ตอนที่ 74 ราชครู กู่เทียนหลง

ราชครู กู่เทียนหลง ชายชราผู้นี้ภายนอกอาจดูเป็นปราชญ์ผู้ชาญฉลาดและเปี่ยมไปด้วยความภักดีต่อราชสำนัก แต่แท้ที่จริงแล้ว เขาก็เป็นเพียงตาแก่ขี้อิจฉาผู้หนึ่ง ทว่า... ความอิจฉาและลิ้นสองแฉกของเขา กลับเป็นอาวุธที่ทำให้เขาไต่เต้าสู่จุดสูงสุดของขุนนางในวังหลวง

หากกล่าวถึงผลงานที่โดดเด่นที่สุดของชายชราผู้นี้ คงต้องย้อนกลับไปเมื่อ ห้าสิบปีก่อน...

ในยุคนั้น ตระกูลเยี่ย เป็นหนึ่งในตระกูลขุนศึกคู่บัลลังก์ แข็งแกร่งทั้งทางอำนาจและกำลังพล พวกเขาเป็นดั่งเสาหลักที่ค้ำจุนราชสำนัก ทว่า... กู่เทียนหลงกลับมองว่าตระกูลนี้เป็นภัยต่ออำนาจของเขา

ด้วยลิ้นที่ช่ำชองในการปลุกปั่น เขาเป่าหูฮ่องเต้พระองค์ก่อน ให้เชื่อว่า ตระกูลเยี่ย กำลังวางแผนก่อกบฏ เมื่อความหวาดระแวงถูกจุดขึ้นในใจของจักรพรรดิ พระองค์จึงมีราชโองการลับให้ ฆ่าล้างตระกูลเยี่ยทั้งหมด

ในค่ำคืนที่โชคชะตาแปรเปลี่ยน...

เลือดของตระกูลเยี่ยนองไปทั่วทั้งจวน ชายชราได้แต่มองดูเงียบ ๆ ด้วยรอยยิ้มบาง ๆ เขารู้ดีว่า เมื่อไร้เงาตระกูลขุนศึกคู่บัลลังก์ ตำแหน่งราชครูของเขาจะมั่นคงตลอดกาล

แต่... ยังมีบางคนที่สามารถหลบหนีออกมาได้

เหล่าผู้รอดชีวิตจากการสังหารหมู่ในครั้งนั้น กระจัดกระจายไปทั่วแผ่นดิน บางคนเปลี่ยนชื่อแซ่ ลบเลือนอดีตเพื่อความอยู่รอด พวกเขาซ่อนตัว รอคอยวันเวลาที่จะกลับมาอีกครั้ง

และในที่สุด... กาลเวลาผ่านไปหลายสิบปี

ลูกหลานของตระกูลเยี่ยที่กระจัดกระจาย เริ่มกลับมาใช้แซ่เยี่ยอีกครั้ง...

ราวกับพายุที่ก่อตัวขึ้นช้า ๆ แต่พร้อมจะโหมกระหน่ำ

แม่ทัพซุนเทาไม่รู้ตัวเลยว่าชายชราผู้เป็นเสาหลักของบ้านเมืองกำลังหมายหัวเขาอยู่ ความโดดเด่นของซุนเทาในช่วงเวลานี้เริ่มทำให้ไฟอิจฉาของกู่เทียนหลงลุกโชนขึ้นอย่างช้าๆ ความสำเร็จและความกล้าหาญของซุนเทาในสนามรบ ทำให้เขากลายเป็นบุคคลที่ได้รับการยอมรับและยกย่องจากทั้งในราชสำนักและในหมู่ขุนนาง แต่สิ่งเหล่านี้กลับเป็นภัยต่ออำนาจของกู่เทียนหลง ชายชราผู้นี้เริ่มมองว่า ซุนเทาคืออุปสรรคที่จะทำให้เขาสูญเสียอำนาจไป

ภายในจวนใหญ่ของราชครูในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด กลุ่มขุนนางผู้ภักดีต่อราชครูกำลังประชุมลับกันอยู่ในห้องลึกที่ไม่มีใครล่วงรู้ ถึงแม้แสงไฟจากโคมจะส่องสว่างอยู่ทั่วทุกมุม แต่บรรยากาศในห้องกลับเต็มไปด้วยความกังวลและความระแวดระวัง

“ท่านราชครู... ท่านคิดที่จะจัดการแม่ทัพซุนเทาอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?” หนึ่งในขุนนางผู้ร่วมประชุมกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “พลังฝีมือของเขานั้นไม่ธรรมดาเลยนะ ท่านคิดว่าพวกเราจะสามารถรับมือกับเขาได้หรือ?”

ความตึงเครียดปกคลุมห้องนี้อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง หากการวางแผนครั้งนี้ผิดพลาด นั่นหมายถึงจุดจบของพวกเขาทั้งหมด ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะขยับตัวไปไหน พวกเขาทุกคนรู้ดีว่า แม่ทัพซุนเทาเป็นบุคคลที่แข็งแกร่ง หากเผชิญหน้ากับเขาในสนามรบ พวกเขาคงไม่สามารถยืนหยัดได้

ราชครู กู่เทียนหลงยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก ท่าทางของเขาแสดงออกถึงความมั่นใจในแผนการของตัวเอง เขานั่งนิ่งอยู่ในเก้าอี้ไม้เก่า พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยแผนการและความคาดหมายที่ร้ายกาจ

“เหอ เหอ แค่นี้พวกเจ้าก็หลัวหรือ?” เสียงของเขาแหบต่ำและเต็มไปด้วยความลับอันมืดมน “ชายผู้นี้ขึ้นชื่อในเรื่องความหลงใหลในกาม ข้าจะใช้จุดอ่อนนี้เล่นงานมันเอง”

ราชครู กู่เทียนหลง เขาหมุนกระบี่ในมือไปมาอย่างรอบคอบ ในดวงตาแฝงไปด้วยความคิดลึกซึ้งที่ไม่มีใครเข้าใจ ว่ากำลังวางแผนการอะไรอยู่ ซึ่งแผนการนี้ถือเป็นจุดสำคัญในการทำลายแม่ทัพซุนเทา และเขารู้ดีว่า ไม่สามารถพลาดได้แม้แต่เพียงครั้งเดียว

“ไป... ไปตามหาหญิงสาวที่เหมาะสม” เสียงของราชครูดังขึ้นเบา ๆ แต่แฝงไปด้วยความเด็ดขาด "หญิงสาวที่มีความงดงามจับใจ… ที่สามารถทำให้แม่ทัพซุนเทาหลงใหลในทันที" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ลูกน้องที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ พยักหน้ารับคำสั่ง ก่อนจะรีบออกไปตามคำสั่ง ราชครูตั้งใจจะใช้หญิงสาวเหล่านี้เป็นเหยื่อล่อ เพื่อดึงดูดความสนใจของซุนเทา และทำให้เขาตกอยู่ในกับดักที่เขาเตรียมไว้อย่างแนบเนียน

“พวกนางจากย่านโคมแดงต่างเมืองจะเหมาะที่สุด” กู่เทียนหลงกล่าวต่อเบา ๆ ในใจเต็มไปด้วยแผนการร้ายกาจ เขารู้ว่าหญิงสาวเหล่านี้มีความสามารถในการแสดงละครได้อย่างสมบทบาท

เวลาผ่านไปไม่กี่วัน ลูกน้องของราชครู กู่เทียนหลงกลับมาพร้อมหญิงสาวสี่ถึงห้าคนที่มีความงามจับใจ ตามคำสั่งของท่านราชครูเพื่อให้ท่านได้เลือกผู้ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับแผนการครั้งนี้ ร่างบางของพวกนางยืนเรียงรายอยู่ตรงหน้าชายชราผู้มีดวงตาที่คมกริบ ราชครูมองพวกนางทีละคนด้วยสายตาที่ไม่เคยละสายตาจากไป เขาพิจารณาอย่างถี่ถ้วนว่า ใครคือหญิงสาวที่มีความงดงามที่สุดและจะสามารถทำให้แผนการของเขาสำเร็จลุล่วงไปได้

ในที่สุดสายตาของกู่เทียนหลงก็หยุดนิ่งเมื่อเขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่โดดเด่นที่สุดในบรรดาพวกนาง ร่างบางที่ยืนอยู่ตรงกลาง เปลือกตาหยักยิ้มเล็กน้อย ร่างกายงดงามเสน่ห์ที่น่าหลงใหลทุกกระเบียดนิ้ว ทำให้ชายชราหยุดคิดเพียงเสี้ยววินาทีและกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น แต่แฝงไปด้วยความมั่นใจ

“ข้าเลือกเจ้า ต่อไปนี้เจ้าจะมาเป็นหลานสาวของข้า เมื่องานเสร็จเมื่อไหร่ เจ้าจะสุขสบายไปทั้งชาติ” เสียงของราชครูหนักแน่น หญิงสาวที่ถูกเลือกยิ้มรับคำเสนอด้วยความอ่อนหวานและท่าทางนอบน้อม “ขอบคุณเจ้าค่ะ นายท่าน” เสียงของนางหวานล้ำและเย้ายวนราวกับเสน่ห์ที่สามารถทำให้ใครก็ตามที่ได้ยินต้องหลงใหล ความงามและเสน่ห์ของนางยิ่งทำให้สายตาที่แก่ชราของกู่เทียนหลงต้องสะท้านหวั่นไหวในหัวใจ เขารู้ว่าหญิงสาวนี้จะเป็นส่วนสำคัญในแผนการของเขา

ส่วนหญิงสาวที่ไม่ได้รับเลือกก็ถูกส่งตัวกลับไป โดยที่ไม่มีใครได้กล่าวคำใด ๆ

หลังจากที่ราชครู กู่เทียนหลงเลือกหญิงสาวผู้โชคดีเป็นเหยื่อล่อในแผนการของเขาแล้ว เขาก็เริ่มฝึกฝนหญิงสาวนางนั้นอย่างเข้มงวด เพื่อให้เธอดูเหมาะสมที่สุดในการปลอมแปลงเป็นหลานสาวของเขา

ราชครูรู้ดีว่าหญิงสาวจะต้องมีท่าทางและมารยาทที่สมบูรณ์แบบ เพื่อที่จะสามารถกลบเกลื่อนตัวตนที่แท้จริงและทำให้ซุนเทาหลงเชื่อในตัวนางอย่างไม่สงสัย ท่าทางอ่อนหวาน, มารยาทเรียบร้อย, การเดินและการพูดต้องดูเหมือนผู้ดีมีศักดิ์ศรีจากตระกูลขุนนาง