เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1161
บทล่าสุด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1191
ไป๋เยวี่ยโหรวชะงักไปครู่หนึ่ง ชักมือของตนเองกลับมาอย่างเงียบ ๆ สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมจริงจังขึ้นมาทันทีช่างเถอะ ช่างเถอะ ไม่ลูบดีกว่าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณหนูน้อยที่น่ารักว่านอนสอนง่ายเพียงนี้ เหตุใดถึงถูกหมาป่าตัวหนึ่งจับจ้องเอาได้ไป๋เยวี่ยโหรวนึกเสียดายอยู่ในใจ หารู้ไม่ว่าอีกเพียงสองวันให้หลัง ‘หมาป่า’ ที่จับจ้องคุณหนูน้อยผู้ว่าง่ายที่นางพูดถึงนั้น จะไม่ได้มีเพียงแค่ตัวเดียวเวลาสองวันผ่านไปในชั่วพริบตาและภายในระยะเวลาสองวันนี้เอง คณะเดินทางของเวินเฉวียนเซิ่งและชางชิงหลานก็เดินทางมาถึงเมืองหินดำได้ในที่สุดแทบจะทันทีที่พวกเขายกเท้าก้าวเข้าสู่เมืองหินดำ ทางฝั่งหลานซื่อก็ได้รับรู้เป็นคนแรกผ่านแมลงพิษที่คอยเฝ้าจับตาดูอยู่หน้าประตูเมืองตลอดเวลาจากนั้นก็เป็นการจับตาดูมาตลอดทาง เห็นพวกเขาเข้าพักในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งภายในเมือง หลังจากนั้นจนกระทั่งฟ้ามืดก็ไม่ได้ออกมาอีกเลย“มาถึงช้ากว่าที่เราคาดการณ์ไว้เสียอีก”สำหรับการมาของพวกเขา หลานซื่อและเป่ยเฉินหยวนล้วนมีการเตรียมตัวไว้แล้วแต่เนิ่น ๆ ดังนั้นเมื่อเห็นพวกเขามาถึงในที่สุด จึงไม่ได้แปลกใจอันใดเป่ยเฉินหยวนขบคิดครู่หนึ่ง
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1190
และนางก็ยอมทำเพื่อปาถูเอ่อร์เช่นกัน ถึงได้กลายเป็นหุ่นเชิดในตำแหน่งธิดากู่ที่เสินอ๋องผู้เฒ่าผลักดันขึ้นมา“ในตอนนั้นข้าถูกไป๋ชูโหรวทำร้ายจนตกต่ำจากอัจฉริยะกลายเป็นคนพิการไร้ค่าในชั่วข้ามคืน ไม่อาจควบคุมหนอนกู่อื่นใดได้อีก และเผ่ากู่ศักดิ์สิทธิ์ไม่ต้องการคนไร้ประโยชน์ ดังนั้นตัวข้าที่เป็นเช่นนี้จึงถูกคนในเผ่าขับไล่ออกมา และถูกโยนทิ้งไว้นอกร้อยชนเผ่า“เวลานั้นเป็นปาถูเอ่อร์ที่ดั้นด้นเดินทางข้ามพันลี้ ตามหาข้าจนพบที่ต้าหมิงโดยไม่ห่วงชีวิต และช่วยชีวิตข้าที่กำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายจากเงื้อมมือของไอ้สารเลวคนหนึ่งที่หลอกลวงข้า จากนั้นก็พาข้ากลับมาแต่งงานด้วย ให้ข้าได้เป็นถึงพระชายาชินอ๋องผู้มีฐานะสูงส่ง ถึงทำให้คนในเผ่าที่คิดจะขับไล่ข้าพวกนั้นหุบปากกันไปจนหมด ต่อมา...”สองวันมานี้ ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด ไป๋เยวี่ยโหรวถึงได้เปิดอกคุยกับคนทั้งสองมากขึ้นเรื่อย ๆนางเล่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในปีนั้นด้วยสีหน้าอ่อนโยนหลานซื่อตั้งใจฟังอย่างจดจ่อและยังจับรายละเอียดได้ไม่น้อยจากคำพูดของนางอย่างเช่นปีนั้นนางไปปรากฏตัวที่ต้าหมิงได้อย่างไร?รู้จักกับเวินเฉวียนเซิ่งได้อย่างไร?ตัวนางที่สมควรจะ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1189
“ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร สรุปว่าวันนั้นท่านต้องจับตาดูพี่ชายและน้องสาวของท่านให้ดี”ไป๋เยวี่ยโหรวทำหน้าเย็นชา พลางกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ปาถูเอ่อร์รีบรับปากทันที “อย่าโมโห อย่าโมโห ข้าจะส่งคนจับตาดูพวกเขาให้ไม่ให้คลาดสายตา เพียงแต่ถึงเวลานั้นหากมีสิ่งใดดูแลไม่ทั่วถึง ขอคุณชายหยินเป่ยและแม่นางอู๋โยวได้โปรดอย่าได้วู่วามเป็นอันขาด”เขาเกลี้ยกล่อมว่า “วิชากู่ของเสินอ๋องนั้นล้ำเลิศ ทั่วทั้งราชสำนักนอกและในไม่มีผู้ใดเทียบเทียมได้ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของทั้งสองท่าน หากถึงเวลานั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริง ๆ ขอให้ทั้งสองท่านปล่อยให้ข้าเป็นคนออกหน้าจัดการเถิด”หลานซื่อกับเป่ยเฉินหยวนที่อยู่ตรงข้ามสบตากันแวบหนึ่งหลานซื่อไม่เอ่ยคำใด เป่ยเฉินหยวนกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชาว่า “หากปาถูเอ่อร์ชินอ๋องจัดการเองได้ย่อมดีที่สุด แต่หากท่านจัดการไม่ได้ หรือสกัดไม่อย่ะก็ ก็อย่าโทษที่พวกเราจะไม่เกรงใจพี่ชายและน้องสาวของท่านก็แล้วกัน”หลานซื่อรอจนเขาพูดจบ จึงค่อยยิ้มตาหยีพร้อมเอ่ยปากแสดงท่าที “เสินอ๋องผู้เฒ่าอาจจะมีวิชากู่ที่ล้ำเลิศ แต่พวกเราก็ใช่ว่าจะไม่มีการเตรียมพร้อม หากถึงเวลานั้นปาถูเอ่อร์ชินอ๋องจัดการไม่ไ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1188
ข้ารับใช้ผู้มาถ่ายทอดคำสั่งน้อมกายก้มศีรษะกล่าวว่า “เสินอ๋องกล่าวว่า งานที่ปาถูเอ่อร์ชินอ๋องจัดขึ้นครั้งนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดภายในครอบครัว ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงในครอบครัว คนในครอบครัวก็สมควรมากันให้ครบ”“สมควรมากันให้ครบ? เช่นนั้นเสด็จพี่ปาเก๋อหลู่ก็จะไปด้วยหรือ?”ปาหย่าฟังออกถึงนัยบางอย่างในทันที จึงเอ่ยถามอย่างฉับไวข้ารับใช้ตอบรับ “ปาเก๋อหลู่ชินอ๋องจะไปพ่ะย่ะค่ะ”ปาหย่าได้ยินดังนั้น ดวงตากลอกกลิ้งไปมา ก่อนจะเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมา “ช่างเถอะ ในเมื่อเสด็จพี่ปาเก๋อหลู่จะไป เช่นนั้นข้าก็จะไปด้วย”นางกล้าพนันได้เลยว่า งานเลี้ยงวันเกิดภายในครอบครัวของปาถูเอ่อร์ครานี้ จะต้องครึกครื้นเป็นอย่างยิ่งแน่นอนคนอย่างปาเก๋อหลู่จะต้องทำลายงานจนพังพินาศ เพื่อให้ปาถูเอ่อร์ต้องอับอายขายหน้าเป็นแน่ถึงเวลานั้นไม่แน่ว่านางอาจจะฉวยโอกาสสั่งสอนไป๋เยวี่ยโหรวสักตั้ง หรือไม่ก็ไปหาชายผู้นั้นพอคิดถึงตรงนี้ อารมณ์ที่เดิมทีไม่ค่อยดีของปาหย่า ก็พลันสดใสเบิกบานขึ้นมาทันตาในขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง...ปาถูเอ่อร์เพิ่งกลับมาถึงจวนอ๋องได้ไม่นาน ก็รู้ว่าเสด็จพ่อของเขาได้ช่วยเชิญอาจารย์อาผู้นั้นมาร่วมงานให้แล
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1187
“ไม่แน่ว่าจะยังใช่คนหรือไม่? แล้วนั่นคือสิ่งใด?”เสินอ๋องผู้เฒ่าถามซักไซ้อีกครั้งด้วยความสงสัยเอ้อร์ถานหลัวกลับยิ้มทีหนึ่งแล้วกล่าวว่า “ก็ต้องเป็นผีสิ ผีตนหนึ่งที่ตายไปแล้ว”เสินอ๋องผู้เฒ่าได้ยินดังนั้น ยังนึกว่าเขากำลังล้อเล่นอะไรอยู่“ผีสางอะไรกัน ศิษย์น้องเป็นถึงหลวงจีนชั้นสูงกลับยังเชื่อเรื่องแบบนั้น”เอ้อร์ถานหลัวเห็นเขาไม่เชื่อ ทว่าก็มิได้อธิบายอันใด เพียงแต่ลูบคลำนิ้วมือที่หยิบออกมาจากกล่องนั้น เลิกคิ้วแต่ไม่พูดอะไร“สรุปแล้วศิษย์น้องยินดีไปร่วมงานวันเกิดลูกชายข้าหรือไม่?”เอ้อร์ถานหลัวเดิมทีไม่อยากไปร่วม แต่บัดนี้พอได้เห็นนิ้วมือนี้ก็เปลี่ยนใจในทันใดเพราะเขาเดาได้แล้วว่าคนผู้นั้นที่อยู่ในจวนอ๋องของปาถูเอ่อร์ในเวลานี้คือผู้ใดและฝ่ายตรงข้ามใช้นิ้วมือนี้ให้ปาถูเอ่อร์มาเชิญแทน จุดประสงค์ก็ชัดเจนยิ่งนักเอ้อร์ถานหลัวคิดในใจว่าประจวบเหมาะพอดีการซ่อมแซมศพไม่กี่ร่างของเขานี้กำลังถึงจุดคอขวด ยังคิดอยู่เลยว่าจะยกระดับอย่างไรดีคิดไม่ถึงว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ผู้นั้นจะชิงเอาผีดิบร่างนั้น มาจากมือของอ๋องชางแห่งราชสำนักฝ่ายนอกได้แล้วเช่นนี้ ต่อให้ทำเพื่อผีดิบร่างนั้น เขาก็จำต้
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1186
เขายกเท้าก้าวเดินไปยังโลงศพเหล่านั้นอย่างไม่เร่งรีบ เพียงปรายตาก็มองเห็นศพไม่กี่ร่างที่อยู่ภายในหากหลานซื่ออยู่ที่นี่ในเวลานี้ล่ะก็ คาดว่าย่อมต้องจำศพสองร่างในนั้นได้อย่างแน่นอนอย่างเช่น...เวินอวี้จือในโลงศพใบที่สองชุยเส้าเจ๋อในโลงศพใบที่สามบนศพของคนทั้งสองล้วนมีร่องรอยการเย็บซ่อมแซมอยู่เต็มไปหมด โดยเฉพาะศพของเวินอวี้จือ เพียงดูก็รู้ว่าสภาพตอนตายในตอนนั้นน่าเวทนาเพียงใดสีผิวเนื้อหนังหลายแห่งดูเหมือนจะแตกต่างไปจากเดิม ราวกับว่าพยายามเอาชิ้นส่วนศพอื่นมาต่อเติมลงบนร่างของเขาในเวลานี้ศพในโลงหลายใบล้วนถูกเอ้อร์ถานหลัวนำมาปรับปรุงซ่อมแซมใหม่อีกครั้งพวกเขาสวมใส่ชุดของชาวต่างถิ่น บนศีรษะมีหน้ากากห้อยเฉียงอยู่ ดวงตาแต่ละคู่เบิกโพลง หากไม่ใช่เพราะก้นบึ้งดวงตานั้นไร้ชีวิตชีวา อีกทั้งยังมีรอยเย็บที่เผยให้เห็นภายนอก เกรงว่าคนที่ไม่รู้เรื่องมาเห็นเข้าคงนึกว่าพวกนี้ล้วนเป็นคนเป็นเอ้อร์ถานหลัวไม่ได้ตอบคำถามของเสินอ๋องผู้เฒ่าในทันทีเขาดีดนิ้วส่งหนอนกู่จำนวนหนึ่งเข้าไปภายในศพเหล่านั้น หลังจากแน่ใจแล้วว่าการผสานกันอีกครั้งระหว่างหนอนกู่กับซากศพไม่มีปัญหา จึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น แล้วพ่นลมห
บางทีคุณอาจจะชอบ
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา21.6K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ20.3K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง129.3K viewsสาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง20.5K viewsร่ายรักท่านอ๋องไร้ใจ
ฟู่จินเฟย2.8K viewsสตรีเหล่านั้น หม่อมฉันรู้จักดีเพคะ
จูเฉิงกง - อันนา187 viewsสามี...อยากรวยต้องช่วยข้าทำสวน
ต้ายวี่519 viewsเพลิงรักใต้เงาแค้น
Bosskerr111 views
