บทที่ 300

ยังดีที่เขาเชื่อ

ถวายสบู่ ยังดีกว่าต้องมาหวาดกลัวลนลาน

ต่อให้หยุนเจิงถวายสบู่แล้วผิดประเพณี แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ได้หลอกกษัตริย์

อีกอย่าง อีกไม่นานหยุนเจิงก็จะไปซั่วเป่ยแล้ว ต่อให้เสด็จพ่อจะตำหนิลงโทษเขา ก็คงไม่ลงโทษถึงขั้นรุนแรง

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็โล่งอกไปเปราะหนึ่ง

“เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ ลูกมีเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ!”

และในตอนีที่พวกเขากำลังถวายสบู่อยู่นั้นเอง องค์ชายสี่หยุนถิงก็ลุกพรวดขึ้น

หือ?

จักรพรรดิเหวินขมวดพระขนงเล็กน้อย มองหน้าหยุนถิงด้วยความสงสัย ก่อนจะโบกพระหัตถ์พลางกล่าวว่า “วันนี้เป็นวันงานเลี้ยงไหว้พระจันทร์ ข้าต้องการชมพระจันทร์และดื่มด่ำไปกับพวกเจ้าเท่านั้น ไม่พูดถึงเรื่องบ้านเมือง หากเจ้ามีเรื่องอันใดก็ค่อยว่ากันในท้องพระโรงวันพรุ่ง!”

หยุนถิงส่ายหน้าและยืนหยัดที่จะกล่าว “เสด็จพ่อ เรื่องที่ลูกจะกราบทูลนี้ เกรงว่าไม่อาจกราบทูลในวันพรุ่งได้พ่ะย่ะค่ะ”

เช่นนั้นหรือ?

จักรพรรดิเหวินไม่พอพระทัย ตรัสอีกว่า “งั้นเจ้าก็ว่ามา มีเรื่องอันใดจะกราบทูลข้า?”

หยุนถิงโค้งคารวะก่อนจะกล่าวว่า “เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ ขนมไหว้พระจันทร์ที่น้องหกถวาย พระชายาของน้อง