ログインChapter 70อเล็สซานโดรเดินเข้ามาในห้องเวลาประมาณสี่ทุมเศษ ชายหนุ่มปรายตามองกระเป๋าเดินทางที่ถูกวางไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า มองเลยผ่านไปที่เตียงกว้าง ใจของเขาหายวาบ เมื่อไม่เห็นร่างของทิพย์ธาราอยู่บนเตียง เท้าหนากำลังจะก้าวออกไปจากห้อง เพื่อไปที่ห้องของเดชดวง หากแต่บานประตูห้องน้ำถูกเปิดออกเสียก่อน ชายหนุ่มจึงหันมาตามทิศทางของเสียงเปิดประตูทันที“นึกว่าจะหนีไปนอนที่ห้องรอซซี่เสียอีก” อเล็สซานโดรอยากจะตบปากของตัวเองนักที่พูดประโยคแดกดันนี้ออกไป หญิงสาวระบายลมหายใจเพียงนิด ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขา คิดว่าการที่เราจะจากใครสักคนน่าจะจากกันด้วยดี จะได้เก็บความทรงจำครั้งสุดท้ายไว้ในใจ เธอจึงเดินเลี่ยงไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดนอนไปสวมใส่ที่ห้องแต่งตัว แต่ถูกร่างหนาของเขาขวางไว้“เดี๋ยวสิ รู้หรือเปล่าว่าวันนี้ผลตรวจออกมาว่ายังไง” ทิพย์ธาราเงยหน้ามองคนถาม เขาจะมาถามเธอทำไมทั้งๆ ที่รู้คำตอบนั้นดีอยู่แล้ว“รู้ค่ะ อแมนดาบอกทาร่าแล้ว วันนี้คุณสองคนก็ไปเลี้ยงฉลองครอบครัวใหม่ไม่ใช่เหรอ” หญิงสาวอดที่จะประชดเขาไม่ได้“หึงเหรอ” เขาถามยิ้มๆ เมื่อเห็นแววตาของเธอ ได้ยินน้ำเสียงที่ประชดประชันของลูกแมวน้อย
Chapter 69“ได้ ฉันจะไปจากที่นี่ พรุ่งนี้คุณซานโดรจะไปต่างประเทศ ฉันจะไปหาห้องเช่า ฉันจะไม่ให้เขาพบหรือเจอฉันอีกเลยตลอดทั้งชีวิต ฉันสัญญา” อแมนดาลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำสัญญาจากศัตรูหัวใจ ใบหน้าสวยเฉี่ยวเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มที่สดใส เมื่อแผนการขั้นที่หนึ่งสำเร็จ“ฉันขอบใจเธอมากนะ แต่เธออย่าบอกใครเรื่องที่ฉันมาขอร้องเธอในวันนี้นะ” อแมนดากำชับ“รู้แล้ว ฉันจะไม่บอกใคร” ทิพย์ธารารับคำทั้งน้ำตา การสนทนาทุกอย่างจบสิ้นลงเมื่อร่างของบุคคลที่สาม ก้าวเข้ามาภายในห้องครัว“คุณอแมนดาครับ คุณซานโดรรออยู่ที่รถครับ” โรแบร์โตเดินเข้ามาหานางแบบสาวที่ห้องครัว หลังจากที่ปล่อยให้เจ้านายหนุ่มรอที่รถนานพอสมควร“ไปก่อนนะทาร่า เดี๋ยวคุณซานโดรจะคอยนาน” อแมนดาแย้มยิ้มให้คนที่อยู่ในครัว หมุนตัวเดินเฉิดฉายตรงไปที่รถยนต์คันงามที่จอดคอยอยู่ โรแบร์โตหันไปมองทิพย์ธาราที่มีน้ำตาไหลรินลงมาเป็นทาง เขาไม่รู้ว่าอแมนดามาพูดอะไรให้หญิงสาวที่แสนดีคนนี้เสียใจ ไม่เข้าใจเจ้านายของตัวเองเลยว่าเหตุใดเห็นก้อนกรวดดีกว่าเพชรเม็ดงาม แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรเจ้านายหนุ่มของเขามีเหตุผลกับการกระทำนั้นเสมอหลังจากรับประทานอาหารเย็นสามคนพี่น้อ
Chapter 68ทิพย์ธาราตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบห้าโมงเย็น หญิงสาวรีบก้าวลงจากเตียงเพื่อไปทำอาหารเย็นให้ทุกคนรับประทาน พอเธอก้าวเท้าออกมาจากห้อง ภาพของอเล็สซานโดรและอแมนดาเดินออกมาจากห้องส่วนตัวของนางแบบสาว ทั้งสองเดินคุยกันเลยผ่านร่างของเธอไป โดยไม่มีใครสนใจหรือถามไถ่เลยสักคน ทิพย์ธารารอให้ทั้งสองเดินลงไปถึงชั้นล่างก่อน จากนั้นเธอจึงเดินตามลงไป“ขอโทษที่นะคะวันนี้ลงมาช้าหน่อย” หญิงสาวก้าวเข้าในห้องครัว มือนุ่มเอื้อมมาหยิบผ้ากันเปื้อนสีขาวขึ้นมาสวม กำลังเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบอาหารสดมาปรุงแต่งเป็นอาหาร หากแต่เสียงของอาเธอร์ทำให้มือบางชะงักลงทันที“วันนี้คุณซานโดรกับคุณอแมนดาไม่รับประทานอาหารเย็นที่นี่ครับ ท่านทั้งสองจะไปทานอาหารที่โรงแรม” มือที่กำลังเอื้อมไปจับประตูตู้เย็นสั่นเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจเปิดบานประตูตู้เย็นตามเดิม หยิบผักและเนื้อสัตว์สองสามอย่างออกมา“ค่ะ ทาร่าจะทำอาหารให้เฉพาะเราสามคนพี่น้องก็แล้วกัน ขอบคุณนะคะที่บอกจะได้ไม่ต้องทำเยอะเสียของหมด” มือบางที่จับมีดอยู่สั่นเช่นเดียวกับน้ำเสียงที่สั่นไม่แพ้กัน อาเธอร์มองหญิงสาวร่างเล็กด้วยความรู้สึกสงสาร ไม่ทราบถึงเหตุผลที่เจ้านายหนุ่
Chapter 67“ยินดีด้วยนะ แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ” ปลายสายปากไม่ตรงกับใจ ต้องการให้ผลตรวจออกมาตรงกันข้ามมากกว่า อดแปลกใจเรื่องที่อเล็สซานโดรระหองระแหงกันไม่ได้ เพราะเห็นท่าทางของชายหนุ่มยามที่แสดงออกกับสาวชาวไทยแล้ว ไม่ต้องมีใครบอกก็รู้ว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มากเพียงใด“กำจัดนังทาร่าน่ะสิ พรุ่งนี้ซานโดรจะไปอเมริกาหนึ่งอาทิตย์ มันเป็นโอกาสของเราที่จะจัดการกับนังทาร่าได้อย่างสะดวก” อเล็สซานโดรต้องเดินทางไปอเมริกาเพื่อเจรจาเรื่องธุรกิจที่มีมูลค่ามหาศาล จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเดินทางไปด้วยตัวเอง เพราะไม่มีใครตัดสินใจแทนได้ มันจึงเป็นโอกาสทองและโอกาสเดียวของอแมนดาที่จะจัดการกับทิพย์ธารา“เธอมีแผนหรือยัง” อีกฝ่ายถาม“ยังเลย แล้วเธอล่ะ”“พอมีแต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า เอาเป็นว่าเรารอให้ซานโดรไปต่างประเทศก่อนดีกว่า แล้วค่อยคิดหาทาง” เจนนิเฟอร์ออกความเห็น“ก็ดีเหมือนกัน แค่นี้นะมีข่าวอะไรคืบหน้าแล้วจะโทรไปบอก”“อืม บายจ้ะ” เจนนิเฟอร์ตัดสายทิ้ง โยนโทรศัพท์ลงไปที่เตียงอย่างหงุดหงิด“ใครทำให้อารมณ์เสียจ๊ะคนสวย เดี๋ยวฉันจะทำให้อารมณ์ดีเองนะ” ฟิลิปโปลุกขึ้นนั่ง สวมกอดเจนนิเฟอร์ทางด้านหลัง มือใหญ่กอ
Chapter 66“วันนี้พี่แมวหน้าซีดจังเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” เดชดวงเอ่ยถามพี่สาวด้วยความเป็นห่วง เพราะหลายสัปดาห์มานี้ทิพย์ธารา มีอาการแปลกๆ ทำให้เขาอดเป็นห่วงไม่ได้“ไม่ได้เป็นอะไรหรอก เวียนหัวนิดหน่อย” ทิพย์ธาราฝืนตอบน้องชาย“วันนี้พี่ซานโดรกับพี่อแมนดาจะไปฟังผลการตรวจดีเอ็นเอใช่หรือเปล่าครับ” วันนี้เองจะเป็นการตัดสินใจบางอย่างของเธอ หากผลตรวจออกมาเป็นอย่างที่เธอคิดไว้ หญิงสาวจะพาน้องทั้งสองออกไปจากที่นี่ ให้ครอบครัวของเขาไม่มีส่วนเกิน ไม่มีกาฝากอย่างเธอและน้องๆ“ใช่ เดชพี่ว่าเราอยู่ที่นี่มานานแล้วนะ พี่ว่าจะไปหาห้องเช่าอยู่กันอย่างเดิม เดชเห็นว่าเป็นยังไง” ทิพย์ธารารู้ว่าน้องทั้งสองของเธออยู่ที่นี่มีแต่ความสะดวกสบาย คงไม่อยากกลับไปลำบากเหมือนเมื่อก่อน ทิพย์ธาราจึงถามความคิดเห็นจากผู้เป็นน้องก่อน“พี่แมวอยู่ที่ไหนเดชกับวิก็อยู่ที่นั่น ตอนนี้เดชสอบเสร็จเรียนจบชั้นพอดี เราออกไปอยู่ข้างนอกก็ได้ เดชจะช่วยพี่แมวทำงาน เก็บเงินเป็นค่าตั๋วเครื่องบินเราจะได้กลับไปเมืองไทยเสียที” เดชดวงรู้ว่าพี่สาวของเขาทำเพื่อเขาและวิภาดามามาก เอาตัวเข้าแลกเพื่อความปลอดภัยและความอยู่รอดของเขา เด็กหนุ่มตั้งใจจะเป
Chapter 65“ทาร่า ซานโดรกับฉันจะไปตรวจดีเอ็นเอเด็กในท้อง เธอจะไปด้วยหรือเปล่า” เมื่อเช้าชายหนุ่มเข้าไปหาเธอในห้องนอน เพื่อสอบถามอาการเพราะได้ยินเสียงอาเจียนดังลอดออกด้านนอก อแมนดามีโอกาสจึงบอกความตั้งใจของตัวเอง ให้เขาได้พิสูจน์ว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขา โดยการตรวจดีเอ็นเอด้วยวิธีเจาะถุงน้ำคร่ำ นำไปตรวจเทียบเคียงกับเลือดหรือว่าเส้นผมของเขา หากผลตรวจออกมาพบว่าไม่ใช่ลูกของชายหนุ่ม เธอยินดีเดินออกไปจากชีวิตทันที แต่ถ้าใช่ขอเพียงพื้นที่เล็กๆ ในบ้านหลังนี้เป็นที่พักพิงให้สองแม่ลูกเท่านั้นก็พอ“ถ้าเป็นลูกของฉันจริง ฉันจะเลี้ยงเขาอย่างดี ส่วนเธอน่าจะรู้นะว่าจะเป็นยังไง” เป็นคำพูดของ อเล็สซานโดรเมื่อได้ฟังเธอบอกความตั้งใจ อแมนดารู้ความหมายนั้นเขาต้องการแค่ลูก ส่วนเธออาจจะได้เงินสักก้อนนำไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ โดยปราศจากเขาและลูก นางแบบสาวจำต้องตอบรับไปก่อน ในใจไม่ยอมไปจากเขาง่ายๆ แน่นอน ยังมีวิธีอีกหลายวิธีที่จะเหนี่ยวรั้งให้ได้อยู่ที่นี่ หลังจากจัดการกับทิพย์ธารา“ไม่ล่ะ เธอไปเถอะ” ทิพย์ธาราพยายามบังคับให้น้ำเสียงเป็นปกติที่สุด ไม่อยากให้ใครในที่นี้เห็นความอ่อนแอที่หลบซ่อนอยู่ภายใน“นางบำเรออย่







