บทที่ 100. ตอนที่ 3. ช่วงชิงดินแดน

เจียวหัวลี่หมิงลดสายตาจากใบหน้าภรรยาคนงาม มองหัวว่านในมือนาง “อะไรกันมู่ตัน ข้าแค่เห็นมันรอยอยู่บนผิวดิน คงโดนน้ำเซาะน่าสงสารเลยเก็บกลับมา มีอะไรเช่นนั้นหรือ”

มู่ตันกำหัวว่านเหล่านั้น ใส่ในแขนเสื้อ “ไม่มีอะไรเจ้าคะ ข้าก็แค่แปลกใจ ท่านพักผ่อนก่อนนะ ข้าจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้ กลับมาเหนื่อย ๆ แช่น้ำอุ่นจะได้สบาย” นางรีบเดินแยกออกไป แต่ในหลืบมุมมืดหญิงสาวเริ่มสะอื่นเบา ๆ หยาดน้ำตาไหลออกมา เสี้ยวหน้าในมุมมืดของรัตติกาล หยาดน้ำตาเทพธิดาดอกโบตั๋นสะท้อนแสงสะเกียงน้ำมัน ก่อนที่มันจะหายไป เพราะถูกนางเช็ดออกทำทุกอย่างให้เป็นปกติที่สุด

ควันบางร่องลอยแผ่วเบา มู่ตันถกแขนเสื้อจุ่มนิ้วมือเรียวงามสัมผัสน้ำ เพื่อตรวจสอบอุณหภูมิความร้อนเย็นให้เหมาะสม เทพเจ้าหนุ่มที่เปลือยกายเตรียมพร้อมอาบน้ำ นุ่งเพียงกางเกงชั้นในตัวสุดท้ายติดกาย พุ่งตัวเข้าโอบกอดภรรยาจากด้านหลัง

มู่ตันถึงกับสะดุ้งตกใจและพยายามดิ้นรนออกจากการกอดรัด ด้วยความตกใจและรังเกียจ “ปล่อยข้านะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้”

“อะไรกันมู่ตัน นี่ข้ากุ้ยอ้ายป๋อเฉิง สามีเจ้านะ ทำไมเจ้าต้องดูหวาดกลัวข้าเช่นนี้”

“ข้า...ขออภัยท่านพี่ ข้าแค่ตกใจ” กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงดึงร่างบา