Share

บทที่ 14

Author: เค้กน้ำตาล
การโจมตีทางธุรกิจของฟู่ซื่อกรุ๊ปต่อลู่กรุ๊ปเป็นไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง

คุณพ่อลู่ไม่ยอมปล่อยให้ธุรกิจที่สร้างมาอย่างยากลำบากหลุดมือไป จึงต่อสู้กับมันทั้งคืน แต่ก็ยังไม่อาจต้านทานการดำเนินการที่รวดเร็วและเด็ดขาดของฟู่อิ่นโจวได้

สิ่งที่ทำให้เขาสิ้นหวังยิ่งกว่าคือ ในขณะที่เขากำลังสับสนวุ่นวาย ก็ได้รับข่าวว่าภรรยาและลูกสาวของเขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย!

เมื่อตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ คุณพ่อลู่ก็ไม่กล้าฝืนอีกต่อไป

ฉันจะเซ็นชื่อ!" เขาบุกเข้าไปในห้องทำงานของฟู่อิ่นโจว "หนังสือโอนหุ้นอยู่ไหน? ฉันจะเซ็นตอนนี้เลย!"

แต่ฟู่อิ่นโจวกลับพูดอย่างเย็นชาว่า: "ลู่ซื่อกรุ๊ปกำลังจะเหลือแค่เปลือก หนังสือการโอนหุ้นนี้ไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว"

ในวินาทีนั้น คุณพ่อลู่รู้สึกสิ้นหวังอย่างที่สุด!

เขาไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้ดิ้นรนอีกต่อไปแล้ว จึงรีบไปตามหาภรรยาและลูกสาว แต่ได้รับแจ้งว่าทั้งสองคนไม่ได้อยู่ในประเทศแล้ว

ลูกน้องบอกเขาอย่างสั่นๆ ว่า ลู่จือยวนถูกขังอยู่ในโรงพยาบาลร้างเป็นเวลาสามวันเต็ม เมื่อประตูเหล็กเปิดออก เลือดที่แห้งกรังอยู่ใต้ร่างของเธอก็แข็งตัว ลูกในท้องของเธอแท้งไปแล้ว เหลือเพียงล
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • สายลมจากปลายหญ้า   บทที่ 24

    กาลเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันขึ้นปีใหม่อีกปีแล้ว ลู่เหมียนมาที่วัดในชานเมืองตามปกติ เพื่ออธิษฐานขอพรให้กับเด็กๆ ในสถานสงเคราะห์อากาศในภูเขาช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิยังคงเย็นสบาย ลู่เหมียนคลุมผ้าคลุมไหล่แคชเมียร์ คุกเข่าบนเบาะรองนั่ง กราบไหว้ด้วยความศรัทธา ควันธูปสีเขียวลอยอบอวลอยู่รอบพระพุทธรูป กลิ่นไม้จันทน์ทำให้จิตใจของเธอสงบ จากนั้น เธอก็เดินไปที่ต้นไม้โบราณขนาดใหญ่ข้างวัด ผูกผ้าแพรสีแดงไว้ที่ต้นไม้แห่งความปรารถนา ทันใดนั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นพระรูปหนึ่งในชุดเทาที่กำลังก้มหน้ากวาดใบไม้ที่ร่วงหล่น ร่างที่คุ้นเคยทำให้ลมหายใจของลู่เหมียนสะดุด ... ฟู่อิ๋นโจว คุณชายใหญ่ของตระกูลฟู่ที่เคยเย่อหยิ่งจองหอง ตอนนี้ผอมจนโหนกแก้มเด่นชัด ความเย่อหยิ่งและโหดเหี้ยมในดวงตาก็หายไป สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือความสงบที่เกือบจะโปร่งใส "ท่านผู้นั้นคือพระอาจารย์จิ้งเฉิน" เณรน้อยเห็นเธอมองฟู่อิ๋นโจว จึงอาสามาแนะนำ "เขา... ทำไมถึงมาบวชล่ะ?" "ได้ยินมาว่าท่านทำผิดกับคนที่รักมาก เลยอยากมาบวชเพื่อไถ่บาป" เณรน้อยพึมพำ "วัดมีความสงบ หลายคนจึงอยากมาหาความสงบชั่วคราวที่นี่ แต่พอนานวันเข้าก็เบื่อ

  • สายลมจากปลายหญ้า   บทที่ 23

    หกเดือนต่อมา ฮั่วจือจัดงานแต่งงานอย่างยิ่งใหญ่ให้กับลู่เหมียน คฤหาสน์ที่หรูหราที่สุดในเมืองจิงเฉิงถูกปกคลุมไปด้วยกุหลาบสีขาว แสงแดดส่องกระทบระหว่างหอแชมเปญ ลู่เหมียนยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องแต่งตัว มองดูตัวเองในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ รู้สึกราวกับว่าได้ผ่านไปอีกโลกหนึ่ง เมื่อหกเดือนก่อนหลังจากที่เธอตรวจร่างกายเสร็จ เธอนั่งอยู่ที่โถงทางเดินของโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มในช่วงหนึ่งชั่วโมงนั้น เธอคิดอะไรได้หลายสิ่งหลายอย่าง เช่น ตระกูลฮั่วต้องการทายาท แต่เธอให้ไม่ได้ และอีกอย่างคือความสัมพันธ์ของเธอกับฮั่วจือยังไม่ลึกซึ้งพอ การหยุดความสัมพันธ์ไว้ในเวลาที่เหมาะสมก็อาจจะดีกว่าจนกระทั่งฮั่วจือโทรมา เธอจึงได้สติกลับคืนมา "ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนน่ะ?" เสียงของฮั่วจือดังผ่านลำโพงมาอย่างสงบเหมือนเคย "ฉัน... กำลังเดินเล่นอยู่ข้างนอกน่ะ" ฮั่วจือเหมือนจะไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ น้ำเสียงเขาดูผ่อนคลาย: "ส่งที่อยู่ของคุณมาให้ผมในอีกครึ่งชั่วโมง ผมจะให้คนขับรถไปรับคุณมาที่บ้านเก่า" ลู่เหมียนตกใจเล็กน้อย "บ้านเก่า?" "ใช่ พ่อกับแม่ผมอยากเจอคุณ" เมื่อฮั่วจือพูดจบ

  • สายลมจากปลายหญ้า   บทที่ 22

    หลังจากลู่เหมียนกับฮั่วจือตกลงปลงใจคบหากันแล้ว ชีวิตก็ยังคงราบรื่นเหมือนเดิม เพียงแต่ในใจของเธอนั้นมีความลับที่ยากจะบอกใครได้ ตอนนั้นเธอเคยแท้งลูกเพราะฟู่อิ๋นโจว และหมอบอกว่าเธอเลือดออกมากจนมดลูกเสียหายอย่างหนัก ต่อไปอาจมีลูกยาก ถึงแม้ว่าฮั่วจือจะยืนยันกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่าว่า จะมีลูกหรือไม่เขาก็ไม่สนใจ แต่ลู่เหมียนก็รู้ดีว่า ในฐานะทายาทคนเดียวของฮั่วซื่อกรุ๊ป ฮั่วจืออาจไม่สนใจ แต่เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลฮั่วจะไม่สนความรู้สึกนี้เหมือนหนามที่คอยทิ่มแทงใจลู่เหมียนอยู่ทุกวัน วันนี้ลู่เหมียนมาตรวจที่โรงพยาบาล หลังจากที่หมออ่านรายงานผลการตรวจแล้ว ก็ส่ายหน้าด้วยความจนใจ: "ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ ยังไม่มีวิธีที่ได้ผลเลย ผมแนะนำว่าคุณไม่ควรยึดติดมากเกินไปนะครับ" ลู่เหมียนเดินออกจากห้องตรวจพร้อมกับกำรายงานไว้แน่น กระดาษในมือเบาหวิว แต่กลับรู้สึกราวกับมีน้ำหนักเป็นพันกิโล ในเวลานี้เอง เธอได้ยินเสียงใครบางคนเรียกชื่อของเธอ "เหมียนเหมียน..." เสียงนั้นแผ่วเบาจนเหมือนมาจากที่ที่ไกลแสนไกล สายตาของลู่เหมียนกวาดไปที่ช่องว่างของประตูห้องพักผู้ป่วยที่แง้มอยู่ ช่องว่างนั้น เธอเห็น

  • สายลมจากปลายหญ้า   บทที่ 21

    วันนั้น วันที่นิยายของลู่เหมียนได้รับรางวัล หิมะเบาบางโปรยปรายอยู่นอกหน้าต่างเธอยืนมองวิวหิมะที่หน้าต่าง ฮั่วจือเดินมาข้างหลังเธอเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และคลุมเสื้อโค้ทแคชเมียร์พาดไว้บนไหล่ของเธอ "ผมจองโต๊ะที่ภัตตาคารหมุนไว้แล้ว คืนนี้เราไปฉลองกันนะ" เมื่อทั้งสองคนมาถึงภัตตาคาร บริกรก็นำพวกเขาไปยังห้องส่วนตัวสำหรับชมวิวที่ปิดมิดชิด ห้องนั้นมีหน้าต่างบานใหญ่สามด้าน สามารถมองเห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนของทั้งเมืองได้อย่างเต็มตา บนโต๊ะอาหารตรงกลางปูด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดง ประดับอย่างสวยงามด้วยเชิงเทียนคริสตัลและกุหลาบแดงจากเอกวาดอร์ ฮั่วจือชนแก้วไวน์กับเธอเบาๆ จากนั้น เขาก็หยิบจดหมายที่ผูกด้วยเชือกสีแดงซีด ๆ ออกมา และเลื่อนไปตรงหน้าลู่เหมียน "ของขวัญเซอร์ไพรส์ที่ผมเตรียมไว้ให้ ลองแกะดูสิ" ลู่เหมียนแก้เชือกสีแดงออก ลายมือที่เขียนด้วยปากกาหมึกซึมบนซองจดหมายเริ่มเลือนลาง แต่ตัวอักษร "M" ที่มุมซองทำให้เธอต้องหยุดหายใจ "นี่คือ......" "จดหมายที่คุณเขียนถึงเพื่อนทางจดหมาย 'Z' สมัยเรียนมัธยมปลาย" น้ำเสียงของฮั่วจือนิ่งสงบ "ทั้งหมดสี่สิบสามฉบับ ผมเก็บไว้ทุกฉบับเลย" ลู่เหมียนหยิบจดหมายฉบับบ

  • สายลมจากปลายหญ้า   บทที่ 20

    เสียงไซเรนของรถพยาบาลค่อยๆ หายไป หยาดฝนสาดกระทบใบหน้าซีดขาวของลู่เหมียน ปะปนกับน้ำตาของเธอ เธอยืนอยู่บนพื้นปูนซีเมนต์หน้าคฤหาสน์ เลือดของฟู่อิ่นโจวยังเหลือติดอยู่ที่ปลายนิ้วของเธอแสงไฟรถที่บาดตาพุ่งแหวกม่านฝน รถมายบัคสีดำเบรกกะทันหันตรงหน้าเธอ ฮั่วจือรีบลงจากรถโดยที่ทั้งที่ยังไม่ได้กางร่ม เขาใช้เสื้อโค้ทกันลมโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน "ลู่เหมียน" ฮั่วจือกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น ราวกับอยากหลอมรวมเธอไว้ในเลือดเนื้อของเขา "ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะพาคุณกลับบ้าน" ใบหน้าของลู่เหมียนซบอยู่บนไหล่ของเขา เธอได้กลิ่นหอมของซีดาร์ที่คุ้นเคย อ้อมกอดนี้แน่นจนซี่โครงของเธอเจ็บแปลบๆ แต่ก็น่าประหลาดที่มันทำให้เธอหยุดตัวสั่น ภายในรถเปิดเครื่องทำความร้อนเต็มที่ ฮั่วจือใช้ผ้าห่มตัวลู่เหมียนไว้หลายชั้น จนกระทั่งตอนนี้ เขาถึงค่อยๆ พูดขึ้นมาว่า "ช่วงเวลานี้ ผมได้ติดต่อกับกลุ่มบริษัทเจ็ดอย่าง เฉิงทง ว่านเหอ และอื่นๆ เพื่อร่วมมือกันนำส่วนแบ่งตลาดทั้งหมดของฟู่ซื่อกรุ๊ปไป" "เมื่อวานนี้ศาลได้อายัดทรัพย์สินทั้งหมดของฟู่อิ่นโจวแล้ว" ในกระจกมองหลัง สายตาของฮั่วจือมืดมิดราวกับหมึกที่ไม่อาจเจือจางได้ "ฟู่อิ่นโจวไ

  • สายลมจากปลายหญ้า   บทที่ 19

    เวลาค่อยๆ ผ่านไปอย่างช้าๆ ท่ามกลางความพยายามเอาอกเอาใจของฟู่อิ่นโจวเขาสั่งให้คนไปเสาะหาสมบัติล้ำค่าจากทุกสารทิศ ตั้งแต่ของโบราณวัตถุจากการประมูล ไปจนถึงเสื้อผ้าหรูที่สั่งตัดพิเศษ ถูกส่งมาให้ลู่เหมียนไม่ขาดสายแต่ในตอนนี้ ไม่ว่าของขวัญจะล้ำค่าเพียงใดก็ไม่สามารถสร้างความรู้สึกใดๆ ของลู่เหมียนได้อีกเธอมักจะนั่งอยู่ในสวนเพียงลำพัง มีแล็ปท็อปวางอยู่บนตัก ปลายนิ้วพิมพ์บนแป้นพิมพ์จนเกิดเสียงเล็กๆ น้อยๆในตอนแรกฟู่อิ่นโจวคิดว่านี่เป็นวิธีที่เธอใช้ฆ่าเวลาจนกระทั่งบ่ายวันหนึ่ง ผู้ช่วยยื่นแท็บเล็ตมาให้“ท่านประธานฟู่ครับ ลองดูนี่สิครับ...”สีหน้าของผู้ช่วยซับซ้อน ดูเหมือนมีเรื่องที่ลำบากใจจะพูดฟู่อิ่นโจวรับมาดู บนหน้าจอเป็นนิยายต่อเนื่องที่ลู่เหมียนกำลังเขียนอยู่ดูเพียงครู่เดียว สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมลงทันทีนางเอกในนิยายของลู่เหมียน มีชะตากรรมเหมือนเธอไม่มีผิด!ที่แท้ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา เธอใช้วิธีการที่โหดร้ายที่สุด เปลี่ยนบาดแผลของตัวเองให้กลายเป็นตัวอักษร แล้วนำไปเผยแพร่บนอินเทอร์เน็ตให้คนวิจารณ์ชาวเน็ตได้รู้เรื่องราวเก่าๆ ของตระกูลฟู่และตระกูลลู่ผ่านนิยายของเธอ ตั้งแต่เหต

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status