เสียงน้ำที่ไหลจากฝักบัว ทำให้คนที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา กระหยิ่มในใจ ร่างสูงก้าวอาด ๆ มายืนหน้าห้องน้ำ มือแกร่งแกะกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด ตาคมเข้มมองนิ่ง ๆ ที่หน้าประตู ก่อนจะสลัดเสื้อเชิ้ตออกจากบ่ากว้าง เผยให้เห็นลำตัวช่วงบนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและรอยสักสีดำทะมึน กางเกงยีนสีเข้มหลุดออกจากเอวสอบในเวลาต่อมา มือแกร่งเปิดประตูห้องน้ำ ก่อนจะพาตัวเองเดินเข้าไปในนั้น“หมอก” ร่างเปล่าเปลือยที่ยืนอยู่ใต้ฝักบัวอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อมองเห็นเงาที่สะท้อนในกระจกบานสูง ตากลมโตจ้องตาสามี ก่อนจะยิ้มหวานเมื่อร่างสูงใหญ่พาตัวเองเข้ามายืนใต้ฝักบัวด้วยกัน“อาบด้วย” เสียงแหบพร่ากระซิบชิดใบหู ก่อนจะกดสะโพกสอบ ลงมาที่บั้นท้ายงามงอน ภัทรทิรารู้ว่าแล้วว่ามันคงไม่จบแค่อาบน้ำ เดินตามเข้ามาขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องการอะไรมือแกร่งลูบไล้ฟองสบู่ไปบนเนื้อตัวนุ่มนิ่ม ก่อนจะวกขึ้นมาหาหน้าอกอวบใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาอมยิ้มเย็นเมื่อเริ่มลงมือบีบขยำ อกอวบของคุณแม่ลูกสอง ทำไมมันยังเป็นทรงสวย นุ่มหยุ่น และเต็มไม้เต็มมือ บีบขยำจนพอใจก่อนจะลากเรื่อยลงไปตามช่วงตัว ผ่านเอวคอด แล้วไปหยุดที่สะโพกผายงามงอน ร่างสูงย่อตัวลง
ภัทรทิราโกรธจนควันออกหู เมื่อเห็นหน้าเธอคนนั้นเต็ม ๆ ตา ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เมื่อเข้มเดินมาใกล้ ๆ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ในขณะที่เธอคนนั้นนั่งพับเพียบลงกับพื้นสินธรพูดไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของเมียรัก ร่างสูงขยับขึ้นไปนั่งบนโซฟาข้าง ๆ เธอ ก่อนจะมองไปที่เข้ม แล้วมองเลยไปที่กระถินที่นั่งอยู่บนพื้น“อะไรวะเข้ม” สินธรถามเมื่อทุกคนยังเงียบ มือแกร่งเอื้อมไป จับมือภรรยาแล้วบีบเบา ๆ อดใจเสียไม่ได้เมื่อสัมผัสถึงความเย็นบน มือของเธอ“ผมพากระถินมากราบครับ มันเรียนจบแล้ว”“อ้อ...” สินธรรับคำในลำคอ ก่อนจะมองกระถินอีกครั้งที่ตอนนี้ ดูเป็นผู้ใหญ่และสวยมากขึ้นด้วย เขาเคยบอกเรื่องให้ส่งกระถินไปเรียนก็จริง แต่ไม่เคยสนใจและถามอะไร จึงไม่รู้ว่าเข้มเอาจริง“กระถินกราบจ้ะนาย” ร่างอวบกราบลงบนพื้น“กระถินกราบจ้ะ นายหญิง” พูดจบก็กราบลงพื้นอีกครั้ง ตาของกระถินมองลงพื้น ไม่กล้าสบตากับเจ้าของบ้าน เพราะรู้ตัวว่าเคยทำความผิดร้ายแรงเอาไว้ภัทรทิรายังมองนิ่งไปที่ร่างของหญิงสาวด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ในขณะที่เธอต้องเจ็บปวด แต่เธอคนนี้กลับได้รับการลงโทษด้วยการส่งไปเรียนต่ออย่างนั้นหรือ คุณแม่ลูกส
1 เดือนต่อมา“แม่วิวขา พ่อหมอกอ้วกอีกแล้วค่า” เสียงเล็ก ๆ ของคะนิ้งที่ดังมาจากหน้าห้องทำให้ภัทรทิราวางมีดในมือ แล้วหันกลับมาถามลูกสาวตัวน้อย“พ่อตัวร้อนไหมคะ”“ไม่ร้อนค่ะ แต่พ่อบอกว่าเหม็น แล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำค่ะ”“เหม็นอีกแล้วเหรอ เดี๋ยวแม่ออกไปดูค่ะ คะนิ้งดูพ่อก่อนนะคะ”สั่งลูกน้อย ก่อนจะปิดเตาแล้วถอดผ้ากันเปื้อนออก เดินไป ล้างมือ แล้วเดินตามคะนิ้งออกมาที่ห้องนั่งเล่นภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ก่อนจะเดิน เร็ว ๆ มาที่ร่างสูงใหญ่ที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนโซฟา ข้าง ๆ มีหนูคะนิ้ง ถือพัดอันน้อยโบกไปมาให้คนเป็นพ่อ“พ่อเป็นลมค่ะ”“หมอก... เป็นอะไรไป ตัวร้อนหรือเปล่า” หญิงสาวใช้มืออังหน้าผากสามี ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ ลูก“ไม่เป็นไร หมอกแค่รู้สึกเหนื่อย” บอกพร้อมกับพยายามดันตัว ให้ลุกขึ้น“ตามหมอมาดูดีกว่า เป็นแบบนี้วิวไม่สบายใจเลย”“ไม่เป็นไรหรอก นอนสักพักคงหาย”“อย่าดื้อ! พี่เข้มคะ โทร. ตามหมอให้วิวหน่อย” ดุสามี ก่อนจะหันไปร้องบอกเข้มที่กำลังเดินเข้ามา“ตามหมอดนุพรเหรอครับ” เข้มถามกลับ ก่อนจะเดินเลยมาดูเจ้านายหนุ่ม “ไอ้เข้ม ตามมาตอนมึงป่วยน่ะสิ” สินธรด่าคนสน
“หมอก!” สินธนเงยหน้าขึ้น เมื่อภัทรทิราตะโกนเรียกชื่อของเขา ร่างสูงดีดตัวขึ้นจากที่นอน ดวงตาคมดุพร่าเลือนมองไปที่ หน้าประตูห้อง และก่อนที่เขาจะพูดอะไร คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็วิ่งเข้ามาหาเขา“หมอก! ฮือ ๆ ๆ ๆ หมอก” ภัทรทิราวิ่งเข้าหาเขา สองแขน กอดคอเขาเอาไว้ ขาเรียวเกี่ยวรอบเอวสอบ ใบหน้าสวยซบลงที่ซอกคอแกร่ง ก่อนจะระเบิดก้อนสะอื้นออกมาดัง ๆสินธรตกใจกับการกระทำของเธอจนพูดไม่ออก ยิ่งคนตัวเล็ก เอาแต่สะอื้น เขาก็ทำอะไรไม่ถูก สองแขนแกร่งกอดรอบเอวบางเอาไว้ภัทรทิรายังคงปล่อยก้อนสะอื้นออกมา ยิ่งเขากอดเธอก็ยิ่งร้อง และร้องหนักขึ้น“วิว...” มือแกร่งลูบลงไปบนแผ่นหลังบอบบางเพื่อปลอบประโลม“หมอก... หมอกสัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ทำให้วิวเจ็บแบบ วันนั้นอีก”“วิว...” สินธรพูดอะไรไม่ออก“รู้ไหมสิ่งที่หมอกทำ มันฆ่าวิวให้ตายทั้งเป็น”“วิว...”“ภาพในวันนั้นมันฝังอยู่ในนี้”นิ้วเรียวจิ้มลงบนอกข้างซ้ายของเขา“วิวเจ็บจนไม่อยากหายใจ ถ้าคนที่นอนอยู่บนนั้นคือวิว หมอกก็ต้องเจ็บ และหมอกคงฆ่าวิว”“วิว... หมอกขอโทษ” สินธรพูดออกมาได้แค่นั้น จริงของเธอ ถ้าคนที่นอนอยู่บนเตียงเป็นเธอกับชายอื่น เขาก็ต้องเลือ
“ยินดีด้วยนะครับนายน้อย” เข้มเอ่ยขึ้น เมื่ออยู่กันตามลำพัง“อะไรของมึง”“ผมดีใจครับ ที่เห็นนายน้อยมีความสุข”“มึงเตรียมตัวเก็บศพกูเถอะ วิวเชือดกูแน่”“กลัวเหรอครับ”“เปล่า ว่าแต่มึงมัดเมียกูไว้หรือเปล่า”“มัดสิครับ ผมไม่กล้าขัดคำสั่งอยู่แล้ว” เข้มตอบกลับมาหน้าตาเฉย จนสินธรหมั่นไส้ ไม่กล้าขัดคำสั่งเขางั้นเหรอ“ไอ้เข้ม!”“คุณหมอกครับ เรื่องพ่อเลี้ยงธงชัย...”“กูส่งข้อมูลให้ไอ้ตำรวจแล้ว ต่อไปก็ให้มันจัดการกันเอง”“มันจะไม่ง่ายแบบนั้นน่ะสิครับ ถ้าพ่อเลี้ยงคงเบนเข็มมาที่ คุณหมอก”“ก็ให้มันมา กูไม่กลัว”“แต่...”“สิ่งที่กูกลัวที่สุด ก็คือ... เมีย” พูดจบก็เดินขึ้นชั้นบนไป“ผมจะไม่ยอมให้ใครมาแตะคุณหมอกแน่นอน ใครเสนอหน้ามา ต้องข้ามศพผมไปก่อน”เข้มประกาศกร้าว เขารู้ว่าศึกหนักกำลังรออยู่ แต่วันนี้มันยัง มาไม่ถึงก็ไม่อยากคิด สิ่งที่เขาจะทำในตอนนี้ก็คือหาทางให้นายหญิง ยกโทษให้คุณหมอกให้เร็วที่สุดภัทรทิราที่ถูกมัดไว้บนเตียงพยายามดิ้นจนแขนและขาที่ถูกผ้ามัดไว้เป็นรอยแดงช้ำไปหมด เธอไม่รู้ว่าข้างล่างเกิดอะไรขึ้น สินธรทำร้ายเผ่าเพชรหรือเปล่า ตากลมโตจับจ้องไปที่หน้าประตู เมื่อมีเสียงคน
คุณเผ่าครับ เราจับตัวคนร้ายได้แล้ว ตอนนี้อยู่ที่โรงพัก” แสงรีบบอกกับเผ่าเพชร“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพ่อเลี้ยงสินธรครับ คนของเราเป็นคนทำเอง สายใจมันหวังสูง เลยคิดจะทำร้ายคุณปอ”แสงบอกให้ทุกคนเข้าใจ ลลนาหน้าเสีย เพราะที่เรื่องมันเป็น แบบนี้ เพราะความขาดสติของเธอคนเดียว“ฉันผิดเองจ้ะลุงแสง ที่ไว้ใจสายใจ”“ไม่เป็นไรนะปอ ไม่ต้องพูดอะไร พี่รู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว อย่าหนีพี่ไปไหนอีกนะ”“ฉันขอโทษ”“กลับบ้านเรากันเถอะ”และก่อนที่จะมีใครพูดอะไร อาคมที่ยืนอยู่ก็คุกเข่าลงกับพื้น ก่อนจะยกมือขึ้นพนม แล้วพูดอะไรบางอย่างออกมา“ผมขอโทษนะครับพ่อเลี้ยง... ที่เมื่อคืนผมล่วงเกินพ่อเลี้ยงไป ผมกราบขอโทษพ่อเลี้ยงนะครับ” อาคมทำท่าจะกราบลงพื้น แต่สินธรขัดขึ้นเสียก่อน“มึงเป็นเด็ก ทำผิดแล้วรู้จักขอโทษก็ดีแล้ว ต่อไปมึงดูแลนายมึงให้ดีก็แล้วกัน เพราะกูคงตามดูไม่ได้ตลอด กูว่าอีกหน่อยคงหลงเมีย จนเสียผู้เสียคน แต่ถ้ามึงอยากมีเจ้านายดี ๆ มึงก็มาหากู” สินธรบอกกับอาคม แต่ก็ยังแขวะเผ่าเพชรไม่เลิก“ผมต้องคลานเข่ามาด้วยหรือเปล่าครับ” อาคมถามกลับอย่างติดตลก เพราะเข้มสั่งให้เขาคลานมาจากไร่แสงตะวัน“ก็ไม่ต้องข