ตอนที่ 91 เงามืดที่เริ่มก่อตัว

ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างพากันตื่นตะลึงต่อข่าวที่แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว ซุนฮ่าว ชายผู้ไร้ซึ่งพรสวรรค์ ไร้ความสามารถด้านการศึกหรือการปกครอง กลับพลิกชะตาของตนเองจากผู้นำตระกูลที่ไร้ค่า กลายมาเป็น บุตรบุญธรรม ขององค์ฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียนได้เพียงชั่วข้ามคืน!

"เป็นไปได้อย่างไร!?" เสียงซุบซิบของเหล่าขุนนางและประชาชนดังก้องไปทั่ว "ซุนฮ่าวมีดีอะไรถึงได้รับพระเมตตาถึงเพียงนี้?"

แต่ผู้ที่เข้าใจอย่างถ่องแท้ย่อมรู้ดี... มิใช่พรสวรรค์ มิใช่ความสามารถ แต่มันเป็น ลิ้นสองแฉก ของซุนฮ่าวที่สามารถเปลี่ยนสถานะของมันได้ในพริบตา คำพูดออดอ้อน ประจบประแจงเพียงไม่กี่ประโยค ทำให้ชายผู้นี้ได้รับความโปรดปรานจนฮ่องเต้ทรงเอ็นดูราวกับเป็นบุตรแท้ๆ พระวรกายขององค์จักรพรรดิยังต้องอ่อนระทวยไปกับถ้อยคำของมัน

หลังจากที่ข่าวคราวของ ซุนฮ่าว แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวง ขุนนางชั่วทั้งหลายต่างพากันหลั่งไหลเข้ามาเพื่อประจบสอพลอ หวังให้ตนเองได้รับอานิสงส์จากบารมีของบุตรบุญธรรมองค์ฮ่องเต้

"คุณชาย ช่างเป็นบุคคลที่คู่ควรกับตำแหน่งบุตรแห่งสวรรค์โดยแท้!"

"ข้าน้อยเลื่อมใสในความสามารถของท่านยิ่งนัก!"

"หากท่านต้องการสิ่งใด เพียงแค่เอื้อนเอ่ย คำสั่งของท่านคือประกาศิตของข้า!"

เสียงเยินยอเหล่านี้ดังเข้าหูของซุนฮ่าวไม่ขาดสาย ร่างของเขาโอบล้อมไปด้วยขุนนางที่พากันโค้งคำนับ นอบน้อมดุจบ่าวรับใช้ แม้แต่เหล่าขุนนางอาวุโสก็ยังต้องลดศักดิ์ศรีลงมาเพื่อเอาใจเขา

ทั่วทั้งร่างกายของซุนฮ่าวในยามนี้ ล้วนแล้วแต่เปียกชุ่มไปด้วย น้ำลายของผู้คน!

ไม่ใช่เพราะเขาอยู่ท่ามกลางสายฝนหรือเผชิญภัยอันตรายใดๆ แต่เพราะคำสรรเสริญเยินยอที่สาดใส่เขาอย่างไม่หยุดหย่อน น้ำลายจากปากของเหล่าขุนนางที่กล่าวถ้อยคำสอพลอได้ชโลมร่างของเขาให้เปียกปอนไปทั่ว

"ฮ่าๆๆ! นี่แหละคืออำนาจ!" ซุนฮ่าวหัวเราะลั่น สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความลำพองใจ เขาเคยถูกเหยียดหยามในฐานะลูกชู้ เขาเคยเป็นเพียงเงาของเยี่ยจิงหลิน แต่บัดนี้… เขาคือ ผู้สูงส่งที่สุดภายในเมืองหลวง

หลังจากนั้นไม่นานซุนฮ่าวกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ความรู้สึกอิจฉาริษยาเผาผลาญหัวใจของเขาจนแทบจะลุกเป็นไฟ นาง… เยี่ยจิงหลิน นางเป็นเพียงบุตรของสาวใช้ไร้ค่า แต่ไฉนเลยทุกผู้คนจึงให้ความเคารพยำเกรงต่อนางมากกว่าตัวเขาผู้เป็นบุตรโดยชอบธรรมของฮูหยินใหญ่ อันเหยาเหวิน ถึงแม้ว่าเลือดในกายเขาจะเกิดจากชายชู้ก็ตาม แต่ตัวของมันผู้นี้นั้นหลงลืมคิดไปข้อหนึ่งจริงอยู่ที่มารดาของนางเป็นเพียงแค่สาวใช้แต่บิดาของนางนั้นคือแม่ทัพซุนเทาและนางคือบุตรสาวในสายเลือดโดยชอบธรรม

"น่าขันนัก! พวกมันช่างตาต่ำสิ้นดี!" ซุนฮ่าวคำรามออกมา ดวงตาของเขาแดงก่ำ มือสั่นระริกด้วยโทสะ

เขาเติบโตมากับนาง แต่เหตุใดกัน นางจึงได้รับการยกย่องเหนือกว่าเขา? ทุกครั้งที่ได้เห็นสายตาของเหล่าผู้คนที่มองนางอย่างนับถือ เขาแทบอยากจะควักลูกตาของพวกมันออกมาเสียให้หมด!

"เยี่ยจิงหลิน… ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็จะไม่มีวันยอมให้เจ้ายืนอยู่เหนือข้าได้อีก!"

ริมฝีปากของซุนฮ่าวค่อยๆ ยกยิ้มขึ้น เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความอำมหิต เยือกเย็น และแผนการที่กำลังก่อร่างขึ้นในหัวใจอันมืดดำของเขา...

"ตอนนี้ข้าไม่ได้ว่างเปล่าอีกต่อไปแล้ว" ซุนฮ่าวพึมพำกับตนเอง ดวงตาเต็มไปด้วยประกายแห่งความกระหายอำนาจ

เขารู้ดีว่าในอดีต ตนไม่มีทางเทียบเยี่ยจิงหลินได้เลย ไม่ว่าจะเป็นพลังฝีมือ กำลังพล หรืออิทธิพลในตระกูล ตำแหน่งผู้นำตระกูลซุนที่เขาได้รับมานั้นก็เป็นเพียงแค่เปลือกกลวงเปล่า เพราะเหล่าทหารเอกของบิดาแม่ทัพซุนเทา ล้วนแล้วแต่เลือกที่จะติดตามนางไปจนหมดสิ้น พวกมันไม่แม้แต่จะชายตามองเขาด้วยซ้ำ!

"บัดซบ!" เขากัดฟันแน่นทุกครั้งที่นึกถึงวันเวลาที่ถูกเมินเฉย เหตุใดกัน? เขาก็เป็นบุตรของแม่ทัพซุนเทาแท้ๆ แต่ทุกคนกลับเลือกที่จะศรัทธานางผู้เป็นเพียงลูกสาวของสาวใช้ต่ำต้อย!

แต่ตอนนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว...

การที่เขาได้รับการยอมรับเป็นบุตรบุญธรรมขององค์ฮ่องเต้ นั่นหมายความว่าเขาสามารถเข้าถึงทรัพยากรอันมหาศาลที่ไม่เคยมีมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง อำนาจ หรือผู้คน "เงินสามารถซื้อทุกสิ่งได้ แม้แต่ชีวิตของยอดฝีมือ..."

ซุนฮ่าวยกถ้วยสุราขึ้นมาจิบ พลางมองเหล่าบุรุษในชุดดำที่คุกเข่าอยู่เบื้องหน้าด้วยสายตาพึงพอใจ

"ข้าจะสร้างกองกำลังของตัวเอง และเมื่อนั้น ข้าจะบดขยี้นางให้สิ้นซาก!"

กองกำลังที่ซุนฮ่าวรวบรวมมาได้ แม้จะมีจำนวนไม่น้อย แต่พวกมันล้วนเป็นแค่กากเดนทั้งสิ้น นักฆ่าจากโลกใต้ดิน ทหารชั้นเลว และพวกนอกรีตที่ไร้ศักดิ์ศรี สิ่งเดียวที่มัดใจพวกมันไว้คือ "เงิน" ไม่ใช่ความภักดีหรือศรัทธา

ซุนฮ่าวรู้ดีว่าพวกมันไม่มีความจงรักภักดีต่อเขาแม้แต่น้อย หากวันใดเขาหมดเงิน หรือมีผู้ที่ให้ค่าตอบแทนมากกว่า พวกมันก็พร้อมจะทรยศเขาได้ทุกเมื่อ แต่เขาไม่สนใจ!

"ตราบใดที่ข้ายังมีเงิน ข้าก็สามารถซื้อทุกอย่างได้!"

เขายืนมองพวกมันฝึกซ้อมในลานกว้าง เสียงตะโกนคำรามดังไปทั่ว แต่เมื่อพิจารณาให้ดีแล้ว พวกมันขาดระเบียบ ไม่มีความเป็นเอกภาพแม้แต่น้อย ท่าทางของพวกมันเต็มไปด้วยความกระหายเลือด และไร้ซึ่งวินัยโดยสิ้นเชิง

"พวกเจ้าอาจเป็นแค่เศษสวะในสายตาคนอื่น แต่สำหรับข้า...พวกเจ้าคืออาวุธ!"

เสียงของซุนฮ่าวเย็นชาและเต็มไปด้วยความคาดหวัง แม้พวกมันจะไร้คุณธรรมและจงรักภักดี แต่สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ทหารผู้ภักดี เขาต้องการพวกเดนตายที่จะทำทุกอย่างเพื่อเงิน!

ในเมื่อเยี่ยจิงหลินมีอดีตทหารเอกของแม่ทัพซุนเทาอยู่ข้างกาย เขาก็จะสร้างกองทัพของตนขึ้นมาเช่นกัน ต่อให้เป็นแค่กองกำลังสกปรก แต่หากใช้อย่างถูกวิธี ก็สามารถพลิกสถานการณ์ได้

"เยี่ยจิงหลิน...รอข้าก่อนเถอะ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าจะไปดับลมหายใจของเจ้าเองถึงที่จวน!"

เสียงของเขาแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความอำมหิตและแรงอาฆาต เขากำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ร่างกายสั่นเทาด้วยความคั่งแค้น

ภายในจวนอันกว้างใหญ่ของเยี่ยจิงหลิน แสงจันทร์สาดส่องลงมากระทบเรือนร่างงดงามของนาง

"ในที่สุด เจ้าก็เลือกเดินมาทางนี้เองสินะ...ซุนฮ่าว"

ริมฝีปากอันเย็นชาเผยรอยยิ้มบาง ๆ ที่เต็มไปด้วยความดูแคลน

ตั้งแต่วันที่มันได้รับตำแหน่งบุตรบุญธรรมขององค์ฮ่องเต้ นางก็รู้ดีว่าวันนี้ต้องมาถึง นางรู้ถึงความอิจฉาและความละโมบของมันเป็นอย่างดี ซุนฮ่าวไม่เคยซ่อนความเกลียดชังที่มันมีต่อนางได้เลย

"คิดจะดับลมหายใจข้า? เจ้าช่างโง่เขลายิ่งนัก"

เสียงของนางแผ่วเบา แต่แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน นางไม่แม้แต่จะหวาดกลัวหรือลังเล เพราะในความเป็นจริงแล้วนางเองก็กำลังรอคอยการมาของมันเช่นกัน

อดีตทหารเอกของแม่ทัพซุนเทาที่ภักดีต่อนางยืนเรียงแถวอยู่รอบตัว พวกเขาฝึกฝนอย่างหนักเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่อาจมาคุกคาม นางไม่ได้เพียงแต่สร้างกองกำลังธรรมดา แต่เป็นกลุ่มนักรบที่แข็งแกร่งที่สุด นักฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวที่สุด

"เมื่อวันนั้นมาถึง ข้าจะดับลมหายใจของมันเอง...โดยไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย"

ลมค่ำคืนพัดผ่าน ม่านบางพลิ้วไหว ราวกับว่าธรรมชาติก็กำลังรอคอยการเผชิญหน้าครั้งนี้เช่นกัน