ตอนที่ 99 เมื่อหมอเทวดาต้องปลอมตัวมาเป็นเจ้าพ่อโคมแดง

ขบวนกองทัพของซุนฮ่าวเคลื่อนตัวไปยัง หมู่บ้านไท่ผิงชุน อย่างไม่รีบร้อนนัก เพราะพวกมันต่างมั่นใจว่าเป้าหมายของพวกมันเป็นเพียงแค่หมู่บ้านบ้านนอกแห่งหนึ่ง ที่มีเพียงแค่เด็กและคนชรา

"แค่พวกชาวบ้านกระจอกๆ จะไปสู้อะไรกับพวกเราได้?" เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังขึ้นเป็นระยะจากกองทหารที่เต็มไปด้วยพวกเดนคน พวกมันไม่ได้แค่คิดจะสังหารเป้าหมายให้สิ้นซาก แต่ยังวาดฝันถึงค่าตอบแทนที่พวกมันจะได้รับ นอกจากรางวัลที่ซุนฮ่าวมอบให้แล้ว พวกมันยังหมายมั่นที่จะปล้นชิงทุกสิ่งที่มีค่า และที่สำคัญที่สุดย่ำยีหญิงสาวภายในหมู่บ้าน

"หึ! งานง่ายๆ แบบนี้ นอกจากจะได้ฆ่า ยังได้สนุกด้วย!"

เหล่าทหารชั้นเลวต่างส่งเสียงหยอกล้อกันอย่างเมามัน พวกมันไม่มีแม้แต่ความระแวงต่อสิ่งที่รออยู่เบื้องหน้า เพราะในสายตาของพวกมัน หมู่บ้านแห่งนี้ช่างเปราะบางราวกับหมูในอวย

แต่หารู้ไม่ว่า... การเดินทางครั้งนี้จะเป็นฝันร้ายที่พวกมันจะไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต!

ในที่สุด กองทัพของซุนฮ่าว ก็เดินทางมาได้ครึ่งทาง และสิ่งที่พวกเขาได้พบเจอคือ ทะเลทรายอันกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุ ความร้อนที่แผดเผาทำให้ผู้คนเริ่มมองเห็น ภาพลวงตา บ้างก็เริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เห็นอยู่เบื้องหน้านั้นเป็นของจริงหรือเพียงแค่ เล่ห์ลวงของทะเลทราย

ทว่าท่ามกลางเปลวแดดร้อนระอุ เสียงบรรเลงดนตรีดังขึ้นอย่างอึกทึก ท่วงทำนองเย้ายวน ล่องลอยมากับสายลม กลางทะเลทรายที่ควรจะเงียบงันกลับเต็มไปด้วยเสียงขับร้องและเสียงเครื่องดนตรีอันน่าพิศวง

"นั่นมันอะไรกัน!?"

ซุนฮ่าวขมวดคิ้ว สายตาจับจ้องไปข้างหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าคือ กระโจมสีสันสดใส ปักหลักอยู่กลางทะเลทรายมากมายราวกับงานเทศกาลหรูหรา

ทางด้านของแม่ทัพ หลี่ชางคุน ที่มีสัญชาตญาณของนักรบเหนือกว่าผู้อื่น เขาสังเกตสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความเฝ้าระวัง สายตากวาดมองไปทั่วบริเวณ ทว่าเขาไม่พบ กองทหาร หรือ ม้าศึก มีเพียงกระโจมหรูหรา กับเสียงดนตรีที่บรรเลงก้องกังวาน

"หึ! ดูเหมือนจะเป็นกองคาราวานขนาดใหญ่"

น้ำเสียงของหลี่ชางคุนเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ "มีบ่อยครั้งที่เหล่าพ่อค้าผู้ร่ำรวยจะออกเดินทางไกลข้ามเมือง เพื่อทำการค้าขาย นี่คงเป็นหนึ่งในนั้น"

ซุนฮ่าวพยักหน้า ความระแวงที่มีในตอนแรกพลันจางหายไป หากเป็นเพียงพ่อค้าธรรมดา เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรต้องกังวล...

แม่ทัพ หลี่ชางคุนและซุนฮ่าวมุ่งหน้าไปยังที่ตั้งของกองคาราวานในทันที ความอยากรู้และความสงสัยผลักดันให้ทั้งสองต้องไปเห็นด้วยตาของตัวเองว่ากองคาราวานแห่งนี้คืออะไร เมื่อพวกเขาไปถึง ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกตะลึงและสั่นสะท้านไปทั้งตัว

"นี่มัน... สวรรค์ใช่ไหม!"

กองคาราวานแห่งนี้เต็มไปด้วยสาวงามมากมาย พวกนางนั้นมีหน้าตางดงามและท่วงท่าที่น่าหลงใหล เสียงดนตรีเบาๆ จากเครื่องดนตรีคลอไปตามลมเพิ่มเสน่ห์ให้บรรยากาศนั้นยิ่งดูหรูหราและดึงดูดสายตาทุกคน เหล่าบุรุษที่มายืนอยู่ไม่อาจละสายตาจากสาวงามเหล่านั้นได้ ขณะที่พวกเขายืนนิ่งอยู่ท่ามกลางภาพที่น่าประทับใจ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นจากชายร่างอ้วนผู้มีท่าทีสง่างามในชุดหรูหรา

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ข้าไม่เคยคิดเลยว่าในผืนทะเลทรายแห่งนี้ ข้าจะได้พบกับยอดคนเช่นพวกท่าน!" เสียงหัวเราะดังอย่างเป็นกันเองก่อนที่ชายผู้นั้นจะก้าวออกมาทักทาย

"พวกเจ้าคือใคร?" แม่ทัพ หลี่ชางคุนถามด้วยความสงสัย พร้อมสายตาที่ไม่อาจละจากร่างของสาวงามแม้แต่น้อย

ชายร่างอ้วนยิ้มตอบอย่างมีเสน่ห์ "ข้าคือ หลานซือหมิง เจ้าของกองคาราวานแห่งนี้ จุดหมายของพวกเราคือการเดินทางไปยังเมืองต่างๆ เพื่อนำสาวงามที่ได้รับการคัดเลือกมาอย่างดีไปส่งในย่านโคมแดงพวกนั้น สร้างความรื่นรมย์และความสุขให้แก่ผู้คนที่ต้องการ..."

"เจ้าคือ หลานซือหมิง จริงๆ หรือ?" แม่ทัพ หลี่ชางคุนกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย พร้อมทั้งจ้องมองไปยังใบหน้าของหลานซือหมิงที่ดูคุ้นตาอย่างยิ่ง

หลานซือหมิงถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เม็ดไฝปลอมๆ บนใบหน้าของเขาสั่นกระตุกอย่างรุนแรงจนแทบที่จะหลุดกระเด็นออกมา แท้ที่จริงแล้ว หลานซือหมิงผู้นี้คือหมอเทวดาผู้มีฝีมือการรักษาที่สะท้านไปทั้งแผ่นดิน เคยเป็นที่ยอมรับและเคารพจากผู้คนทั่วหล้า หากกล่าวถึงเขาในวงการแพทย์ก็เปรียบเสมือนดั่งดาวเหนือที่ส่องแสงไปทั่วทั้งผืนฟ้า

ทว่า ชีวิตของหมอเทวดาผู้นี้กลับต้องพบกับการล่มสลายเมื่อเขากลายเป็นเป้าหมายในการตามล่าสังหารของอ๋อง ฟู่หยางเซิน เขาหนีเอาชีวิตรอดด้วยความยากลำบากถึงแม้ว่าจะมีพลังฝีมือในการรักษาที่น่าตื่นตะลึงแต่ความสามารถในการปกป้องชีวิตของตัวเองนั้นแทบที่จะเป็นศูนย์สุดท้ายแล้วหลบหนีมาได้จนมาขอให้อาศัยพึ่งใบบุญของเยี่ยจิงหลิน

หลานซือหมิง บ่นกับตัวเองภายในใจ “นางช่างน่าชังนัก… ข้าเป็นถึงหมอเทวดา ช่วยเหลือผู้คนมามากมาย แต่นางกลับให้ข้ามาปลอมตัวเป็นเจ้าพ่อโคมแดง เสียเกียรติยิ่งนัก…”

แต่ถึงจะเป็นอย่างงั้นเขาก็ปั้นสีหน้าที่ยิ้มแย้มออกมาได้อย่างรื่นไหลโดยไม่มีผู้ใดที่จะสามารถจับผิดได้

"ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านจะรู้สึกคุ้นเคยใบหน้าของข้าก็ไม่แปลก" เขาพูดพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง "สาวงามมากมายที่ท่านเห็นในกองคาราวาน พวกนางล้วนเปรียบเสมือนเป็นลูกหลานของข้า ข้าต้องส่งพวกนางให้ถึงที่หมาย ไม่แน่พวกเราอาจจะเคยพบเจอกันที่ใดที่หนึ่งมาก่อนของย่านโคมแดง"

คำพูดของหลานซือหมิงพลิ้วไหวไปมาอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ราวกับสายน้ำที่ไหลลื่นไม่มีที่สิ้นสุด ทุกคำที่ออกจากปากเขานั้นมาพร้อมกับความมั่นใจและคำนึงถึงรายละเอียดทุกประการ จนทำให้ทุกคนที่ได้ยินไม่อาจจับผิดได้แม้แต่น้อย ใบหน้าอวบอิ่มและท่าทางที่เคยทำให้เขาสมกับเป็นเจ้าพ่อโคมแดง

ไม่มีใครจะคาดคิดได้ว่าเจ้าอ้วนผู้นี้แท้จริงแล้วเป็นหมอเทวดาผู้มีฝีมือล้ำลึกปลอมตัวมา คำพูดคำจาของเขาในยามนี้นั้นราวกับว่าเป็นบิดาผู้ปลุกปั้นสาวงาม

แม่ทัพหลี่ชางคุนหัวเราะออกมาอย่างสบายใจ คิ้วที่ขมวดอยู่ก่อนหน้านี้คลายลงเหมือนกับเมฆที่ผ่านพ้นไป มองไปที่หลานซือหมิงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเชื่อใจ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ต้องระมัดระวังตัวสูง แต่ท่าทางของ

หลานซือหมิงกลับทำให้เขารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่น่าจะเป็นภัยร้ายแรงอย่างที่เขาเคยคิด

"ฮ่าฮ่า เห็นทีค่ำคืนนี้ข้าและคนของข้าคงต้องขอให้ท่านและสาวงามดูแลแล้ว" หลี่ชางคุนกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนา สายตาของเขายังคงเหลือบมองไปที่สาวงามรอบๆ