ไคโรนั่งมองสองสาวที่เริ่มลุกขึ้นเต้นจากชั้น 3 ของผับ ด้วยความไม่พอใจ ภายในห้องทำงานโอ่โถงสไตล์โมเดิร์น ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โทนสีดำตามรสนิยมของเขา ด้านหนึ่งของห้องเป็นกระจกทึบบานใหญ่ที่ด้านนอกจะมองไม่เห็น มีเพียงคนในห้องเท่านั้นที่จะมองเห็นภายนอกได้ แก้วเหล้าในมือถูกยกขึ้นมาดื่มเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้ แต่มันไม่อาจช่วยลดความหงุดหงิดภายในใจได้เลย
สองสาวไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองเรียกความสนใจจากผู้ชายในผับเขาแค่ไหน แม้จะส่งลูกน้องไปยืนเฝ้าแล้ว แต่สายตาโลมเลียที่พวกนั้นมองทั้งคู่ก็ทำให้เขาไม่พอใจอยู่ดี
แขนเรียวที่ตึงแน่นไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอยกขึ้น กำและคลายมือออกซ้ำ ๆ พลางก้มดูนาฬิกา เพิ่งจะ 5 ทุ่ม! เมื่อไหร่ทั้งคู่จะกลับกันเสียที อยู่แบบนี้เขาไม่มีสมาธิจะจดจ่อกับงานเลย
..ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตครับ”
ไม่รอให้คนในห้องตอบอะไรกลับมา ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาแล้ว ไคโรไม่ได้ใส่ใจกับท่าทีไร้มารยาทของมือขวาคนสนิท
“ของที่เตรียมจะส่งเรียบร้อย นายจะเข้าไปตรวจเช็คอีกทีไหม”
“ถ้ามึงเช็คแล้ว ก็เตรียมส่งได้เลย” ร่างสูงตอบโดยไม่ได้ละสายตาไปจากร่างของคนตัวเล็กที่ร่อนสะโพกตามเสียงเพลง
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” มือขวามองท่าทีประหลาดของเจ้านายก็อดถามออกมาไม่ได้
“ยัยคลีพาเพื่อนมา เมาเละกันอยู่ข้างล่าง”
คำตอบของเจ้านายทำมือขวาต้องหันไปมองตามสายตาบ้าง ภาพสองสาวสวยร่างเพรียวยืนโยกย้าย กอดคอกันเต้นอย่างสนุกสนาน ทำให้คิ้วเข้มเริ่มขมวดเข้าหากัน
“ให้ลากกลับเลยไหม”
“เหอะ ขืนลากกลับตอนนี้ ยัยคลีได้วีนแน่” เขารู้นิสัยน้องเขาดี นาน ๆ ทีจะมาเที่ยว ขืนไปสั่งให้กลับบ้าน คงได้โวยวายเขาใหญ่โต เขาถึงได้เอาแต่นั่งมองอย่างหงุดหงิดอยู่บนนี้
“งั้นรอเมากว่านี้อีกหน่อย” มือขวาหนุ่มเสนอทางออก
“เออ มึงไปเฝ้า อย่าให้ลุกขึ้นมาเต้น”
“หมายถึงคุณหนูหรืออีกคนครับ” คำถามใสซื่อปนกวนตีนของมือขวาคนสนิท ยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดให้กับไคโร
“ทั้งคู่!!”
“หึ ครับ” ร่างสูงยกยิ้มมองเจ้านายไร้ซึ่งไม่เกรงกลัว
“แล้วขากลับให้ผมไปส่งใครครับ” ไคโรหันมองมือขวาคนสนิทที่ถามจี้เขาไม่เลิก
“พาไปส่งบ้านกูให้หมดทั้งคู่ พอใจยัง!!” น้ำเสียงประชดประชันตอบกลับลีโอที่ยืนส่งยิ้มรู้ทันมาให้
นอกจากลีโอจะทำงานเป็นมือขวาให้กับเขาแล้วยังเป็นเหมือนเพื่อนสนิทและพี่น้องของเขา มือขวาหนุ่มถูกพ่อของเขารับมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเด็กจึงโตมาด้วยกันพร้อมกับน้องสาวของเขาอีกคน ทำให้มันแทบจะรู้ไส้รู้พุงเขาหมดทุกอย่าง รวมถึงที่เขารู้สึกสนใจเพื่อนสาวตัวเล็กของคลีโอด้วย
ลีโอโค้งตัวทำความเคารพเล็กน้อยก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงานเขาไปจัดการสองสาวด้านล่าง
มิลินเริ่มทรงตัวไม่ค่อยได้ ยืนเซไปเซมา แต่แขนเรียวก็ถูกเพื่อนสาวข้างกายลากให้มาเต้นกับเธอไม่เลิก พวกเธอดื่มกันไปหลายแก้ว รสหวานของค็อกเทลยิ่งทำให้สองสาวเมามายโดยไม่รู้ตัว
“โยกค่ะ ส่ายไป ส่ายไป” เสียงอ้อแอ้ของคลีโอยังคงเร้าให้มิลินเต้นต่อ โดยที่ตัวเธอเองก็มีสภาพไม่ได้ต่างกัน
“นั่งลงกินดี ๆ ดีกว่าไหมครับ” คำถามสุภาพแต่น้ำเสียงแข็งกระด้างถูกเอ่ยออกมาจากร่างสูงใบหน้าเย็นชาของลีโอ
สายตาดุ ๆ ที่ส่งมาทำให้มิลินสะดุ้ง รีบกลับลงไปนั่งบนโซฟาตามเดิม ผิดกับเพื่อนสาวที่ยังคงไม่สนใจ ส่ายเอวไปตามจังหวะเพลง ส่งสายตาเย้ายวนให้ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างท้าทายแทน
..พรึ่บ
ร่างสูงโปร่งราวนางแบบของคลีโอถูกผลักเบา ๆ จนล้มกลับลงมานั่งบนโซฟาด้านหลัง สร้างความไม่พอใจให้หญิงสาวเป็นอย่างมาก
“ผลักคลีทำไม คลีจะเต้น พี่ยุ่งอะไรด้วย”
“ก็คุณหนูดื้อก่อน…”
“…จะนั่งดื่มดี ๆ หรือให้ผมลากกลับบ้านครับ” เสียงเย็นชาตอบอย่างไม่ใส่ใจ เขาทิ้งตัวลงข้างคลีโอ ปิดทางไม่ให้หญิงสาวลุกมาเต้นอีก
“ฮึ้ยยย” คลีโอส่งเสียงออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ มิลินได้แต่มองตาม เงียบ ๆ เธอเจอลีโอหลายครั้ง แต่อีกฝ่ายก็นิ่งเสียจนเธอเกร็ง มิลินได้แต่ส่งยิ้มแห้ง ๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนรัก
“พวกมึงไปพักไป กูดูเอง” ลีโอบอกลูกน้องที่ยืนเฝ้า ทั้งคู่ก้มหัวให้ก่อนจะเดินแยกไปทำหน้าที่อื่น
“เอาน่าแก เต้นนานแล้ว ฉันก็เริ่มเหนื่อยเหมือนกัน” มิลินพยายามช่วยให้เพื่อนสาวอารมณ์ดีขึ้น
“ชิ เบื่อทั้งพี่ไค ทั้งพี่ลีโอเลย รอบหน้าฉันจะลากแกไปที่อื่น” คลีโอจิ๊ปากหมั่นไส้ หันมาพูดกับมิลิน แต่ก็ส่งสายตาไม่พอใจให้คนข้าง ๆ
“….” ลีโอไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพียงแค่มองหญิงสาวด้วยสายตา
นิ่ง ๆ เช่นเดิม
หลังจากนั่งดื่มกันไปสักพัก สองสาวก็ยังคงพูดคุยกันสนุกสนาน
“แก ฉันไปห้องน้ำแป๊ปนึงนะ” มิลินกระซิบบอกเพื่อนสาว
“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม”
มิลินส่ายหน้าปฏิเสธด้วยความเกรงใจ เพราะตอนนี้คลีโอแค่เดินก็ยังไม่ตรง ถึงเธอจะมึนหัว แต่ก็คิดว่าตัวเองยังมีสติมากพอ
“พี่ลีโอไปดูมิลินหน่อย”
“ไม่เป็นไรค่ะ ห้องน้ำอยู่ตรงนี้เอง” เธอรีบบอก เมื่อลีโอทำท่าจะลุกขึ้นตาม
“พี่ลีโอดูยัยคลีดีกว่าค่ะ” ร่างสูงพยักหน้าให้ มิลินจึงลุกออกจากโต๊ะไปคนเดียว
ทางไปห้องน้ำไม่ได้ไกลจากโต๊ะที่เธอนั่ง เข้าไปในซอกทางแยกใกล้กับบันไดขึ้นชั้น 3 ด้วยที่จองโต๊ะ VIP ลูกค้าที่มาใช้บริการส่วนนี้จึงมีไม่มาก ห้องน้ำตามผับที่ปกติเนืองแน่นจึงโล่งไร้ผู้คน ทำให้ไม่ต้องยืนรอคิวเข้าห้องน้ำ หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อย มิลินก็ออกมาล้างมือตรงเคาน์เตอร์หินอ่อน จ้องมองใบหน้าตัวเองกับกระจกที่บัดนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
ร่างเล็กเดินเซเล็กน้อย ก้าวออกจากห้องน้ำกลับไปตามทางเดินยาว
ก็มีชายคนหนึ่งเดินโซเซสวนเข้ามา เธอพยายามไม่สนใจ ก้าวขารีบเดินผ่าน
..หมับ!
แขนเล็กถูกมือหนาดึงเอาไว้ ก่อนที่จะถูกดันตัวชิดกับกำแพง
“ปล่อยนะ” มิลินร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ เมื่อถูกชายหนุ่มแปลกหน้ารั้งตัวไว้
“น้องน่ารักจังเลย ชื่ออาไรคร้าบบบ” น้ำเสียงอ้อแอ้ บวกกับกลิ่นแอลกอฮอล์ตีเข้ามาเมื่อชายแปลกหน้าพยายามโน้มตัวเข้ามาใกล้
“ขอโทษค่ะ กรุณาปล่อยด้วยค่ะ” แขนเล็กพยายามสะบัดออกจากการจับกุม แต่ด้วยแรงที่ต่างกันทำให้ไม่ได้ผล
แม้สติเธอจะไม่เต็มร้อยแต่ก็เธอพยายามผลักดันชายขี้เมาออกไป ก่อนจะวิ่งหนี ร่างเล็กถูกดึงแขนไว้กลับมาอยู่ที่เดิม มืออีกข้างที่ว่างของชายหนุ่มยกมาดันกำแพงไว้ ปิดทางออกของหญิงสาว
“พี่มองเรานานแล้ว ถ้าให้เบอร์พี่มา พี่จะปล่อย”
“ขอร้องล่ะค่ะ ช่วยปล่อยมือด้วยค่ะ” มิลินพยายามอ้อนวอนแต่
คนตรงหน้ากลับไม่สนใจ
“ถ้าไม่ให้ พี่เปลี่ยนเป็นจูบแทนนะ”
ว่าจบชายหนุ่มก็ก้มใบหน้าเข้ามาใกล้ หญิงสาวดีดดิ้น เธอได้แต่มุดหน้าเบี่ยงหลบ มืออีกข้างพยายามดันตัวให้อีกฝ่ายออกห่าง
“อะ ปล่อยฉันค่ะ!”
..โครม!!
ร่างของชายที่คุกคามเธอกระเด็นร่วงลงไปกองกับพื้นด้วยฝีมือของไคโรที่ยกเท้าขึ้นถีบอีกฝ่ายอย่างไม่ออมแรง
“เฮ้ย ยุ่งอะไรด้วยว่ะ” ชายที่นอนอยู่กับพื้นมองคนมาใหม่ ชี้มือขึ้นมาหาเรื่อง
แต่ยังไม่ทันจะได้ลุก ไคโรก็ก้าวเข้าไปกระทืบซ้ำ จนชายหนุ่มขี้เมาแทบสร่างทันที
“ขอโทษครับ ๆ ผมไม่ยุ่งแล้วครับ” ร่างชายหนุ่มสั่นเทา รีบร้องยอมแพ้ ยกมือขึ้นไหว้ขอความเห็นใจ
ไคโรปล่อยมือจากคอเสื้อ หลังจากปล่อยหมัดใส่คู่กรณีไป 2 3 ที มองดูสภาพของคนที่ไม่อยากมีลมหายใจนิ่ง ๆ อีกฝ่ายได้แค่นอนร้องโอดครวญอยู่กับพื้น เขาไม่ได้พูดอะไร หันกลับไปจับข้อมือเล็กของหญิงสาวที่ยืนมองเหตุการณ์ด้วยความตกใจให้เดินตามออกมา
“ขอบคุณมากนะคะ ที่มาช่วยลิน” มิลินกล่าวออกไปหลังจากเดินห่างจุดที่เกิดเหตุ
“ทำไมไม่ให้คนของฉันตามมา”
“ลินเกรงใจ เห็นว่าห้องน้ำไม่ได้ไกล” เธอก้มหน้างุด ตอบเสียงเบา
ไม่กล้าสบสายตากับชายหนุ่มตรงหน้า
“ทีหลังอย่าให้เห็นแต่งตัวแบบนี้”
“….”
“คำตอบ” เสียงเข้มย้ำถามขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้หญิงสาวไม่มีทางเลือก
“ค่ะ”
ไคโรเดินมาส่งมิลินที่โต๊ะ เขานั่งลงข้างสาวตัวเล็กเช่นเดิม มองดูน้องสาวตัวแสบที่ตอนนี้หันไปโวยวายอะไรบางอย่างกับมือขวาคนสนิทของเขา ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังคงมองด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“หายไปตั้งนาน เอ้าดื่มต่อค่ะเพื่อน” คลีโอหันกลับมามองมิลิน ก่อนยื่นแก้วเครื่องดื่มให้คนตัวเล็กทันทีที่เธอนั่งลง
“ไม่เมาไม่กลับ!! หญิงสาวตัวเล็กรับเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มอย่างเสียไม่ได้ ผ่านไปไม่กี่แก้ว ทั้งคู่ก็เริ่มครองสติตัวเองไว้ไม่ได้ โอนเอนจนศีรษะซบเข้ากับไหล่กว้างของหนุ่มด้านข้าง ไคโรยกยิ้มมองดูสาวน้อยที่ตอนนี้อาศัยไหล่เขาพิงตัวอย่างพอใจ