ตอนที่ 156.อรุณนารีน้ำตาร่วงพรูเมื่อนึกถึงบทที่นั่งเฮลิคอปเตอร์ของหน่วยป่าไม้ซึ่งช่วยเหลือพามันมาส่งโรงพยาบาลเพราะทางที่ชลเขตพาตัวฤดีชลไปนั้นค่อนข้างเดินทางลำบาก รถไม่สามารถเข้าถึงได้และหากเคลื่อนย้ายคนหรือสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บก็เป็นไปได้ยาก แต่ระหว่างทางนั้นเธอโอบกอดร่างใหญ่โตของมันที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด มันเองก็พยายามยื้อชีวิตของมันๆ พยายามอยู่นิ่งๆ เพื่อให้ทุกคนช่ยเหลือมันได้สะดวก แววตาของมันที่มองมายังเธอก็เต็มไปด้วยความรักและห่วงใย เสมือนหนึ่งมันถามเธอว่า เธอปลอดภัยดีไหม ทั้งๆ ที่ตัวมันเองนอนหายใจรวยรินเลือดสดๆ แดงฉานไหลไม่หยุดในขณะที่ทั้งสามกำลังเสียใจเมื่อได้รับรู้อาการที่ทรุดลงอย่างน่าตกใจของของเจ้าคอบร้า ประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออกมาอีกครั้งพร้อมด้วยพยาบาลสาวเดินเร็วๆ มายังพวกเขาหน้าตาตื่น “คุณหมอคะ คุณหมอต้องไม่เชื่อแน่ๆ เชิญด้านนี้เร็วๆ เถอะค่ะ” พยาบาลกล่าวพร้อมกับผายมือให้พลธวัชตามเธอเข้าไปในห้องผ่าตัดอีกครั้ง “เกิดอะไรขึ้นคะพี่มาร์ค” “พี่มาร์คก็ไม่รู้จ้ะ แต่พี่ก็หวังๆ ว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นสักครั้ง” เหมันต์มองตามร่างของพลธวัชที่หายเข้า
ตอนที่ 157. “แกเก่งมากคอบร้า แกรู้ไหมว่าเจ้าลิลลี่กับลูกๆ ของมันก็รอแกอยู่ตลอดเลยนะ มันมาเฝ้าหน้าห้องแกทุกๆ วันเลย รีบๆ หายนะ ฉันมีช็อกโกแลตเนยถั่วของโปรดแกเต็มไปหมด ถ้าแกไม่รีบหายนะ จะยกให้เจ้ากุ้งแก้วให้หมดเลยคอยดู” อรุณนารีพูดกับมันเบาๆ ด้วยดวงตาที่รื้นหยาดน้ำตา ด้วยความตื้นตันใจที่เห็นมันยังมีชีวิตอยู่ และเหมือนมันจะรับรู้การมาของเธอและชื่อของของโปรดของมัน และชื่อเจ้าลิลลี่ หมาแสนสวยที่มันตกหลุมรักทันทีเมื่อแรกเจอ กับเจ้ากุ้งแก้วจอมแสบนั้นทำให้มันรู้สึกว่าชีวิตของมันมีค่ายิ่งนัก เจ้าคอบร้าทำเสียงงี้ดๆ ในลำคอ ซึ่งทำให้อรุณนารีดีใจมากก่อนจะหันมายิ้มให้ชายหนุ่มอย่างสดใสน่ารักจนเขาอดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มนวลเบาๆ อย่างอดใจไม่ไหวกับความน่ารักของเธอและเธอเองก็อดไม่ได้ที่จะบิดเนื้อแข็งๆ ที่เอวหนาของเขาเป็นการตอบแทนจนชายหนุ่มถึงกับสูดปากด้วยความเจ็บจากมือเล็กๆ นั้น “คนทะลึ่งคนเขากำลังซึ้งๆ” “ก็แมงปออยากน่ารักทำไมล่ะ พี่มาร์คก็อดใจไม่ไหวน่ะสิ” “ถ้ารักมากขนาดนั้นก็รีบๆ ให้แม่ไปขอเขาสิคนบ้า” อรุณนารีพูดอุบอิบ ก่อนจะเดินหนีไปปล่อยให้คนตัวโ
ตอนที่ 158. “ฉันเห็นนายยุ่งๆ แล้วเจ้าคอบร้าก็อาการแย่ฉันกับคิมก็เลยยังไม่ทันได้บอก” “เออ พูดถึงคิม นายเห็นมันบ้างไหมตั้งแต่เกิดเรื่องก็หายหัวไปเลย” “คิมอยู่ที่เรือนลีลาวดี คงรู้สึกแย่พอๆ กันกับเราแหละแต่ฉันรู้สึกว่าเขามีอะไรในใจดูซึมๆ ไปมันผิดปกติของคนปากหมาอย่างคิมหันต์” ริคเสริมและอดไม่ได้ที่จะเหน็บแนมผู้เปรียบเสมือนน้องชายของเขาเช่นกัน “นายก็พูดเกินไปริค คิมไม่ได้เป็นขนาดนั้นมั้ง” “น้อยไปสิไม่ว่า” เมื่อลิฟท์เปิดออกยังชั้นจุดหมายทั้งสองหนุ่มก็รู้สึกว่าบรรยากาศบริเวณชั้นห้าของโรงพยาบาลดูแปลกไป และเหมือนมีลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่างเกิดขึ้นในใจ เหมันต์รีบวิ่งไปที่ห้องของพักฟื้นของฤดีชลซึ่งตอนนี้อรุณนารีเปลี่ยนเวรมาดูแลฤดีชลแทนดรุณนุช ที่เปลี่ยนไปดูเจ้าคอบร้าทันทีด้วยความรู้สึกแปลกๆ ยิ่งเมื่อพบว่าบอดีการ์ดร่างใหญ่ของริคที่ชายหนุ่มให้คอยดูแลความปลอดภัยให้สองสาวล้มคว่ำไม่ได้สติอยู่หน้าห้องยิ่งทำให้เหมันต์ใจร้อนรุ่มและรู้ได้ทันทีว่ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับหญิงสาวอย่างแน่นอน “แมงปอ” เหมันต์เปิดประตูเข้าไปโดยเร็วและพบเพียงค
ตอนที่ 159. “นายหัวระวัง!” เสียงเด่นดังร้องขึ้นพร้อมกับเสียงปืนที่ดังกัมปนาท ปังๆ !!! “กรี๊ดดด! พี่ดัง! พี่มาร์ค!” สิ้นเสียงปืนที่ดังก้องไปทั่วทั้งดาดฟ้า ร่างของเด่นดังที่โถมทับร่างสูงใหญ่ของเหมันต์ทรุดฮวบลงแทบเท้าชายหนุ่มในลักษณะที่เขาโอบร่างของนายหัวซึ่งเขารักและเคารพสุดหัวใจ โดยไม่คำนึงชีวิตของตนเอง ใบหน้าทะเล้นนั้นฉายแววเจ็บปวดเพียงนิดแต่ริมฝีปากหนาห้อยกลับแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มพร้อมกับคำกระซิบถามอย่างห่วงใยที่มีเพียงเหมันต์ได้ยิน“นายหัวปลอดภัยไหมครับ” เด่นดังยังมีแก่ใจถามในขณะที่เหมันต์ได้แต่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปจ้องมองใบหน้าที่เริ่มซีดลงๆ ของเด่นดังด้วยความรู้สึกหลากหลายในขณะเด่นดังถูกยิงจนทรุดลง ชลเขตเองก็ถูกยิงเช่นกันโดยกระสุนนั้นออกมาจากรังเพลิงของปืนกระบอกเล็กจากมือเจ้าหน้าที่ตำรวจซึ่งขึ้นมาถึงพอดี และเมื่อเห็นผู้ร้ายมีอาวุธและเป็นภัยร้ายแรงต่อผู้อื่น เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ไม่อาจรอช้าจึงตัดสินใจลั่นไกทันทีเมื่อเห็นว่าชลเขตลุกขึ้นและคว้าปืนซึ่งตกอยู่ไม่ห่างจากร่างของตนนั้นยิงใส่ร่างชายหนุ่มสองคนที่กำลังประคองกันลุกขึ้นกระสุนนัดนั้นของเจ้าหน้าที่ตำรวจก็แม่นร
ตอนที่ 160.“หมอเก่งออกมาแล้ว” เด่นดีร้องอย่างตื่นเต้นและวิ่งเข้าไปหาพลธวัชทันทีด้วยความหวัง“เป็นไงบ้างหมอเด่นดังเป็นยังไงบ้าง” เหมือนทุกๆ คนจะถามคำถามเดียวกัน จนพลธวัชเองไม่อยากบอกในสิ่งที่ทุกคนควรจะรู้ ได้แต่ทำหน้าเหมือนกินยาขมซ้ำยังเป็นยาที่ขมมากๆ ด้วย“เอ่อ...เอ่อ ทุกๆ คนฟังผมก่อนนะครับ” เขาหยุดพูดไปนิดหนึ่งเพื่อสังเกตปฏิกิริยาของใบหน้าทุกๆ คน“คือกระสุนถูกจุดสำคัญและเด่นดังก็เสียเลือดมาก ตอนนี้เขาก็แค่...รอเวลา...” หมอเก่งพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะมองหน้าทุกๆ คนเหมือนจะขอโทษที่ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านั้น“ไม่จริงๆ หมอเก่งโกหก ไม่จริงๆ” ดรุณนุชกรีดร้องอย่างไม่อาจยอมรับความจริงที่โหดร้ายได้ เสียงสะอื้นของทุกคนดังขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลนองหน้า ไม่เว้นแม้แต่ผู้ชายตัวโตอย่างริคกับเหมันต์ที่แทบเก็บกักน้ำตาไว้ไม่ได้ สำหรับเด่นดีนั้นไม่ต้องพูดถึง เขาเหมือนถูกกระชากลมหายใจไป ราวกับว่าสัญญาณชีวิตของคู่แฝดจะส่งผ่านมาถึงเขา เพราะเขารู้สึกเจ็บๆ จนหายใจแทบไม่ออกรู้สึกอื้ออึงไปหมดทั้งใจและกาย“หากแม่ดวงกับ เด่นดีและน้ำผึ้งจะเข้าไปดูใจเด่นดังเป็นครั้งสุดท้ายก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเข้าไปก็แล้ว
ตอนที่ 161.“แล้วเด่นดังรู้ไหม เรากำลังจะมีเจ้าตัวเล็ก ถึงมันจะเกิดขึ้นจากความผิดพลาด แต่เขาก็เกิดขึ้นจากความรักของดาวที่มีต่อเด่นดังนะ ได้ยินไหมเรากำลังจะมีลูกเด่นดัง”“ลูก...ลูกของเรา ลูก...” เด่นดังยิ้มในอกและเต็มตื้นด้วยความสุข “ลูกของเรา” เด่นดังรู้สึกมีความสุขเหลือเกินแม้ว่าเขาไม่มีโอกาสจะได้พบหน้า ลูก ของเขาก็ตามที“ใช่ลูกของเรา เด่นดังต้องอยู่เพื่อลูกของเรานะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำตานองหน้า ชีพจรของเขากระเตื้องขึ้นอีกครั้งด้วยแรงกระตุ้นจากความปรีดาที่ได้รับรู้ทำให้ใบหน้างามใสของหญิงสาวดีขึ้นแต่แล้วก็ต้องซีดลงทันตาเมื่อชีพจรของเขาอ่อนลงแล้วค่อยๆ ขาดหายไม่เป็นจังหวะและเริ่มขาดห้วง ครูดาวตกใจร้องเรียกหมอพยาบาลวุ่นวาย ชั่วครู่เธอก็ถูกกันออกมานอกห้องครอบครัวของชายหนุ่มก็เข้ามากอดปลอบเธอเสมือนหนึ่งว่าเธอคือคนในครอบครัวเดียวกัน“ทำใจดีๆ ไว้นะลูก” นางดวงดีกอดดรุณนุชและครูดาวไว้แนบอก ในขณะที่คนอื่นๆ มองดูครอบครัวของนางด้วยน้ำตานองหน้าอรุณนารีซบใบหน้ากับอกกว้างของเหมันต์สะอื้นไห้คิมหันต์และริคเดินแกมวิ่งเข้ามาหลังจากที่เขานำเจ้าคอบร้าและบรรดาเจ้าหน้าขนทั้งหลายไปพักฟื้นที่เรือนลีลาวดี เมื่อ
ตอนที่ 162. “พอเลยนายหญิงตัวเองก็มีลูกชายตั้งสามคนจะมาแย่งหลานเขาได้ยังไงโน่นไปเร่งให้นายหัวขอสาวแต่งงานโน่น”คุณนายดวงดีบอกอย่างหวงๆ หลานในท้องจนครูดาวขำผู้สูงวัยทั้งสองตอบโต้กันราวเด็กสาวรุ่น นายใหญ่เองก็ขบขันด้วยไปด้วย เห็นทีว่าคราวนี้เรื่องร้ายๆ ได้ผ่านพ้นไปเสียที “อ้าวน้ำผึ้งเด่นดี มาๆ เข้ามาดูคุณย่าจอมเห่อทั้งสองดูท่าจะเห่อเว่อร์กันใหญ่แล้ว” นายใหญ่ค่อนแคะสองสาว(เหลือน้อย) ทั้งสองซึ่งนั่งขนาบข้างครูดาวอย่างกลัวว่าตัวเองจะน้อยหน้ากันตามประสาคนเห่อหลาน “แหมๆๆ หน้าบานเชียวนะครับคุณนายดวงดี” เด่นดีเอ่ยกระเซ้าผู้เป็นมารดาอย่างอารมณ์ดีหลังจากเรื่องร้ายๆ ได้ผ่านพ้นไปเขากับครอบครัวก็กลับมายิ้มได้อีกครั้งกับข่าวดีที่พวกเขาจะได้สมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น “เอ่อครูดาวครับ พอดีว่าผมเข้าไปเก็บกวาดห้องเจ้าดังแล้วบังเอิญเจอแผ่นซีดีนี้น่ะครับเหมือนว่าเจ้าดังมันจะเก็บไว้ให้ครูดาว มีจดหมายด้วยครับ” เด่นดียื่นแผ่นซีดีที่อยู่ในซองพลาสติกใสพร้อมด้วยกระดาษแผ่นเล็กๆ พับเป็นรูปหัวใจสวยงามให้ครูสาวผู้ที่เข้ามาเป็นน้องสะใภ้หมาดๆ หญิงสาวรับสิ่งนั้นมาด้วยมือที่สั่นนิด
ตอนที่ 163. “คุณแม่อย่าห้ามคิมเลยครับ วันนี้คิมจะเอายัยเด็กนี่ไปโยนทะเลให้เป็นอาหารปลา คนอะไรนำความเดือดร้อนมาให้คนอื่นไม่จบไม่สิ้น” “คุณป้าขา แม่ดวงขา ช่วยหนูดีด้วย” สาวน้อยร้องเรียกอย่างน่าสงสาร “หุบปากไปเลยยัยเด็กนรก” คิมหันต์ตะคอกใส่เธอ “หยุดนะคิมหันต์นี่ขนาดว่าต่อหน้าแม่คิมยังหยาบคายกับน้องขนาดนี้ เราลืมสัญญาที่ให้ไว้กับแม่แล้วรึไง” นางตวาดลูกชายอย่างโกรธจัด โกรธที่บุตรชายผู้หล่อเหลาสุภาพเรียบร้อยกลายร่างเป็นซาตานที่น่ารังเกียจรังแกสาวน้อยผู้น่าสงสาร ฤดีชลน่ารักและน่าสงสารเสมอในสายตาของนางๆ มองทุกอย่างด้วยเหตุและผล เพราะเคยตกอยู่ในสภาพเช่นนี้มาก่อน ฤดีชลไม่ได้ต่างจากนางตอนสาวๆ เลยสักนิดที่ถูกนายใหญ่แห่งเกาะพราวแสงจันทร์รังแกข่มเหงทั้งการกระทำและคำพูดต่างๆ นานา จนนางแทบทดท้อถอดใจ หากจะโทษลูกชายก็คงต้องโทษผู้เป็นพ่อที่ถ่ายทอดเชื้อบ้าซาตานร้ายกาจนี้มาสู่บุตรชายของนาง “คิมไม่ได้ลืม แต่ว่า...” “ไม่มีแต่คิมหันต์ ปล่อยน้องมาให้แม่เดี๋ยวนี้ คิมไม่มีสิทธิ์” นางขัดลูกชายเสียงเย็นทั้งดวงตาและน้ำเสียงซึ่งผู้เป็นลูกจะรู้ด
ตอนที่ 173.บรรยากาศบ้านหลังงามย่ำแย่ อึมครึมมากขึ้นทุกวันๆ เจ้ากุ้งแก้วและจัสมินเองก็ไม่ได้มีความสุขไปด้วยมันทั้งสองตัวเองก็เครียดจนล้มป่วยเพราะทั้งอาหารและอากาศที่แตกต่างอีกทั้งความเซื่องซึมและไม่ร่าเริงของดรุณนุชจึงทำให้พวกมันทั้งสองพลอยซึมเศร้าไปด้วย แต่ความเย็นชาหมางหมองดังกล่าวไม่ได้รอดพ้นสายตาผู้อาบน้ำร้อนมาก่อนเช่นนายใหญ่ทั้งสองของคฤหาสน์แห่งเวลส์ไปได้เพราะพวกเขาแอบสังเกตลูกๆ มาได้สักระยะหนึ่ง คุณราเชลจึงต้องเรียกบอดีการ์ดคู่ใจของริคมาไถ่ถาม“พอกันทั้งคู่ ท่ามากปากหนักเฮ้อ ลูกชายคุณก็อายุไม่น้อยแล้วนะคะราฟ ทำไมถึงได้ขี้ขลาด ท่ามากขนาดนี้นะ แล้วเมื่อไหร่เราจะได้อุ้มหลานล่ะคะ” คุณราเชลบ่นให้สามีอย่างฉุนๆ เมื่อนึกถึงความท่ามากของบุตรชายช่างเหมือนบิดาตอนหนุ่มๆ ไม่มีผิด เพราะกว่าจะเอ่ยปากขอนางแต่งงาน นางก็เกือบต้องได้แต่งงงานกับชายหนุ่มที่ทางครอบครัวหาไว้ให้“โธ่ที่รัก จะมาว่าแต่ริคเป็นลูกผมคนเดียวได้ยังไงเล่า ก็ลูกบังเกิดเกล้าของคุณเหมือนกันนั่นแหละน่า” สองสามีภรรยาต่างเง้างอดใส่กันจนไมค์และเจมส์ที่ถูกสั่งให้คอยดูแลความปลอดภัยให้กับดรุณนุชที่บ้านเป็นกรณีพิเศษถึงกับส่ายหัวมองหน้าก
ตอนที่ 172. “ใช่ลูก ถึงแล้วก็ส่งข่าวมาบ้างนะ”นายใหญ่เสริมภรรยาพลางสวมกอดชายหนุ่มและเด็กชายตติยะอย่างรักใคร่เอ็นดูแม้จะได้รู้จักเด็กชายเพียงไม่นานแต่ความเฉลียวฉลาดเกินวัยก็ทำให้เขานึกถึงลูกๆ ในวัยเด็ก“ครับ” ริคตอบสั้นๆ เหมันต์ก็เดินเข้ามาตบบ่าเขาเบาๆ“ฉันคงคิดถึงนายเหมือนกัน ขอให้โชคดีเพื่อน ฝากน้องสาวฉันด้วยดูแลเธอดีๆ ล่ะ”แล้วชายหนุ่มทั้งสองก็กอดกันและตบหลังกันเบาๆ อย่างให้คำมั่นสัญญา ก่อนที่เหมันต์จะผละออกมาโอบกอดร่างบางของดรุณนุชที่เพิ่งผละจากอกของนางดวงดี“เราก็ด้วยนะเด็กดื้อเพลาๆ ลงบ้างไอ้นิสัยรั้นๆ น่ะรู้ไหม” เหมันต์สั่งสอนเด็กดื้ออย่างเอ็นดู“พี่มาร์คก็พูดเหมือนแม่กับพี่ดีเลย น้ำผึ้งไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะคะ”“ใช่ ไม่ใช่เด็กๆ แต่เป็นสาวและมีสามีแล้วด้วย”เหมันต์ต่อให้และสาวน้อยก็ได้แต่พ้ออย่างขัดใจนิดๆ เธอไม่ได้อยากตามริคไปเลย แต่ถ้าเธอไม่ไป เธอเองก็ต้องโหยหาเขา และมารดาของเธอเองก็คงไม่ยอมให้เธออยู่ที่นี่ด้วยเพราะว่าเธอออกเรือนมีสามีแล้ว สามีภรรยาควรจะอยู่ด้วยกันไม่ว่าที่ไหนก็ตามและอีกหลายๆ เทศนาซึ่งมารดาและนายหญิงวารินบอกกล่าวแก่เธอ“พี่น้ำผึ้งกลับมาเยี่ยมหนูดีกับพี่แ
ตอนที่ 171.“ให้มันจริงเถอะ” ก่อนที่สองหนุ่มจะต่อปากต่อคำกันริคก็เดินขึ้นเรือนมาด้วยใบหน้าที่เหมือนคนอกหักรักคุดอย่างไรอย่างนั้น“อ้าวพี่ริคมาแต่เช้าเลย มาครับเรากำลังจะทานข้าวกันพอดี” วสันต์เอ่ยชวนอย่างแช่มชื่น “อ้าวแล้วน้ำผึ้งล่ะครับ” คิมหันต์ถามอย่างแปลกใจ“น้ำผึ้งพาหนูดีไปทานข้าวกับพี่ๆ ที่บ้านน่ะเห็นว่าหนูดีกลัวคิมมากเลยไม่กล้าขึ้นเรือนมา” ริคเล่าเรียบๆ แต่คนฟังถึงกับหน้าเสียไปเล็กน้อยแต่ก็ปรับสีหน้าเป็นเรียบเฉยโดยเร็วจนไม่มีใครทันสังเกต“ว่าแต่ทุกคนอยู่ที่ห้องอาหารใช่ไหม”“ครับ เราไปกันเถอะ” วสันต์ตอบ แล้วสามหนุ่มก็เดินไปที่ห้องอาหารซึ่งตอนนี้นายหญิงวารินและอรุณนารีกำลังลำเลียงอาหารออกมาวางบนโต๊ะตัวสวยโดยมีลูกมือตัวโตคอยช่วยถือนั่นถือนี่ให้ไม่ห่างกายจนนายหญิงรู้สึกเวียนหัวคนติดเมียจนอยากจะเอาตะหลิวฟาดกบาลสักทีด้วยความหมั่นไส้ แต่ทำได้เพียงค้อนลูกชายคนโตปะหลับปะเหลือก“โอ๊ยเห็นทีเช้านี้กับข้าวคงหวานไปหมดนะว่าไหมครับ”“ใช่ไม่หวานอย่างเดียวนะ คงมีมดตกลงไปในกับข้าวบ้างล่ะงานนี้”“นี่นายสองคนไม่ต้องมากินข้าวร่วมกับฉันกับเมียก็ได้นะไปเลยไปๆ กินที่รีสอร์ตโน่นเลย” เหมันต์มองน้องชายอย่า
ตอนที่ 170.“แหมนายหัวคะ มาช้านะคะนี่มัวทำอะไรกันอยู่เอ่ย ว่าไงแกแมงปอเหนื่อยมากจนต้องให้นายหัวเขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วประคองมาเลยเหรอแก” เนตรนาราเอ่ยกระเซ้าเพื่อนรักเหมือนรู้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เมื่อเห็นเหมันต์โอบประคองร่างเล็กๆ ของเพื่อนรักไม่ห่าง และเธอก็ได้ค้อนโตๆ จากเพื่อนรักมาแทนคำตอบพร้อมกับทำปากขมุบขมิบคาดโทษ เนตรนาราจึงได้แต่เสหัวเราะเก้อๆ ทั้งที่อยากจะหัวเราะดังๆ แม้ว่าเธอจะยังไม่เคยรักใคร แต่ไอ้อาการหลงเมียแบบเป็นเอามากและรอยแดงๆ บนลำคอขาวๆ ของเพื่อนรักก็เป็นหลักฐานชิ้นสำคัญว่าเธอคงจะหยอดถูกจุด แล้วยิ่งเห็นใบหน้ายิ้มแฉ่งบานฉ่ำของนายหัวมาร์คซึ่งเธอเคยได้ยินเพื่อนรักบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าทั้งเคร่งขรึม รกรุงรังและเย็นชาแถมปากร้ายเมื่อคราวแรก ไม่มีให้เห็นแม้แต่น้อย มีเพียงใบหน้าของนายหัวมาร์คผู้ซึ่งกำลังอยู่ในห้วงรักแบบถอนตัวไม่ขึ้น“ไอ้เนตรแกก็ไปว่าไอ้แมงเดี๋ยวแม่คุณก็โกรธ น้อยใจงานเข้าพี่มาร์คอีกหรอก” อโนมาปรามเพื่อนรักแต่ตนเองก็ไม่วายส่งสายตาล้อเลียนไปให้เจ้าภาพทั้งสองเช่นกัน“แกก็ว่าแต่ฉัน ดูแกมองล้อไอ้แมงเหมือนกันล่ะน่า”“แหม ก็คนมันหมั่นไส้นี่หว่า”“อ้อนจ๋า ที่รักดูสิลูกอ้อนจะหาแ
ตอนที่ 169.ชายหนุ่มหลงใหลไปกับรสชาติหวานล้ำที่ได้รับจากร่างเล็กๆ ตรงหน้าที่ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้เขามีความสุขได้มากขนาดนี้ และคอยแต่จะหาโอกาสเชยชิมความหอมหวานจากร่างสาวจนเธอแทบหมดแรง แม้จะนึกสงสารหญิงสาวที่อ่อนด้อยประสบการณ์แต่เธอก็เร่าร้อน ไร้เดียงสาจนน่าสั่งสอนให้เป็นงานเป็นการ ซึ่งเขาก็ไม่รอช้าที่จะสอนสั่งแมงปอตัวน้อยแม้จะต้องคอยข่มความต้องการและค่อยเป็นค่อยไปเหมือนอย่างเช่นตอนนี้ที่เขาต้องคอยสอนสั่งและใจเย็นกับร่างเล็กๆ เปล่าเปลือยให้คล้อยตามและไม่หวาดผวาต่อความรักซึ่งเขามีให้กับเธอล้นปรี่ความหอมหวานของดอกไม้แรกผลิทำให้เขาไม่อาจทนต่อความเย้ายวนนั้นได้ ริมฝีปากร้อนๆ จึงดูดดื่มเชยชิมไปทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างขาวผ่องที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัว เสียงครางแผ่วหวานยิ่งกระตุ้นให้เขาเกิดความต้องการมากขึ้น ดวงนวลหน้าใสแดงปลั่งกับริมฝีปากเล็กๆ เห่อบวมเผยอน้อยๆ ยิ่งดูเร้าอารมณ์ให้โหมกระพือจนเขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าจากยอดอกสีหวานไปดูดซับความหอมหวานในโพรงปากสาวอย่างเร่าร้อนลิ้นหนาสอดรัดเคล้าคลึงดูดดื่มจนลิ้นเล็กๆ พ่ายแพ้ไม่เป็นท่าและยอมศิโรราบแก่เขา ร่างสาวที่ดูเหมือนร้อนเร่าจนแทบปริร้าวบิ
ตอนที่ 168. พิธีหมั้นและแต่งในวันเดียวกันแบบเรียบง่ายทว่าเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความรักและหวานชื่นทั้งสองฝ่าย ทั้งเจ้าสาวเจ้าบ่าวต่างยิ้มแย้มผ่องใส แม้แขกเหรื่อจะมีแค่เพียงญาติๆ ไม่กี่คนแต่ทั้งงานก็สมบูรณ์แบบมีพิธีการที่ครบถ้วน ฝ่ายบิดามารดาเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างก็แย้มยิ้มแก้มปริที่เห็นบุตรสาวหนุ่มของตนเป็นฝั่งเป็นฝา เมื่อได้ไหว้พระรับพรและพิธีการในตอนเช้าสิ้นสุด แล้วก็มาถึงพิธีการในตอนเย็นซึ่งเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ แต่บรรยากาศสุดแสนโรแมนติก ที่ได้รับการเนรมิตรจากเนตรนาราเจ้าแม่โปรเจคเช่นเคย เธอเสกสรรงานเลี้ยงแบบดนตรีในสวนมีดนตรีแจ๊สขับกล่อมท่ามกลางสวนน้ำตกจำลองและทุกคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสงดงามเรียบหรู “ขอบคุณนะคะคุณอารี คุณสินธุ ที่ยกแมงปอให้ลูกชายของเรา” นายหญิงวารินเอ่ยขึ้นในขณะนั่งรับประทานอาหารกันพร้อมหน้าของบรรดาคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของคุณนายดวงดี เนตรนารา อโนมา และครอบครัวของกันต์เพื่อนรักของอัคคีสามีของเธอ และครอบครัวของพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงแห่งคุ้มอินจำปาญาติสนิทของเนตรนาราที่มาร่วมงานมงคลนี้ด้วย“แหมจะขอบคุณอะไรกันคะ เราต่างหา
ตอนที่ 167. “พี่ขอโทษถ้าสิ่งที่พี่ทำมันทำให้น้ำผึ้งลำบากใจและเข้าใจผิดตลอดมา” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบซึ่งทั้งสองปล่อยให้ความคิดของตนเองล่องลอย โดยต่างก็เข้าใจไปคนละทิศคนละทาง ริคปล่อยมือจากเอวบางแล้วก้าวถอยหลังออกมาหนึ่งก้าวมองใบหน้าคมสวยอย่างตัดพ้อน้อยๆ ก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้ดรุณนุชมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความน้อยใจและเสียใจที่อยู่ๆ เขาก็ปล่อยให้เธอจมอยู่กับความรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง สิ่งที่เขาทำกับเธอตอนนี้มันบ่งบอกว่ารักเธอตรงไหน สาวน้อยคิดอย่างเจ็บปวดพลางทรุดนั่งลงบนพื้นทรายนุ่มมองท้องทะเลงามเพียงลำพังด้วยดวงใจที่สับสนเจมส์และไมค์ มองดูสองสามีภรรยาที่เดินไปคนละทิศคนละทางแล้วมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอาจิตเมื่อคนทั้งสองต่างปากหนักและคิดมากกันทั้งคู่ดูก็รู้ว่าทั้งสองรักกันแค่ไหนแต่ต่างคนต่างอมพะนำไม่ยอมเอ่ยปากบอกในสิ่งที่ตนคิดและรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ แม้เขาทั้งสองจะไม่เคยมีความรักเพราะชีวิตที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเสมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่เท่าที่พวกเขามองดูอาการของคนมีความรักและเรียนรู้จากพฤติกรรมของนายใหญ่และนายหญิงแห่งเวลส์ ก็พอจะรู้ว่
ตอนที่ 166.“แมงปอจ๋า จะไปไหนน่ะ” เหมันต์รั้งมือบางเบาให้เธอหยุดเดิน พลางเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ “แมงปอจะไปติดกรอบรูปให้เสร็จเสียทีค่ะ เหลือแค่อีกไม่กี่หลัง พี่มาร์คถามทำไมคะจะไปช่วยหรือ” “ถ้าแมงปอให้พี่ทำอะไรพี่ก็เต็มใจทำจ๊ะ” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างออดอ้อนและก็ได้ค้อนงามๆ จากสาวเจ้า “ถ้างั้นก็เดินไปค่ะงานแมงปอจะได้เสร็จสมบูรณ์เสียที เปิดรีสอร์ตไม่ทันรับนักท่องเที่ยวไม่รู้ด้วย” “ไม่เป็นไรจ๊ะ แมงปอจะได้อยู่ที่นี่นานๆ ไงพี่มาร์คเลี้ยงได้อยู่แล้วเมียแค่คนเดียวสบายมาก” “ใครเป็นเมียพี่มาร์คกันคนบ้าหน้าไม่อายเขายังไม่ได้ยอมเป็นเสียหน่อยขี้ตู่ชะมัด” หญิงสาวเอ่ยเสียงอุบอิบใบหน้าแดงก่ำอย่างน่าดู “ก็อีกไม่กี่วันหรอกน่า ยังไงแมงปอก็บินหนีพี่มาร์คไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าหนีนะพี่มาร์คจะเด็ดปีกเสียให้เข็ด คอยดูสิ” “พี่มาร์คบ้าๆๆ” อรุณนารีทุบแขนแกร่งอย่างขัดเขินเมื่อเจอสายตาหวานฉ่ำล้อเลียนของเขา ชายหนุ่มรวบร่างบางไว้ในวงแขนก่อนจะวางร่างบางให้ยืนบนโขดหินเล็กๆ จนความสูงของเธอเท่ากันกับเขา ใบหน้าทั้งสองจึงอยู่ในระดับเดียวกัน หนุ่มสาวม
ตอนที่ 165. “ไอ้อาการแบบนี้มันเป็นไปได้หรือหมอเก่ง มันเกิดขึ้นบ่อยหรือเปล่าคะ” ดรุณนุชถามบ้าง “มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยหรอกนะน้ำผึ้ง เคสนี้นานๆ จะมีเกิดขึ้นกับคนไข้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยด้วย แต่กรณีของหนูดีอาจจะเป็นข้อยกเว้น เอ่อผมคิดว่าเธอคงจะมีความทรงจำที่เลวร้ายเกี่ยวกับคิมหันต์มากเกินไปรึเปล่า...” หมอเก่งอ้อมแอ้มพูดเบาๆ ในตอนท้ายพลางชำเลืองมองใบหน้าที่เรียบเฉยของคิมหันต์ ซึ่งใบหน้าเรียบเฉยนั้นเขาไม่อาจคาดเดาได้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรหรือรู้สึกอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น “เอาเป็นว่าหนูดีแค่จำคิมไม่ได้ชั่วคราวใช่ไหม” นางดวงดีเอ่ยขึ้นบ้างและพลธวัชก็พยักหน้าช้าๆ เป็นคำตอบ “แล้วนานแค่ไหนที่เธอจะจำนายคิมได้” “มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเธอเองว่าจะเปิดรับคิมหันต์เข้าไปในความทรงจำหรือเปล่า” หมอเก่งให้เหตุผล เท่านั้นเองคิมหันต์ก็เดินลงเรือนไปทันทีทำให้ทุกคนมองตามอย่างแปลกใจและเดาความรู้สึกของชายหนุ่มไม่ออก “สมน้ำหน้ามัน ถูกหนูดีเกลียดจนไม่อยากจดจำ” เหมันต์เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้และก็ได้ลูกทุบเบาๆ จากอรุณนารีพร้อมกับดวงตาเขียวๆ