฟาบริซจนใบหน้าของทั้งสองใกล้ชิดกันจนหน้าผากและจมูกชนกัน ลมหายใจร้อนๆ ที่เจือกลิ่นแอลกอฮอลล์อ่อนๆ จากลมหายใจของแอลลี่เป่ารดใบหน้าของฟาบริซจนเขาเริ่มจะเกิดความร้อนรุ่มในร่างกายของตนเองอีกครั้ง

แอลลี่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นประสานสายตากับฟาบริซ แต่เธอกลับไม่ได้ถอยหนีแต่อย่างใด ฝ่ามือเล็กลูบไล้ไปยังสันกรามที่เขียวครึ้มไปด้วยไรหนวดอ่อนๆ ที่เพิ่งจะเริ่มขึ้นมาใหม่จากการโกนหนวดเมื่อครั้งก่อน

"ฟะ...ฟาบริซ"

เสียงแอลลี่เรียกชื่อของเขาอย่างชัดเจน เขาแอบยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ เพราะอย่างน้อยแอลลี่ก็ยังมีสติพอที่จะรู้ว่าเขาคือฟาบริซ ไม่ใช่ฟาเบียนพี่ชายของเขาคนที่เธอรักจนเต็มหัวใจ แล้วแน่นอนว่าตอนนี้เธอยังคงมึนเมาอย่างหนัก เพราะถ้าเธอไม่เมาจริงๆ เธอคงเปลี่ยนจากการลูบไล้ใบหน้ามาเป็นตบหน้าเขาแทนแน่ๆ

"ฟาบริซ แอลลี่ไม่สวย ไม่น่ารักเหรอ ทำไมเฮียฟาถึงไม่รักแอลลี่"

เธอเอ่ยถามเขาเสียงสั่น น้ำตารินไหลจากหางตา ฟาบริซรู้สึกสงสารเธอจับใจ ยอมทิ้งความเป็นคู่กัดลงชั่วคราวก่อนแล้วกัน เขายกมือขึ้นลูบหัวทุยเล็ก แล้วเช็ดน้ำตาให้

"นอนเถอะ ดึกมากแล้ว"

เขาบอกกับแอลลี่แล้วลูบหัวทุยนั้นเบาๆ สัมผัสอ่อนโยนนั้นทำให้แอลลี่ขยับใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วประกบริมฝีปากอวบอิ่มเข้ากับริมฝีปากหยักได้รูปของฟาบริซแล้วเคล้าคลึงกลีบปากนุ่มของเธอกับริมฝีปากหนาเบาๆ ซึ่งแค่เพียงสัมผัสฟาบริซก็รับรู้ทันทีว่าเธอนั้นอ่อนประสบการณ์แค่ไหน เขาพยายามดันร่างเล็กออกห่างจากตัวเพราะไม่อยากเป็นคนฉวยโอกาส แต่ร่างเล็กของแอลลี่กลับขืนตัวไว้ไม่ยอมออกห่าง จนฟาบริซต้องเบนหน้าหลบริมฝีปากนุ่มนิ่มของเธอ

ร่างเล็กผลุนผลันลุกขึ้นนั่งจนฟาบริซต้องลุกขึ้นนั่งตามด้วยความแปลกใจ แอลลี่เริ่มสะอื้นน้ำตาไหลรินไม่หยุด

"อย่าว่าแต่เฮียฟาจะปฏิเสธฉันเลย นายก็ปฏิเสธฉัน เหมือนกัน ฉันมันน่ารังเกียจนักใช่ไหม อยากรู้เหมือนกันว่าผู้ชายทุกคนจะปฏิเสธฉันเหมือนนายสองคนพี่น้องหรือเปล่า?"

...

Write Talk: จะสงสารใครก่อนดี ระหว่างน้องแอลลี่ที่อกหักจนเมาปลิ้นกับพี่ฟาบริซที่ต้องจับน้องแก้ผ้าอาบน้ำ 555