INICIAR SESIÓNCompartir
บทที่ 1091
Último capítulo
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1091
เมื่อเผชิญหน้ากับท่าทางไม่อยากจะเชื่อ ตกใจ โกรธแค้น เกลียดชัง สารพัดอารมณ์ที่ผสมปนเปกันของเวินจื่อเยวี่ย หลานซื่อก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจคราวนี้แม้แต่แสร้งเล่นละครนางก็ไม่อยากทำแล้วต่อหน้าเวินเฉวียนเซิ่ง ต่อหน้าเวินจื่อเยวี่ยรวมถึงต่อหน้าเวินฉางอวิ้นที่ยืนอยู่ข้างหลังและจ้องมองนางด้วยความงุนงง นางกล่าวว่า...“ใช่ ข้าเคยฆ่านาง และไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย”เวินจื่อเยวี่ยเดือดเป็นฟืนเป็นไฟทันที คว้าดาบของจู๋เยวี่ย กำหมัดแน่นพร้อมจะพุ่งเข้าหาหลานซื่อ“ข้าจะฆ่าเจ้า!!”“ข้าจะฆ่าเจ้านังหญิงชั้นต่ำใจร้ายเพื่อแก้แค้นให้น้องหก!!”เวินจื่อเยวี่ยเหมือนคลุ้มคลั่งไปในชั่วพริบตา ตะโกนก้องอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสแต่น่าเสียดายต่อให้คลุ้มคลั่งเพียงใดก็ทำได้เพียงเท่านั้นเขาพุ่งออกไปไม่ทันได้ครึ่งก้าว ภายใต้ความมืดมิดยามราตรี แสงเย็นเยียบปรากฏขึ้นแวบหนึ่ง...“ฉัวะ!”เสียงเลือดเนื้อรวมถึงกระดูกถูกตัดขาดพร้อมกันดังขึ้นกลางป่าทันทีหลังจากนั้น แขนที่ถูกตัดขาดก็กระเด็นลอยออกไปทันทีกลางอากาศ เลือดสาดกระเซ็นไปสามไม้บรรทัด“โอ๊ยยยยย!!”เสียงร้องอันน่าเวทนาของเวินจื่อเยวี่ยดังก้องไปทั่วผืนป่าในชั่
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1090
ทันทีที่คำพูดอันเดือดดาลของเวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยออกมาเวินจื่อเยวี่ยถึงเพิ่งรู้ตัวว่าครั้งนี้บิดาของเขาโกรธจริง ๆเพียงแต่เวินจื่อเยวี่ยก็กลัวว่าเวินเฉวียนเซิ่งจะเชื่อคำพูดของเอ้อถานหลัวเข้าจริง ๆ อยากจะพูดแทนน้องหกสักสองประโยค แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเวินเฉวียนเซิ่งแล้วก็ไม่กล้าที่จะพูดต่ออีกทำได้เพียงข่มสีหน้าคับแค้นใจ ถลึงตาใส่หลานซื่ออย่างเกรี้ยวกราด“ต้องโทษเจ้า!”เพียงสามคำนี้ ก็โยนความผิดทั้งหมดใส่ตัวหลานซื่อเวลานี้หลานซื่อที่นั่งลงบนเก้าอี้ที่เกาหยางยกมาแล้ว ไม่แม้แต่จะชำเลืองมองเขาด้วยซ้ำ เพียงยกถ้วยชาขึ้นจิบอึกหนึ่งอย่างเฉยเมยนางรู้ว่าคืนนี้ความลับของเวินเยวี่ยจะปกปิดไว้ไม่ได้อีกแล้วนางก็ไม่ได้ใส่ใจในเรื่องราวที่รู้มานานแล้วนางเพียงกำลังคิดว่า ยามนี้เอ้อถานหลัวผู้นั้นคงสนใจเวินเยวี่ยขึ้นมาจริง ๆ แต่ไม่ว่าเพื่อการวิจัยหรืออย่างไรก็ตาม มันก็ไม่เกี่ยวข้องกับนางเลยแต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับจงใจเอาตัวเสี่ยวหานมาใช้กดดันดูคล้ายว่าเขาต้องการข่มขู่เวินเฉวียนเซิ่ง แต่ที่จริงแล้วกลับเป็นการข่มขู่นางหลังจากที่หลานซื่อใจเย็นลงแล้วขบคิดอย่างถี่ถ้วน ก็มองทะลุอุบายของเอ้อถานหลัวห
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1089
เวินเฉวียนเซิ่งจ้องมองหลานซื่ออยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ยอมประนีประนอม“ไต้ซือ ปล่อยคนออกมาเถิด”เพื่อที่จะฟื้นฟูร่างกายที่พิการนี้ อย่างน้อยเขาต้องได้ดอกบัวกระดูกมังกรมาไว้ในมือ!แต่ใครจะรู้ว่าเขายอมประนีประนอมแล้ว ทว่าเอ้อถานหลัวกลับไม่ยอม“อมิตตาพุทธ ไม่ได้”เวินเฉวียนเซิ่งชะงักไปครู่หนึ่ง เขาขมวดคิ้ว “ไต้ซือหมายความว่าอย่างไร?”เอ้อถานหลัวกล่าวอย่างใจเย็น “เพราะอาตมาก็สนใจบุตรสาวคนเมื่อครู่ของท่านค่อนข้างมาก หากท่านสามารถพานางกลับมาได้ อาตมาก็จะคืนนังหนูที่จับมาแก่ท่าน”เวินเฉวียนเซิ่งที่ได้ยินคำพูดนี้กำหมัดแน่น“เอ้อถานหลัวไต้ซือ ท่านไม่ได้กำลังเล่นตลกกับข้าใช่ไหม?”เวินเฉวียนเซิ่งโกรธจนกัดฟันกรอดเอ้อถานหลัวกลับกล่าวอย่างจริงจัง “ที่ไหนกันเล่า? อาตมาไม่เคยเล่นตลกกับผู้อื่น”“เช่นนั้นเมื่อครู่นางก็อยู่ที่นี่ เหตุใดท่านไม่ลงมือ?”เวินจื่อเยวี่ยที่ได้ยินคำพูดนี้เช่นกันที่อยู่ด้านข้างซักถามอย่างเดือดดาล“เพราะอาตมาไม่อยากล่วงเกินอ๋องชาง”เหตุผลง่ายดายเพียงข้อเดียวกลับทำให้เวินเฉวียนเซิ่งและเวินจื่อเยวี่ยสองพ่อลูกโกรธจนแทบจะระเบิดโดยเฉพาะเวินเฉวียนเซิ่ง ในตอนนี้เขาห่าง
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1088
“ไม่นะ…อ๊า! ท่านพ่อช่วยข้าด้วย!”เวินเยวี่ยยังคิดจะดิ้นรนอยู่ แต่น่าเสียดายว่าตอนนี้ยักษ์ต่างเผ่าได้ยืนยันอย่างสมบูรณ์แล้วว่าเป็นนางฝ่ามือใหญ่ยกขึ้น พุ่งตรงไปที่นาง“ถอยไป! ถอยไปเร็ว!”“น้องหกหนีไปเร็ว!”เวินจื่อเยวี่ยยังพยายามขัดขวางยักษ์ต่างเผ่าผู้นั้น แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ใช่คู่ต่อกรของยักษ์ต่างเผ่าโดยสิ้นเชิงเขาพุ่งเข้าไปพร้อมดาบเล่มหนึ่ง ยังไม่ทันฟันถูกร่างกายของยักษ์ต่างเผ่า ก็ถูกอีกฝ่ายใช้ฝ่ามือตบกระเด็นออกไปทันที จนกระแทกต้นไม้ต้นหนึ่งหักโค่น“ไต้ซือ ลูกสาวของข้านางสามารถ…”“ไม่ได้”เอ้อถานหลัวตัดบทคำพูดของเวินเฉวียนเซิ่งโดยตรง ปฏิเสธคำขอที่เขากำลังจะเอ่ยออกมาเวินเฉวียนเซิ่งตามติดข้างหลังเอ้อถานหลัวอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเขาทำข้อตกลงอะไรกับเอ้อถานหลัวไว้บ้าง ในตอนนี้แม้เอ้อถานหลัวจะกำลังนั่งดูเรื่องสนุกอยู่เฉย ๆ แต่ก็ไม่ได้ไม่สนใจเขาเสียทีเดียวเพียงแต่กับคนอื่นแล้ว เอ้อถานหลัวไม่คิดจะลงมือ“คำพูดของบุรุษทรงพลังผู้นี้เมื่อครู่พวกเจ้าก็ได้ยินแล้ว เขามาตามคำสั่งของอ๋องชาง เป็นผู้ใต้บัญชาของอ๋องชางแห่งราชสำนัก ในเมื่ออ๋องชางส่งคนมาจับตัวธิดาศักดิ์สิทธิ์ ก็จะไม่ฆ่านา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1087
“ใคร...คือ...ธิดา...ศักดิ์สิทธิ์...”ยักษ์ต่างเผ่าหมุนกาย ตะโกนถามทุกคนรอบข้างด้วยเสียงดังลั่นและเพราะคำไม่กี่คำที่เขาพูดออกมาล้วนเป็นภาษาจงหยวนดังนั้นทุกคนที่อยู่ในที่นั้นจึงเข้าใจในทันทีตามหาธิดาศักดิ์สิทธิ์หรือ?!สีหน้าของหลานซื่อเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็นเวินเยวี่ยที่อยู่ฝั่งตรงข้ามสีหน้าดีใจขึ้นมาทันใด กำลังจะยกมือชี้มาที่นาง หลานซื่อก็รีบชิงตัดหน้านางในทันที...“นาง…”“นางคือธิดาศักดิ์สิทธิ์!”ยักษ์ต่างเผ่าถูกดึงดูดด้วยเสียงของนางดังคาด ไม่เห็นการเคลื่อนไหวของเวินเยวี่ย “ใคร! ใคร...คือ...ธิดาศักดิ์สิทธิ์!”หลานซื่อชี้ไปที่เวินเยวี่ย “นาง! หญิงชาวจงหยวนผู้นั้น ก็คือธิดาศักดิ์สิทธิ์ที่เจ้ากำลังตามหา!”ที่นี่เกือบทุกคนเปลี่ยนมาสวมใส่เสื้อผ้าและแต่งกายแบบชาวต่างเผ่าแล้วมีเพียงเวินเยวี่ยเท่านั้นที่ไม่ชอบสภาพที่ดูน่าเกลียดแบบที่ต้องเอาผ้ามาคลุมศีรษะ และไม่ชอบวาดลวดลายสีเขียว ๆ บนใบหน้า ดังนั้นถึงแม้นางจะเปลี่ยนมาใส่เสื้อผ้าของสตรีชาวต่างเผ่าแล้ว แต่ก็ไม่ได้ผูกผ้าบนศีรษะเหมือนกับสตรีชาวต่างเผ่าด้วยเหตุนี้ยักษ์ต่างเผ่าผู้นั้นจึงมองตามนิ้วมือของหลานซื่อไป ก็เห็นใบหน้าที
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1086
“ผู้อาวุโส! ไต้ซือ! หากท่านยังไม่ลงมือ สิ่งที่เคยรับปากกับท่านไว้ก่อนหน้านี้จะไม่มีใครมอบให้ท่านได้อีก!”ครั้งนี้ คำขอความช่วยเหลือของเวินเฉวียนเซิ่งในที่สุดก็เรียกการตอบสนองจากคนที่อยู่ในเงามืดได้อีกครั้ง“ติ๊ง!”เสียงกระดิ่งดังขึ้นในป่าโดยพลันเสียงกระดิ่งนั้นไม่เพียงทำให้ฝูงแมลงพิษทั้งหมดชะงักงัน แต่ยังสั่นสะเทือนจิตใจของผู้คนอีกด้วยตรงหน้าหลานซื่อพลันมืดลง รู้สึกได้เพียงว่าสายตาพร่ามัวไปชั่วขณะ ร่างกายของนางโอนเอนเล็กน้อย เกือบจะล้มลงกับพื้นเมื่อนางกัดฟันเพื่อตั้งสติได้ แล้วมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง ในใจก็พลันตื่นตระหนก“นึกไม่ถึงเลยจริง ๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนสามารถทนต่อเสียงกระดิ่งมารได้”เอ้อถานหลัวค่อย ๆ เดินออกมาจากความมืด มองหลานซื่อที่ยังยืนอยู่ได้ในสถานที่นั้นเพียงผู้เดียว สายตานั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจดวงตาชราภาพคู่นั้นพลันฉายแววเฉียบคมเพ่งพินิจหลานซื่ออย่างละเอียด ราวกับต้องการค้นหาสาเหตุจากตัวนางว่าเพราะเหตุใดนางถึงสามารถยืนอยู่ที่นี่ได้แต่น่าเสียดาย เขาไม่อาจมองเห็นอะไรได้เลยและด้วยเหตุนี้เอง สายตาที่เอ้อถานหลัวมองหลานซื่อจึงยิ่งเต็มไปด้วยความใคร่รู้และตื่นเต
También te puede gustar
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง40.8K vistasลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ19.5K vistasฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ32.8K vistasข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ12.7K vistasพระชายาจำยอม
เหมียวเฟยฉี4.7K vistasไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง
นทธี ศศิวิมล2.1K vistasเสียงพิณในม่านหิมะ
Bosskerr98 vistasข้ามภพมาเป็นชายาอ๋องพิการ
yourcaffeine 302 vistas
