บทที่ 15 ข้อเสนอ

เฟยรู้ดีว่าในใจของเอริคกำลังคิดมากเรื่องอะไรอยู่ จากผู้ล่ากลายเป็นเหยื่อชั่วข้ามคืน เป็นเขาก็คงจะทำใจยอมรับไม่ได้เช่นกัน แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว เวลานี้ก็มีแต่ต้องยอมปรับเปลี่ยน เดินหน้าต่อเท่านั้นไม่ใช่หรือไง

“งั้น คุณเอริคลองฟังข้อเสนอของผมก่อนไหมครับ” เฟยคิดอะไรบางอย่างได้ เลยพูดออกไป

“ข้อเสนอ?” เอริคพูดทวน แล้วมองหน้าเฟยกลับสงสัย ‘ข้อเสนอ’ อย่างงั้นเหรอ ไอ้จีนบ้านี่มันคิดจะทำอะไรแผลง ๆ อีกนะ

“ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด เพื่อน ๆ กับพวกลูกน้องของคุณ คงคิดว่าผมถูกคุณจับกิน แล้วคุณเกิดถูกใจในตัวผมมาก เลยมาหาผมที่เรือลำนี้อีกครั้งใช่ไหมครับ”

เฟยพูดเรียงลำดับเหตุการณ์ขึ้นตามที่ตัวเองคิดให้เอริคฟัง ถ้าเขาคิดไม่ผิดเรื่องที่เกิดขึ้น อีกฝ่ายคงยังปิดเป็นความลับไว้อยู่อย่างแน่นอน

“แล้วไง?” เอริคถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

“งั้นผมจะยอมเป็นคู่นอนฝ่ายรับในนามของคุณ ตามที่ทุกคนคิดให้ก็ได้นะครับ เพื่อแลกกับชีวิตน้อย ๆ ของผม” เฟยพูดข้อเสนอให้เอริคฟัง

ต่อหน้าคนอื่นเขายอมถูกมองว่าเปลี่ยนมาเป็นรับเองก็ได้ เพราะสำหรับเฟยแล้ว เขาไม่เคยสนใจเรื่องภาพลักษณ์ไร้สาระพวกนั้นอยู่แล้ว ไม่ว่าจะถูกมองเป็นฝ่ายรุกหรือรับ เขาก็ไม่เคยใส่ใจ ขอแค่ในชีวิตจริงได้กินอิ่มท้องทุกมื้อก็พอ

เอริคพอจะเข้าในสิ่งที่บาร์เทนเดอร์หนุ่มกำลังจะสื่อ ก็เริ่มคิดตามอีกฝ่าย ยอมลดตัวมาเป็นฝ่ายรับแทน เพื่อแลกกับไม่ถูกฆ่าอย่างงั้นเหรอ ถ้างั้นก็...

“หมายความว่ามึง...” เอริคที่กำลังจะพูดถามต่อ ก็ต้องชะงักไป เมื่อเสียงของเฟยดังขึ้นมาแทรกก่อน

“...แต่ตอนอยู่กันสองคน คุณก็จะต้องยอมให้ผมกิน เป็นการแลกเปลี่ยนด้วยนะครับ” เสียงนุ่มทุ้มพูดแทรกขึ้น พร้อมจ้องมองคนตรงหน้าสายตาเป็นประกายวาววับ

ตามที่เฟยเคยพูดไว้ เขาจะยอมถูกมองเป็นฝ่ายรับก็ได้ แต่ถ้าอยู่สองต่อสอง เอริคก็จะต้องยอมเป็นฝ่ายรับให้เขาด้วยเหมือนกัน

“เพื่อ...?” เอริคถามกลับเสียงแข็ง ก็คิดอยู่ว่าทำไมยอมง่ายจัง ที่แท้หาเรื่องจะจับเขากินต่อนี่เอง

“หึหึ ผมว่าร่างกายของคุณตอนนี้ คงจะติดใจการเป็นฝ่ายรับไปแล้วก็ได้นะครับ เพราะฉะนั้นโอกาสที่จะกลับไปเป็นฝ่ายรุกเหมือนเดิม ก็แทบจะเป็นไปไม่ได้แล้วไม่ใช่เหรอครับ” เฟยพูดขึ้นยิ้ม ๆ เขารู้ดีว่าสภาพของเอริคตอนนี้เป็นยังไง

นี่คืออีกหนึ่งเหตุผลที่เฟยจับเอริคกระแทกข้ามวันข้ามคืนไม่หยุด และพยายามที่จะเสียบแท่งเนื้อแช่ไว้ในรูรักให้นานที่สุด เพื่อทำให้ร่างกายของเอริค คุ้นชินกับการเป็นฝ่ายรับ แล้วลืมเลือนความรู้สึกตอนเป็นฝ่ายรุกไปให้หมดนั่นเอง

“แล้วที่กูเป็นแบบนี้มันเป็นเพราะใคร” พอได้ยินคำพูดแทงใจดำของเฟย เอริคก็ตวาดกลับอย่างหงุดหงิด

ยังมีหน้ามาพูดอีกนะ ทั้งที่เป็นคนทำให้เขาอยู่ในสภาพนี้แท้ ๆ

“ก็คุณคิดจะทำผมก่อนไหม ผมก็ต้องป้องกันตัวเองสิครับ” เฟยเถียงกลับไม่ยอม เมื่อถูกคนตรงหน้าว่าให้

ถ้าคืนนั้นเอริคไม่ขู่บังคับให้เฟยไปนอนด้วย เรื่องทั้งหมดก็คงจะไม่ลงเอยแบบนี้หรอก เพราะฉะนั้นจะมาโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้จริงไหม

“...” เอริคเบือนหน้าหนีไปด้านข้างอย่างไม่ยอมรับ

พอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไหร่ เอริคก็รู้สึกเจ็บใจตลอด ถ้าวันนั้นเขาไม่บังคับเฟยให้นอนด้วย และถ้าไม่ตามมาแก้แค้นละก็ เขาก็คงจะไม่ต้องมานอนอ้าขา ถูกเสียบข้างหลังทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ เขาไม่น่าไปยุ่งกับไอ้จีนหื่นนี่เลยจริง ๆ

“เวลานี้มีแต่ผมคนเดียวที่จะทำให้คุณมีความสุขได้นะครับ” เฟยพูดขึ้นเสียงอ่อน เพื่อให้เอริคคิดตามและยอมตกลง

เฟยรู้ดีว่าเอริคไม่ใช่พวกคลั่งเรื่องบนเตียง ที่จะต้องทำอะไรกันแทบทุกวัน แต่ถ้าไม่ทำเลยก็คงเป็นไปไม่ได้ ยังไงเอริคก็ต้องปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองบ้าง

เอริคนอนคิดเรื่องที่เฟยพูดอยู่พักใหญ่ บอกเลยว่าตอนแรกที่มาก็เพื่อเอาชีวิตของเฟย แต่เพราะความโง่ของตัวเอง เลยต้องมาตกอยู่สภาพนี้อีกครั้ง ส่วนเรื่องร่างกายของเขา มันก็เหมือนที่เฟยพูดทุกอย่าง เอริครู้สภาพตัวเองดี ว่าไม่อาจกลับไม่เป็นฝ่ายรุกได้เหมือนเดิมอีก แค่ยังไม่อยากยอมรับมันก็เท่านั้น

“ก็ได้ แต่มึงจะต้องทำตามกฎที่กูตั้งไว้ทุกอย่าง” เอริคพูดขึ้นเสียงเรียบ หลังจากที่เงียบไปนาน

ดูถ้าเขาจะต้องทำตามข้อเสนอของเฟยอย่างเดียวสินะ เพราะจะให้ช่วยตัวเองไปตลอดชีวิต หรือหาพวกสายรุกคนอื่นมาแทน ก็คงเป็นไปไม่ได้ อีกอย่างเอริคไม่มีความคิดจะให้บุลคลที่สาม มารู้เรื่องน่าอัปยศพวกนี้ด้วย

“กฎ?” เฟยที่กำลังยิ้มร่าด้วยความดีใจอยู่ ก็ต้องหุบยิ้มลงทันที ที่ได้ยินคำว่า ‘กฎ’

“ใช่ มึงจะต้องทำตามกฎที่กูตั้งไว้อย่างเคร่งครัด ไม่งั้นกูไม่ตกลง” เสียงทุ้มเข้มพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

ถึงจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เอริคก็ไม่อยากตกเป็นรอง ถูกคนหื่นเอาเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว เพราะฉะนั้นต้องตั้งกฎควบคุมเฟยเอาไว้

“แล้วมีกฎว่าอะไรบ้างละครับ” เฟยถามขึ้นอย่างไม่ค่อยเต็มใจ 

“หนึ่ง กูไม่อนุญาตให้มึงไปเอากับคนอื่นนอกจากกู สอง ถ้ากูบอกว่าไม่หรือบอกว่าหยุด มึงก็ต้องทำตามอย่างไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น ส่วนข้อที่สาม เรื่องนี้กูเคยบอกมึงไปแล้ว คือห้ามใช้ปาก ห้ามจูบ ห้ามดูด ห้ามกัด กูไม่ชอบเข้าใจไหม”

เอริคพูดร่ายยาวอธิบายกฎให้เฟยฟังอย่างละเอียด เพราะถ้าคิดจะให้ยอมรับข้อเสนอ อีกฝ่ายต้องก็จะต้องตกลงทำตามกฎของเขาด้วยเหมือนกัน โดยเฉพราะข้อแรกกับข้อสุดท้าย

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเอริคไม่เคยสนใจหรอก ว่าคู่นอนจะผ่านใครมาบ้าง หรือจะไปนอนกับใครหลังจากที่มีอะไรกับตัวเองเสร็จ เพราะมันเป็นแค่ความสนุกชั่วคราวเท่านั้น

แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน พอตัวเองต้องมาเป็นฝ่ายรับ เอริคก็รู้สึกรับไม่ได้ที่ต้องใช้ของร่วมกับคนอื่น แค่คิดว่าเฟยไปทำแบบนี้กับคนอื่น แล้วกลับมามีอะไรกับตัวเองต่อ เขาก็รู้สึกหงุดหงิดและขยะแขยงขึ้นมาทันทีแล้ว

“ไม่เข้าใจครับ” เฟยปฏิเสธกลับทันทีแบบไม่ต้องติด บอกเลยที่พูดมานั้น เขาทำตามได้แค่ข้อหนึ่งเท่านั้น ที่เหลือของมันเคยกิน เคยจูบ เคยกัด อยู่ ๆ มาห้ามใครมันจะทำได้

“ว่าไงนะ” เอริคชักสีหน้าใส่เฟยกลับ เขายอมขนาดนี้แล้วมันยังไม่พอใจอีกหรือไง

“ข้อแรกผมไม่มีปัญหา ส่วนข้อสองคุณก็ต้องย้อนดูข้อหนึ่งด้วยนะครับ” เฟยพูดขึ้นด้วยสีหน้าระรื่น

เรื่องไม่ไปนอนกับคนอื่นเฟยไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพราะที่เขามาอยู่ตรงนี้ ก็เพราะรู้สึกติดใจเอริคมาก ๆ นั่นเอง แต่ข้อสองข้อสามนี่มัน...

“ข้อหนึ่ง” เอริคพูดขึ้นอย่างงง ๆ

“ใช่ครับ ก็คุณให้ผมนอนกับคุณแค่คนเดียวไม่ใช่เหรอครับ คุณก็รู้ว่าผมมันหื่นขนาดไหน ถ้ากินไม่อิ่มแล้ว ใครมันจะอดใจไปหากินข้างนอกต่อได้ล่ะครับ จริงไหม” เฟยยกยิ้มร้ายขึ้น ก่อนจะอธิบายเหตุผลแกมขู่เล็กน้อย

บอกให้ทำตามอย่างไม่มีข้อแม้ แล้วถ้าเขายังกินไม่อิ่มล่ะจะทำยังไง เขาก็ต้องจำใจไปหากินที่อื่นเพิ่มอีกนะสิ ถ้าเอริคไม่อยากให้เขาไปนอนกับคนอื่น ก็ต้องยอมรับเรื่องกินจุและยอมให้เขากินจนอิ่มสิจริงไหม

“มึงนี้มัน...”

เอริคมองใบหน้ายิ้มระรื่นของเฟยอย่างเจ็บใจ เขาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดโต้กลับอีกฝ่ายดี มันคิดจะไม่ให้เขาขัดขืนได้เลยใช่ไหมเนี่ย

เอริครู้ดีของเฟยมันหื่นและเอาแต่ใจมากขนาดไหน เขาเลยตั้งใจคิดกฎข้อนี้ขึ้นมา เพื่อควบคุมเฟยเอาไว้ แต่...มันยังหาข้ออ้างหนีออกไปจงได้อีก

“ส่วนข้อสามผมว่าคุณตัดมันทิ้งไปเถอะครับ เพราะผมทำตามที่บอกไม่ได้จริง ๆ” เฟยพูดยื่นคำขาดเรื่องข้อสามต่ออย่างไม่สนใจ ว่าเอริคจะอยู่ในอารมณ์ไหน โดยเฉพาะข้อนี้เขาไม่ยอมตกลงทำตามเด็ดขาด

เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่เจอเอริค เฟยยอมรับว่าตัวเองก็ไม่ได้สนใจเรือนร่างของคู่นอนสักเท่าไหร่ ที่ทำไปก็เพื่อปลุกเร้าอารมณ์ช่วยอีกฝ่ายแค่นั้น แต่พอถูกเอริคพูดห้ามในคืนนั้น เฟยก็รู้สึกอยากแกล้งอีกฝ่าย เลยจงใจทำรอยไว้ทั่วร่าง แต่พอทำไปทำมา ตัวเองเกิดติดใจและชอบขึ้นมาซะอย่างงั้น

“งั้น...อื้ออ” เอริคพยายามจะแย้งกลับ แต่ไม่ทันพูดจบประโยค ก็ถูกเฟยประกบริมฝีปากจูบลงมาปิดเสียงซะก่อน

เสียงร้องอู้อี้ดังประท้วงอยู่ในลำคอ มือทั้งสองข้างก็ยกขึ้นมาทุบตีแผ่นหลังไปมาไม่หยุด แต่ก็ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้เลย เฟยบดขยี้ริมฝีปากจูบลงไปอย่างเร่าร้อน ทำให้เอริคที่พยายามต่อต้านอยู่เมื่อครู่ เริ่มเคลิบเคลิ้มร่างกายอ่อนระทวย จนหลงลืมตอบสนองกลับอย่างห้ามไม่ได้

เอริครู้สึกเกลียดตัวเองตอนนี้ที่สุด เพราะไม่เคยตอบโต้หรือต่อต้านอีกฝ่ายได้เลยสักครั้ง ส่วนเฟยก็เป็นแบบนี้ตลอด พอเห็นเขาไม่ได้ดั่งใจ ก็จะใช้วิธีนี้เพื่อหยุดเขาทุกครั้ง

...แล้วมันก็ได้ผลทุกครั้งซะด้วย...

“ตกลงตามนี้นะครับ นะครับ”

เฟยถอนริมฝีปากที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายออกอย่างช้า ๆ ก่อนจะส่งสายตาเว้าวอนมองไปทางเอริค จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อนหวานหูออกไป แล้วค่อย ๆ กดจูบลงไปที่ริมฝีปากของเอริคอย่างแผ่วเบาอีกครั้งเป็นการปิดท้าย เพื่อให้คนตรงหน้าใจอ่อน ยอมทำตามที่ตัวเองบอก

“ก็ได้ พอใจมึงหรือยัง” 

เอริคตอบกลับไม่เต็มเสียงหัวสมองตื้อไปหมด เมื่ออยู่ ๆ ถูกจู่โจมทั้งรสจูบที่เร่าร้อน และคำออดอ้อนหวานหู ก็ได้แต่นอนอึ้งทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาดื้อ ๆ เขาไม่เคยเอาชนะไอ้จีนหื่นนี่ได้เลยจริง ๆ