LOGINShare
บทที่ 7
Last Updated:
2025-05-02 11:44:06บทที่ 7
ชายหนุ่มตกตะลึงไปในทันทีที่เห็นหญิงสาวตรงหน้าชัดๆเขาพยายามเพ่งมองว่าตนเองไม่ได้ตาฝาดไปและท่าทียืนนิ่งอย่างผิดปกติของเขา ก็ทำให้จีน่าเป็นฝ่ายแนะนำขึ้นมาว่า
“นี่น้องไอ้ซีล”
“ชื่อน้องไอซ์” กานต์หันไปบอกเขตแดน
“…” ด้านเขตแดนไม่พูดอะไร เพราะเขายังตะลึงยืนจ้องมองหญิงสาวไม่วางตา ซึ่งธารทีราก็จ้องหน้าเขากลับไปเช่นกัน
เมื่อเพื่อนไม่มีทีท่าจะเอ่ยทักหรือพูดอะไร จีน่าก็ละสายตาจากเขตแดน แล้วหันมาเรียกน้องสาวของเพื่อนว่า
“ไอซ์”
“คะ” ด้านธารทีราสะดุ้งตกใจเมื่อจีน่าสะกิดเรียกก่อนจะหันมาให้ความสนใจจีน่าอีกครั้ง “พี่จีน่ามีอะไรเหรอคะ”
“นั่นน่ะดิน เป็นเพื่อนสนิทพี่ชายเรา และเป็นเจ้าของผับนี้ด้วย” จีน่าแนะนำธารทีราให้รู้จักเขตแดน
“สะ...สวัสดีค่ะ” เธอสบตาสีเข้ม แล้วยกมือไหว้เขาด้วยความประหม่าเล็กน้อย เนื่องจากตอนนี้เขตแดนก็ยังไม่ละสายตาไปจากเธอเลย
ด้วยความที่ชายหนุ่มยังคงยืนอึ้ง และไม่ยอมรับไหว้หรือทักทาย น้องสาวของหนึ่งนที ทำให้ภูริทถึงกับต้องเอ่ยกระเซ้าเพื่อนว่า
“ไอ้ดิน มึงจะมองน้องเขาให้ละลายเลยใช่ไหม”
เสียงของเพื่อนที่ดังขึ้นมานั้น ทำให้เขตแดนถึงกับสะดุ้ง ชายหนุ่มรีบรับไหว้โดยอัตโนมัติจากนั้นก็ยอมละสายตาจากดวงหน้าหวานหันไปมองเพื่อนๆ
“มานั่งนี่ กว่าจะลงมาได้นะ นึกว่าจะต้องให้พวกกูแต่งขันธ์ห้าไปเชิญถึงจะลงมาได้ซะแล้ว” กานต์บ่นเพื่อน ในขณะที่เขตแดนเดินไปนั่งข้างๆ ภูริท ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามธารทีรา
“เทเหล้าให้มันสิไอ้กานต์” ภูริทบอกกับกานต์
“เพียวๆ หรือผสมวะ”คราวนี้กานต์หันไปถามเขตแดน
“จะถามมันทำไม รู้ๆ อยู่ว่ามันชอบ...” ภูริทพูดไม่ทันจบประโยคก็ต้องชะงัก แล้วหันไปมองจ้องเพื่อนตาเขม็ง
“ไม่ว่ะ” เขตแดนบอกปัดเพราะตอนนี้เขากำลังสนใจหญิงสาวหน้าหวานที่นั่งอยู่ตรงหน้ามากกว่าเพราะคนตรงหน้าเหมือนคนที่เขาเคยรู้จัก
ถ้าหากตอนนี้หญิงสาวมัดหางม้าแล้วไม่ได้มีผมสีน้ำตาลทองแบบตอนนี้ละก็...เขามั่นใจมากว่าจะต้องเป็นเธอคนนั้นแน่
“อะไรนะ” ธนัททำเสียงดัง เมื่อเพื่อนปฏิเสธที่จะดื่ม
“กูไม่ดื่ม” เขตแดนบอกเสียงดัง
“ทำไมวะ” ภูริทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เอ่ยถาม พร้อมหันหน้ามองอย่างสงสัย
“กูยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยว่ะ ขืนดื่มไปมีหวังท้องไส้กูพังแน่”
เขตแดนเอนหลังพิงพนักโซฟา แล้วถอนหายใจอย่างเบื่อๆ เมื่อไอ้พวกบรรดาเพื่อนๆ ชอบถามซอกแซก
“อะไรวะ นี่น้องไอซ์ก็บอกว่ายังไม่กินข้าว เหมือนมึงกับน้องพร้อมใจกันบอกปัดพวกกูนะ” กานต์เอ่ยขึ้นพลางมองหน้าเขตแดนกับธารทีราสลับกันไปมา
“เอ่อ ไอซ์...” ด้านธารทีราทำท่าจะแก้ตัว แต่ยังไม่ทันได้พูดออกไป ภามก็ก้าวเข้ามาเสียก่อน
“อาหารมาแล้วครับ คุณไอซ์ให้ผมจัดโต๊ะที่ไหนดีครับ” ภามเดินยิ้มร่าเข้ามาหา
“ขอบคุณค่ะ ที่ไหนก็ได้ค่ะ” คนถูกถามหันไปยิ้มให้ภาม
และยิ้มของธารทีราก็ทำให้ภามเขินจนหน้าแดง
“งั้นผมจัดข้างนอกที่บาร์นะครับ”
“ค่ะ”
ภามยิ้มตอบหญิงสาว แล้วหันไปถามเจ้านาย
“ผมได้ยินมาว่าคุณดินก็ยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหมครับ”
ภูริทเองพูดตัดหน้าเขตแดนขึ้นมาว่า
“มึงรีบไปหาข้าวมาให้เจ้านายมึงกินเลยไอ้ภาม ก่อนที่มันจะโมโหหิว แล้วอาละวาดใส่พวกกู”
“แล้วคุณดินจะกินพร้อมคุณไอซ์เลยไหมครับ” ภามสอบถามเจ้านาย
“อืม” เขตแดนพยักหน้าให้ลูกน้อง ทั้งที่ยังคงมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่วางตา
“งั้นรอสักครู่นะครับ” ภามรับคำ แล้วรีบร้อนเดินออกจากห้อง เพื่อไปสั่งอาหารเพิ่มอีกชุด ทว่าก่อนออกไปก็แจ้งเจ้านายไปว่า
“ผมไปจัดโต๊ะที่บาร์นะครับ”
Latest chapter
สลักรักเคียงใจ บทที่ 97
บทที่ 97สองอาทิตย์แล้วที่นักรบกลับมาอยู่บ้าน และวันนี้เป็นวันแรกที่ธารทีราต้องไปยังบริษัทอีกแห่ง ซึ่งพ่อของเธอและพ่อของเขตแดนหุ้นกันเปิดขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ“มาหาใครคะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณเขตแดนค่ะ” ธารทีราบอกพนักงาน“เอ่อ คุณได้นัดไว้ไหมคะ แล้วคุณ…”ธารทีราไม่รอให้พนักงานถามจนจบ เธอก็บอกไปว่า“ฉันชื่อธารทีราค่ะ เป็นน้องสาวของคุณหนึ่งนที” เธอบอกออกไปก่อนจะส่งบัตรวีไอพีของที่นี่ให้อีกฝ่ายดู“อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ” พนักงานฟังแล้วก็รีบเอ่ยทักทายอย่างรวดเร็วจากนั้นพนักงานก็เชิญเธอไปที่ลิฟต์“ชะ...เชิญทางนี้เลยค่ะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของเขตแดน พนักงานก็ขอตัวทันที ทำให้หญิงสาวเคาะประตูขออนุญาต“เชิญ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ธารทีราก็เปิดประตูเข้าไปทันทีด้านเขตแดนที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย พอเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหา“น้ำมาได้ยังไงครับ”“ทำอะไรอยู่คะ น้ำมากวนหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายคว้าร่างของเธอไปกอด“ไม่กวนครับ” เขตแดนเอ่ยอย่างนุ่มนวล พลางฉวยโอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที“พี่ดิน” เธอตีที่ท่อนแขนแข็
สลักรักเคียงใจ บทที่ 96
บทที่ 96“ป้านมคือคนที่คอยเลี้ยงเราสองคนไง” ธารทีราหันไปอธิบายให้พี่ชายฟังด้วยรอยยิ้ม“ขอโทษด้วยครับ ผม…” นักรบเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดห้วงไป ด้วยรู้สึกผิดที่ตนเองจำคนใกล้ตัวในอดีตไม่ได้เลย ป้านมเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีอึดอัดใจจึงเอ่ยแทรกขึ้นว่า“ไม่เป็นไรนะคะ ป้าดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณรบกลับมา”“นี่เป็นเอกสารใหม่ของรบนะ คุณลุงทำไว้ให้จ้ะ” คุณหญิงโสภายื่นซองเอกสารไปให้หลานชายนักรบหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู ซึ่งมันคือเอกสารการเปลี่ยนชื่อและเอกสารกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ของเขา ทั้งเรื่องบ้านและตัวธุรกิจที่เคยเป็นส่วนแบ่งของหมอคาร์ล“ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมสิทธิ์ของรบนะ”“แล้วน้ำล่ะครับ บ้านหลังนี้ก็ของพ่อแม่นี่ ทำไมถึง…” นักรบถามไม่ทันจบคำ ธารทีราก็พูดขึ้นว่า“คุณแม่จะยกบ้านหลังโน้นของคุณแม่ให้น้ำค่ะ ส่วนของพี่ซีลคุณแม่จะยกบ้านตากอากาศอีกหลังหนึ่งให้แทน”นักรบมองตามมือน้องสาวที่ชี้ให้เขาดูบ้านที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับบ้านหลังนี้ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน โดยแค่มีรั้วต้นไม้กั้นไว้เท่านั้น“รบคงไม่ว่าป้านะ ถ้าในช่วงนี้ป้าจะให้น้ำไปอยู่กับป้า”"ผมเข้าใจครับ มีน้ำไปอยู่กับคุณป้าก็ดีแล้วล่ะครับ““ขอบใจมากจ้ะ ตอนนี้ซีลไปพักท
สลักรักเคียงใจ บทที่ 95
บทที่ 95พอมาถึงเจดีย์สีขาวสะอาดที่โดยรอบมีการทำความสะอาดและมีดอกไม้พร้อมกระถางธูปจัดวางอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมาหาน้องสาว“น้ำมาที่นี่บ่อยใช่ไหม”“คุณพ่อ...เอ่อ...ลุงจอห์นให้คนจัดการให้ตลอดค่ะ มันก็เลยดูดีแล้วก็สะอาดแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคงเสียใจอยู่ จนพี่ชายต้องยกมือขึ้นไปจับที่บ่าบางแล้วบีบเบา ๆ“น้ำ ไม่เป็นไรนะ”“ค่ะ น้ำก็แค่คิดถึงอดีตที่ดี ๆ น่ะค่ะ คุณพ่อดีกับน้ำมาก ทั้งที่น้ำเป็นแค่หลานเท่านั้นเอง” เธอหันไปบอกพี่ชาย ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่รูปของพ่อแม่ที่กำลังอุ้มพี่ชายของเธอตอนเล็ก ๆ อยู่ด้วย“เอาไว้น้ำจะให้คนมาเปลี่ยนรูปให้ใหม่นะคะ คุณพ่อคุณแม่”ธารทีราเอ่ยกับพ่อแม่ ทำเหมือนกับว่าท่านทั้งสองได้ยินสิ่งที่พูดไป จากนั้นก็หันมายิ้มให้พี่ชายสลับกับการมองเจดีย์ตรงหน้า“พ่อคะ แม่คะ น้ำพาพี่รบมาหาค่ะ”“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาหาแล้วนะครับ” นักรบยกมือไหว้พ่อแม่ แม้หมอจะบอกว่าเขาคงไม่อาจจดจำอะไรได้แล้ว แต่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเขามากอย่างแน่นอน จึงรู้สึกดีใจระคนเศร้าที่ได้มาหาพวกท่านจากนั้นสองพี่น้องต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดส่วนตัว แต่แววตาของค
สลักรักเคียงใจ บทที่ 94
บทที่ 94หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...เมื่อรถจอดตรงลานจอด เขตแดนก็ลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ธารทีรา“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกให้มา น้ำก็ไม่อยากมาหรอกนะคะ”“พี่เข้าใจ ยังไงเขาก็ตายแล้ว น้ำก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”“ก็เพราะว่าอโหสิกรรมให้ไงคะน้ำถึงมา” ธารทีราย่นหน้าใส่เขตแดน เอาจริงๆ ถึงจะโกรธและแค้นดาเนียลมากแค่ไหนพ่อแม่เธอก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี“งั้นเข้าไปกันเถอะ” เขตแดนบอก พร้อมจับมือหญิงสาวมากุม แล้วพาเดินเข้าไปในวัดช่วงเวลาที่เดินเข้าไปในวัดนั้น ธารทีราก็ถามเพราะสงสัยมากที่ดาเนียลซึ่งเป็นลูกครึ่งนั้นนับถือศาสนาพุทธ“ตอนแรกนึกว่าเขาจะจัดงานศพแบบคริสต์นะคะเนี่ย”“เห็นว่าเขานับถือศาสนาตามภรรยาน่ะ”“อ้อ...” ธารทีราตอบรับ ก่อนจะถามถึงเรื่องอื่น “พี่ดิน พี่รู้ไหมว่าพี่ซีลไปไหน ตั้งแต่เสร็จงานศพคุณพ่อก็ไม่ยอมกลับบ้านเลยค่ะ โทรไปหาก็บอกแต่ว่าขอไปพักผ่อนเงียบ ๆ สักพัก พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่เห็นมันไปที่ผับนานแล้วนะ ปกติมันจะเข้าผับทุกคืน นี่มันยังทิ้งงานที่บริษัทให้พี่ทำเลย บอกแค่ว่าอยากไปทำใจสักพัก”“ความจริงงานศพของดาเนียลคุณแม่จะให้พี่ซีลมานะ แต่พี่ซีลเล่น
สลักรักเคียงใจ บทที่ 93
บทที่ 93นักรบเองก็อึ้งไปเช่นกัน แต่แล้วชายหนุ่มก็ดึงสติกลับมาเมื่อมีมือของนาเดียร์ยื่นมาจับมืออีกข้างของเขาไว้ โดยที่มีอีกข้างตอนนี้มีธารทีราจับไว้เช่นกัน“แล้วแม่ล่ะ” นักรบถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจกำลังห่วงใยมาดามอันนาอย่างที่สุด“คุณแม่ความดันกำเริบหมดสติ ตอนนี้นอนพักอยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้เธอเอาแต่ก้มหน้า เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าใคร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด“แม่...” นักรบเอ่ยเสียงสั่น ครั้งนี้เขายอมปล่อยมือน้องสาวแท้ ๆ เพื่ออ้าแขนโอบกอดน้องสาวอีกคนไว้ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เขาก็รักเธอเหมือนน้องสาว“ไม่ต้องร้องไห้นะ เงียบซะ” นักรบกอดนาเดียร์ไว้แน่น และพูดปลอบขวัญอย่างอ่อนโยน“พี่ไทด์อยู่เป็นเพื่อนเดียก่อนได้ไหม เดียไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ป๋ายังนอนอยู่ในนั้น คุณแม่ก็…” นาเดียร์ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงทุ้มต่ำที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น“ไอ้รบ ถ้ามึงช่วยเป็นธุระจัดงานศพให้ไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อแม่มึงและฆ่าพ่อกู กูจะขอเป็นศัตรูกับมึงตลอดไป” หนึ่งนทีปล่อยแม่ให้ยืนอยู่กับธารทีรา แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้นักรบที่กำลังยืนกอดนาเดียร์อยู่“ซี
สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
You may also like
ภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์243.6K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.1K viewsเมียเด็กของคุณหมอ NC-20
C15.5K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz21.1K viewsบำบัดลับซ่านสวาท
SheLyn123 viewsของเล่นคนโปรดคุณหมอ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k1.1K viewsพ่อผัวในความลับ
กาสะลอง50 viewsอุ้มรักร้ายฉบับยัยตัวแสบ
ทรายแมว260 views
