LOGINShare
บทที่5 ทะลุมิติมาแล้ว
Last Updated:
2025-04-19 03:40:58เมื่อกลับมาถึงบ้านก็เข้ามิติทันทีจัดการปลูกสมุนไพรหายากที่ทำการซื้อเมล็ดมา แล้วก็ผักผลไม้ต่างๆแบ่งปลูกเป็นแปลงๆ เมื่อทำเสร็จเธอก็ตักน้ำในแม่น้ำลำธารที่ไหลมานั่นแหละมารด พอเธอเทน้ำลงไปต้นไม้ก็โตไวจนเธอตกใจไม่คิดว่าน้ำนี้จะเป็นน้ำวิเศษแบบนี้เธอเลยปลูกนั่นปลูกนี่จนเพลิน จนลืมเวลาข้างนอกไปเสียสนิท
พอเธอออกมาข้างนอกมิติก็มีโทรศัพท์เข้ามาบอกว่าบ้านกับโกดังที่เธอสั่งทำมาส่งเรียบร้อย ไหนจะมีเฟอร์นิเจอร์ที่ว่างจัดไว้ตรงพื้นที่บ้านเธอจนเต็มไปหมดนี่อีก เธอไม่อยากเสียเวลาจึงรีบจัดการนำทุกอย่างเข้ามิติทันที
แล้วรีบขับรถออกไปยังสถานที่ที่บ้านมาส่งมาถึงก็ไม่มีคนอยู่แล้วเธอจึงนำบ้านกับโกดังเข้ามิติทันที แล้วขับรถออกจากจุดนั้นเพื่อจะกลับบ้าน แต่ทว่ายังไม่ทันจะถึงบ้านเลยด้วยซ้ำเธอก็ถูกรถที่อยู่อีกฝั่งขับสวนเลนมาชนจนทำให้เธอเกิดเสียชีวิตดับอนาถคาที่!
… 30% 40% 70%ทำการโอนย้ายสำเร็จ…
ปัง ปัง ปัง!
“นังตัวไร้ค่า เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ นังจอมล้างผลาญ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนห้ะ!” เสียงยัยแก่ที่ไหนมาบ่นเนี่ย?! แต่ยังไม่ทันที่อิงอิงจะได้ตอบอะไรออกมาก็มีความทรงจำของใครคนหนึ่งพุ่งเข้าหัวสมองเธออย่างจังเจ้าของร่างที่เธออาศัยอยู่ตอนนี้ชื่อ ‘เยว่อิงอิง’ ซึ่งตอนนี้อายุได้ 18 ขวบปีแล้ว และยังมีสามีชื่อ ‘จางฮุ่ยหมิ่น’ ที่อายุมากกว่าเธอถึง2 ปี เธออาศัยอยู่ภายในบ้านของครอบครัวสามี ซึ่งสามีของเธอไปเป็นทหารและปล่อยให้เจ้าของร่างคนเก่าอยู่ในบ้านหลังนี้เพียงลำพัง บ้านที่มีพ่อสามีไม่ได้เรื่อง มีแม่สามีใจร้ายคอยด่าทอทุบตี แถมพี่เขยกับพี่สะใภ้ยังมีนิสัยที่ชอบเอารัดเอาเปรียบ
สามีของเธอเป็นคนที่กตัญญูต่อพ่อกับแม่ของเขามาก มากเสียจนยอมให้เธอโดนรังแก ไม่มีความกล้าแม้กระทั่งจะช่วยเจ้าของร่างคนเก่า เธอโดนทำร้ายร่างกายและยังให้อดข้าว ทว่าถึงไม่อดก็ได้กินเพียงแค่ข้าวก้นถ้วยหน่อยเดียวเท่านั้นจึงไม่แปลกที่เจ้าของร่างคนเก่าจะตายไปโดยที่ไม่มีใครรู้แต่ก่อนที่เธอจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ก็มีเสียงทุบประตูพร้อมกับเสียงสบถด่าอย่างหยาบคายออกมาให้ได้ยินเป็นเนืองๆ แต่เธอคือ ‘เยว่อิงอิงคนใหม่ ไม่ใช่คนเก่า’ ไม่มีทางที่เธอจะยอม หึ! สามีที่กตัญญูไม่ลืมหูลืมตาผู้นั้นถ้าอยากกตัญญูไปจนตายก็กตัญญูไปผู้เดียวเถิด ข้าจะไม่ยอมโดนกลั่นแกล้ง รังแกเหมือนที่เจ้าของร่างเดิมยอมหรอกนะ!
ปัง ปัง ปัง! “นังอิงอิง นังตัวขี้เกียจ ออกมาทำงานบ้านงานช่องได้แล้ว ถ้าเจ้ายังไม่ออกมาฉุนจะพังประตูเข้าไปตีแก!” เสียงนางจางด่าสาดเสียเทเธอเสียงดังลั่นบ้าน เธอจึงเดินไปเปิดประตูอย่างไม่ยี่หระ “มีอะไรกับข้างั้นหรือเจ้าคะ?” เธอเอ่ยถามเสียงแข็ง “หน็อย! นังตัวดี! นี่เจ้ากล้าทำเสียงแข็งใส่ข้าอย่างงั้นหรือ?!” นางจางเอ่ยถามเสียงดัง พร้อมกับทำท่าจะเข้ามาทุบตีเธอ “แล้วทำไมข้าต้องไม่กล้าด้วยล่ะ? อย่าให้ข้าต้องหมดความอดทนกับคนแก่แบบป้ามากนักเลย” “นะ…นี่! นังเยว่อิง…เจ้ากล้าพูดแบบนี้กับฉันเหรอ?!” นางจางชี้หน้าเธอพร้อมกับสบถออกมาด้วยความโมโห “ทำไม? มีอะไรก็พูดมา จะติดอ่างทำไมป้า จะพูดไม่พูดถ้าไม่พูดข้าจะได้เข้าห้องไปนอนสักที” เธอพูดพร้อมกับเตรียมจะหันหลังเข้าห้อง
Latest chapter
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่88 จากไปอย่างสงบ
เยว่อิงลูบหัวบุตรสาวด้วยความรักและทะนุถนอม “อี๋เออร์ของแม่เติบโตจนมีคู่ครองแล้วหรือนี่?” เธอผลิยิ้มด้วยความดีใจกับบุตรสาว ทว่าเธอกับรู้สึกใจหายไม่น้อย“ท… ท่านแม่”“วันนี้เป็นวันดีของลูก ลูกไม่ควรร้องไห้นะรู้ไหม” เธอเอ่ยพลางเช็ดน้ำตาให้บุตรสาวอย่างรักใคร่ “แม่ขออวยพรให้ลูกสาวของแม่มีแต่ความสุข และเป็นที่รักอยู่เสมอ แต่ถ้าหากไม่มีใครที่รักลูกลูกก็ต้องรักตัวเองให้ได้นะรู้หรือไม่? และแม่จะคอยเป็นกำลังใจให้ลูกอยู่ตรงนี้” เธอเอ่ยจบก็ก้มลงไปหอมหัวบุตรสาวอย่างอ้อยอิ่ง***ฤดูใบไม้ผลิ ณ เมืองเสียนหยางหลังจากที่เจ้าบ่าวมารับตัวเจ้าสาวไปทำพิธีกราบไหว้ฟ้าดินอะไรต่างๆเรียบร้อยแล้ว ก็เหลือเพียงแค่ส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ“พอแล้ว! ข้าไม่ดื่มแล้ว พวกเจ้าอย่าคิดว่าจะมอมคนอย่างข้าได้นะ!” ว่านเทียนยวี่ร้องโวยวายใส่สหายสนิทและศิษย์น้องในสำนักที่ยังคงติดต่อกัน ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องหอที่เจ้าสาวตัวน้อยขี้โวยวายกำลังรออยู่แอ๊ด~สาวน้อยใบหน้าหวานที่พอมารดาแต่งหน้าให้แล้วก็ทำให้ใบหน้านี้ยิ่งดูหวาดหยดย้อยเข้าไปใหญ่ ที่ตอนนี้ยังคงสวมชุดแต่งงานสีแดงขลับผิวให้ขาวใสดั่งไข่มุกเข้าไปอีก!และทันทีที่
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่87 แม่สื่อทาบทาม
“ข้ารู้แล้วล่ะน่า…” เขาแสร้งยอมลงให้นาง เพราะถ้าขืนยังเถียงกับนางอีกล่ะก็คงไม่วายโดนนางทุบตีอีกเป็นแน่ นางที่เห็นศิษย์พี่ยอมแพ้ก็ได้แต่พยักหน้าขึ้นลงด้วยความพอใจเธอที่เห็นว่าเด็กทั้งสองคนเลิกตีกันแล้วก็เดินเข้ามาในห้อง “คุยอะไรกันอยู่หรือลูก?”“ท่านแม่!” นางหันมาหามารดา ก่อนจะทำท่าทางหลุกหลิก “ลูกกำลังคุยกับศิษย์พี่เรื่องภารกิจที่จะต้องทำเจ้าค่ะ!”“ภารกิจที่ลูกจะต้องทำอันตรายมากหรือไม่?”“ไม่อันตรายเลยเจ้าค่ะท่านแม่ ภารกิจแค่นั้นจริงๆข้าไปทำเองคนเดียวยังได้เลยนะเจ้าคะ ไม่รู้ว่าท่านอาจารย์จะส่งศิษย์พี่ใหญ่มาให้ลำบากข้าทำไม” นางเชิดหน้าขึ้นพลางพูดเยินยอตัวเอง“เหอะ! ก็เพราะท่านอาจารย์รู้ว่าเจ้าเป็นคนขี้โม้กระมัง!” เขาไม่วายเอ่ยแขวะนางออกมา“ท่านกล้าว่าข้าหรือ! ข้าจะฆ่าท่านให้ตาย!” พอเห็นท่าทีของลูกสาวนางก็รีบร้องห้าม ก่อนจะครุ่นคิดในใจว่าลูกสาวของนางเป็นอันธพาลน้อยเช่นนี้ได้อย่างไร เธอเลี้ยงนางผิดตรงที่ใด หรือเธอเผลอทำนางหลุดมือ… แต่ก็ไม่ใช่นี่นา ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มใจ…เธอใช้เวลาอยู่กับบุตรสาวอย่างเต็มที่ ซึ่งชาวบ้านที่รู้ว่าบุตรสาวเธอกลับมาจากสำนักศึกษาแล้วก็ต่างพากันมาเยี่ยมเยียนบ้าง
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่86 ลูกสาวโตแล้ว
และนี่ก็เป็นระยะเวลาหลายเดือนแล้วเช่นกันที่เยว่อิงนั้นได้ห่างจากลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ และตอนนี้เธอก็ได้แต่ยืนชะเง้อหน้ามองซ้ายขวาอยู่นาน เพราะเธอรู้ว่าลูกสาวของเธอจะกลับมาวันนี้“นายหญิง กลับไปรอคุณหนูที่บ้านก่อนดีไหมเจ้าคะ?” เธอหันไปมองลี่อินแต่ไม่ได้ตอบอะไร เธอตื่นเต้นจนลืมตัวเพรระความที่ห่างจากลูกสาวมานาน พอได้ยินข่าวว่าลูกสาวจะกลับมาที่หมู่บ้านเธอก็รีบออกมารอลูกสาวที่หน้าหมู่บ้านทันทีแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้หันหลังกลับเข้ารถม้า เธอก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนเรียก “ท่านแม่!”“อี๋เออร์ลูกรัก!” เธอที่เห็นลูกสาวกระโดดลงมาจากรถม้า เธอก็รีบอ้าแขนโอบกอดนางด้วยความคิดถึงคะนึงหา แต่ทว่าสายตากับเหลือไปเห็นบุรุษหน้าตาหล่อเหลาเดินตามบุตรสาวลงมาจากรถม้า“คารวะไหว้ขอรับท่านน้า” เธอผละแขนจากอ้อมกอดบุตรสาว ก่อนจะรับไหว้เด็กชายท่าทางไม่ธรรมดาด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก“ท่านแม่เจ้าคะนี่คือศิษย์พี่ของลูกเองเจ้าค่ะ ศิษย์พี่ว่านท่านบอกว่านำของฝากมาฝากท่านแม่ของข้าด้วยไม่ใช่หรือ?” นางหันไปมองศิษย์พี่พร้อมกับใช้ดวงตากลมโตสำรวจเขาเพื่อหาของฝาก“ออ.. อื้ม! ใช่ขอรับท่านน้า ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวข้าจะรีบไปยกมาให้
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่85 เสร็จสิ้นเสียที
“ไปสิ! ข้าจะไม่ไปดูได้อย่างไร ข้ารอเวลานี้มาตั้งนาน ข้าตื่นเต้นจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว!” ชายชราพูดพลางหัวเราะอย่างขบขัน“หึๆ ถ้าเช่นนั้นเรารีบไปกันเถอะเจ้าค่ะ”และเมื่อเดินมาดูภาพถนนหนทางที่ตอนนี้ดำเนินการเสร็จสิ้นไปแล้วเกือบ 10ส่วน! เธอก็ได้แต่ผลิยิ้มออกมาด้วยความตื้นตัน คนยุคนี้ช่างมากความสามารถกันซะจริง เพียงแค่เธอออกความคิดเห็นและวาดภาพแผนการต่างๆออกมาให้พวกเขาเห็นแค่นี้พวกเขาก็จัดการกันได้อย่างยอดเยี่ยมกันขนาดนี้เชียว!‘ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าหมู่บ้านของเราจะพัฒนามาได้มากถึงขนาดนี้! ตอนนี้หมู่บ้านของพวกเรานั้นเปรียบดั่งสวรรค์ก็มิปาน!’‘นั่นสิ! นี่ขนาดเพิ่งจะเสร็จไปได้แค่7ใน10ส่วนเท่านั้นเองนะ ข้าชักจะอดใจรอไปถึงตอนนั้นไม่ไหวแล้วเช่นกัน!’‘นั่นสิ ข้าเองก็…’ เสียงชาวบ้านพูดโต้ตอบกันออกมาด้วยความตื่นเต้น เธอที่ได้ยินก็ไก้แต่ยิ้มออกมาด้วยความยินดี ที่อย่างน้อยเธอก็ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ได้ทำให้ชีวิตของพวกเขานั้นดีขึ้นและหลังจากวันนั้นชาวบ้านก็ต่างลงมือช่วยกันทำงานกันอย่างขยันขันแข็งมากยิ่งขึ้น เพราะพวกเขาทุกคนนั้นวาดฝันภาพต่างๆเกี่ยวกับหมู่บ้านนี้เอาไว้ไม่น้อย และส่วนหนึ่งเขาก็อยากจะทำให้
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่84 เริ่มต้นได้ด้วยดี
นี่ก็เป็นเวลาสามสัปดาห์ผ่านไปแล้วตั้งแต่ที่เยว่อิงวางแผนเริ่มต้นที่จะพัฒนาหมู่บ้านหยู่เปิงแห่งนี้แล้วก็ตั้งแต่ที่ท่านผู้นำหมู่บ้านได้เคาะระฆังเรียกประชุมรวมชาวบ้านเพื่อพูดคุยเรื่องการพัฒนาของหมู่บ้านซึ่งพวกชาวบ้านกว่า30หลังคาเรือนก็ต่างเห็นดีเห็นงามกับนางด้วยเช่นกันเพราะยามนี้ก็ไม่มีอันใดจะเสียแล้วทุกคนจึงต่างพากันลงมือลงแรงช่วยกันอย่างเต็มที่พร้อมกับวาดฝันถึงความเจริญรุ่งเรืองของหมู่บ้านในอนาคตที่จะถึงนี้ด้วยความหวัง!ทว่าตอนนี้หมู่บ้านหยู่เปิงแห่งนี้ก็ได้พัฒนาไปได้3ใน10ส่วนแล้วเช่นกัน …“ท่านลุงจื่อแปลงนี้ลงเมล็ดผักพวกนี้นะเจ้าคะ ในอนาคตข้าคิดว่าพวกแปลงผักตรงนี้จะเปิดเป็นบุฟเฟต์เพื่อให้คนที่จ่ายค่าตั๋วเข้ามาได้เก็บผักคละกันกลับบ้านได้ไม่จำกัดแต่ก็ต้องไม่เกินคนละ2ตะกร้า พวกท่านคิดว่าเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?” เยว่อิงที่พูดกับชาวบ้านคนหนึ่ง ก่อนที่จะเสนอความคิดพร้อมกับหันหน้ามาหาท่านผู้นำหมู่บ้าน“อืมม…! ความคิดของเจ้าดีทีเดียว แล้วเจ้าคิดว่าจะลงผักชนิดใดบ้างเล่า”“ข้าคิดว่าจะลงโต่วเจี่ยว เสี่ยวหวงกวา ก้ายหลานช่าย ซีหงซื่อ หนานกวา แล้วก็ไป๋ช่ายเจ้าค่ะ! หรือหากว่าชาวบ้านในหมู่บ้านเราเองก
หญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน บทที่83 พูดคุยวางแผน
“เยว่อิง เรื่องที่เจ้าบอกกับเฟยหลงนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่? เจ้าสามารถช่วยเหลือพวกชาวบ้านได้จริงๆ หรือ” ชายวัยกลางคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้นำหมู่บ้านนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้นฟ้ายังไม่ทันสว่างดีก็รีบมาหาเยว่อิงตั้งแต่เช้าตรู่“อ้าวท่านผู้นำหมู่บ้านท่านมาแต่เช้าตรู่เช่นนี้กินข้าวมาหรือยังเจ้าคะ?”“อั้ยโย่ว! ดูสิข้ามัวแต่ตื่นเต้นเรื่องนั้นจนลืมกินข้าวกินปลามาเสียได้ ฮ่าๆๆ เลอะเลือนแล้วๆ” ชายวัยกลางคนที่มัวแต่ตื่นเต้นจนลืมกินข้าวเช้าออกมาจากบ้าน พอมีคนทักจึงได้นึกได้ว่าตนเองนั้นลืมกินข้าวเช้ามาจริงๆ จึงได้แต่บ่นตัวเองออกมา“ถ้าอย่างนั้นท่านก็กินข้าวเช้ากับพวกข้าก่อนเถิดเจ้าค่ะ แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องนั้นกันก็ยังไม่สาย แบบนี้ท่านว่าดีหรือไม่เจ้าคะ?”“ได้ๆ ถ้าอย่างนั้นข้าต้องรบกวนเจ้าแล้ว”“ไม่รบกกวนเลยเจ้าค่ะ เรื่องแค่นี้เอง ลี่อินเจ้าไปจัดการเพิ่มถ้วยข้าวเพิ่ม1ชุด ให้ท่านผู้นำหมู่บ้านด้วยล่ะ”ลี่อินที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ได้ยินคำพูดของเยว่อิงจึงรีบกล่าวตอบออกมา “เจ้าค่ะนายหญิง”“ท่านรอสักครู่นะเจ้าคะ” “ได้ๆ รบกวนพวกเจ้าแล้ว”เยว่อิงไม่ได้กล่าวตอบอะไรออกมาทำเพียงแค่ส่งยิ้มออกมาให้แก่ชายวัยกลาง
You may also like
แต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม111.8K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.7K viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน126.1K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย692.8K viewsชายาขี้เหร่นี้เป็นของท่านนะเจ้าคะ
Lovedee1.5K viewsทะลุมิติมาอยู่ในร่างสาวน้อยพร้อมระบบเส็งเคร็งยุค 70
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง4.6K viewsภรรยาห้าตำลึงเงิน
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ8.2K viewsเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง44.7K views
