LOGINShare
บทที่ 77
Last Updated:
2025-05-02 12:39:54บทที่ 77
“จริงจ้ะ” เป็นอันนาเองที่กล่าวยืนยัน
“แล้วทำไมเขาจำน้ำไม่ได้คะ” หญิงสาวถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ สายตาแห่งความสงสัยมองไปยังไทเกอร์ ซึ่งเขาไม่มีทีท่าจะจำเธอได้เลย
“ดาเนียลทำให้ความทรงจำของพี่ชายเราหายไป” คุณจอห์นพูดเสียงเรียบ แต่ในใจของเขากลับเต้นแรงด้วยความแค้น เขาอยากจะฆ่าดาเนียลมากที่กล้าทำแบบนี้กับครอบครัวของน้องชายตน
“จริงเหรอคะ”
“จริงจ้ะ” อันนาบอกแทนคุณจอห์น
“แล้วคุณป้า…” ธารทีรามองอันนาและนาเดียร์สลับกันไปมา ซึ่งเธอจำอีกฝ่ายได้ ผู้หญิงคนนี้ก็คือคนที่ทะเลาะกันที่ห้างเมื่อหลายเดือนก่อน
“หนูน้ำคงจำป้าไม่ได้ ป้าเป็นเพื่อนรักของแม่หนูไง”
หลังจากนั้น อันนาก็ได้เล่าเรื่องราวในอดีตให้ธารทีราได้รับรู้ รวมถึงเรื่องของพี่ชายที่ถูกดาเนียลพาตัวไปด้วย ซึ่งไทเกอร์ก็ได้รับฟังเช่นกัน ทว่าชายหนุ่มก็ยังคงไม่เข้าใจและจำอะไรไม่ได้เลย
ด้านธารทีราที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง หันไปมองไทเกอร์ทั้งน้ำตา แล้วเรียกชื่อที่เธอเรียกเขาตั้งแต่เด็กออกมา
“พี่รบ...”
“แม่ครับ นี่มันอะไรกัน” ไทเกอร์ยังคงไม่เข้าใจ เขาถามขึ้นทันทีและหันไปมองแม่ อันนาจึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดตั้งแต่ต้นให้ลูกชายฟัง พอได้ฟังแล้ว ชายหนุ่มก็กำหมัดแน่น และคำรามเสียงดังใส่ทุกคนว่า
“ไม่เชื่อ ผมจะไปถามป๋าให้มันรู้เรื่อง”
“ไทด์ ไม่นะไทด์ อย่าไป” อันนาร้องห้ามไม่ให้ลูกไป โดยมีหนึ่งนทีเดินไปดักหน้าไทเกอร์เอาไว้
“หลบไป”
“มึงจะไปตายหรือยังไง” หนึ่งนทีต่อว่าไทเกอร์ที่เป็นทั้งเพื่อนและญาติ ตอนที่พวกเขายังเด็กเคยเล่นหัวด้วยกัน ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะยังมีชีวิตอยู่ และถึงแม้จะโมโหที่อีกฝ่ายที่ล่วงเกินน้องสาว แต่ว่าเขาก็พยายามคิดอยู่ว่าไทเกอร์ยังไม่รู้ความจริง จึงได้ทำเรื่องชั่วช้าลงไปแบบนั้น
“เรื่องของกู หลบไป” ไทเกอร์ไม่สนใจผลักหนึ่งนทีออกทันที
“ถ้าเขารู้ว่าไทด์รู้ความจริงแล้ว เขาไม่ปล่อยไทด์แน่” อันนาห้ามลูกชายทั้งน้ำตาด้วยอีกคน
ไทเกอร์ได้ยินเช่นนั้นก็หยุดชะงัก ชายหนุ่มหันไปมองแม่ พร้อมเอ่ยเสียงแค้น ๆ เขารู้สึกเจ็บปวดมากยามนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา
“นี่ใช่ไหมครับ สาเหตุที่ผมถามแม่ตลอดตั้งแต่เด็ก ว่าทำไมเขาถึงไม่เคยรักผมเลย”
“ไทด์...” อันนาได้แต่เรียกชื่อลูกชาย ซึ่งชื่อนี้นางเป็นคนตั้งให้เขาเอง “เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงเชื่อแม่เถอะ แม่ไม่เคยโกหกลูกสักครั้งเลยไม่ใช่หรือ”
ด้านนาเดียร์พอจะเข้าใจแล้วว่าเรื่องนี้มีความเป็นมาอย่างไรจากการนั่งฟังผู้ใหญ่สนทนากันมาในรถ ทำให้เธอรู้สึกสงสารและเห็นใจพี่ชายของตัวเองอย่างมากทีเดียว
“พี่ไทด์เชื่อคุณแม่เถอะค่ะ ท่านคงไม่โกหกพี่หรอก” นาเดียร์เดินเข้าไปหาพี่ชายพร้อมกับเอื้อมมือไปแตะที่แขนของเขาเอาไว้
“เขาเลี้ยงผม ให้มาทำลายครอบครัวผม น้องสาวผม หึ! ผมเกือบจะเป็นสัตว์เดรัจฉานที่ทำร้ายน้องสาวแท้ ๆ ของตัวเองไปแล้ว”
ไทเกอร์พูดด้วยเสียงสั่นเทา พร้อมหันไปมองทุกคนที่เขาทำร้าย โดยเฉพาะน้องสาวอย่างธารทีรา
“แม่ขอโทษที่ช่วยไทด์ได้แค่นี้” อันนาร้องไห้เสียงสะอื้นบอกลูกชายด้วยความรู้สึกผิดที่เกาะกินหัวใจ
“ไอ้ซีลมึงหลบไป” ไทเกอร์ไม่สนใจแม่ หรือคิดที่จะฟังอะไรอีก เขาหันมาเล่นงานหนึ่งนที โดยการผลักอีกฝ่ายให้หลีกทางให้
“พี่รบ”
เสียงเล็ก ๆ ผสมการร้องไห้ ทำให้ไทเกอร์ชะงักแล้วหันไปมองน้องสาวที่เขาเพิ่งได้รู้จักด้วยสายตาเจ็บปวด ถึงแม้จะจำอะไรไม่ได้ แต่ใจของเขาตอนนี้ก็เจ็บมากจริงๆ
“อย่าไปเลยนะ อย่าไปใกล้เขาอีก” ธารทีราผละออกจากอ้อมแขนของเขตแดน แล้วเดินไปยืนตรงหน้าไทเกอร์ พร้อมกับยื่นมือไปจับมือหนาเอาไว้ แม้จะยังไม่มั่นใจนัก แต่เธอจะเสี่ยงให้พี่ชาย ซึ่งเป็นครอบครัวที่เหลืออยู่ไปตกอยู่ในอันตรายไม่ได้เด็ดขาด
“พะ พี่ ผะ ผม…” ไทเกอร์ยังสับสน จึงเอ่ยด้วยเสียงติดขัดไม่รู้จะเรียกแทนตัวเองกับหญิงสาวตรงหน้าว่าอย่างไรดี
“อย่าทิ้งน้ำให้อยู่คนเดียวสิคะ” คนพูดน้ำตาไหลอาบแก้ม ดวงตาฉ่ำน้ำมองหน้าพี่ชายแท้ ๆ ด้วยความเศร้า
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ถึงแม้จะมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่เธอก็ไม่เคยลืมพ่อแม่และพี่ชายเลย ยิ่งได้รู้ว่าเขายังอยู่ก็ยิ่งไม่อยากเสียคนในครอบครัวไปอีก
“พี่ขอโทษ” ไทเกอร์รู้สึกผิดจึงจับมือน้องมาบีบไว้แล้วเอ่ยขอโทษเสียงเบา จากนั้นก็เดินออกไปทันที
“พี่รบ” ธารทีราพยายามดึงมือใหญ่ไว้ แต่ไทเกอร์ก็แกะมือเธอออก
“ตามไปเร็วซีล” คุณจอห์นรีบบอกลูกชาย เมื่อเห็นไทเกอร์เดินออกไป
“ครับพ่อ” หนึ่งนทีขานรับแล้วเดินออกไปเช่นกัน
“น้ำไปด้วยค่ะ” ธารทีราบอก พร้อมกับรีบวิ่งตามพี่ชายไปอีกคน
“งั้นไปกันให้หมดนี่แหละ”
พอคุณจอห์นเอ่ยจบ ทุกคนก็รีบตามไทเกอร์ไปทันที
Related chapters
สลักรักเคียงใจ บทที่ 78
บทที่ 78แม้ไทเกอร์จะมาถึงบ้านได้สักพักแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังนั่งอยู่ในรถด้วยจิตใจที่ว้าวุ่นสับสนเป็นอย่างมาก อีกใจเขาก็หวังว่าให้เรื่องนี้มันไม่จริง แต่อีกใจก็อยากจะฟังจากปากของพ่อเช่นกันว่าทำแบบนี้ทำไม“เชี่ยเอ๊ย!” ไทเกอร์สบถด่า แล้วลงจากรถ เขาก้าวขายาว ๆ เข้าไปในบ้าน แล้วปรี่ไปที่ห้องทำงานของพ่อทันที“คุณไทด์”ช่วงเวลาที่จะเปิดประตูเข้าไปหาพ่อในห้องทำงาน คนสนิทของดาเนียลที่ผ่านมาเห็นพอดีจึงเรียกไว้ แต่สุดท้ายไทเกอร์ก็เปิดประตูเข้าไปจนได้ด้านดาเนียลที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน เห็นไทเกอร์เข้ามาโดยไม่ได้อนุญาตก็รู้สึกไม่พอใจ พลางถามด้วยเสียงเกรี้ยวกราด โดยไม่สนใจว่าตอนนี้อีกฝ่ายกลับมาในสภาพที่สะบักสะบอมเหมือนคนเพิ่งโดนซ้อมมาหมาด ๆ“มึงกลับมาทำไม เรื่องที่กูให้ไปจัดการ มึงทำเรียบร้อยดีแล้วหรือ”ไทเกอร์ไม่ตอบคำถามของพ่อ แต่กลับเดินไปยืนตรงหน้าโต๊ะทำงาน แล้วเอ่ยเสียงนิ่ง ๆ“ผมมีเรื่องจะคุยกับป๋าครับ”“มีอะไร แล้วนังนั่นล่ะ มึงทำสำเร็จไหม” ก่อนที่จะคุยกับลูกชาย คุณดาเนียลหันไปมองหน้าคนสนิทที่เปิดประตูเข้ามาเช่นกัน“มีคนมาช่วยเธอ และพาหนีไปได้ครับ” ไทเกอร์ตอบด้วยท่าทีนิ่ง สงบ ชายหนุ่มไม่ได้ห
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 79
บทที่ 79“ผมใช่ลูกป๋าไหมครับ”“อย่ามาถามอะไรไร้สาระ” ดาเนียลพูดปัดไป และไม่ยอมสบตาไทเกอร์เลยสักนิด“หรือว่าผมเป็นลูกของหมอคาร์ล”“ไอ้ไทด์!” คำถามของไทเกอร์ ทำให้ดาเนียลหมดความอดทน จึงปรี่เข้าไปหา หมายจะทำร้ายไทเกอร์อีกครั้ง ทว่าคนสนิทของดาเนียลรีบถลันเข้าไปห้ามไว้“นายครับ อย่าครับ!”“ใครมันมาเป่าหูมึง”“ป๋าตอบผมมาสิครับ” คนเป็นลูกไม่ตอบ แต่ยังคงถามเพื่อเอาคำตอบที่ต้องการ“มึงเป็นลูกกู ได้ยินไหม มึงเป็นลูกกู” ดาเนียลตะโกนใส่จนเสียงดังลั่นห้อง“ลูกที่ป๋าช่วยออกมาจากซากรถ และหวังจะให้ผมเป็นนักฆ่าน่ะเหรอครับ”“มะ...มึงจำได้แล้วเหรอ” ดาเนียลได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ เผลอพูดออกไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ“จริงเหรอครับ คุณคือคนที่ฆ่าพ่อแม่ผมจริง ๆ เหรอ” ไทเกอร์ได้ข้อสรุปจากที่เขาเห็นจากท่าทีของดาเนียล“มึงอย่ามาพูดอย่างนี้กับกูนะไอ้ไทด์ กูเลี้ยงมึงมานะ”คุณดาเนียลชี้หน้าไทเกอร์“ผมชื่อนักรบ ใช่ไหมครับ”“ไม่ใช่ มึงคือไอ้ไทเกอร์”“ป๋าบอกผมมาเถอะครับ”“เออ กูเอง กูฆ่าพ่อแม่มึง” ดาเนียลทนไม่ไหวร้องตะโกนใส่หน้าไทเกอร์เสียงดัง เพราะเขาเองก็เบื่อที่จะต้องแสดงละครแล้ว“ป๋า...”เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ต้องกา
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 80
บทที่ 80กรี๊ดดด!!..เสียงร้องของนาเดียร์ดังขึ้น พร้อมเสียงปืนที่ยิงตรงมาหาเธอ ตอนแรกหญิงสาวนึกว่าตัวเองถูกยิง แต่สุดท้ายคนที่ถูกยิงกลับเป็นไทเกอร์ เพราะเขาได้เอาตัวมาบังร่างของเธอเอาไว้“พี่รบ!” ธารทีราตกใจจนสติไม่อยู่กับตัว เธอเบิกตากว้างมองนักรบที่กอดนาเดียร์ไว้ในอ้อมแขน แล้วค่อย ๆ ทรุดลงไปนอนบนพื้น“ไทด์!”“นักรบ!”ส่วนคนอื่น ๆ ก็ไม่ต่างกัน อันนาและนาเดียร์ร้องเสียงหลง ขณะเข้าไปประคองกอดไทเกอร์ที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น ส่วนธารทีราที่ตกใจมากเช่นกันก็รีบวิ่งเข้าไปหาพี่ชายทุกคนต่างตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า และทันทีที่ดาเนียลทำท่าจะยิงใส่ธารทีราอีกรอบ เขตแดนก็รีบยิงสวนกลับไป“มึง ไอ้ดาเนียล!”ปังง!! ปังง!!!..ช่วงที่ดาเนียลยิงส่วนใส่เขตแดนอยู่นั้น ลูกน้องมือขวาของดาเนียลก็รีบมาพาเจ้านายของตนหนีออกไป ซึ่งเขตแดนก็รีบยิงใส่และวิ่งตามไป“พี่รบ...พี่รบ ไม่!”แม้ว่าธารทีราจะเป็นหมอ แต่ตอนนี้เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ร้องไห้โฮ พลางใช้มือกดบาดแผลของชายหนุ่มเอาไว้“ไทด์...ไทด์ลูกแม่ อย่าเป็นอะไรนะ” อันนาประคองใบหน้าของลูกชายสุดที่รักไว้ทั้งน้ำตา“ซีลช่วยพานักรบส่งโรงพยาบาลด่วน” คุณจอห์นรีบ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 81
บทที่ 81หลังจากไปส่งน้าอันนาและยัยเด็กกวนประสาทนั่นแล้ว หนึ่งนทีก็รีบกลับมาที่บ้าน พบว่าทุกคนกำลังคุยกันในเรื่องของนักรบ รวมถึงพ่อแม่ที่แท้จริงของธารทีรา“ได้เรื่องยังไงบ้าง” หนึ่งนทีเอ่ยถามลูกน้องที่เดินเข้ามาหา“ผมกำลังให้คนตามหาตัวอยู่ครับ” ซันยืนประสานมือกันไว้ด้านหน้า และเอ่ยกับเจ้านายด้วยท่าทีนิ่ง ๆ“มันไปกบดานที่ไหนนะ” คุณจอห์นเอ่ยพึมพำ ก่อนที่หนึ่งนทีจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้“ไม่แน่ว่ามันอาจจะไปหลบอยู่ที่โกดังร้างที่เคยถูกจับตอนกวาดล้างการค้าอาวุธครั้งใหญ่ของมันก่อนหน้านี้ก็ได้ครับ”“ก็อาจเป็นไปได้” ผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้น ซึ่งหนึ่งนทีก็รีบหันไปสั่งการลูกน้องของตน “ไปสืบมาว่ามันอยู่ที่นั่นจริงหรือเปล่า”“ครับ” ซันก้มหัวให้ทุกคน แล้วเดินถอยหลังออกไปทำตามคำสั่งของเจ้านายด้านคุณหญิงโสภาที่นั่งเป็นกังวลใจเรื่องของนักรบ เมื่อเห็นซันออกไปแล้วก็เอ่ยถามสามี“คุณคะ แล้วตารบหลานเราจะกลับมาจำเรื่องราวตอนเด็ก ๆ ได้ไหมคะ”“คงยากครับแม่” หนึ่งนทีที่ลืมนึกถึงความรู้สึกของน้องสาวเอ่ยขึ้นโดยไม่ได้ไตร่ตรองด้านคุณหญิงโสภาก็พยักหน้าเห็นด้วยกับลูกชาย ทำให้ธารทีราที่นั่งหน้าเศร้าอยู่นั้นรู้สึกไม่ด
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 82
บทที่ 82พอธารทีราขึ้นมาบนห้องแล้ว หญิงสาวก็รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด แต่กลับกลายเป็นว่าเธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานหลายชั่วโมง เพราะเอาแต่นึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ ในตอนเด็ก รวมถึงเรื่องราวของพี่ชายด้วยภาพต่าง ๆ ในหลายเหตุการณ์ตอนที่เธอวิ่งเล่นกับพี่ชายตอนเด็กๆ ภาพที่เธอหกล้มแล้วถูกนักรบแบกขึ้นหลังพากลับบ้าน ภาพที่พี่ชายชอบเสียสละของกินของเล่นต่าง ๆ ให้เธอเสมอไหลเข้ามาในหัว ราวกับการฉายเรื่องราวในอดีตซ้ำอีกครั้ง“พ่อคะ แม่คะ พี่รบกลับมาหาน้ำแล้วนะ น้ำไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้วค่ะ” ธารทีราพูดเสียงเบาหวิว น้ำตาแห่งความดีใจไหลอาบแก้มไม่ขาดสายทว่าเมื่อได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องเข้ามา หญิงสาวก็รีบปาดน้ำตาทิ้งแล้วหยิบเสื้อผ้าใส่อย่างลวก ๆ ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องน้ำมาดู“ประตูก็ยังปิดนี่”เมื่อออกจากห้องน้ำมายืนตรงกลางห้อง หญิงสาวก็มองไปโดยรอบแต่ก็ไม่เห็นใครสักคน ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวเดินไปไหน ธารทีราก็ถูกใครบางคนพุ่งเข้ามากอดไว้จากทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะดึงเธอให้หันมาซุกซบในอกกว้างของตน“พี่ดิน” ร่างบางขัดขืนเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเขตแดนจึงยอมยืนนิ่งอยู่ในวงแขนของคนตัวสูง“ทำไมอาบน้ำนานจัง
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 83
บทที่ 83 ทันทีที่เปิดประตูห้องออกมา ชายหนุ่มก็ต้องชะงักไปเล็กน้อย เมื่อเห็นเพื่อนยืนทำหน้าขึงขังอยู่ข้างประตู“แอบเข้าห้องน้องสาวกูเหรอ” หนึ่งนทีกอดอกมองเพื่อนตาเขม็ง“ไม่ได้แอบ” เขตแดนตอบแล้วเดินนำหน้าลงบันไดไปอย่างไม่ยี่หระ“ไอ้ชั่ว” ชายหนุ่มเดินตามมาต่อว่าเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก“สัส มีอะไรก็ว่ามา” เขตแดนสวนกลับ“เปล่า กูแค่จะมาหาไอซ์ แต่แม่บอกว่ามึงขึ้นมา กูเลยแอบตามมาดู”“ดูอะไร”“เปล่า” หนึ่งนทีทำหน้าทะเล้นใส่เพื่อน ด้านเขตแดนก็ไม่ตอบโต้ แต่กลับยักไหล่ใส่เพื่อน แล้วเดินลงบันไดไปหน้าตาเฉย“ไอ้ดิน”“ว่า” เขตแดนขานรับ ทั้งที่ยังคงเดินลงบันได โดยมีหนึ่งนทีเดินตามลงมาด้วย“มึงว่าเขาจะหายไหมวะ ไทเกอร์น่ะ”“มึงถามกู แล้วกูจะไปถามใคร”“นั่นสินะ”“เชี่ย ทำหน้าแบบนี้ประชดกูเหรอ”“กูรู้สึกแปลกๆ ว่ะ” หนึ่งนทีบอกออกไป และทำหน้าเครียดกว่าเดิม“แปลกอะไร” เขตแดนถามขึ้นด้วยความสงสัย“ก็เป็นพี่ชายมาตั้งนาน จู่ ๆ ก็ได้เป็นน้องชายซะงั้น”“หรือมึงอยากเป็นศัตรูกันวะ”พวกเขายังไม่ทันตอบก็ต้องหันไปยิ้มให้คุณหญิงที่เดินมาหา ซึ่งพอคุณหญิงโสภาเห็นว่าสองหนุ่มเดินลงบันไดมาด้วยกันก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า “น้องน
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 84
บทที่ 84“กินเลยไหมคะ”“อื้อ” นักรบพยักหน้ารับ มองน้องสาวเดินไปจัดอาหารใส่จาน และไม่ถึงห้านาทีเธอก็ถือถาดเดินมาหา“ข้าวผัดไข่ อาหารของคนป่วยมาแล้วค่ะ คุณป้าบอกว่าถ้าพี่รบหายแล้วจะทำของโปรดอื่น ๆ ให้พี่กินค่ะ” เธอกล่าวยิ้ม ๆ ขณะลากโต๊ะอาหารมาไว้ตรงหน้าของพี่ชาย“ขอบใจนะ” นักรบขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ซึ่งเขาก็ถึงกับนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บแผลขึ้นมา ทว่าสุดท้ายก็ส่งยิ้มให้น้องสาวที่เข้ามาช่วยประคองให้ลุกขึ้นนั่งในท่าที่สบายเมื่อเห็นพี่ชายตักข้าวกินคำแรก ธารทีราก็เอ่ยถามด้วยความคาดหวัง“อร่อยไหมคะ”“อร่อย” นักรบพยักหน้าให้น้องสาว พร้อมตักอีกคำใส่ปากเคี้ยวช้า ๆ“ฝีมือคุณป้าอร่อยมาก เหมือนกับของแม่อรเลยค่ะ” หญิงสาวยังคงพูดเจื้อยแจ้วอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงตอนเธอเป็นเด็ก แต่พอพูดจบก็ถึงกับต้องชะงักไป พร้อมกับทำหน้าเศร้า เมื่อเห็นพี่ชายหยุดกินข้าว“ขอโทษค่ะ น้ำแค่อยากพูดถึงอาหารของแม่”“เล่าต่อสิ” นักรบยิ้มให้น้องสาวอย่างจริงใจ เพราะเขาเองก็อยากจะฟังเรื่องราวของพ่อแม่ที่แท้จริงของตนเช่นกัน“คะ?”“เรื่องครอบครัวของเรา พ่อแม่เราไง ท่านเป็นคนยังไง” นักรบขยายความให้เธอเข้าใจ“น้ำเอารูปของครอบครัวเรา
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 85
บทที่ 85คนที่เดินเข้ามาคือคุณหญิงโสภานั่นเอง เมื่อเห็นหน้าหลานชายแล้ว ท่านก็เอ่ยถามหลานชายเสียงไพเราะว่า“เป็นยังไงบ้างลูก”“สวัสดีครับ” นักรบยกมือไหว้คุณหญิงโสภาด้วยท่าทีเก้อเขิน“ป้ารู้ว่ารบเกร็ง แต่ค่อย ๆ ปรับตัวไปนะลูก รบเป็นพี่ชายไอซ์ก็เหมือนลูกของป้าอีกคน” คุณหญิงรับไหว้แล้วพูดไม่ให้หลานชายรู้สึกอึดอัดนักรบไม่พูดอะไร แต่ยิ้มให้คุณหญิงโสภาเล็กน้อยด้านธารทีราก็ยิ้มเช่นกัน เมื่อเห็นว่าพี่ชายเริ่มดีขึ้นมากแล้ว จากนั้นก็หันไปถามแม่ว่า“แล้วคุณพ่อล่ะคะ”“ไปคุยกับหมอน่ะลูก” คุณหญิงโสภาตอบแล้วเดินไปจัดผลไม้ใส่จานมาให้หลานชายกิน“อ๋อค่ะ” ธารทีราพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินไปช่วยมารดาอีกแรงหนึ่ง ก่อนจะยกจานผลไม้ที่ปอกไว้อย่างสวยงามมาให้พี่ชายเวลาผ่านไปครู่หนึ่งก็มีแขกเข้ามาในห้องของนักรบอีกคน ซึ่งคุณหญิงโสภาก็เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม“นั่นไง มาพอดี”“สวัสดีครับ” นักรบยกมือไหว้คุณจอห์นด้วยท่าทีที่ค่อนข้างประหม่า“ลุงให้คนไปจัดการเรื่องเอกสารส่วนตัวของรบแล้วนะ”คุณจอห์นพยักหน้ารับไหว้ แล้วเดินไปยืนข้างเตียง“กลับมาใช้ชื่อเดิม นามสกุลเดิมเสียทีนะ” คุณหญิงโสภาน้ำตาคลอเบ้าขณะเอ่ยกับหลานชาย“ครับ” ถึ
Last Updated : 2025-05-02
Latest chapter
สลักรักเคียงใจ บทที่ 97
บทที่ 97สองอาทิตย์แล้วที่นักรบกลับมาอยู่บ้าน และวันนี้เป็นวันแรกที่ธารทีราต้องไปยังบริษัทอีกแห่ง ซึ่งพ่อของเธอและพ่อของเขตแดนหุ้นกันเปิดขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ“มาหาใครคะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณเขตแดนค่ะ” ธารทีราบอกพนักงาน“เอ่อ คุณได้นัดไว้ไหมคะ แล้วคุณ…”ธารทีราไม่รอให้พนักงานถามจนจบ เธอก็บอกไปว่า“ฉันชื่อธารทีราค่ะ เป็นน้องสาวของคุณหนึ่งนที” เธอบอกออกไปก่อนจะส่งบัตรวีไอพีของที่นี่ให้อีกฝ่ายดู“อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ” พนักงานฟังแล้วก็รีบเอ่ยทักทายอย่างรวดเร็วจากนั้นพนักงานก็เชิญเธอไปที่ลิฟต์“ชะ...เชิญทางนี้เลยค่ะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของเขตแดน พนักงานก็ขอตัวทันที ทำให้หญิงสาวเคาะประตูขออนุญาต“เชิญ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ธารทีราก็เปิดประตูเข้าไปทันทีด้านเขตแดนที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย พอเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหา“น้ำมาได้ยังไงครับ”“ทำอะไรอยู่คะ น้ำมากวนหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายคว้าร่างของเธอไปกอด“ไม่กวนครับ” เขตแดนเอ่ยอย่างนุ่มนวล พลางฉวยโอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที“พี่ดิน” เธอตีที่ท่อนแขนแข็
สลักรักเคียงใจ บทที่ 96
บทที่ 96“ป้านมคือคนที่คอยเลี้ยงเราสองคนไง” ธารทีราหันไปอธิบายให้พี่ชายฟังด้วยรอยยิ้ม“ขอโทษด้วยครับ ผม…” นักรบเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดห้วงไป ด้วยรู้สึกผิดที่ตนเองจำคนใกล้ตัวในอดีตไม่ได้เลย ป้านมเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีอึดอัดใจจึงเอ่ยแทรกขึ้นว่า“ไม่เป็นไรนะคะ ป้าดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณรบกลับมา”“นี่เป็นเอกสารใหม่ของรบนะ คุณลุงทำไว้ให้จ้ะ” คุณหญิงโสภายื่นซองเอกสารไปให้หลานชายนักรบหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู ซึ่งมันคือเอกสารการเปลี่ยนชื่อและเอกสารกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ของเขา ทั้งเรื่องบ้านและตัวธุรกิจที่เคยเป็นส่วนแบ่งของหมอคาร์ล“ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมสิทธิ์ของรบนะ”“แล้วน้ำล่ะครับ บ้านหลังนี้ก็ของพ่อแม่นี่ ทำไมถึง…” นักรบถามไม่ทันจบคำ ธารทีราก็พูดขึ้นว่า“คุณแม่จะยกบ้านหลังโน้นของคุณแม่ให้น้ำค่ะ ส่วนของพี่ซีลคุณแม่จะยกบ้านตากอากาศอีกหลังหนึ่งให้แทน”นักรบมองตามมือน้องสาวที่ชี้ให้เขาดูบ้านที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับบ้านหลังนี้ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน โดยแค่มีรั้วต้นไม้กั้นไว้เท่านั้น“รบคงไม่ว่าป้านะ ถ้าในช่วงนี้ป้าจะให้น้ำไปอยู่กับป้า”"ผมเข้าใจครับ มีน้ำไปอยู่กับคุณป้าก็ดีแล้วล่ะครับ““ขอบใจมากจ้ะ ตอนนี้ซีลไปพักท
สลักรักเคียงใจ บทที่ 95
บทที่ 95พอมาถึงเจดีย์สีขาวสะอาดที่โดยรอบมีการทำความสะอาดและมีดอกไม้พร้อมกระถางธูปจัดวางอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมาหาน้องสาว“น้ำมาที่นี่บ่อยใช่ไหม”“คุณพ่อ...เอ่อ...ลุงจอห์นให้คนจัดการให้ตลอดค่ะ มันก็เลยดูดีแล้วก็สะอาดแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคงเสียใจอยู่ จนพี่ชายต้องยกมือขึ้นไปจับที่บ่าบางแล้วบีบเบา ๆ“น้ำ ไม่เป็นไรนะ”“ค่ะ น้ำก็แค่คิดถึงอดีตที่ดี ๆ น่ะค่ะ คุณพ่อดีกับน้ำมาก ทั้งที่น้ำเป็นแค่หลานเท่านั้นเอง” เธอหันไปบอกพี่ชาย ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่รูปของพ่อแม่ที่กำลังอุ้มพี่ชายของเธอตอนเล็ก ๆ อยู่ด้วย“เอาไว้น้ำจะให้คนมาเปลี่ยนรูปให้ใหม่นะคะ คุณพ่อคุณแม่”ธารทีราเอ่ยกับพ่อแม่ ทำเหมือนกับว่าท่านทั้งสองได้ยินสิ่งที่พูดไป จากนั้นก็หันมายิ้มให้พี่ชายสลับกับการมองเจดีย์ตรงหน้า“พ่อคะ แม่คะ น้ำพาพี่รบมาหาค่ะ”“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาหาแล้วนะครับ” นักรบยกมือไหว้พ่อแม่ แม้หมอจะบอกว่าเขาคงไม่อาจจดจำอะไรได้แล้ว แต่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเขามากอย่างแน่นอน จึงรู้สึกดีใจระคนเศร้าที่ได้มาหาพวกท่านจากนั้นสองพี่น้องต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดส่วนตัว แต่แววตาของค
สลักรักเคียงใจ บทที่ 94
บทที่ 94หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...เมื่อรถจอดตรงลานจอด เขตแดนก็ลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ธารทีรา“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกให้มา น้ำก็ไม่อยากมาหรอกนะคะ”“พี่เข้าใจ ยังไงเขาก็ตายแล้ว น้ำก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”“ก็เพราะว่าอโหสิกรรมให้ไงคะน้ำถึงมา” ธารทีราย่นหน้าใส่เขตแดน เอาจริงๆ ถึงจะโกรธและแค้นดาเนียลมากแค่ไหนพ่อแม่เธอก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี“งั้นเข้าไปกันเถอะ” เขตแดนบอก พร้อมจับมือหญิงสาวมากุม แล้วพาเดินเข้าไปในวัดช่วงเวลาที่เดินเข้าไปในวัดนั้น ธารทีราก็ถามเพราะสงสัยมากที่ดาเนียลซึ่งเป็นลูกครึ่งนั้นนับถือศาสนาพุทธ“ตอนแรกนึกว่าเขาจะจัดงานศพแบบคริสต์นะคะเนี่ย”“เห็นว่าเขานับถือศาสนาตามภรรยาน่ะ”“อ้อ...” ธารทีราตอบรับ ก่อนจะถามถึงเรื่องอื่น “พี่ดิน พี่รู้ไหมว่าพี่ซีลไปไหน ตั้งแต่เสร็จงานศพคุณพ่อก็ไม่ยอมกลับบ้านเลยค่ะ โทรไปหาก็บอกแต่ว่าขอไปพักผ่อนเงียบ ๆ สักพัก พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่เห็นมันไปที่ผับนานแล้วนะ ปกติมันจะเข้าผับทุกคืน นี่มันยังทิ้งงานที่บริษัทให้พี่ทำเลย บอกแค่ว่าอยากไปทำใจสักพัก”“ความจริงงานศพของดาเนียลคุณแม่จะให้พี่ซีลมานะ แต่พี่ซีลเล่น
สลักรักเคียงใจ บทที่ 93
บทที่ 93นักรบเองก็อึ้งไปเช่นกัน แต่แล้วชายหนุ่มก็ดึงสติกลับมาเมื่อมีมือของนาเดียร์ยื่นมาจับมืออีกข้างของเขาไว้ โดยที่มีอีกข้างตอนนี้มีธารทีราจับไว้เช่นกัน“แล้วแม่ล่ะ” นักรบถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจกำลังห่วงใยมาดามอันนาอย่างที่สุด“คุณแม่ความดันกำเริบหมดสติ ตอนนี้นอนพักอยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้เธอเอาแต่ก้มหน้า เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าใคร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด“แม่...” นักรบเอ่ยเสียงสั่น ครั้งนี้เขายอมปล่อยมือน้องสาวแท้ ๆ เพื่ออ้าแขนโอบกอดน้องสาวอีกคนไว้ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เขาก็รักเธอเหมือนน้องสาว“ไม่ต้องร้องไห้นะ เงียบซะ” นักรบกอดนาเดียร์ไว้แน่น และพูดปลอบขวัญอย่างอ่อนโยน“พี่ไทด์อยู่เป็นเพื่อนเดียก่อนได้ไหม เดียไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ป๋ายังนอนอยู่ในนั้น คุณแม่ก็…” นาเดียร์ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงทุ้มต่ำที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น“ไอ้รบ ถ้ามึงช่วยเป็นธุระจัดงานศพให้ไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อแม่มึงและฆ่าพ่อกู กูจะขอเป็นศัตรูกับมึงตลอดไป” หนึ่งนทีปล่อยแม่ให้ยืนอยู่กับธารทีรา แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้นักรบที่กำลังยืนกอดนาเดียร์อยู่“ซี
สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 91
บทที่ 91“พี่รบ” ธารทีรากรีดร้อง ขณะถูกผลักให้พ้นจากวิถีกระสุน“ไม่เป็นไรนะน้ำ” นักรบถามพร้อมกับเข้าไปกอดน้องสาวไว้ แล้วยิงสวนกลับไปแต่ก็พลาดเป้าเนื่องจากฝ่ายตรงข้ามหลบเข้าที่กำบังได้ทันเวลา“ไทด์ ไม่ต้องห่วงแม่ พาน้องไทด์หนีไป” มาดามอันนาตะโกนบอกลูกชายดาเนียลจึงหันไปยิงปืนขู่ภรรยาทันที ทำให้ทั้งอันนาและนาเดียร์ต่างก็กรีดร้อง และกระโจนเข้ากอดกันด้วยความกลัว“กูบอกให้เงียบ!” ดาเนียลสั่งพร้อมชี้ปืนใส่ภรรยากับลูกสาว“พอได้แล้วดาเนียล” คุณจอห์นที่เข้ามาใกล้ตัวดาเนียลมากขึ้นพยายามห้าม แต่ตอนนี้ดาเนียลได้คลั่งไปแล้ว ทั้งยังสั่งให้ลูกน้องกราดยิงไปทั่ว“กูไม่หยุด วันนี้พวกมึงกับกูต้องตายกันไปข้าง ยิงพวกมันให้ตายไปให้หมด!”หลังจากที่คาเนีลออกคำสั่งก็เกิดการชุลมุนกันเกิดขึ้น กระสุนจำนวนมากสาดไปทั่วทุกทิศ ทว่านัดหนึ่งกลับพุ่งเข้าใส่คุณจอห์นที่หลบไม่ทัน“โอ๊ย!” คุณจอห์นใช้มือกุมหน้าอกที่เลือดค่อยๆ ไหลออกมา ทำให้เขาทรุดลงไปนอนนิ่งบนพื้น“คุณพ่อ!” ธารทีราที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจด้านนักรบทนเห็นดาเนียลทำร้ายใครต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จึงตัดสินใจยิงไปที่อีกฝ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 90
บทที่ 90หลังวางสายจากดาเนียลเมื่อวาน ในที่สุดนักรบก็ออกจากโรงพยาบาล ทั้งที่ยังบาดเจ็บและหมอก็ห้ามแต่เขาไม่ฟัง และในตอนนี้ทั้งธารทีรากับนักรบก็เดินทางมาถึงโกดังร้างที่นัดหมายไว้กับดาเนียลเรียบร้อยแล้ว โดยมีน้องสาวเป็นคนขับรถมาให้“ผมมาแล้ว” นักรบลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปยืนข้างน้องสาว พร้อมพูดเสียงเรียบใส่มือถือที่กำลังสนทนาอยู่กับดาเนียล“เข้ามา” ดาเนียลพอใจที่เห็นสองพี่น้องมากันแค่สองคนผ่านกล้องวงจรปิด เขาละสายตาจากกล้องที่ดูอยู่หันไปหัวเราะใส่ภรรยา“ฮ่า ๆ มันรักเธอจริง ๆ นะอันนา”“คุณมันเลว” มาดามอันนาโกรธจัด จึงต่อว่าสามีที่เอาเธอกับลูกสาวมาเป็นเหยื่อล่อดาเนียลหัวเราะเสียงดัง เขาไม่สนใจความรู้สึกของภรรยาและลูกสาว เพราะตอนนี้เขามีความสุขมากที่กำลังจะได้ทวงแค้นคืนจากครอบครัวนั้น และช่วงที่เขากำลังมีความสุขกับเสียงหัวเราะ ดาเนียลก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อสองพี่น้องก้าวเข้ามา“หวัดดี ไอ้ลูกรัก หนูธารทีรา” ดาเนียลทักทายทั้งสองคนด้วยท่าทางสบาย ๆ“พี่รบ” ธารทีรารีบขยับไปยืนข้างหลังของพี่ชาย เพราะรู้สึกกลัวสายตาของคนตรงหน้าที่มองมา“น้ำไม่ต้องกลัว” นักรบกระซิบบอกน้องสาว พลางใช้ร่างของตนบังอีกฝ่ายเ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 89
บทที่ 89เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของแม่กับน้องนักรบก็ยิ่งร้อนรน เขาพยายามจะลงจากเตียง ทำให้น้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต้องถลันเข้าไปหา“พี่รบ อย่าค่ะ” ธารทีราพยายามห้ามพี่ชาย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นกับมาดามอันนาและนาเดียร์แน่นอน พี่ชายของเธอถึงได้ร้อนรนปานนี้“ว่ายังไง”เสียงถามจากคนในสาย ทำให้นักรบหลือบตามองธารทีราครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า“ที่ไหน”“โกดังร้างนอกเมืองที่มึงก็น่าจะรู้จักดี”เมื่อได้บอกที่นัดหมายแล้ว ดาเนียลก็วางสายไปทันทีด้านนักรบเมื่อได้คำตอบแล้ว ชายหนุ่มก็ทรุดนั่งบนขอบเตียง มือใหญ่กำมือถือไว้แน่นจนเส้นเอ็นปูด“พี่รบเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมทั้งเอามือถือจากมือพี่มาเก็บไว้ “คลายมือออกก่อนนะคะ เลือดย้อนขึ้นไปในสายน้ำเกลือหมดแล้ว”“น้ำ…” นักรบยังไม่ทันได้บอกน้องสาว ทั้งสองก็ต้องหันไปมองที่ประตูที่มีคนเปิดเข้ามา“มีอะไรกัน” คุณจอห์นเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนจะทันได้ยินเสียงร้อนรนของลูกสาว ในขณะที่คุณหญิงโสภา หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนที่ตามเข้ามาด้วยก็มองมาอย่างห่วงใยเช่นกัน“คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวเรียกท่านทั้งสอง แต่ยังไม่กล
