บทที่ 1434

ฮ่องเต้หวู่กลับถึงจวนอ๋องตงไห่ภายใต้การห้อมล้อมของเหล่าราษฎร ใบหน้าพลันมืดครึ้มลงทันที ก่อนจะโบกมือให้ทุกคนถอยออกไป เหลือไว้เพียงหลี่หลงหลินผู้เดียว

“เจ้าเก้า”

ฮ่องเต้หวู่จ้องมองหลี่หลงหลิน กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “โจรสลัดโวกั๋วกลุ่มนี้ไม่ใช่พวกทหารเลวหรือกองโจรธรรมดา กล้าซุ่มโจมตีในทะเล แสดงว่ามีแผนการใหญ่ ตรวจสอบชัดเจนแล้วหรือยังว่าใครอยู่เบื้องหลัง?”

แม้โจรสลัดโวกั๋วจะน่ารังเกียจ แต่ก็เป็นเพียงดาบเล่มหนึ่ง

สิ่งที่ฮ่องเต้หวู่สนพระทัยมากกว่า คือมือที่กุมดาบเล่มนั้น

หลี่หลงหลินถอนหายใจ กล่าวเสียงแผ่วเบา “ทูลเสด็จพ่อ ตรวจสอบชัดเจนแล้วพ่ะย่ะค่ะ คือ... องค์หญิงใหญ่พ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หวู่ราวกับถูกฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ ตะลึงงันอยู่กับที่ เบื้องหน้ามืดมน

เริ่มจากพระเชษฐภาดาสมคบคิดกับตระกูลขุนนางตงไห่ก่อกบฏ จากนั้นโจรสลัดโวกั๋วก็มาถึง

ในใจทรงมีข้อสันนิษฐานอยู่บ้าง

ความวุ่นวายในตงไห่ ล้วนเกี่ยวพันกับองค์หญิงใหญ่โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่เมื่อได้ยินความจริงจากปากของหลี่หลงหลิน นอกจากจะตกพระทัยแล้ว ฮ่องเต้หวู่ยังรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวถึงขั้วหัวใจ

องค์หญิงใหญ่ อย่างไรเสียก็เป็นลูกสาวของเขา!

เค