LOGINShare
บทที่ 28
Last Updated:
2025-05-02 12:08:46บทที่ 28
“พวกมันเป็นใคร” คุณจอห์นถามเสียงดัง ท่านไม่พอใจอย่างมากที่มีคนจ้องเล่นงานลูกสาวสุดที่รัก
“เศรษฐีประเทศเพื่อนบ้านที่กำลังจะลงประมูลร่วมกับเรานั่นแหละครับ”
เมื่อได้ยินคำตอบของลูกชาย คุณจอห์นก็ถอนหายใจแรง ๆ แล้วถามลูกชายว่า
“แล้วมันรู้เรื่องยัยไอซ์ได้ยังไง”
“มันคงตามสืบจากทะเบียนราษฎร์ครับ เพราะก่อนน้องจะมา เราได้ไปติดต่อเจ้าหน้าที่เรื่องข้อมูลต่าง ๆ ของน้องน่ะครับ”
หนึ่งนทีบอกออกไป เพราะก่อนที่ธารทีราจะกลับมา เขาและพ่อได้เดินเรื่องเอกสารทางราชการให้หญิงสาวมากมาย แม้จะกำชับว่าให้ปิดเป็นความลับ แต่มีหรือจะหลุดรอดออกไปไม่ได้หากมีเงินหนาและอิทธิพลมากพอ
“เราพลาดสินะ” คุณจอห์นมีหน้าตาเคร่งเครียดขึ้นมาทันควัน
“ผมหาทางป้องกัน และให้คนมาดูแลน้องแล้วครับ”
“ไอซ์ต้องระวังตัวนะลูก” คุณจอห์นปรับสีหน้าเครียดขรึมให้เป็นปกติ แล้วหันไปบอกลูกสาว
“ค่ะ”ธารทีราที่นั่งฟังเงียบ ๆ มานานพยักหน้ารับฟัง
“ถ้ามีอะไรผิดปกติ ให้รีบบอกมีนา เข้าใจไหม”
ผู้เป็นพี่ชายกำชับน้องสาว เพราะวันนี้มีนาได้รายงานว่าธารทีราหนีกลับบ้านก่อนเวลาโดยไม่มีคนตามคุ้มกัน ซึ่งเขายังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องนี้กับน้องสาวเลย
“ค่ะพี่ซีล” ธารทีรารู้ตัวว่าทำผิด และไม่ยอมเชื่อฟังการ์ดที่พี่ชายจัดหาให้ จึงทำหน้าเศร้ามองพี่ชายตาละห้อย
“เราออกไปข้างนอกกันเถอะ ป่านนี้แม่คงรอเราแย่แล้ว”
เมื่อคุยธุระเสร็จแล้ว คุณจอห์นก็บอก ให้ลูก ๆออกไปสมทบกับมารดาที่อีกห้องหนึ่ง โดยตัวท่านก็เดินตามหลังออกไปด้วย
คุณหญิงโสภาที่นั่งรอสามีและลูก ๆ อยู่ที่ห้องรับแขกชะเง้อคอมองไปยังห้องทำงานของสามี เมื่อเห็นสามีและลูก ๆ เดินมาก็รีบเดินไปถาม
“คุณคะ คุยกับลูก ๆ โอเคไหมคะ”
“อื้อ” คุณจอห์นพยักหน้ารับพลางยกแขนพาดบ่าของภรรยา แล้วพากันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ โดยมีคุณหญิงนั่งอิงแอบอยู่ใกล้ ๆ
“คุณแม่ขา” ธารทีราเดินตามหลังพี่ชายเข้ามา แต่เธอไม่ยอมนั่งบนโซฟา แต่เลือกที่จะนั่งบนพื้นตรงปลายเท้าของพ่อกับแม่
“ทำไมไปนั่งบนพื้นอย่างนั้นล่ะลูก” คุณหญิงอุทานออกมาด้วยความตกใจ พร้อมขยับเท้าหนีเมื่อลูกสาวก้มกราบเท้าของท่าน
“ไอซ์ขอบคุณนะคะ” คนพูดพยายามกลั้นเสียงร้องไห้ไว้จนหน้าตาแดงก่ำ ขณะมองพ่อกับแม่ เธอยื่นมือไปจับมือของแม่มาวางไว้บนศีรษะด้วยความเทิดทูน ซึ่งที่ผ่านมาท่านดูแลและทำเพื่อเธอเสมอมาด้วยความซาบซึ้งใจ
“ขอบคุณอะไรกันลูก”
ทางด้านหนึ่งนทีที่นั่งไขว่ห้าง พลางใช้แขนสองข้างพาดไปกับแนวยาวของพนักโซฟาด้วยท่าทีสบาย ๆ ก็เอ่ยขึ้นบ้างว่า
“ธุรกิจอื่นๆ ของพ่อกับแม่ เราก็ยังต้องแบ่งกับพี่ด้วยนะ”
“พี่ซีล”คำพูดของพี่ชาย ทำให้ธารทีราละสายตาจากพ่อแม่และหันไปมอง
“มาช่วยพี่ทำงานหน่อย พี่เหนื่อยแล้ว”
ตอนนี้เขาทำงานคนเดียวแทบจะไม่ได้พัก ถ้าน้องสาวมาช่วยอีกแรงคงจะเบาแรงไปได้มากทีเดียว
“ชิ!” ธารทีราทำเสียงขึ้นจมูก และทำหน้าทะเล้นใส่ เมื่อเห็นพี่ชายทำท่าเหมือนขี้เกียจ
“หึ! ขี้เกียจอย่างนี้ ยกให้น้องหมดเลยดีไหม” คุณจอห์นถามลูกชายอย่างหมั่นไส้
“ดีเลยครับ ผมจะได้ให้น้องทำงานเลี้ยงผม” หนึ่งนทีได้ทียักคิ้วรับ แล้วขยับลงจากโซฟาไปนั่งบนพื้นข้างปลายเท้าของพ่อ
“หัวหมอ” คุณจอห์นพูดเสียงล้อเลียน พร้อมทั้งยกมือเขกหัวลูกชาย
“โอ๊ย! คุณพ่อผมเจ็บนะครับ” ชายหนุ่มร้องเสียงหลง พลางลูบศีรษะตัวเองป้อย ๆ
หน้าตายียวนกวนโทสะของพี่ชายที่แสดงออกมาตอนนี้ทำเอาหญิงสาวถึงกับหลุดขำออกมาจนปิดปากแทบไม่ทัน
“นี่หัวเราะเยาะพี่เหรอ”
เสียงหัวเราะของน้องสาว ทำให้หนึ่งนทีหันไปมองอย่างเจ้าเล่ห์ พลางยื่นมือไปจี้เอวของอีกฝ่าย
“อร้ายย พี่ซีล คิคิ”เมื่อธารทีราถูกจี้จุดอ่อนก็ร้องกรี๊ดผสมเสียงหัวเราะ จากนั้นเธอกับพี่ชายก็ผลัดกันจี้เอวหยอกล้อกันไปมาเหมือนเด็ก ๆ
ภาพของสองพี่น้องที่หยอกล้อ และพากันหัวเราะคิกคัก ทำให้คุณจอห์นกับคุณหญิงโสภามีความสุข
“ภาดีใจนะคะที่เด็ก ๆ รักกัน”คุณหญิงโสภาบอกสามี พลางมองลูก ๆ ด้วยแววตาแห่งความรัก
“อื้ม ผมก็ดีใจ”คุณจอห์นเองก็ไม่ต่างกัน เขามีใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข พลางคิดถึงคนที่อยู่ในใจตลอดมา
‘ไม่ต้องห่วงอะไรแล้วนะ’
Related chapters
สลักรักเคียงใจ บทที่ 29
บทที่ 29เกือบหนึ่งเดือนแล้ว ที่ธารทีรามาทำงานที่โรงพยาบาล หญิงสาวทำงานได้อย่างราบรื่นเข้ากับเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลและหมอคนอื่นได้ดีอีกอย่างที่คนในแผนกรู้ก็คือคุณหมอคนใหม่มีห้องตรวจเป็นของตนเอง ซ้ำป้ายชื่อด้านหน้ายังบ่งบอกนามสกุลของเธออย่างชัดเจน ว่าเธอคือน้องสาวของผู้อำนวยการของโรงพยาบาลแห่งนี้ ซึ่งต่อให้เจ้าตัวไม่อยากป่าวประกาศตัวเองก็มีคนเสนอหน้าทำมันให้เรียบร้อยแล้วช่วงแรก ๆ ที่ทำงานก็จะมีบางคนเกรงใจและเกร็ง แต่เธอก็พยายามทำตัวสบาย ๆ พูดคุยอย่างเป็นกันเองกับทุกคน ทำให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ทำให้ธารทีราที่นั่งทำงานเอ่ยบอกคนข้างนอก ทั้งที่ยังคงอ่านเอกสารของโรงพยาบาลอยู่“เข้ามาได้ค่ะ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนข้างใน พยาบาลหน้าห้องก็เปิดประตูเข้าไป แล้วพูดอย่างเกรงใจว่า“คุณหมอคะ”“มีอะไรคะ”ธารทีรายิ้มเมื่อเงยหน้ามองพยาบาล“มีคนไข้มาตรวจค่ะ”คุณหมอสาวไม่ตอบ แต่เหลือบมองตารางงานของตน ซึ่งเวลานี้ไม่มีนัดคนไข้ เธอจึงมองพยาบาลอย่างสงสัย จนอีกฝ่ายต้องรีบพูดขึ้นว่า“คนไข้ไม่ได้นัดไว้ค่ะ”“อ้อ งั้นเชิญคนไข้เข้ามาได้เลยค่ะ”ธารทีราพยักหน้าให้พยาบาล แล้วเดินไปหยิบเ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 30
บทที่ 30“วันนี้เหรอครับ” ชายหนุ่มเอาใบส่งตัวที่อีกฝ่ายยื่นให้มาเปิดอ่านเพียงเล็กน้อย จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นสบตากับเธอ“วันไหนก็ได้ค่ะ แต่นัดครั้งหน้าคุณไทเกอร์ต้องเอาผลเอกซเรย์มาให้หมอดูด้วยนะคะ”“ครับ”“หมอจะนัดคุณไทเกอร์อีกทีวันที่สิบห้าที่จะถึงนี้นะคะ”“อีกสองอาทิตย์เลยหรือครับ”“ค่ะ หรือคุณไทเกอร์ไม่สะดวก จะเลื่อนนัดเป็นเดือนหน้าก็ได้นะคะ เอาเป็นวันจันทร์ที่ห้า โอเคไหมคะ”“ได้ครับ ผมสะดวกมากครับ”คราวนี้ไทเกอร์รีบพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย“ค่ะ นี่เป็นใบสั่งยานะคะ”ธารทีรายิ้ม ขณะยื่นใบสั่งยาให้ชทางด้านชายหนุ่มก็รับมาถือไว้ โดยยังคงจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมละสายตา“มีอะไรอยากถามหมอหรือเปล่าคะ”คุณหมอสาวตัดสินใจเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าคนไข้ยังนั่งจ้องหน้าเธออยู่“นี่ใกล้เที่ยงแล้ว คุณหมอไปกินข้าวที่ไหนครับ”ไทเกอร์ถามเสียงทุ้ม พร้อมกับเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ซึ่งในตอนนี้เขาทำตัวสบาย ๆ เหมือนไม่ใช่คนไข้เลย“โรงอาหารค่ะ” หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย เพราะเขาไม่ใช่รายแรกที่มามุกนี้ ทุกคนที่ผ่านมาก็ลองเชิงถามเธอ แล้วต่อไปก็จะชวนไปกินข้าวเที่ยงด้วย“จะเป็นไรไหมครับ ถ้าผมจะขอเลี้ยงข้าวหมอสักมื้อ”‘นั่นไง น
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 31
บทที่ 31ด้านไทเกอร์ เมื่อเห็นธารทีรายังขืนตัวอยู่ในวงแขนของเขตแดนได้หันไปเอ่ยทัก“ไอ้ดิน” เสียงของไทเกอร์ไม่เสนาะหูเอาเสียเลย ทำให้เขตแดนที่ไม่อยากจะสนทนาด้วยอยู่แล้ว หันไปมองด้วยสายตานิ่ง ๆ ระคนดุดัน“ไอ้ไทด์ มึงมาทำอะไรที่นี่” เขตแดนถามอย่างไม่สบอารมณ์นัก“เอ้า! ไอ้ดิน ที่นี่โรงพยาบาล กูก็มาหาหมอน่ะสิ”ไทเกอร์ตอบด้วยท่าทีกวนบาทา“มึงเป็นอะไรถึงมาหาหมอ และทำไมต้องเป็นหมอ…”เขตแดนยังไม่ทันเอ่ยจบก็ถูกชายหนุ่มตรงหน้าพูดแทรก“กูไม่จำเป็นต้องตอบมึง” ไทเกอร์กระตุกยิ้ม เมื่อได้ยั่วอารมณ์โกรธของเขตแดนอาการกวน ๆ ของไทเกอร์ ทำให้เขตแดนโกรธจนหน้าแดงก่ำ ซึ่งเขาได้หันไปใส่อารมณ์กับหญิงสาวข้างกายแทน“แล้วนี่เธอจะไปไหน”“นี่คุณเขตแดน ฉันเจ็บนะ ปล่อยมือฉันได้แล้ว”ธารทีราร้องประท้วง“บอกฉันมา เธอจะไปไหน” เขตแดนถามเสียงตึง ดวงตาคมดุจ้องไปยังดวงหน้าสวยที่ดูจะดื้อรั้นไม่ยอมฟังใคร“ไปกินข้าวค่ะ ปล่อยได้แล้ว ฉันเจ็บนะ” หญิงสาวจำใจบอก พลางแกะมือหนาออกจากมือของเธอ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมง่าย ๆคำตอบของหญิงสาวและท่าทีหวงเนื้อหวงตัวของเธอทำให้เขตแดนยิ่งหมั่นไส้ จึงหันไปมองไทเกอร์ด้วยแววตาเหี้ยมเกรียม
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 32
บทที่ 32“ไอ้ซีลอยู่ไหม”“อยู่ข้างในค่ะ” มะปรางไม่ทันได้ตอบคำถามของเขตแดน เธอก็ต้องชะงักไป เมื่อเห็นธารทีราเดินเข้ามาชนเขตแดน ก่อนจะเดินแทรกตัวเข้าไปยังห้องทำงานของหนึ่งนทีอย่างไม่คิดแยแสว่าชายหนุ่มตรงหน้าเดินมาถึงก่อนเธอประตูห้องทำงานของหนึ่งนทีถูกเปิดออก โดยที่เจ้าของห้องไม่ทันได้อนุญาตด้วยซ้ำ ก่อนจะตามมาด้วยการปรากฏตัวของน้องสาว“พี่ซีล” เสียงสะบัดเหมือนไม่สบอารมณ์ของน้องสาวดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มวางปากกาไว้ที่กองเอกสาร เพื่อหันมาสนทนากับอีกฝ่าย“มีอะไรครับ”“พี่ชีลก็ถาม…” ธารทีราทำหน้าหักหน้างอใส่พี่ชาย แล้วส่งสายตาไปทางด้านหลัง เมื่อคนที่ทำให้เธออารมณ์เสียเดินตามเข้ามา“อ้าวไอ้ดิน มึงมา…” หนึ่งนทีทำหน้างง พลางมองทั้งสองสลับกันไปมา แล้วชี้ไปทางเพื่อนสลับกับน้องสาว พร้อมทำปากขมุบขมิบประมาณว่ามาด้วยกันได้อย่างไร“อย่ามองกูอย่างนั้น”เขตแดนรีบพูดขึ้นมา เพราะสายตาของเพื่อนทำเอาเขาร้อนตัวพิกล“มาหาน้องกูถึงนี่เลยหรือไง”“ไม่ใช่”“ไม่ได้มาหาน้องกู แล้วมึงมาหากูเหรอ มึงมีไรเปล่าวะ”“ปละ…” ด้านเขตแดนยังไม่ได้บอกเพื่อนจบประโยคว่า ‘เปล่า’ เขาก็หยุดพูด แล้วหันไปมองคนที่พูดแทรกขึ้นมาแทนธารทีรา
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 33
บทที่ 33ภาพที่เห็นจากหน้าจอมือถือของเขตแดน ทำให้หญิงสาวรู้สึกใจสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้“พี่ซีล แสดงว่าเขารู้แล้ว”“ไม่ต้องกลัวนะ” หนึ่งนทีดึงน้องสาวมาซบไหล่แล้วกอดปลอบ แต่หญิงสาวกลับรู้สึกกังวลจนพูดอะไรไม่ออก “แล้วนี่ มึงรู้เรื่องนี้ด้วยหรือวะ”เขตแดนได้แต่ตอบรับในลำคอ ใช่ว่าจะมีเพียงคนของหนึ่งนทีที่สืบเรื่องที่เกิดขึ้นกับธารทีรา เพราะเขาก็ได้ให้คนสืบข่าวมาเช่นกัน“แล้วพี่ซีลจะทำยังไงต่อคะ คือ…”“กลับบ้านเลยนะ ไม่ต้องทำงานต่อแล้ว”“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับอย่างเชื่อฟัง เพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องที่อยู่เหนือการควบคุมขึ้นมาหนึ่งนทีนิ่งไปอย่างใช้ความคิด ก่อนจะหันไปมองเพื่อนรักแล้วถามออกมาว่า“ดิน กูยังมีงานสำคัญที่ต้องทำต่อที่ห้าง มึงช่วยไปส่งน้องกูได้หรือเปล่า”“ไอซ์มีการ์ดค่ะ ไม่ต้องรบกวนคุณดินก็ได้”ธารทีราบอกพี่ชาย เพราะไม่อยากอยู่กับเขตแดนแค่สองคน“หึ! สงสัยการ์ดที่พี่ให้มาปกป้องเรา จะเป็นหนอนบ่อนไส้”หนึ่งนทีพูดเสียงเหี้ยม เพราะบอดี้การ์ดที่เขาให้มาดูแลน้องสาว รู้จักไทเกอร์ทุกคน แต่กลับไม่มีใครมารายงานเขาสักคนว่าอีกฝ่ายมาที่นี่“พี่มีนาน่ะหรือคะ” ธารทีราหน้าซีดเผือก เมื่อนึกถึงใบหน้า
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 34
บทที่ 34มันใกล้มาก...ใกล้จนสามารถได้ยินเสียงลมหายใจของเขา“นั่งเฉย ๆ จะรัดเข็มขัดนิรภัยให้” ชายหนุ่มเอ่ยเรียบๆ ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเพื่อคาดเข็มขัดให้ ในระหว่างที่เขาสอดมือไปข้างเอวกิ่ว สายตาคมวาวก็ยังคงจ้องมองธารทีราอย่างไม่วางตา“ฉันทำเองได้ ไม่เห็นต้องทำให้เลย” คนพูดตัวแข็งทื่อ เกร็งตัวหลังบางแนบติดกับเบาะ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจด้วยซ้ำเมื่อมีใบหน้าหล่อเหลาของเขตแดนอยู่ใกล้แค่เพียงคืบเมื่อเขตแดนรัดเข็มขัดนิรภัยให้แล้วก็ขยับตัวนั่งในที่ของตัวเอง จากนั้นก็ขับรถออกจากลานจอดรถมุ่งสู่ถนนใหญ่“หึ!”ธารทีราสะบัดหน้าหนี หันไปมองข้างทางผ่านกระจกหน้าต่าง ยามได้ยินเสียงหัวเราะของเขา ซึ่งเธอไม่ชอบเสียงแบบนี้เอาเสียเลยหลังจากนั้นราวยี่สิบนาที ทั้งสองต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดของตนเอง และมีเพียงเสียงหายใจของกันและกันเท่านั้นที่ดังมาให้ได้ยิน“หิวหรือเปล่า” ชายหนุ่มตัดสินใจเอ่ยถาม เมื่อเห็นน้องสาวของเพื่อนเอาแต่นั่งเงียบ ไม่แม้แต่จะมองมาทางเขาเลย“นิดหน่อยค่ะ” หญิงสาวก้มลงมองนาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาบ่ายสอง เธอไม่แปลกใจเลยที่ตอนนี้ตัวเองเริ่มได้ยินเสียงท้องของตัวเองร้องประท้วงแล้ว“งั้นแวะกินข้าวกันก่
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 35
บทที่ 35เขตแดนพูดต้อน หวังให้อีกฝ่ายพูดอะไรบางอย่างออกมา เพราะตั้งแต่ที่พบกันวันแรก เขาก็คิดมาตลอดว่าบางทีธารทีราก็คือน้ำฟ้า น้องสาวคนสำคัญของเขาคำพูดของเขตแดน ทำให้ธารทีราเริ่มรู้ตัวว่าพลาดไปแล้วจึงพูดเสียงเบาว่า“ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องทางบ้านสักเท่าไรหรอก”“ไม่รู้จักแม้กระทั่งอาตัวเองเหรอ” เขตแดนจ้องตาเธอ เพื่อหาความจริงใจจากแววตาคู่งาม“ฉันรู้แค่ว่ามีคุณอา และคุณอาก็จากไปนานแล้ว พร้อมกับลูก ๆ ของคุณอาน่ะค่ะ” หญิงสาวพยายามควบคุมตัวเองให้นิ่ง และพูดคุยกับเขาให้เป็นปกติที่สุด“หึ!” เขตแดนหัวเราะในลำคอ เมื่อเห็นท่าทางเลิ่กลั่กของคนตรงหน้า ด้วยเหตุนี้เขาจึงยิ่งมั่นใจว่าเธอคือคนที่เขาตามหามานานหลังจากกินอาหารไปราวหนึ่งชั่วโมง เขตแดนก็พาธารทีรากลับมาส่งบ้าน ตลอดทางทั้งสองไม่ได้สนทนาอะไรกันอีกเช่นเคย เพราะต่างฝ่ายต่างมีเรื่องให้ต้องครุ่นคิดทันทีที่รถเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้ามุขของคฤหาสน์หลังงาม หญิงสาวก็รีบปลดเข็มขัดนิรภัยออก และหันมาเอ่ยขอบคุณ“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”เขตแดนทำเพียงพยักหน้านิ่ง ๆ รับรู้ โดยไม่ยอมลงจากรถไปเปิดประตูรถให้หญิงสาว ทว่าธารทีราที่เข้าใจว่าเขาจะลงไปเปิดประตูให้ก็ยังคงน
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 36
บทที่ 36เขตแดนรออยู่ไม่นาน ลูกน้องคนสนิทของเขาก็เข้ามาพบตามคำสั่ง พร้อมกับนำเรื่องบางอย่างมารายงานด้วย“นี่ครับนาย”เมื่อภามยื่นซองเอกสารให้เจ้านายแล้ว เขาก็ขยับตัวถอยหลังมายืนประสานมือไว้ข้างหน้า“ได้เรื่องหรือเปล่า” เขตแดนถามในสิ่งที่ตัวเองมอบหมายให้ลูกน้องไปทำ“ชื่อของคุณน้ำฟ้า ถูกแจ้งว่าเสียชีวิตพร้อมกับหมอคาร์ลแล้วครับ”“แล้วธารทีราล่ะ” ชายหนุ่มถามเรียบ ๆ โดยไม่ยอมละสายตาไปจากเอกสารในมือ ซี่งเป็นประวัติของคุณหมอสาวที่เขาสั่งให้ลูกน้องไปสืบมา“นี่แหละครับที่แปลก” ภามรีบรายงานเจ้านายต่อ เพราะเขาเจอพิรุธบางอย่างที่มันน่าจะเชื่อมกัน“มีอะไร” เขตแดนเงยหน้าจากเอกสารขึ้นจ้องหน้าลูกน้องตาเขม็ง“คุณไอซ์ไม่มีประวัติการแจ้งเกิดที่ไทย แต่ไปแจ้งเกิดที่อเมริกา เพิ่งจะมีการยื่นขอสัญชาติไทยเมื่อไม่กี่เดือนนี้เองครับ”ภามเดินเข้าไปยืนข้างโต๊ะทำงาน แล้วเปิดเอกสารให้เขตแดนดูชายหนุ่มครุ่นคิดขณะกวาดสายตาไปบนหน้าเอกสารที่ลูกน้องเปิดค้างไว้ พร้อมกับคิดถึงใบหน้าสวยหวานของธารทีราไปด้วย“ผมตามสืบได้ด้วยนะครับ ว่ามีคนหลายคนพยายามหาข้อมูลของคุณไอซ์อยู่เหมือนกัน”ความเงียบของเจ้านาย ทำให้ภามพูดต่อพลางเปิดภ
Last Updated : 2025-05-02
Latest chapter
สลักรักเคียงใจ บทที่ 97
บทที่ 97สองอาทิตย์แล้วที่นักรบกลับมาอยู่บ้าน และวันนี้เป็นวันแรกที่ธารทีราต้องไปยังบริษัทอีกแห่ง ซึ่งพ่อของเธอและพ่อของเขตแดนหุ้นกันเปิดขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ“มาหาใครคะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณเขตแดนค่ะ” ธารทีราบอกพนักงาน“เอ่อ คุณได้นัดไว้ไหมคะ แล้วคุณ…”ธารทีราไม่รอให้พนักงานถามจนจบ เธอก็บอกไปว่า“ฉันชื่อธารทีราค่ะ เป็นน้องสาวของคุณหนึ่งนที” เธอบอกออกไปก่อนจะส่งบัตรวีไอพีของที่นี่ให้อีกฝ่ายดู“อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ” พนักงานฟังแล้วก็รีบเอ่ยทักทายอย่างรวดเร็วจากนั้นพนักงานก็เชิญเธอไปที่ลิฟต์“ชะ...เชิญทางนี้เลยค่ะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของเขตแดน พนักงานก็ขอตัวทันที ทำให้หญิงสาวเคาะประตูขออนุญาต“เชิญ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ธารทีราก็เปิดประตูเข้าไปทันทีด้านเขตแดนที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย พอเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหา“น้ำมาได้ยังไงครับ”“ทำอะไรอยู่คะ น้ำมากวนหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายคว้าร่างของเธอไปกอด“ไม่กวนครับ” เขตแดนเอ่ยอย่างนุ่มนวล พลางฉวยโอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที“พี่ดิน” เธอตีที่ท่อนแขนแข็
สลักรักเคียงใจ บทที่ 96
บทที่ 96“ป้านมคือคนที่คอยเลี้ยงเราสองคนไง” ธารทีราหันไปอธิบายให้พี่ชายฟังด้วยรอยยิ้ม“ขอโทษด้วยครับ ผม…” นักรบเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดห้วงไป ด้วยรู้สึกผิดที่ตนเองจำคนใกล้ตัวในอดีตไม่ได้เลย ป้านมเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีอึดอัดใจจึงเอ่ยแทรกขึ้นว่า“ไม่เป็นไรนะคะ ป้าดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณรบกลับมา”“นี่เป็นเอกสารใหม่ของรบนะ คุณลุงทำไว้ให้จ้ะ” คุณหญิงโสภายื่นซองเอกสารไปให้หลานชายนักรบหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู ซึ่งมันคือเอกสารการเปลี่ยนชื่อและเอกสารกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ของเขา ทั้งเรื่องบ้านและตัวธุรกิจที่เคยเป็นส่วนแบ่งของหมอคาร์ล“ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมสิทธิ์ของรบนะ”“แล้วน้ำล่ะครับ บ้านหลังนี้ก็ของพ่อแม่นี่ ทำไมถึง…” นักรบถามไม่ทันจบคำ ธารทีราก็พูดขึ้นว่า“คุณแม่จะยกบ้านหลังโน้นของคุณแม่ให้น้ำค่ะ ส่วนของพี่ซีลคุณแม่จะยกบ้านตากอากาศอีกหลังหนึ่งให้แทน”นักรบมองตามมือน้องสาวที่ชี้ให้เขาดูบ้านที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับบ้านหลังนี้ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน โดยแค่มีรั้วต้นไม้กั้นไว้เท่านั้น“รบคงไม่ว่าป้านะ ถ้าในช่วงนี้ป้าจะให้น้ำไปอยู่กับป้า”"ผมเข้าใจครับ มีน้ำไปอยู่กับคุณป้าก็ดีแล้วล่ะครับ““ขอบใจมากจ้ะ ตอนนี้ซีลไปพักท
สลักรักเคียงใจ บทที่ 95
บทที่ 95พอมาถึงเจดีย์สีขาวสะอาดที่โดยรอบมีการทำความสะอาดและมีดอกไม้พร้อมกระถางธูปจัดวางอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมาหาน้องสาว“น้ำมาที่นี่บ่อยใช่ไหม”“คุณพ่อ...เอ่อ...ลุงจอห์นให้คนจัดการให้ตลอดค่ะ มันก็เลยดูดีแล้วก็สะอาดแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคงเสียใจอยู่ จนพี่ชายต้องยกมือขึ้นไปจับที่บ่าบางแล้วบีบเบา ๆ“น้ำ ไม่เป็นไรนะ”“ค่ะ น้ำก็แค่คิดถึงอดีตที่ดี ๆ น่ะค่ะ คุณพ่อดีกับน้ำมาก ทั้งที่น้ำเป็นแค่หลานเท่านั้นเอง” เธอหันไปบอกพี่ชาย ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่รูปของพ่อแม่ที่กำลังอุ้มพี่ชายของเธอตอนเล็ก ๆ อยู่ด้วย“เอาไว้น้ำจะให้คนมาเปลี่ยนรูปให้ใหม่นะคะ คุณพ่อคุณแม่”ธารทีราเอ่ยกับพ่อแม่ ทำเหมือนกับว่าท่านทั้งสองได้ยินสิ่งที่พูดไป จากนั้นก็หันมายิ้มให้พี่ชายสลับกับการมองเจดีย์ตรงหน้า“พ่อคะ แม่คะ น้ำพาพี่รบมาหาค่ะ”“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาหาแล้วนะครับ” นักรบยกมือไหว้พ่อแม่ แม้หมอจะบอกว่าเขาคงไม่อาจจดจำอะไรได้แล้ว แต่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเขามากอย่างแน่นอน จึงรู้สึกดีใจระคนเศร้าที่ได้มาหาพวกท่านจากนั้นสองพี่น้องต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดส่วนตัว แต่แววตาของค
สลักรักเคียงใจ บทที่ 94
บทที่ 94หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...เมื่อรถจอดตรงลานจอด เขตแดนก็ลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ธารทีรา“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกให้มา น้ำก็ไม่อยากมาหรอกนะคะ”“พี่เข้าใจ ยังไงเขาก็ตายแล้ว น้ำก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”“ก็เพราะว่าอโหสิกรรมให้ไงคะน้ำถึงมา” ธารทีราย่นหน้าใส่เขตแดน เอาจริงๆ ถึงจะโกรธและแค้นดาเนียลมากแค่ไหนพ่อแม่เธอก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี“งั้นเข้าไปกันเถอะ” เขตแดนบอก พร้อมจับมือหญิงสาวมากุม แล้วพาเดินเข้าไปในวัดช่วงเวลาที่เดินเข้าไปในวัดนั้น ธารทีราก็ถามเพราะสงสัยมากที่ดาเนียลซึ่งเป็นลูกครึ่งนั้นนับถือศาสนาพุทธ“ตอนแรกนึกว่าเขาจะจัดงานศพแบบคริสต์นะคะเนี่ย”“เห็นว่าเขานับถือศาสนาตามภรรยาน่ะ”“อ้อ...” ธารทีราตอบรับ ก่อนจะถามถึงเรื่องอื่น “พี่ดิน พี่รู้ไหมว่าพี่ซีลไปไหน ตั้งแต่เสร็จงานศพคุณพ่อก็ไม่ยอมกลับบ้านเลยค่ะ โทรไปหาก็บอกแต่ว่าขอไปพักผ่อนเงียบ ๆ สักพัก พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่เห็นมันไปที่ผับนานแล้วนะ ปกติมันจะเข้าผับทุกคืน นี่มันยังทิ้งงานที่บริษัทให้พี่ทำเลย บอกแค่ว่าอยากไปทำใจสักพัก”“ความจริงงานศพของดาเนียลคุณแม่จะให้พี่ซีลมานะ แต่พี่ซีลเล่น
สลักรักเคียงใจ บทที่ 93
บทที่ 93นักรบเองก็อึ้งไปเช่นกัน แต่แล้วชายหนุ่มก็ดึงสติกลับมาเมื่อมีมือของนาเดียร์ยื่นมาจับมืออีกข้างของเขาไว้ โดยที่มีอีกข้างตอนนี้มีธารทีราจับไว้เช่นกัน“แล้วแม่ล่ะ” นักรบถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจกำลังห่วงใยมาดามอันนาอย่างที่สุด“คุณแม่ความดันกำเริบหมดสติ ตอนนี้นอนพักอยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้เธอเอาแต่ก้มหน้า เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าใคร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด“แม่...” นักรบเอ่ยเสียงสั่น ครั้งนี้เขายอมปล่อยมือน้องสาวแท้ ๆ เพื่ออ้าแขนโอบกอดน้องสาวอีกคนไว้ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เขาก็รักเธอเหมือนน้องสาว“ไม่ต้องร้องไห้นะ เงียบซะ” นักรบกอดนาเดียร์ไว้แน่น และพูดปลอบขวัญอย่างอ่อนโยน“พี่ไทด์อยู่เป็นเพื่อนเดียก่อนได้ไหม เดียไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ป๋ายังนอนอยู่ในนั้น คุณแม่ก็…” นาเดียร์ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงทุ้มต่ำที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น“ไอ้รบ ถ้ามึงช่วยเป็นธุระจัดงานศพให้ไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อแม่มึงและฆ่าพ่อกู กูจะขอเป็นศัตรูกับมึงตลอดไป” หนึ่งนทีปล่อยแม่ให้ยืนอยู่กับธารทีรา แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้นักรบที่กำลังยืนกอดนาเดียร์อยู่“ซี
สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 91
บทที่ 91“พี่รบ” ธารทีรากรีดร้อง ขณะถูกผลักให้พ้นจากวิถีกระสุน“ไม่เป็นไรนะน้ำ” นักรบถามพร้อมกับเข้าไปกอดน้องสาวไว้ แล้วยิงสวนกลับไปแต่ก็พลาดเป้าเนื่องจากฝ่ายตรงข้ามหลบเข้าที่กำบังได้ทันเวลา“ไทด์ ไม่ต้องห่วงแม่ พาน้องไทด์หนีไป” มาดามอันนาตะโกนบอกลูกชายดาเนียลจึงหันไปยิงปืนขู่ภรรยาทันที ทำให้ทั้งอันนาและนาเดียร์ต่างก็กรีดร้อง และกระโจนเข้ากอดกันด้วยความกลัว“กูบอกให้เงียบ!” ดาเนียลสั่งพร้อมชี้ปืนใส่ภรรยากับลูกสาว“พอได้แล้วดาเนียล” คุณจอห์นที่เข้ามาใกล้ตัวดาเนียลมากขึ้นพยายามห้าม แต่ตอนนี้ดาเนียลได้คลั่งไปแล้ว ทั้งยังสั่งให้ลูกน้องกราดยิงไปทั่ว“กูไม่หยุด วันนี้พวกมึงกับกูต้องตายกันไปข้าง ยิงพวกมันให้ตายไปให้หมด!”หลังจากที่คาเนีลออกคำสั่งก็เกิดการชุลมุนกันเกิดขึ้น กระสุนจำนวนมากสาดไปทั่วทุกทิศ ทว่านัดหนึ่งกลับพุ่งเข้าใส่คุณจอห์นที่หลบไม่ทัน“โอ๊ย!” คุณจอห์นใช้มือกุมหน้าอกที่เลือดค่อยๆ ไหลออกมา ทำให้เขาทรุดลงไปนอนนิ่งบนพื้น“คุณพ่อ!” ธารทีราที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจด้านนักรบทนเห็นดาเนียลทำร้ายใครต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จึงตัดสินใจยิงไปที่อีกฝ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 90
บทที่ 90หลังวางสายจากดาเนียลเมื่อวาน ในที่สุดนักรบก็ออกจากโรงพยาบาล ทั้งที่ยังบาดเจ็บและหมอก็ห้ามแต่เขาไม่ฟัง และในตอนนี้ทั้งธารทีรากับนักรบก็เดินทางมาถึงโกดังร้างที่นัดหมายไว้กับดาเนียลเรียบร้อยแล้ว โดยมีน้องสาวเป็นคนขับรถมาให้“ผมมาแล้ว” นักรบลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปยืนข้างน้องสาว พร้อมพูดเสียงเรียบใส่มือถือที่กำลังสนทนาอยู่กับดาเนียล“เข้ามา” ดาเนียลพอใจที่เห็นสองพี่น้องมากันแค่สองคนผ่านกล้องวงจรปิด เขาละสายตาจากกล้องที่ดูอยู่หันไปหัวเราะใส่ภรรยา“ฮ่า ๆ มันรักเธอจริง ๆ นะอันนา”“คุณมันเลว” มาดามอันนาโกรธจัด จึงต่อว่าสามีที่เอาเธอกับลูกสาวมาเป็นเหยื่อล่อดาเนียลหัวเราะเสียงดัง เขาไม่สนใจความรู้สึกของภรรยาและลูกสาว เพราะตอนนี้เขามีความสุขมากที่กำลังจะได้ทวงแค้นคืนจากครอบครัวนั้น และช่วงที่เขากำลังมีความสุขกับเสียงหัวเราะ ดาเนียลก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อสองพี่น้องก้าวเข้ามา“หวัดดี ไอ้ลูกรัก หนูธารทีรา” ดาเนียลทักทายทั้งสองคนด้วยท่าทางสบาย ๆ“พี่รบ” ธารทีรารีบขยับไปยืนข้างหลังของพี่ชาย เพราะรู้สึกกลัวสายตาของคนตรงหน้าที่มองมา“น้ำไม่ต้องกลัว” นักรบกระซิบบอกน้องสาว พลางใช้ร่างของตนบังอีกฝ่ายเ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 89
บทที่ 89เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของแม่กับน้องนักรบก็ยิ่งร้อนรน เขาพยายามจะลงจากเตียง ทำให้น้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต้องถลันเข้าไปหา“พี่รบ อย่าค่ะ” ธารทีราพยายามห้ามพี่ชาย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นกับมาดามอันนาและนาเดียร์แน่นอน พี่ชายของเธอถึงได้ร้อนรนปานนี้“ว่ายังไง”เสียงถามจากคนในสาย ทำให้นักรบหลือบตามองธารทีราครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า“ที่ไหน”“โกดังร้างนอกเมืองที่มึงก็น่าจะรู้จักดี”เมื่อได้บอกที่นัดหมายแล้ว ดาเนียลก็วางสายไปทันทีด้านนักรบเมื่อได้คำตอบแล้ว ชายหนุ่มก็ทรุดนั่งบนขอบเตียง มือใหญ่กำมือถือไว้แน่นจนเส้นเอ็นปูด“พี่รบเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมทั้งเอามือถือจากมือพี่มาเก็บไว้ “คลายมือออกก่อนนะคะ เลือดย้อนขึ้นไปในสายน้ำเกลือหมดแล้ว”“น้ำ…” นักรบยังไม่ทันได้บอกน้องสาว ทั้งสองก็ต้องหันไปมองที่ประตูที่มีคนเปิดเข้ามา“มีอะไรกัน” คุณจอห์นเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนจะทันได้ยินเสียงร้อนรนของลูกสาว ในขณะที่คุณหญิงโสภา หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนที่ตามเข้ามาด้วยก็มองมาอย่างห่วงใยเช่นกัน“คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวเรียกท่านทั้งสอง แต่ยังไม่กล
