ตอนที่ 2 ชีวิตใหม่ในฐานะของบุตรสาวที่ถูกลืม

ศูนย์บัญชาการหลักขององค์กรนักฆ่า ตั้งอยู่ในห้องลับใต้ดินที่ซ่อนตัวอยู่ภายในตึกสูงเสียดฟ้า ท่ามกลางความเงียบสงัดที่ทุกสิ่งทุกอย่างต้องปกปิด ความเคลื่อนไหวทุกอย่างถูกควบคุมด้วยผู้บริหารสูงสุดที่ไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น แต่วันนี้ ความเครียดในอากาศกลับหนาแน่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ซีโร่ยืนนิ่งในห้องนั้น มันเป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ ภารกิจสุดท้ายที่เธอตัดสินใจจะทำให้สำเร็จ แต่ผลลัพธ์มันกลับไม่เป็นอย่างที่คาดคิด ผู้บริหารสูงสุดขององค์กรยืนอยู่ตรงหน้า ด้วยดวงตาที่แสดงความโกรธเกรี้ยว

"แก...ทำกันได้นะ!" เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น "ข้าอุตส่าห์ชุบเลี้ยงแกมาตั้งแต่เด็ก ภารกิจง่ายๆ แค่นี้ก็ทำไม่สำเร็จเหรอ?"

คำพูดนั้นคือการประกาศความล้มเหลวของซีโร่ แต่นี่คือสิ่งที่เธอเคยคาดคิดมาตลอด หากเธอจะเลือกเดินทางนี้ ถึงแม้จะทำภารกิจเสร็จสมบูรณ์ หากคิดที่จะวางมือจากโลกนี้ ความตายจะเป็นผลลัพธ์สุดท้ายของเธอ

หญิงสาวในชุดดำสนิทยังคงไม่ปริปากพูดอะไรออกมา ราวกับว่าทุกคำพูดนั้นไม่สามารถสะเทือนใจเธอได้ นี่คือตัวตนของซีโร่ นักฆ่าผู้ไร้หัวใจ ไม่มีอารมณ์ที่สามารถเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจของเธอได้ แต่ในจังหวะนั้น ดวงตาของเธอกลับสว่างไสวขึ้น ราวกับว่าเธอได้คิดบางอย่างที่ทำให้ใจเธอสั่นสะท้าน

เธอเคลื่อนไหวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ใบหน้าไร้ความรู้สึกมองตรงไปที่ผู้นำสูงสุดขององค์กร การเคลื่อนไหวของเธอนั้นเร็วเกินกว่าที่ตาจะจับต้องได้ ผู้นำองค์กรเบิกตากว้าง ขณะที่ซีโร่เข้าใกล้ตัวเขา

"คิดจะฆ่าข้า?" ผู้นำองค์กรกระซิบออกมาในเสียงต่ำ ขณะที่เขากดปุ่มบางอย่างบนโต๊ะของเขา จากนั้นกลไกบางอย่างเริ่มทำงานในร่างกายของซีโร่ระบบที่ถูกฝังไว้ในตัวเธอเองเพื่อควบคุมการเคลื่อนไหวของเธอ

เลือดเริ่มไหลออกจากริมฝีปากของเธอ สติของซีโร่เริ่มดับลงทีละน้อย แต่เธอยังคงไม่ยอมแพ้ เธอพยายามเคลื่อนไหวต่อไป แม้กระทั่งเมื่อความเจ็บปวดเริ่มประทุขึ้นในทุกอวัยวะของเธอ ความมืดในสายตาของเธอกำลังครอบงำ แต่เธอไม่หยุดไม่เคยหยุด

เพียงแค่เสี้ยววินาที การเคลื่อนไหวของเธอก็สำเร็จ การตัดสินใจสุดท้ายของซีโร่ทำให้ผู้นำสูงสุดขององค์กรหายใจไม่ออก การฆ่าผู้นำกลายเป็นความสำเร็จสุดท้ายที่เธอทำได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำ

"หัวหน้า!" เสียงร้องของเหล่าผู้บริหารและมือสังหารต่างก็ดังขึ้นอย่างตกตะลึง พวกเขาต่างพากันตื่นตระหนกจากการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเกินไปจนไม่อาจตามทัน แต่ถึงกระนั้น แม้แต่ความเร็วของซีโร่ก็ไม่สามารถช่วยให้เธอรอดพ้นจากผลลัพธ์นี้ได้

ซีโร่รู้สึกได้ถึงการสลายตัวของสติของเธอ ความมืดเริ่มเข้าครอบงำจิตใจของเธอ และเธอก็รู้ว่าภารกิจสุดท้ายของเธอได้เสร็จสิ้นลงแล้ว สิ่งสุดท้ายที่เธอทำได้คือการช่วยเหลือผู้อื่น แม้จะต้องจบชีวิตของเธอเอง

ในที่สุด เธอหายไปในความมืด ความเงียบงันที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นทำให้โลกใต้ดินขององค์กรนักฆ่าเคลื่อนไหวช้าลง เหล่าผู้บริหารต่างตกตะลึงในสิ่งที่เกิดขึ้นซีโร่ทำภารกิจสุดท้ายสำเร็จ แต่ราคาที่เธอต้องจ่ายคือชีวิตของตัวเอง

ในขณะที่ความมืดมิดกำลังกลืนกินจิตวิญญาณของซีโร่ ร่างของเธอรู้สึกถึงการสูญเสียไปทีละน้อย แต่ภายในความมืดนั้น กลับมีแสงสว่างเล็กๆ เริ่มปรากฏขึ้น สัญญาณของจิตใต้สำนึกที่ไม่ยอมแพ้เริ่มตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ทุกอย่างล้วนดูเหมือนจะเป็นฝัน แต่เธอก็สัมผัสได้ว่าเวลาผ่านไป ความรู้สึกและความทรงจำต่างๆ เริ่มไหลเข้ามาในจิตใจของเธอ

เมื่อเวลาผ่านไปนานหลายช่วง เธอเริ่มลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆ ร่างกายของเธอยังรู้สึกอ่อนล้า และบาดแผลที่เคยมีตามตัวยังคงไม่หายดี แต่สิ่งที่แปลกประหลาดคือสถานที่ที่เธอตื่นขึ้นมา มันดูเหมือนโลกที่แตกต่างจากที่เคยอยู่ ยุคสมัยที่ล้าหลังและไม่คุ้นเคย ทั้งๆ ที่ร่างกายของเธอยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากการเสียชีวิตที่ผ่านมา แต่บางสิ่งบางอย่างในใจเธอเริ่มปรากฏขึ้น

ในขณะที่เธอกำลังสับสนกับสถานที่ใหม่ และความทรงจำที่ไหลเข้ามา ความรู้สึกหนึ่งก็เกิดขึ้นในหัวใจของเธอ เสียงของหญิงสาววัยกลางคนที่มีน้ำเสียงอบอุ่นและเปี่ยมไปด้วยความรัก ดังขึ้นใกล้ๆ

"เยี่ยจิงหลิน ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้ว"

ซีโร่ที่ตอนนี้กลายเป็นเจ้าของร่างใหม่เยี่ยจิงหลินมองไปที่หญิงสาววัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างเตียง เธอรู้สึกถึงความรักที่อบอุ่นจากน้ำเสียงนั้น ความรู้สึกที่แตกต่างจากทุกอย่างที่เธอเคยรู้จัก ความรู้สึกของความห่วงใยที่เคยห่างหายไปจากชีวิตของเธอ

ดวงตาของเยี่ยจิงหลินจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่สามารถจะละสายตาได้ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่มาจากการที่มีคนรักและเป็นห่วงเธอ มันเหมือนกับการค้นพบความรักที่เธอไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนในชีวิตที่ผ่านมา ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความละมุนที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ในหัวใจของเธอ

"ท่านแม่…" คำพูดนี้หลุดออกจากปากของเยี่ยจิงหลินเสียงเบา และเธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไหลไปทั่วทั้งร่างของเธอ ครั้งแรกที่เธอรู้สึกถึงความรักแท้จริงในหัวใจ ในชีวิตที่ผ่านมา ความรู้สึกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน การมีคนที่รักและคอยห่วงใยเธอ ทำให้ความเจ็บปวดจากอดีตที่เจอมาก่อนนั้นดูเหมือนจะจางหายไป

แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงความสับสนในใจ สิ่งที่เกิดขึ้นในโลกนี้มันเป็นความจริงหรือไม่? และทำไมร่างกายของเธอถึงกลับมาอีกครั้ง? เป็นคำถามที่ยังค้างคาในหัวใจของเยี่ยจิงหลิน ขณะที่เธอมองไปที่หญิงสาวผู้เป็นแม่ ทั้งสองยืนอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรักที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน

ซูหลินเป็นสาวใช้ในจวนของท่านแม่ทัพมายาวนาน ตอนนี้อายุได้ 43 ปีแล้ว แม้เธอจะมีความสัมพันธ์กับท่านแม่ทัพในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง แต่สำหรับท่านแม่ทัพแล้ว เธอก็แค่เป็นผู้หญิงที่เขาใช้สำหรับสนองความต้องการส่วนตัวเท่านั้น ไม่เคยมีสถานะที่สำคัญหรือได้รับความเคารพใดๆ จากเขา

เยี่ยจิงหลินเป็นบุตรสาวของซูหลิน และแม้ว่าจะมีเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านแม่ทัพ แต่เธอก็ไม่มีความสำคัญอะไรในสายตาของเขาเช่นกัน ตลอดชีวิตของเธอในจวนนี้ เธอถูกมองข้ามและไม่เคยได้รับความรักจากบิดาของตัวเอง ในสายตาของคนในจวน เยี่ยจิงหลินก็เหมือนแค่ลูกสาวที่เกิดจากสาวใช้ ซึ่งถูกมองว่าไม่มีค่าหรือความหมายอะไร

ทั้งสองแม่ลูกต้องเผชิญกับการกลั่นแกล้งและดูหมิ่นจากผู้คนในจวนที่ไม่เคยให้ความสำคัญกับพวกเธอ ชีวิตของเยี่ยจิงหลินเต็มไปด้วยความเจ็บแค้นและความรู้สึกถูกทอดทิ้งจากทุกคน แม้จะมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับท่านแม่ทัพ แต่เธอก็ไม่ได้รับการยอมรับในฐานะบุตรสาวแท้ๆ และชีวิตของเธอกับแม่ก็ต้องทนทุกข์จากการถูกเหยียดหยามอยู่ตลอดเวลา