19

“ผมมีสิทธิ์ทุกอย่างในชีวิตของคุณเนเน่!”

นิโคลัสชี้หน้าหญิงสาวด้วยความเดือดดาล เห็นได้ชัดว่าเขากำลังบันดาลโทสะจนเลือดขึ้นหน้า แม้เห็นว่าเขาโกรธจัดแต่เธอก็จ้องหน้าด้วยแววตาไม่ยอมแพ้ ชายหนุ่มเลิกมุมปากขึ้นอย่างเหี้ยมเกรียม

“ผมมีสิทธิ์ที่จะรู้ทุกอย่าง รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรหรือแม้แต่คิดวางแผนชั่ว ๆ จะทำให้คริสต์แตกแยกกับคู่หมั้นของเขา”

“ฉันไม่ได้ติดต่อกับคริสต์อีกแล้วนะคะ ในเมื่อฉันรับเงินจากคุณมาแล้ว...อ้อ...ไม่สิ...ในเมื่อคุณก็บังคับให้ฉันรับเงินจากคุณฉันก็ไม่มีวันทำผิดสัญญาเป็นอันขาด”

“ผมจะเชื่อน้ำหน้าผู้หญิงหิวเงินอย่างคุณได้ไหม...บางครั้งการรับปากมันก็ไม่ได้รับประกันว่าคุณจะทำตามสัญญาเสมอไป ไม่อย่างนั้นคงไม่หาทางแอบติดต่อกับน้องชายของผมแบบนี้”

“ฉันไม่ได้แอบ”

“แต่คุณตั้งระบบสั่นเอาไว้ คงกลัวว่าผมจะรู้หรือได้ยิน ขอโทษนะ...ถ้าผมโง่ขนาดนั้นป่านนี้คริสต์มันคงเสียท่าผู้หญิงหน้าด้านที่ไม่รู้จักรักษาสัญญาอย่างคุณไปนานแล้ว!”

“เลิกพูดจาดูถูกกันซะทีเถอะค่ะ คุณก็รู้อยู่แก่ใจว่าเงินสามล้านที่ฉันได้มามันต้องแลกกับอะไรบ้าง คุณเป็นคนยัดเยียดมันให้ฉัน บีบบังคับทุกทาง ฉันยอมคุณทุกอย่างนะคะนิค แต่คุณควรให้เกียรติในฐานะที่ฉันเป็นมนุษย์คนหนึ่งไม่ใช่ว่าจะทำอะไรตามใจทุกอย่าง ที่สำคัญคุณก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของฉันมากเกินไปแล้ว”

“เหรอ?”

นิโคลัสเสียงสูง เขาย่างสามขุมเข้ามาเพื่อกระชากโทรศัพท์จากมือของภิณไลย์ญาแล้วขว้างมันกระแทกผนังห้องจนแตกกระจาย หญิงสาวตาเบิกค้างเพราะนึกไม่ถึงว่าเขาจะแสดงความหยาบร้ายได้ขนาดนั้น หญิงสาวถึงกับสติขาดผึง

“นิค! คุณทำเกินไปแล้วนะ คุณคงบ้าไปแล้วจริงๆ ออกไปจากห้องของฉันนะ...ออกไป๊!”

ร่างเล็กหมดความอดทน ปรี่เข้าไปทุบถองหน้าอกกว้างทั้งที่นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวและมันใกล้หลุดรอมร่อ คนตัวโตรวบมือข้อมือบางทั้งสองไว้แล้วกระชากร่างอรชรเข้าหาตัวก่อนดันเธอจนหงายหลังลงบนเตียง นิโคลัสโถมร่างหนาหนักทับบนตัวภิณไลย์ญาที่ไม่ยอมแพ้ พอสบจังหวะที่เขาปล่อยมือเธอทั้งทุบทั้งข่วน แต่แล้วก็ถูกร่างสูงใหญ่คว้าข้อมือทั้งสองรวบไว้เหนือศีรษะ และกว่าจะรู้ตัวผ้าขนหนูผืนใหญ่ก็หลุดลงไปกองข้างเตียง

“นิค!”

“ร้องเข้าไป ร้องให้คอแตกตายจะได้เอาไปโยนลงทะเลให้ฉลามมันกิน”

“ไม่ต้องให้ฉันร้องจนตายหรอก แน่จริงก็เอาฉันไปโยนน้ำซะตอนนี้เลย ถึงยังไงคุณก็อยากให้ฉันตายใจจะขาดอยู่แล้ว”

“อย่าท้านะเนเน่ คิดว่าผมไม่กล้ารึไง คอบาง ๆ แบบนี้บีบให้ตายคามือซะก็ยังได้”

“ก็เอาซีคะ! เอาเลย...คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่ามีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้ แม้แต่ทำให้คนอื่นตายคุณก็ไม่ได้แยแสอะไรอยู่แล้ว”

“คุณท้าผมเองนะเนเน่!”

นิโคลัสเค้นเสียงก่อนใช้มืออีกข้างกดลำคอของภิณไลย์ญา หญิงสาวเม้มปากและปิดเปลือกตาชุ่มน้ำ ร่างทั้งร่างเขม็งเครียดเมื่อรู้สึกว่าที่ท้าทายนั่นเขากำลังเอาจริง เสียงสะอื้นไห้ดันอยู่ในลำคอเกร็งแน่นจนเห็นเส้นเลือดเล็ก ๆ โปนขึ้นมา ขณะนัยน์ตาของเขาข้นคลั่ก สันกรามนูนเป็นสัน ร่างน้อยหอบหายใจหนัก อกอิ่มเบียดแน่นกับอกกว้างอย่างไม่ตั้งใจ เธอคิดว่าคงต้องขาดกาอาศหายใจและตายอย่างทรมานแค่เขาออกแรงมือทรงพลังยิ่งกว่าคีมเหล็กกดลงที่หลอดลม แต่แล้วหญิงสาวกลับต้องสั่นสะท้านเมื่อรู้สึกถึงความร้อนรนแทรกเข้ามาในโพรงปากและสายไปที่เธอจะส่งเสียงร้องเมื่อกลีบปากอวบอิ่มถูกประกบปิดไว้แน่นด้วยปากได้รูป

ร่างอรชรกดเกร็งยิ่งกว่าเก่า นิโคลัสฉกปลายลิ้นของเขาเข้าไปในอุ้งปากอุ่น และเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่อาจนับที่เธอถูกเขาขืนบังคับจูบโดยเธอไม่เต็มใจ หญิงสาวขยับตัวไม่ได้ เสียงในลำคอถูกดูดหายเข้าไปในปากอุ่นและลิ้นร้อนที่แทรกเข้าไปในโพรงปากน้อยโดยไม่คิดเกรงใจ

ภิณไลย์ญาไม่อยากลืมตาทั้งที่รู้ว่าเขาบดเบียดปากบนกลีบปากของเธอนานจนหญิงสาวหายใจขัด ร่างกายของเธอรุ่มร้อนเหมือนสุมด้วยกองเพลิง ความตื่นเต้นอย่างแปลกประหลาดพุ่งทะยานและแผ่ซ่านไปทั่วร่างอย่างน่าอับอาย มือแกร่งที่กระชับลำคอของเธอคลายออกและค่อย ๆ เลื่อนขึ้นมาประคองปลายคางมน ดันใบหน้างามให้แหงนหงายขึ้นรับริมฝีปากของเขาที่กดลงบนปากของเธอ เบียดแนบแน่นเนิ่นนานจนภิณไลย์ญากระตุกเกร็ง

“อือ...อือ...”

หญิงสาวส่งเสียงในลำคอเพราะนิโคลัสไม่ยอมถอนปากของเขาออกง่าย ๆ ปากประกบปิดปากของเธอไว้จนหายใจแทบไม่ทัน

“อือ...อือ...อือ”

ภิณไลย์ญายังส่งเสียงและแอ่นร่างขึ้นเพื่อดันร่างหนาใหญ่หวังให้เขาออกห่างแต่ไม่สำเร็จกระทั่งเขาถอนปากออกเธอถึงกับต้องขับลมหายใจด้วยการไอเพราะหายใจแทบไม่ทัน

“นิค!...อา...อา”

ร่างน้อยหอบแทบหมดแรง เสียงหายใจหนักและกระแอมไอหลายครั้ง นิโคลัสบีบคางมนขณะขบกรามแน่น