ตอนที่ 73 สาวงามทั้งเจ็ด

แม่ทัพซุนเทาใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนก็สามารถปราบกบฏได้จนหมดสิ้น ฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียน รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก พระองค์จึงพระราชทานรางวัลใหญ่ให้แก่แม่ทัพซุนเทา ชายผู้นี้แม้จะเป็นบุรุษที่มักมากในกิเลสตัณหา แต่ฝีมือในการรบของเขากลับโดดเด่นไร้เทียมทาน ด้วยสติปัญญาอันเฉียบแหลมและกลยุทธ์ที่เหนือชั้น เขาสามารถบดขยี้กองทัพกบฏจนแตกพ่ายไปอย่างสิ้นซาก แม้แต่เหล่าขุนนางในราชสำนักยังต้องยอมรับในความสามารถของเขา

ค่ำคืนวันนี้ ฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียน ทรงมีรับสั่งให้จัดงานเลี้ยงเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ในพระราชวัง เพื่อเป็นเกียรติแก่ แม่ทัพซุนเทา ผู้ที่สามารถปราบกบฏจนสิ้นซากได้ในเวลาอันรวดเร็ว

ณ ท้องพระโรงเต็มไปด้วยแสงโคมสีแดงฉาน กลิ่นเหล้าหอมกรุ่นคลุ้งไปทั่ว ผสมกับเสียงหัวเราะหยอกเย้า และเสียงบรรเลงพิณอันเย้ายวน

แม่ทัพซุนเทาก้าวเข้ามาในงานเลี้ยงด้วยกิริยาอันองอาจ ทุกย่างก้าวของเขาเต็มไปด้วยอำนาจและความหยิ่งทะนง แต่นั่นยังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ทุกสายตาตื่นตะลึง

สิ่งที่สะกดทุกผู้คนในที่นี้คือสตรีทั้งเจ็ดที่เดินเคียงข้างเขา!

นางแต่ละคนล้วนมีเรือนร่างอวบอิ่ม โค้งเว้าเย้ายวน สวมอาภรณ์บางเบาจนเผยให้เห็นทรวดทรงอันงดงาม ผิวพรรณของพวกนางแตกต่างกันไป บ้างขาวนวลเนียนราวหยก บ้างสุกปลั่งอ่อนระเรื่อราวผลท้อสุก เส้นผมดำขลับทิ้งตัวลงอย่างอ่อนช้อย ทุกก้าวย่างของพวกนางเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดใจ

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องเบิกตากว้างยิ่งกว่าคือ หน้าท้องของพวกนางที่นูนเด่นออกมาอย่างชัดเจน!

เด็กในครรภ์ของพวกนาง…ล้วนเป็นลูกของซุนเทา!

“นี่คือ…รางวัลแห่งสงครามของข้า” แม่ทัพซุนเทาเอ่ยเสียงทุ้มต่ำแฝงแววภาคภูมิ พลางยกมือโอบร่างหนึ่งในนั้นเข้ามาแนบอก ฝ่ามือใหญ่ลากไล้ไปตามเอวคอดของนางอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เสียงหัวเราะของเขาดังก้อง พร้อมกับดวงตาทรงอำนาจที่กวาดมองเหล่าขุนนางในงาน

สายตาบางคู่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาสายตาบางคู่เต็มไปด้วยความเคลิบเคลิ้มหลงใหลและบางคู่…เต็มไปด้วยโทสะที่เดือดพล่านอยู่ภายใน!

ฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียนทอดพระเนตรภาพตรงหน้าด้วยแววพระเนตรแพรวพราว พระองค์ยกจอกสุราขึ้นจิบช้าๆ ก่อนจะตรัสด้วยน้ำเสียงที่ปิดบังความปรารถนาไว้ไม่มิด

"ซุนเทา… เจ้าช่างรู้จักเสพสุขจริงๆ"

แม่ทัพหนุ่มแสยะยิ้มก่อนกระชับร่างของสตรีในอ้อมแขนแน่นขึ้น ปลายนิ้วของเขาไล้ไปตามลาดไหล่เปลือยเปล่าของนางอย่างหยอกเย้า ก่อนจะกดริมฝีปากลงที่ข้างแก้มของนาง ราวกับต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่าสตรีเหล่านี้เป็นของเขา!

สตรีที่เคยเป็นภรรยาของเจ้าเมืองสตรีที่เคยเป็นคนรักของขุนศึกผู้พ่ายแพ้สตรีที่เคยเป็นเพียงหญิงชาวบ้านธรรมดา

แต่บัดนี้…พวกนางล้วนกลายเป็นของเขา!

เสียงหัวเราะดังระงมไปทั่วโถงสุรา แต่ในความร้อนแรงของบรรยากาศ…ยังมีใครบางคนที่กำหมัดแน่นอยู่ในเงามืด

ค่ำคืนนี้อาจเป็นคืนแห่งชัยชนะของซุนเทา…แต่มีใครบางคนที่กำลังคิดหมายหัวของเขาอยู่

งานเลี้ยงจบลงแล้ว แต่ยังมีชายชราผู้หนึ่งยังไม่ยอมจากไปไหน…

เขาคือ ราชครู กู่เทียนหลง บุรุษผู้เคยยืนหยัดเคียงข้างฮ่องเต้องค์ก่อน บุคคลที่เปี่ยมด้วยความรู้และปัญญาจนได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในเสาหลักของแผ่นดิน บัดนี้ แม้วันเวลาจะพาร่างกายของเขาสู่ความชรา แต่แววตากลับยังคงแหลมคม ประสบการณ์หลายสิบปีที่สั่งสมทำให้ชายผู้นี้ยังคงเป็นที่เกรงขามในราชสำนัก

ข้างกายของ ฮ่องเต้ ฟู่ซื่อเทียน แม้จะมีเสนาบดีและแม่ทัพมากมายคอยรับใช้ แต่ไม่มีผู้ใดกล้าท้าทายภูมิปัญญาของราชครูผู้นี้ได้ กู่เทียนหลงมิใช่เพียงอาจารย์แห่งองค์จักรพรรดิ ทว่าคือเงามืดแห่งบัลลังก์ทอง คำพูดของเขาเปรียบประหนึ่งประกาศิต แม้แต่เหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่ยังต้องยำเกรง

“ฝ่าบาท…” น้ำเสียงของเขาหนักแน่น แม้จะแหบพร่าไปตามกาลเวลา “คืนนี้ใต้หล้าอาจครึกครื้น แต่คลื่นใต้น้ำยังไม่เคยสงบ”

ดวงเนตรของ ฮ่องเต้ ฟู่ซื่อเทียน หรี่ลงเล็กน้อยก่อนจะแสยะยิ้มมุมปาก พระองค์ทรงทราบดีว่า ราชครูผู้นี้ไม่มีวันกล่าวคำพูดใดโดยไร้ความหมาย...

“ท่านราชครู ท่านหมายความว่าอย่างไร?”

ฮ่องเต้ ฟู่ซื่อเทียน เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย ทว่าภายในแววตากลับแฝงไว้ด้วยความระแวงเล็กน้อย

ราชครู กู่เทียนหลง ลูบเครายาวของตนช้า ๆ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไว้ด้วยความหนักแน่น “ฝ่าบาท... แม่ทัพซุนเทาผู้นี้ เปรียบเสมือนสุนัขดุร้ายที่เลี้ยงไม่เชื่อง หากพระองค์ไม่รีบจัดการมันโดยไว ข้ากลัวว่าอีกไม่นาน บัลลังก์ของพระองค์อาจต้องสั่นคลอน”

ฮ่องเต้หรี่พระเนตรลงเล็กน้อย พระองค์เข้าใจถึงอำนาจและอิทธิพลของซุนเทาดี หลังจากปราบกบฏ เขากลายเป็นบุรุษที่ได้รับการเชิดชูอย่างสูง เสนาบดี ขุนนาง รวมถึงแม่ทัพนายกองล้วนให้ความเคารพ นอกจากนี้ ยังมีหญิงงามมากมายอยู่ในครอบครองแต่ที่น่ากลัวที่สุดคือหญิงเหล่านั้นล้วนตั้งครรภ์ลูกของเขา

"ซุนเทา... เจ้ากล้าคิดการใหญ่ถึงเพียงนี้เชียวหรือ?" พระองค์กระซิบกับตนเองเบา ๆ

ราชครู กู่เทียนหลง ยิ้มบางก่อนเอ่ยต่อ "อำนาจของแม่ทัพที่แข็งแกร่งเกินไป ย่อมเป็นภัยต่อราชบัลลังก์ การที่เขาสะสมหญิงงามถึงเจ็ดนางและให้กำเนิดสายเลือดของตนไปทั่ว... ไม่ต่างอะไรกับการวางรากฐานเพื่อสร้างราชวงศ์ใหม่"

สิ้นคำกล่าวของราชครู ฮ่องเต้พลันบีบกำปั้นแน่น พระองค์มิอาจปล่อยให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้!