LOGINShare
บทที่ 38
Last Updated:
2025-05-02 12:24:57บทที่ 38
ด้านคุณจอห์น แม้ว่าลูกชายจะขึ้นห้องไปนานแล้ว แต่เขายังคงนั่งอยู่ที่เดิมและจมอยู่ในห้วงความหลัง สายตาไหวสะท้านแดงก่ำ ขณะมองรูปภาพของตัวเองที่ยืนเกาะบ่าน้องชายถ่ายรูป
คู่กันด้วยใบหน้าแช่มชื่นมีความสุข“มึงจะจองล้างจองผลาญกูไปถึงไหน” เขาสบถออกมาคำหนึ่งด้วยความแค้นใจ ยามคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านเลย
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ ที่มีบอดี้การ์ดชุดดำยืนกระจายอยู่ทั่วบริเวณ ต่างพากันวิ่งมายืนต้อนรับ เมื่อเห็นรถของไทเกอร์ขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถ
“นายครับ” การ์ดคนสนิทรีบเปิดประตูรถให้ไทเกอร์ก้าวลงมาด้วยท่าทีนอบน้อม
“ป๋าอยู่ไหนวะ” ไทเกอร์สอบถามการ์ด เมื่อก้าวลงจากรถ
“อยู่ที่สวนบอนไซครับ”
เมื่อสิ้นคำรายงาน ไทเกอร์ก็รีบเดินไปยังสวนบอนไซที่อยู่ด้านหลังคฤหาสน์ ชายหนุ่มรีบยกมือห้ามเมื่อเห็นว่าการ์ดเดินตาม
ทันทีที่มาถึงสวนบอนไซ ชายหนุ่มก็รีบเดินตรงไปยังจุดที่บิดากำลังวุ่นวายอยู่กับการตกแต่งบอนไซทันที
“ป๋าครับ” ไทเกอร์เรียกพ่อ แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้ ๆ มือสองข้างประสานกันแล้วไขว้หลังไว้
เสียงของลูกชาย ทำให้ดาเนียลนักธุรกิจในวงการสีเทาที่ใหญ่ที่สุดของประเทศอเมริกาชะงักนิ่งไป เขาหยุดตกแต่งกิ่งบอนไซ พลางวางกรรไกรไว้บนถุงมือ ก่อนจะมามองหน้าลูกชาย
“ไปเจอเด็กนั่นมาหรือยัง”
“ไปมาแล้วครับ” ไทเกอร์เดินเข้าไปใกล้ขึ้นอีก พลางเหลือบตามองบรรดาต้นบอนไซที่ได้รับการดูแลอย่างดีจากพ่อของตน
“แล้วเป็นยังไง” พอได้ยินข่าวดี เขาก็หันไปตักกิ่งบอนไซต่ออย่างคนอารมณ์ดี
“ผมไปในฐานะคนไข้ จากนั้นก็ชวนเธอไปกินข้าว แต่ว่าไอ้เขตแดนมาขวางไว้ก่อน ดูท่าทางมันจะหวงมากด้วยครับ”
“ตามต่อไป!”
“ป๋าจะให้ผมทำอะไรเธอครับ” ไทเกอร์สงสัยจึงเอ่ยถาม เพราะตอนที่เขารับคำสั่งพ่อในตอนแรกนั้น พ่อบอกแค่ว่าให้เขาหาเธอให้เจอเท่านั้นเอง
คำถามของไทเกอร์ ทำให้ดาเนียลตวัดสายตาดุ ๆ มามองลูกชายแล้วสั่งเสียงเข้มว่า
“แกจะทำยังไงก็ได้ ให้ยัยเด็กนั่นเชื่อใจแก หรือแกจะจีบยัยนั่นเป็นแฟนก็ได้”
“ผมว่าไม่น่าจะได้ผลนะครับ เพราะไอ้เขตแดนมันเห็นผมแล้ว”
คำแนะนำของพ่อถึงจะถูกใจเขามาก แต่มันคงยากที่จะเข้าถึงตัวธารทีราได้ เพราะเขตแดนเจอเขาอยู่กับคุณหมอสาวและมันคงไม่มีทางปล่อยผ่านไปง่าย ๆ แน่
ไทเกอร์ถึงกับเผลอชักสีหน้าขรึม เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวานที่โรงพยาบาล
“แกก็เข้าไปตีสนิทกับมัน แล้วทำให้เด็กนั่นเป็นเมียแกสิ”
ดาเนียลกระตุกยิ้ม เมื่อวางแผนให้ลูกชาย
ไทเกอร์ตกใจมาก ไม่คิดเลยว่าพ่อจะมีแผนแบบนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะพอใจธารทีราอยู่บ้าง แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้อยากทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ หากว่าหญิงสาวไม่ได้มีใจให้เขา
“ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าถ้าไอ้จอห์นมันรู้ มันจะทำยังไง”
ดาเนียลหัวเราะในลำคอ เมื่อนึกถึงสีหน้าเจ็บปวดของจอห์น
“ป๋าครับ ผม…” ไทเกอร์ชะงักไม่ทันได้พูดอะไร พ่อของเขาก็พูดแทรกขึ้นด้วยเสียงเฉียบขาด
“ทำไม หรือแกมีปัญหา”
“เปล่าครับ” ชายหนุ่มไม่กล้าขัดใจผู้ให้กำเนิดจึงได้แต่ส่ายหน้าไปมา
“ไปได้แล้ว” ท่าทีของลูกชายทำให้ดาเนียลไม่สบอารมณ์ที่จะคุยงานต่อ จึงโบกมือไล่ลูกชายให้ออกไป
“ครับ”
ชายหนุ่มตอบรับ ก่อนจะหมุนตัวเดินย้อนกลับไปยังส่วนหน้าของคฤหาสน์…
ในระหว่างที่กำลังเดินเข้ามาในตัวคฤหาสน์ ไทเกอร์ได้เดินสวนกับนาเดียร์ น้องสาวของตน วันนี้เจ้าหล่อนแต่งตัววาบหวิว สวมชุดเกาะอกอวดเรือนร่างอรชร ปลายกระโปรงแนบไปกับลำตัวสั้นกุดจนเผยขาอ่อนขาวสวย
นาเดียร์รู้สึกว่าวันนี้พี่ชายของตนแปลกไปมาก เพราะไม่เพียงแต่จะไม่เอ่ยทักทายเหมือนทุกทีแล้ว ซ้ำยังมีอาการใจลอยเหมือนคนมีเรื่องในใจด้วย
“พี่ไทด์”
“อืม...” ชายหนุ่มขานรับและทำท่าจะเดินต่อ เพราะในใจของเขาตอนนี้ไม่ได้สนใจน้องสาวเลยแม้แต่น้อย “เป็นไรคะ ทำไมทำหน้ายุ่งจัง” นาเดียร์ถาม ขณะเดินเข้าไปยืนตรงหน้าพี่ชาย
“เปล่า แล้วนี่เราจะไปไหน ทำไมถึงแต่งตัวแบบนั้น”
ไทเกอร์ทำเสียงดุ เมื่อเห็นน้องสาวนุ่งน้อยห่มน้อยแบบนั้น
“เดียจะไปเที่ยวผับค่ะ พี่ไทด์ไปด้วยไหม” นาเดียร์ชวนพี่ชาย
“ไม่ล่ะ” เขาส่ายหน้าให้น้องสาว
“งั้นไปนะ” เมื่อพี่ชายปฏิเสธ นาเดียร์ก็ไม่ได้ตื๊ออะไร เธอเอ่ยขอตัว ก่อนจะรีบเดินออกไปจากส่วนของห้องโถง เพื่อตรงไปยังลานจอดรถด้านหน้า
Related chapters
สลักรักเคียงใจ บทที่ 39
บทที่ 39นายหญิงของบ้านนามว่าอันนาที่ยืนฟัง และดูท่าทีของลูกทั้งสองสักพักแล้วเอ่ยเรียกลูกชาย เมื่อเห็นว่าลูกสาวของท่านเดินออกไปแล้ว“ไทด์”เสียงของแม่ทำให้ไทเกอร์ที่มีสีหน้าเคร่งเครียดก่อนหน้านี้ต้องรีบปรับให้เป็นปกติ แล้วหันไปมองและยิ้มให้แม่“แม่ครับ”“น้องไปเที่ยวอีกแล้วหรือ”“แม่ลงมาทำไมครับ”ไทเกอร์มองสีหน้าซีดเซียวของแม่ แล้วก็เป็นห่วง ชายหนุ่มจึงเดินขึ้นไปประคองแม่ และพาไปนั่งที่ห้องรับแขก“ไปทำงานมาเหรอลูก”“ครับ”“วันนี้ทำงานหนักไหมลูก ทำไมทำหน้าเครียดจัง”สีหน้ายุ่งยากใจของลูก ทำให้มาดามอันนายื่นมือเข้าไปประคองหน้าหล่อเหลาของลูกชายขึ้นมามองให้เต็มตา“เปล่าครับ” ชายหนุ่มยิ้มอย่างอ่อนโยน ขณะดึงมือท่านมาจุมพิตด้วยความรัก“มีอะไรเล่าให้แม่ฟังได้นะลูก” คนพูดเอ่ยขึ้นอย่างต้องการปลอบโยน ท่านเลี้ยงลูกมาเองกับมือ มีหรือจะไม่รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังรู้สึกเช่นไรไทเกอร์ครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วถามแม่ว่า“แม่ช่วยเล่าเรื่องของป๋ากับคุณจอห์นให้ฟังได้ไหมครับ”“ใครนะ” มาดามอันนาถามเสียงดัง เมื่อได้ยินชื่อที่ไม่ได้ยินมานานมากแล้ว“คุณจอห์นครับ แม่รู้จักเหรอครับ” ไทเกอร์ขมวดคิ้วจนหน้าผากเป็นรอยหย
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 40
บทที่ 40“เธอมีอะไร”“คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ ดาเนียล” มาดามอันนาถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ พลางมองสามีเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน แววตามีแต่ความเย็นชา“ฉันทำอะไร” ดาเนียลจ้องหน้าภรรยาตาเขม็งเช่นกัน“คุณให้ไทด์ไปยุ่งกับคุณจอห์นทำไม”“ทำไมฉันจะยุ่งไม่ได้”“คุณพรากครอบครัวน้องชายเขาไปหมดแล้วนะ จะจองล้างจองผลาญพวกเขาไปถึงไหน”ดาเนียลหน้ากระตุก ไม่คิดว่าภรรยาจะขึ้นเสียงใส่จึงพูดเสียงเหี้ยมว่า“ยัง...มันยังไม่จบ”“หมายความว่ายังไง”“เด็กที่ฉันให้ไอ้ไทด์ไปยุ่งด้วย คือลูกสาวของไอ้คาร์ล”ดาเนียลแสยะยิ้มอย่างร้ายกาจเมื่อบอกภรรยา“คุณว่าอะไรนะ!” มาดามอันนาตกใจไม่แพ้กันที่ได้ยินแบบนั้น“นังเด็กนั่นมันยังไม่ตายยังไงล่ะ” ดาเนียลบอกภรรยา ยามคิดถึงเรื่องอดีต แววตาของเขาก็วาวโรจน์ขึ้นอย่างน่ากลัว“นะ...นี่คุณ” มาดามอันนาตกใจมาก ที่ได้ยินคำตอบจากสามี“ใช่” ดาเนียลพูดไปหัวเราะไป ในตอนนี้เขาเหมือนคนโรคจิตก็ไม่ปาน“คุณมันบ้าไปแล้ว” มาดามอันนารับไม่ได้กับความเลวของสามี “คุณมันบ้าไปแล้ว”“หุบปาก!” ดาเนียลตวาดเสียงเหี้ยม“คุณจะทำแบบนั้นไม่ได้นะดาเนียล” เธอพยายามขอร้องให้สามีหยุดการกระทำอันเลวร้าย แต่ดูเหมือนผู้เป็นสามีจ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 41
บทที่ 41ช่วงเวลาที่นั่งรอพนักงานเอากระเป๋ามาให้ดู อุษาก็มองไปรอบด้าน แล้วดึงธารทีราให้ลุกขึ้น จากนั้นก็ลากเพื่อนไปดูกระเป๋ารุ่นใหม่ที่โชว์อยู่ในตู้“ขอดูสองใบนี้ได้ไหมคะ” อุษาหันไปบอกพนักงานคนใหม่ที่คอยเดินตามเธอ“ได้ค่ะ” พนักงานบอก แล้วเอากระเป๋าออกจากตู้โชว์มาวางตรงหน้าอุษา“มีสองใบเหรอคะ” อุษาถามพนักงาน พลางมองกระเป๋าราคาแพงสองใบที่วางอยู่ตรงหน้า“ค่ะ สำหรับรุ่นนี้ตอนนี้มีเข้ามาแค่สองใบค่ะ”“ไอซ์” อุษาหันมองเพื่อนที่ไม่ได้มีทีท่าอยากได้เลย“อื้อ” ธารทีราขานรับเสียงในลำคอ“ซื้อไหม เอาคนละใบ” อุษาเอ่ยถามเพื่อน“ไม่ดีกว่า ฉันมีกระเป๋าเยอะแล้ว” ธารทีราส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ได้ติดแบรนด์เนมเลยสักนิด“ฮือ ไม่เอาอะแก ซื้อเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ รุ่นนี้มีแค่สองใบเองนะ ฉันใบหนึ่ง แกใบหนึ่งไง” อุษาทำท่าร้องไห้งอแงที่โดนปฏิเสธ“เออ ๆ ก็ได้ ซื้อก็ซื้อ” ธารทีราเห็นดังนั้นก็ปฏิเสธเพื่อนไม่ลงจึงพยักหน้ารับไป ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเธอไม่อยากได้เลยเมื่อเพื่อนพยักหน้า อุษาก็ยิ้มกว้าง พร้อมทั้งบอกพนักงานตรงหน้า“เอาทั้งสองใบนี้เลยค่ะ”ในจังหวะที่พนักงานจะหยิบกระเป๋าอีกใบออกมา ห่อใส่กระดาษ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 42
บทที่ 42“พี่ไทด์”ชื่อที่ถูกเรียก ทำให้ธารทีราต้องชะงักแล้วหันไปมอง เธอยืนนิ่งไม่ขยับ เมื่อเห็นว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร‘คุณไทเกอร์’ “ไอซ์ แกเป็นอะไร” อุษารีบเดินไปเกาะแขนเพื่อน แล้วเอ่ยถาม เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ยืนนิ่งและจ้องเขม็งไปด้านหน้า“ปะ...เปล่า” ธารทีราส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ก็ยังจ้องไทเกอร์แบบไม่กะพริบตา“เจอกันอีกแล้วนะครับ คุณหมอ” ไทเกอร์ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวตรงหน้าเมื่อหันมาเห็นเธอ“สะ...สวัสดีค่ะ คุณไทเกอร์” ธารทีราพยายามทำหน้านิ่ง ๆ แล้วเอ่ยทักทาย แต่เธอก็อดที่จะเสียงสั่นไม่ได้“ครับ” ไทเกอร์พยักหน้ารับอย่างพอใจนาเดียร์ร์หน้างอที่พี่ชายเดินหนี จึงเดินตามมาเกาะแขนกำยำ แล้วถามเขาด้วยเสียงไม่พอใจว่า“พี่ไทด์รู้จักเธอคนนี้เหรอคะ”“รู้จัก” ไทเกอร์ตอบน้องสาวโดยที่ไม่ได้หันไปมอง เพราะเขาเอาแต่มองคุณหมอคนสวยไม่วางตา“ชิ!” นาเดียร์ร์ทำเสียงไม่พอใจ เมื่อเห็นพี่ชายสนใจผู้หญิงอื่นมากว่าเธอท่าทีฮึดฮัดดึงแขนของเขาไม่หยุด ทำให้ไทเกอร์ละสายตาจากคุณหมอมามองน้องสาว เมื่อเห็นหญิงสาวทำหน้าไม่สบอารมณ์จึงเอ่ยถาม“เป็นอะไร ทำไมหน้างอ”“ก็กระเป๋าคอลเลคชั่นใหม่ที่เดียจะมาซื้อ ถ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 43
บทที่ 43เมื่อพวกนั้นเดินไปจนลับสายตาแล้ว นาเดียร์ก็หันมาถามพี่ชายด้วยความสงสัย“พี่ไทด์รู้จักพวกมันเหรอคะ”“รู้สิ” ไทเกอร์พยักหน้ารับ และยังไม่ยอมละสายตาจากจุกที่คุณหมอคนสวยเพิ่งเดินไป“ถ้าอย่างนั้นพี่ไทด์ต้องจัดการให้เดียนะ” นาเดียร์ดึงแขนพี่ชายแรง ๆ เพื่อให้เขาหันมาสนใจเธอ“อื้อ” ไทเกอร์ไม่อยากจะเถียงกับน้องสาวจึงพยักหน้ารับไปส่ง ๆท่าทีไม่จริงจังของพี่ชาย ทำให้นาเดียร์ต้องเอ่ยเรียกด้วยเสียงไม่สบอารมณ์“พี่ไทด์?”“อย่าทำหน้างอ ดูสิไม่สวยเลย บอกพี่มาจะไปไหนต่อ”ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น พลางประคองหน้าน้องสาวที่สะบัดไปทางอื่นให้หันมาสบตากัน“พี่ไทด์กลับไปก่อนเลยค่ะ” นาเดียร์ร์ฉีกยิ้ม พร้อมแบมือขอกุญแจรถ“เดียจะไปไหน” ไทเกอร์ถาม เมื่อเอากุญแจรถของเขาให้น้องสาว“เดียจะไปหาพ่อของลูกเดีย” นาเดียร์พูดขึ้น แล้วทำหน้าเพ้อฝันถึงชายหนุ่มที่เธอเอ่ยถึง“ใคร”“ชื่อเขตแดนค่ะ เป็นเจ้าของผับที่เดียชอบไปเที่ยวไงคะ”นาเดียร์ร์บอกพี่ชายยิ้ม ๆ ขณะนึกถึงใบหน้าชวนฝันของชายหนุ่มคนนั้น“เธอห้ามไปยุ่งกับมัน” ไทเกอร์สั่งน้องสาวเสียงเข้ม เมื่อได้ยินชื่อของเขตแดน“ทำไมคะ พี่ไทด์รู้จักเขาเหรอคะ” นาเดียร์ถามหาเหตุผล ด้วย
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 44
บทที่ 44“ถ้าอย่างนั้นถ้าพรุ่งนี้นายนั่นไปที่โรงพยาบาลอีก ฉันจะรับหน้าให้แกเอง”“แกอย่าไปยุ่งกับเขาเลย” ธารทีราห้ามไม่ให้เพื่อนไปยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้น เพราะรู้ว่าพวกมันไม่ใช่คนดี แล้วเผลอ ๆ เพื่อนของเธอก็อาจจะได้รับอันตราย“ไม่ได้ คนแบบนั้นต้องเจอฉัน คนอะไร ไม่รู้จักแยกแยะ ไม่ถูกกับพี่เขา แต่มาทำให้น้องสาวเขากลัว”ด้านธารทีราไม่พูดอะไร เธอยิ้มแห้ง ๆ ให้เพื่อน และไม่อยากเล่าเรื่องเลวร้ายที่คนพวกนั้นทำกับครอบครัวของเธอให้ฟัง“เดี๋ยวพี่จัดการให้คนมาช่วยดูแลคุณหมออุษาเองค่ะ”มีนาเสนอขึ้นมา ซึ่งธารทีราก็ยิ้มรับพร้อมกับเอ่ยว่า“ขอบคุณพี่มีนามากค่ะ”แม้ว่าก่อนหน้านี้พี่ชายของเธอจะเข้าใจมีนาผิดไปคิดว่าอาจเป็นพวกของไทเกอร์จนสั่งไปทำงานอื่น แต่จากเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ หญิงสาวก็คิดว่ามีนาไม่น่าจะใช่พวกเดียวกับคนพวกนั้นหรอกณ คอนโดของอุษามีนาจอดรถบริเวณข้างถนนฝั่งตรงข้ามคอนโดของอุษา หลังจากที่หญิงสาวบอกว่าจอดตรงนี้ได้ เมื่อรถจอดสนิทแล้ว อุษาที่นั่งอยู่เบาะหลังคู่กับธารทีราก็เอ่ยขึ้นว่า“ขอบใจที่มาส่งนะแก”“ไม่เป็นไร” หญิงสาวยิ้มให้เพื่อน ก่อนที่จะลงจากรถ อุษาชะโงกหน้าไปฝั่งคนขับรถ แล้วเอ่ยขึ้
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 45
บทที่ 45“คุณคะ สวัสดีค่ะ เอ่อ....เข้าไม่ได้นะคะ”เลขาหน้าห้อง นามว่า ‘จอย’ ทักทาย และรีบลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะทำงานไปยืนขวาง เมื่อเห็นว่าหญิงสาวแปลกหน้าทำท่าจะเดินเข้าไปยังห้องทำงานของเจ้านายตน“ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้ หลีกไปเดี๋ยวนี้ ฉันจะเข้าไปหาคุณเขตแดน” นาเดียร์ทำหน้ายักษ์ใส่เลขา เธอสืบมาหมดแล้วว่าอีกฝ่ายอยู่ที่นี่ ไม่ว่าอย่างไรวันนี้ก็ต้องเจอหน้าเขาให้ได้“ได้นัดไว้หรือเปล่าคะ ถ้าไม่ได้นัดก็เข้าไปพบคุณเขตแดนไม่ได้ค่ะ” เลขาจอยบอกเสียงเรียบนาเดียร์โมโหมาก จึงตะคองเสียงเขียวว่า“นี่แก…” แต่ก็ไม่ทันได้พูดจบประโยคว่า ‘นี่แก แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร’ เธอก็หยุดพูดและหันไปมองตามสายตาของเลขาหน้าห้องเลาขาจอยยกมือไหว้ พร้อมทั้งเอ่ยทักทาย“คุณมีนา สวัสดีค่ะ”“คุณหนึ่งนทีกับคุณเขตแดนอยู่ข้างในใช่ไหม เลขาจอย”มีนาถามเลขา แต่สายตากลับเหลือบมองไปทางนาเดียร์ที่จ้องมองเธอและธารทีราเช่นกัน“ค่ะ” เลขาจอยพยักหน้า แล้วขยับหลีกทางให้“ไปกันเถอะค่ะคุณหนู” มีนาหันมาชวนเจ้านายของตนฝ่ายธารทีราไม่พูดอะไร และก่อนที่จะเดินนำหน้ามีนาไปยังห้องทำงานของพี่ชาย เธอก็เหลือบตามองหญิงสาวคนนั้นเล็กน้อย ซึ่งธารทีราแปลกใจม
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 46
บทที่ 46มีนาชิงอธิบายแทนอย่างรวดเร็ว“คุณคนนี้มาหาคุณเขตแดน แต่เลขาจอยไม่ให้เข้าไปเพราะไม่ได้นัดไว้ คุณคนนี้ก็เลยไม่พอใจค่ะ”“คุณเขตแดนต้องช่วยเดียนะ คนของคุณรังแกเดีย แล้วก็กีดกันเดียไม่ยอมให้เข้าไปหาคุณ”“มึงรู้จักเหรอ” หนึ่งนทีถามเพื่อนด้วยเสียงไม่พอใจเล็ก ๆเขตแดนส่ายหน้าปฏิเสธอย่างเร็ว พร้อมกับแกะมือของนาเดียร์ออกจากแขน นาเดียร์หน้าเสียที่อีกฝ่ายทำเหมือนไม่รู้จักกัน แต่คนอย่างเธอจะแพ้ไม่ได้จึงรีบแนะนำตัวเอง“คุณเขตแดน นี่นาเดียร์ไงคะ เราเคยเจอกันที่ผับของคุณ”“แล้ว?” เขตแดนถามอย่างฉงน เพราะเขายังนึกไม่ออกอยู่ดี วัน ๆ ที่ผับของเขามีคนเข้าออกมากมาย เขาไม่ได้เก็บมาใส่ใจนักหรอก“เดียมาหาคุณไงคะ” นาเดียร์ยังคงหน้าด้านเข้าไปกอดแขนของเขตแดนอีกครั้ง และครั้งนี้หล่อนยังซบหน้าลงบนต้นแขนกำยำอย่างไม่แคร์สายตาใครอีกด้วย“ขอโทษนะ เราไม่เคยรู้จักกัน” เขตแดนพูดเสียงนิ่ง พลางแกะมือออก พร้อมกันนั้นชายหนุ่มก็มองหน้าธารทีราไปด้วย“คุณเขตแดน!”“คุณกลับไปได้แล้ว และอย่ามาหาผมที่นี่อีก”“คุณเขตแดน นี่คุณไล่เดียหรือคะ” นาเดียร์ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตนเอง ที่ผ่านมาไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำเช่นนี้กับเธอเลย
Last Updated : 2025-05-02
Latest chapter
สลักรักเคียงใจ บทที่ 97
บทที่ 97สองอาทิตย์แล้วที่นักรบกลับมาอยู่บ้าน และวันนี้เป็นวันแรกที่ธารทีราต้องไปยังบริษัทอีกแห่ง ซึ่งพ่อของเธอและพ่อของเขตแดนหุ้นกันเปิดขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ“มาหาใครคะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณเขตแดนค่ะ” ธารทีราบอกพนักงาน“เอ่อ คุณได้นัดไว้ไหมคะ แล้วคุณ…”ธารทีราไม่รอให้พนักงานถามจนจบ เธอก็บอกไปว่า“ฉันชื่อธารทีราค่ะ เป็นน้องสาวของคุณหนึ่งนที” เธอบอกออกไปก่อนจะส่งบัตรวีไอพีของที่นี่ให้อีกฝ่ายดู“อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ” พนักงานฟังแล้วก็รีบเอ่ยทักทายอย่างรวดเร็วจากนั้นพนักงานก็เชิญเธอไปที่ลิฟต์“ชะ...เชิญทางนี้เลยค่ะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของเขตแดน พนักงานก็ขอตัวทันที ทำให้หญิงสาวเคาะประตูขออนุญาต“เชิญ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ธารทีราก็เปิดประตูเข้าไปทันทีด้านเขตแดนที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย พอเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหา“น้ำมาได้ยังไงครับ”“ทำอะไรอยู่คะ น้ำมากวนหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายคว้าร่างของเธอไปกอด“ไม่กวนครับ” เขตแดนเอ่ยอย่างนุ่มนวล พลางฉวยโอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที“พี่ดิน” เธอตีที่ท่อนแขนแข็
สลักรักเคียงใจ บทที่ 96
บทที่ 96“ป้านมคือคนที่คอยเลี้ยงเราสองคนไง” ธารทีราหันไปอธิบายให้พี่ชายฟังด้วยรอยยิ้ม“ขอโทษด้วยครับ ผม…” นักรบเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดห้วงไป ด้วยรู้สึกผิดที่ตนเองจำคนใกล้ตัวในอดีตไม่ได้เลย ป้านมเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีอึดอัดใจจึงเอ่ยแทรกขึ้นว่า“ไม่เป็นไรนะคะ ป้าดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณรบกลับมา”“นี่เป็นเอกสารใหม่ของรบนะ คุณลุงทำไว้ให้จ้ะ” คุณหญิงโสภายื่นซองเอกสารไปให้หลานชายนักรบหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู ซึ่งมันคือเอกสารการเปลี่ยนชื่อและเอกสารกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ของเขา ทั้งเรื่องบ้านและตัวธุรกิจที่เคยเป็นส่วนแบ่งของหมอคาร์ล“ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมสิทธิ์ของรบนะ”“แล้วน้ำล่ะครับ บ้านหลังนี้ก็ของพ่อแม่นี่ ทำไมถึง…” นักรบถามไม่ทันจบคำ ธารทีราก็พูดขึ้นว่า“คุณแม่จะยกบ้านหลังโน้นของคุณแม่ให้น้ำค่ะ ส่วนของพี่ซีลคุณแม่จะยกบ้านตากอากาศอีกหลังหนึ่งให้แทน”นักรบมองตามมือน้องสาวที่ชี้ให้เขาดูบ้านที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับบ้านหลังนี้ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน โดยแค่มีรั้วต้นไม้กั้นไว้เท่านั้น“รบคงไม่ว่าป้านะ ถ้าในช่วงนี้ป้าจะให้น้ำไปอยู่กับป้า”"ผมเข้าใจครับ มีน้ำไปอยู่กับคุณป้าก็ดีแล้วล่ะครับ““ขอบใจมากจ้ะ ตอนนี้ซีลไปพักท
สลักรักเคียงใจ บทที่ 95
บทที่ 95พอมาถึงเจดีย์สีขาวสะอาดที่โดยรอบมีการทำความสะอาดและมีดอกไม้พร้อมกระถางธูปจัดวางอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมาหาน้องสาว“น้ำมาที่นี่บ่อยใช่ไหม”“คุณพ่อ...เอ่อ...ลุงจอห์นให้คนจัดการให้ตลอดค่ะ มันก็เลยดูดีแล้วก็สะอาดแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคงเสียใจอยู่ จนพี่ชายต้องยกมือขึ้นไปจับที่บ่าบางแล้วบีบเบา ๆ“น้ำ ไม่เป็นไรนะ”“ค่ะ น้ำก็แค่คิดถึงอดีตที่ดี ๆ น่ะค่ะ คุณพ่อดีกับน้ำมาก ทั้งที่น้ำเป็นแค่หลานเท่านั้นเอง” เธอหันไปบอกพี่ชาย ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่รูปของพ่อแม่ที่กำลังอุ้มพี่ชายของเธอตอนเล็ก ๆ อยู่ด้วย“เอาไว้น้ำจะให้คนมาเปลี่ยนรูปให้ใหม่นะคะ คุณพ่อคุณแม่”ธารทีราเอ่ยกับพ่อแม่ ทำเหมือนกับว่าท่านทั้งสองได้ยินสิ่งที่พูดไป จากนั้นก็หันมายิ้มให้พี่ชายสลับกับการมองเจดีย์ตรงหน้า“พ่อคะ แม่คะ น้ำพาพี่รบมาหาค่ะ”“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาหาแล้วนะครับ” นักรบยกมือไหว้พ่อแม่ แม้หมอจะบอกว่าเขาคงไม่อาจจดจำอะไรได้แล้ว แต่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเขามากอย่างแน่นอน จึงรู้สึกดีใจระคนเศร้าที่ได้มาหาพวกท่านจากนั้นสองพี่น้องต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดส่วนตัว แต่แววตาของค
สลักรักเคียงใจ บทที่ 94
บทที่ 94หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...เมื่อรถจอดตรงลานจอด เขตแดนก็ลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ธารทีรา“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกให้มา น้ำก็ไม่อยากมาหรอกนะคะ”“พี่เข้าใจ ยังไงเขาก็ตายแล้ว น้ำก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”“ก็เพราะว่าอโหสิกรรมให้ไงคะน้ำถึงมา” ธารทีราย่นหน้าใส่เขตแดน เอาจริงๆ ถึงจะโกรธและแค้นดาเนียลมากแค่ไหนพ่อแม่เธอก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี“งั้นเข้าไปกันเถอะ” เขตแดนบอก พร้อมจับมือหญิงสาวมากุม แล้วพาเดินเข้าไปในวัดช่วงเวลาที่เดินเข้าไปในวัดนั้น ธารทีราก็ถามเพราะสงสัยมากที่ดาเนียลซึ่งเป็นลูกครึ่งนั้นนับถือศาสนาพุทธ“ตอนแรกนึกว่าเขาจะจัดงานศพแบบคริสต์นะคะเนี่ย”“เห็นว่าเขานับถือศาสนาตามภรรยาน่ะ”“อ้อ...” ธารทีราตอบรับ ก่อนจะถามถึงเรื่องอื่น “พี่ดิน พี่รู้ไหมว่าพี่ซีลไปไหน ตั้งแต่เสร็จงานศพคุณพ่อก็ไม่ยอมกลับบ้านเลยค่ะ โทรไปหาก็บอกแต่ว่าขอไปพักผ่อนเงียบ ๆ สักพัก พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่เห็นมันไปที่ผับนานแล้วนะ ปกติมันจะเข้าผับทุกคืน นี่มันยังทิ้งงานที่บริษัทให้พี่ทำเลย บอกแค่ว่าอยากไปทำใจสักพัก”“ความจริงงานศพของดาเนียลคุณแม่จะให้พี่ซีลมานะ แต่พี่ซีลเล่น
สลักรักเคียงใจ บทที่ 93
บทที่ 93นักรบเองก็อึ้งไปเช่นกัน แต่แล้วชายหนุ่มก็ดึงสติกลับมาเมื่อมีมือของนาเดียร์ยื่นมาจับมืออีกข้างของเขาไว้ โดยที่มีอีกข้างตอนนี้มีธารทีราจับไว้เช่นกัน“แล้วแม่ล่ะ” นักรบถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจกำลังห่วงใยมาดามอันนาอย่างที่สุด“คุณแม่ความดันกำเริบหมดสติ ตอนนี้นอนพักอยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้เธอเอาแต่ก้มหน้า เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าใคร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด“แม่...” นักรบเอ่ยเสียงสั่น ครั้งนี้เขายอมปล่อยมือน้องสาวแท้ ๆ เพื่ออ้าแขนโอบกอดน้องสาวอีกคนไว้ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เขาก็รักเธอเหมือนน้องสาว“ไม่ต้องร้องไห้นะ เงียบซะ” นักรบกอดนาเดียร์ไว้แน่น และพูดปลอบขวัญอย่างอ่อนโยน“พี่ไทด์อยู่เป็นเพื่อนเดียก่อนได้ไหม เดียไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ป๋ายังนอนอยู่ในนั้น คุณแม่ก็…” นาเดียร์ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงทุ้มต่ำที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น“ไอ้รบ ถ้ามึงช่วยเป็นธุระจัดงานศพให้ไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อแม่มึงและฆ่าพ่อกู กูจะขอเป็นศัตรูกับมึงตลอดไป” หนึ่งนทีปล่อยแม่ให้ยืนอยู่กับธารทีรา แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้นักรบที่กำลังยืนกอดนาเดียร์อยู่“ซี
สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 91
บทที่ 91“พี่รบ” ธารทีรากรีดร้อง ขณะถูกผลักให้พ้นจากวิถีกระสุน“ไม่เป็นไรนะน้ำ” นักรบถามพร้อมกับเข้าไปกอดน้องสาวไว้ แล้วยิงสวนกลับไปแต่ก็พลาดเป้าเนื่องจากฝ่ายตรงข้ามหลบเข้าที่กำบังได้ทันเวลา“ไทด์ ไม่ต้องห่วงแม่ พาน้องไทด์หนีไป” มาดามอันนาตะโกนบอกลูกชายดาเนียลจึงหันไปยิงปืนขู่ภรรยาทันที ทำให้ทั้งอันนาและนาเดียร์ต่างก็กรีดร้อง และกระโจนเข้ากอดกันด้วยความกลัว“กูบอกให้เงียบ!” ดาเนียลสั่งพร้อมชี้ปืนใส่ภรรยากับลูกสาว“พอได้แล้วดาเนียล” คุณจอห์นที่เข้ามาใกล้ตัวดาเนียลมากขึ้นพยายามห้าม แต่ตอนนี้ดาเนียลได้คลั่งไปแล้ว ทั้งยังสั่งให้ลูกน้องกราดยิงไปทั่ว“กูไม่หยุด วันนี้พวกมึงกับกูต้องตายกันไปข้าง ยิงพวกมันให้ตายไปให้หมด!”หลังจากที่คาเนีลออกคำสั่งก็เกิดการชุลมุนกันเกิดขึ้น กระสุนจำนวนมากสาดไปทั่วทุกทิศ ทว่านัดหนึ่งกลับพุ่งเข้าใส่คุณจอห์นที่หลบไม่ทัน“โอ๊ย!” คุณจอห์นใช้มือกุมหน้าอกที่เลือดค่อยๆ ไหลออกมา ทำให้เขาทรุดลงไปนอนนิ่งบนพื้น“คุณพ่อ!” ธารทีราที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจด้านนักรบทนเห็นดาเนียลทำร้ายใครต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จึงตัดสินใจยิงไปที่อีกฝ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 90
บทที่ 90หลังวางสายจากดาเนียลเมื่อวาน ในที่สุดนักรบก็ออกจากโรงพยาบาล ทั้งที่ยังบาดเจ็บและหมอก็ห้ามแต่เขาไม่ฟัง และในตอนนี้ทั้งธารทีรากับนักรบก็เดินทางมาถึงโกดังร้างที่นัดหมายไว้กับดาเนียลเรียบร้อยแล้ว โดยมีน้องสาวเป็นคนขับรถมาให้“ผมมาแล้ว” นักรบลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปยืนข้างน้องสาว พร้อมพูดเสียงเรียบใส่มือถือที่กำลังสนทนาอยู่กับดาเนียล“เข้ามา” ดาเนียลพอใจที่เห็นสองพี่น้องมากันแค่สองคนผ่านกล้องวงจรปิด เขาละสายตาจากกล้องที่ดูอยู่หันไปหัวเราะใส่ภรรยา“ฮ่า ๆ มันรักเธอจริง ๆ นะอันนา”“คุณมันเลว” มาดามอันนาโกรธจัด จึงต่อว่าสามีที่เอาเธอกับลูกสาวมาเป็นเหยื่อล่อดาเนียลหัวเราะเสียงดัง เขาไม่สนใจความรู้สึกของภรรยาและลูกสาว เพราะตอนนี้เขามีความสุขมากที่กำลังจะได้ทวงแค้นคืนจากครอบครัวนั้น และช่วงที่เขากำลังมีความสุขกับเสียงหัวเราะ ดาเนียลก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อสองพี่น้องก้าวเข้ามา“หวัดดี ไอ้ลูกรัก หนูธารทีรา” ดาเนียลทักทายทั้งสองคนด้วยท่าทางสบาย ๆ“พี่รบ” ธารทีรารีบขยับไปยืนข้างหลังของพี่ชาย เพราะรู้สึกกลัวสายตาของคนตรงหน้าที่มองมา“น้ำไม่ต้องกลัว” นักรบกระซิบบอกน้องสาว พลางใช้ร่างของตนบังอีกฝ่ายเ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 89
บทที่ 89เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของแม่กับน้องนักรบก็ยิ่งร้อนรน เขาพยายามจะลงจากเตียง ทำให้น้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต้องถลันเข้าไปหา“พี่รบ อย่าค่ะ” ธารทีราพยายามห้ามพี่ชาย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นกับมาดามอันนาและนาเดียร์แน่นอน พี่ชายของเธอถึงได้ร้อนรนปานนี้“ว่ายังไง”เสียงถามจากคนในสาย ทำให้นักรบหลือบตามองธารทีราครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า“ที่ไหน”“โกดังร้างนอกเมืองที่มึงก็น่าจะรู้จักดี”เมื่อได้บอกที่นัดหมายแล้ว ดาเนียลก็วางสายไปทันทีด้านนักรบเมื่อได้คำตอบแล้ว ชายหนุ่มก็ทรุดนั่งบนขอบเตียง มือใหญ่กำมือถือไว้แน่นจนเส้นเอ็นปูด“พี่รบเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมทั้งเอามือถือจากมือพี่มาเก็บไว้ “คลายมือออกก่อนนะคะ เลือดย้อนขึ้นไปในสายน้ำเกลือหมดแล้ว”“น้ำ…” นักรบยังไม่ทันได้บอกน้องสาว ทั้งสองก็ต้องหันไปมองที่ประตูที่มีคนเปิดเข้ามา“มีอะไรกัน” คุณจอห์นเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนจะทันได้ยินเสียงร้อนรนของลูกสาว ในขณะที่คุณหญิงโสภา หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนที่ตามเข้ามาด้วยก็มองมาอย่างห่วงใยเช่นกัน“คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวเรียกท่านทั้งสอง แต่ยังไม่กล
