LOGIN"ฟ้า...เป็นอะไร โอเคหรือเปล่า" เรนรีบก้าวมาหาคนที่นั่งบนโซฟา เห็นเธอมองเขาแล้วหน้าซีดลง มือที่กำลังถือแก้วสั่นแปลกๆ ชายหนุ่มหย่อนตัวลงนั่งใกล้ๆ ดึงแก้วออกจากมือเธอ วางมันลงบนโต๊ะแล้วกุมมือบางเอาไว้ทั้งสองข้าง
"เอ่อ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร ฟ้าโอเค"
ฟ้าใสรีบกล่าวและปรับสีหน้าให้เป็นปกติ... นี่พี่เรน ไม่ใช่ผู้ชายแปลกหน้าเหมือนอย่างในคืนนั้น เธอรีบบอกกับตัวเอง อาการมือสั่นหายไปแล้ว เหลือแต่อาการใจสั่นเพราะร่างสูงที่ท่อนบนเปลือยเปล่านี่แหละ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่และแชมพูโชยมาเข้าจมูก บวกกับมัดกล้ามสวยที่เต็มไปด้วยเซ็กซ์แอพพีลทำให้ฟ้าใสรู้สึกถูกดึงดูดอย่างรุนแรง เธอรีบหันไปทางเหยือกชามะนาวเพื่อปกปิดอาการตื่นๆ ของตัวเอง
"ฟ้าทำชามะนาวเย็นมาให้ค่ะ ดื่มเสียหน่อยซิคะ พี่จะได้สดชื่นขึ้น"
เธอยื่นแก้วให้เขา ชายหนุ่มก็รับมายกดื่มอึกๆ อย่างกระหายจนหมดไปค่อนแก้วเลยทีเดียว
"ชื่นใจจัง อร่อยด้วย ฟ้าทำเองเหรอ" ถามแล้วก็ยกขึ้นดื่มต่อจนหมด หญิงสาวก็เติมให้เขาอีก
"ทำเองค่ะ ไม่ได้ยากอะไร" ฟ้าใสเรียนรู้วิชางานบ้านงานเรือนจากมารดาของเธอเอง แม่เป็นคนขยันและชอบทำอะไรเองโดยไม่มีคนใช้ เธอจึงพลอยได้เรียนรู้ไปด้วย
เรนวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะ แล้วมองร่างเพรียวบาง เธอปล่อยผมสยายเต็มแผ่นหลัง เวลานี้สวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นง่ายๆ ใบหน้าสดดูนวลเนียนน่ามอง เขาไล้สายตาที่ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อที่ได้ชิมมาแล้วว่าหอมหวานมากแค่ไหน
"มารอพี่เหรอ" เรนถามพร้อมกับยิ้มกริ่ม ขยับพิงโซฟาแล้วใช้นิ้วมือพันผมนุ่มของเธอเล่น คนตัวบางมีสีหน้าเขินแต่ก็พยักหน้ารับตรงๆ
"ค่ะ... ฟ้าเป็นห่วงพี่เรน เห็นหุนหันออกไปแบบนั้น"
"งานด่วนอย่างที่บอก แต่ทุกอย่างโอเค และตอนนี้พี่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเรามีนัดกันคืนนี้...ใช่ไหม"
ความจริงไม่ใช่นึกขึ้นมาได้ตอนนี้ แต่เขาไม่เคยลืมเลยต่างหากล่ะ เรนยกร่างบางมานั่งบนคร่อมตักแกร่ง เจ้าหนูของเขาตื่นตัวทันทีที่สัมผัสร่างนุ่มหอมของฟ้าใส เธอไม่ได้ทำท่าตระหนกตกใจ แต่ยิ้มขวยเขินเล็กน้อยตามธรรมชาติสตรี มือเรียวจับไหล่ของเขาไว้แน่น
"แต่... ถ้าพี่เหนื่อย...ก็ยกเป็นวันอื่นก็ได้นะคะ"
"ไม่เหนื่อยแล้ว... ยิ่งได้กลิ่นหอมจากตัวฟ้าแบบนี้...ยิ่งตื่นใหญ่" ว่าแล้วก็ก้มมาจูบไซ้ที่ซอกคอระหง ไซ้ผิวหอมกรุ่นของเธออย่างพึงพอใจ
ฟ้าใสย่นคอเพราะความจั๊กจี้ หัวใจของเธอดีดตัวเต้นโครมครามในอกด้านซ้ายเมื่อเขาไม่พูดพล่ามทำเพลงและเริ่มนัวเนียเธอทันที
"พี่...พี่เรน"
"หือ?" เขาขานรับในลำคอขณะที่กำลังกดจมูกที่ไหล่ของเธอ ใบหน้าหล่อเงยขึ้นมามอง ดวงตาคู่คมบัดนี้มีไฟปรารถนาลุกโชนอยู่ในนั้นอย่างชัดเจน
"ถ้าเรามีอะไรกัน ต้องป้องกันนะ พี่มี เอ่อ...ถุงยางหรือเปล่าคะ"
ฟ้าใสไม่ลืมว่าเรื่องเซฟเซ็กซ์เป็นเรื่องแรกที่ต้องคุยกันก่อน
"มีเพียบ จะเอากี่กล่องล่ะ..." เรนกระเซ้าคนตัวหอม พอใจที่เธอมีสติในเรื่องนี้ เขาอุ้มเธอมาวางที่เตียง แล้วเปิดลิ้นชักโต๊ะหยิบกล่องถุงยางออกมาวางโชว์
"ยังไม่ได้เปิด" เขามีของพวกนี้ติดตัวเสมอตามปกติของผู้ชายส่วนใหญ่นั่นแหละ เรนยกมุมปากยิ้มเมื่อเห็นคนตัวบางหน้าแดงซ่าน ชายหนุ่มกดเธอให้นอนราบลงไป แล้วขยับตัวลงนอนแนบชิดไม่ห่าง ใบหน้าอยู่เหนือใบหน้าสวยของเธอ เขามองสำรวจเครื่องหน้างดงามที่รับกันเหมาะเจาะลงตัวของเธอ กดจมูกลงที่แก้มนุ่มเบาๆ
"ฟ้า...แน่ใจใช่ไหม" เรนถามอีกครั้ง เขารู้ว่าน้องโตแล้วและเรื่องนี้ก็ไม่ต้องขออนุญาตผู้ปกครอง แต่ชายหนุ่มอยากให้เธอแน่ใจว่าต้องการให้มันเกิดขึ้นจริงๆ ระหว่างเขากับเธอ
"มาถึงขนาดนี้แล้วพี่เรนจะถามอีกเหรอคะ"
"อยากให้ฟ้าชัวร์ไง เพราะมันเป็นเรื่องของร่างกายภายนอก พี่ไม่การันตีอะไรมากไปกว่านั้นนะ" เขาพูดตรงๆ ไปตามนิสัย ไม่ต้องการให้ความหวังเธอถึงอนาคตเพราะเขาเป็นคนไม่มีอนาคต
"พี่เรนไม่ต้องกลัวว่าจะถูกผูกมัดหรอกค่ะ เราจะไม่มีข้อนั้นกัน ฟ้ารับรอง" ฟ้าใสรู้ดีว่าเขากลัวอะไร... เรนเคยบอกเธอแล้วว่าเขาไม่ต้องการมีห่วงผูกคอที่ชื่อว่าครอบครัว
"โอเค งั้นเราเข้าใจตรงกัน"
"อีกอย่าง... มันเป็นความลับระหว่างเรานะ ห้ามบอกใคร" เธอกล่าวเบาๆ เขายิ้มและพยักหน้าเห็นด้วย ก้มไปหอมแก้มแดงปลั่งอีกหน
"ถ้างั้นเราเริ่มกันเลยไหม" เสียงห้าวทุ้มกระซิบริมหู ฟ้าใสยิ้มเขินขณะพยักหน้าเบาๆ
ริมฝีปากอุ่นทาบปิดเรียวปากอิ่ม แล้วบดจูบอย่างเนิบช้าเป็นการอุ่นเครื่อง มือใหญ่ล้วงเข้าไปลูบไล้ทรวงอกของเธออย่างอ่อนโยน เรนพอใจเมื่อเธอแย้มกลีบปากและยอมให้เขาแทรกลิ้นเข้าไปภายใน ลิ้นหนาแตะทักทายลิ้นเล็ก เธอจูบตอบเขาอย่างเอียงอายในคราแรก แต่นาทีต่อมาเมื่อเขาเพิ่มจังหวะรุกมากขึ้น เธอก็ตอบสนองในระดับเดียวกัน ทำให้หัวใจของเรนเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและพึงพอใจ
"ฟ้าจำผู้ชายคนหนึ่งที่ภูเก็ตได้ไหม ที่ร้านอาหารน่ะ ผู้ชายตัวสูงและใส่แว่น คนที่ฟ้าหันไปทีไรก็เห็นว่าเขามองฟ้าอยู่"เรนลองสะกิดความทรงจำให้เธอ ฟ้าใสก็นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเมื่อนึกออก"จำได้ค่ะ เพราะคุยกับเขานิดหนึ่งที่หน้าห้องน้ำ เอ๊ะ... อย่าบอกนะคะว่านั่นคือ...พี่"เรนพยักหน้า..."ใช่...พี่เอง ตอนนั้นพี่กำลังทำงานอยู่""โห...มีอีกมั้ยคะ" เธอถามออกไปอย่างทึ่งจัดและคาดไม่ถึง"ที่ฟ้าได้เจอก็มีแค่นี้แหละ" ส่วนที่ไม่เจอก็ไม่ต้องพูดถึง... มันเยอะมากจนนับไม่ถ้วน ฉายาสายลับพันหน้านั้นไม่เกินจริงหรอกเพลงจบลงพอดี เรนโอบเอวฟ้าใสเดินออกจากฟลอร์ เหลือบสายตาไปเห็นว่าร็อคกับราชาวดียังคงเต้นรำเพลงต่อไปไม่หยุด พี่ชายของเขาทำเหมือนไม่ได้เต้นรำกับเมียมาเป็นชาติอย่างนั้นแหละ เพราะตอนนี้มันทิ้งลูกๆ เอาไว้ที่โต๊ะให้ปู่กับย่าดูแลเฉย แต่จะว่ามันก็ไม่ได้เพราะเขาเองก็ปล่อยลูกๆ ไว้กับคุณตาคุณยายเหมือนกันเรนนึกถึงครั้งที่ร็อคบอกว่ามันกำลังบินมาเมืองไทยเพื่อช่วยเขาปิดจ๊อบแต่ไอ้พี่ชายกลับหายหัวไปเฉย เพิ่งมาเฉลยทีหลังว่ามันโกหก ที่จริงมันไปที่เกาะกลางทะเล จัดการเก็บกวาดลูกน้องของไอ้ฮอล์กจนเกลี้ยง แล้
"ไม่เอาค่ะ อย่าซนสิคะ... นี่มันดึกแล้วนะ เรานอนกันดีกว่า เพราะพรุ่งนี้มีนัดจะต้องไปที่บ้านริมน้ำนะ"หญิงสาวเตือนเบาๆ มารดาของเมฆานัดให้ไปลองชุดที่ท่านเป็นคนออกแบบให้ด้วยตัวเอง หญิงสาวจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก ไม่อยากสาย เธอผลักอกกว้างเบาๆ แต่มีหรือเขาจะปล่อยง่ายๆ"แป๊บเดียวเอง น้ำเดียวแล้วจะให้นอน...นะครับ"เขากระซิบขอด้วยภาษาทะลึ่ง พร้อมกับมือไม้ก็ซุกซนไปทั่วตัวเธอไม่ยอมหยุด"คุณนี่นะ..."เธอบ่นงึมงำน้ำเสียงเบาหวิวเพราะเริ่มอ่อนไหวไปกับสัมผัสหวามที่เขากำลังทำอยู่ มืออุ่นล้วงเข้าไปใต้เสื้อแล้วกลิ้งกลึงยอดถันที่ไวต่อความรู้สึก"อา ดีจัง...ผมชอบที่คุณจุดติดเร็วแบบนี้"แววตาที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนาปนเว้าวอนของเขาทำให้ซิมใจอ่อนยวบพร้อมกับร่างกายที่อ่อนระทวยตาม เธอไม่เคยใจแข็งกับเมฆาได้เลยสักครั้ง"ไม่เกินยี่สิบนาทีนะคะ" หญิงสาวกล่าวเสียงอ้อมแอ้มเขาไม่ตอบ แต่ก้มมาปิดปากและจุมพิตเธออย่างเร่าร้อนไม่ยอมเสียเวลาอีกต่อไป เมฆารู้ว่ายังไงเมียก็ต้องตามใจเขาอยู่แล้ว ซิมรักเขามาก เขารู้ดี และเขาเองก็รักเธอมากพอกัน ตอนนี้ก็แทบจะรอไม่ไหวแล้วที่จะได้สร้างครอบครัวกับเธอเสียทีและแล้ววันแต่งงานก็มาถึง...พิธีว
"จริงเหรอคะ? ซิมไม่ได้สังเกตเลยเนี่ย" หญิงสาวยกมือขึ้นแตะบริเวณขอบตาด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อยเมฆาคลี่ยิ้มขำที่เธอเชื่อคำกระเซ้าแซวของเขา บุคลิกภายนอกทั่วไปซิมเหมือนผู้หญิงบอบบางและซื่อใส แต่เวลาทำงานตัวตนของซิมจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เธอสามารถสั่งจัดการคนได้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอใจแกร่ง เด็ดขาด และกล้าหาญอย่างที่ผู้ชายหลายคนสู้ไม่ได้ เป็นคนสองบุคลิกอย่างแท้จริง เมฆารักเธอทั้งสองเวอร์ชัน และรู้สึกมันเขี้ยวมากเวลาเห็นซิมตามมุกของเขาไม่ทันแบบนี้"ไม่เชื่อก็ไปส่องกระจกบนห้องดูสิ ปะ ผมจะพาไปเอง"ชายหนุ่มกล่าวพลางฉุดมือเธอให้ลุกขึ้น ซ่อนรอยยิ้มพราวเอาไว้"ซิมยังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ" เธอทักท้วงเสียงอ่อน"เอาไว้ทำต่อพรุ่งนี้เถอะ ตอนนี้มันเป็นเวลาพักผ่อนกับผัวนะที่รัก"สีหน้ากรุ้มกริ่มของเขาทำให้ซิมไม่ค่อยแน่ใจนักว่าเขาต้องการจะพักผ่อนจริงๆ แต่ก็ยอมเดินตามแรงดึง จนกระทั่งเข้าไปในห้องนอน พอเขาผลักเธอเบาๆ ให้ล้มลงไปบนเตียง หญิงสาวก็รู้ความนัยว่าไอ้ที่เดาไว้น่ะ...ไม่ผิดเลยสักนิด"คนเจ้าเล่ห์" เธอต่อว่าต่อขานทันที แต่เขาก็ยิ้มรับหน้าตาระรื่น"กับคุณ... ถ้าไม่เจ้าเล่ห์...ผมก็อดจู๋จี๋ด้วยน่ะสิ ทุกวันนี้
กลางดึกของคืนที่มีสายฝนตกโปรยปราย เจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายกำลังอยู่เวรที่ด่านตรวจ พวกเขารู้สึกเซ็งและเบื่อหน่ายกับสภาพอากาศแสนอึมครึมและเปียกแฉะนี้เหลือเกิน เวลาค่อนคืนอย่างนี้ก็คงมีแค่คนมีเวรอย่างพวกเขาเท่านั้นแหละที่จะต้องมานั่งถ่างตาทำงานเพื่อให้คนอีกหลายสิบล้านคนได้นอนหลับอย่างเป็นสุขในนิทรารมณ์จนกระทั่งเวลาเลยเที่ยงคืนไปเล็กน้อยก็มีเสียงครืดคราดของวิทยุสื่อสารดังขึ้น เรียกสติที่กำลังเคลิ้มของจ่าหมีให้เงี่ยหูฟังก่อนจะหยิบขึ้นมาดู มันเหมือนคลื่นวิทยุที่ยังจูนไม่ตรงสถานีจึงเกิดเสียงซ่าไม่หยุด"อะไรวะเนี่ย ฟังไม่รู้เรื่องเลยโว้ย ห่าเอ๊ย"จ่าสบถขรม แต่ก็ตั้งใจฟังต่อไป พอมองหาว่ามันมาจากคลื่นความถี่ไหน เขากลับเห็นแต่ตัวเลขยาวเหยียด คล้ายกับว่ามันไม่ได้มาจากแหล่งสื่อสารปกติของพวกตำรวจ ชั่วแวบหนึ่งจ่านึกถึงคำเล่าขานที่ว่าในช่วงสองสามปีมานี้มันมี คลื่นรบกวนพิเศษ ที่ไม่ทราบแหล่งที่มาคอยแจ้งเบาะแสเรื่องพวกกระทำผิดกฎหมายทำให้ตำรวจสามารถจับกุมพวกเดนนรกพร้อมของกลางได้หลายเคสจนเป็นข่าวอยู่เนืองๆ"เตรียมสกัดจับรถเก๋งสีดำ ยี่ห้อโตโยต้า ป้ายทะเบียน กค 781... มียาบ้า... ค้นใต้เบาะและท้ายรถที่มีการต่
สามปีต่อมาฟ้าใสกำลังกล่อมหยาดธาราหลับตอนบ่ายอยู่ในคอกที่ห้องนั่งเล่น เธอเปิดทีวีทิ้งเอาไว้เป็นเพื่อน“จากกรณีเรือสำราญซาฮาราถูกเจ้าหน้าที่ยึดจับและตรวจพบเฮโรอีนจำนวนมากพร้อมกับใต้ท้องเรือมีเด็กผู้หญิงอายุต่ำกว่าสิบแปดปีกว่าสิบคนซ่อนอยู่นั้น เวลานี้เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำการขยายผลและจับกุมนักการเมืองระดับรองหัวหน้าพรรคพร้อมตำรวจระดับนายพลอีกจำนวนสี่คน... ส่วนเบาะแสการจับกุมนั้นเจ้าหน้าที่ไม่อาจเปิดเผยผู้ให้ข้อมูลได้ แต่เท่าที่คนขุดข่าวทราบ เห็นว่าเป็นแหล่งเดียวกันกับเบาะแสคดีทลายบ่อนเถื่อนใจกลางกรุงเมื่อเดือนที่แล้ว...และคดีค้าประเวณีและทารุณกรรมเด็กที่พัทยาเมื่อต้นปีที่ผ่านมา”ฟ้าใสหันไปให้ความสนใจมากขึ้น และเมื่อฟังจบริมฝีปากงามก็คลี่เป็นรอยยิ้มจางๆ แหล่งข่าวปริศนามันจะเป็นฝีมือของใครได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่...เรนตอนนี้องค์กรใต้ดินมีบอสใหม่ที่เป็นคนดีและมีอุดมการณ์หนักแน่น ทำให้เรนยอมช่วยเหลือเป็นครั้งคราว แต่ห้ามไม่ให้องค์กรมายุ่งกับชีวิตส่วนตัวของเขาเด็ดขาด เรนขู่ไปว่าถ้ามีใครมายุ่งเขาจะถล่มเกาะเหี้ยนั่นให้มันจบๆ ไป ทุกวันนี้ชีวิตของพวกเขาจึงอยู่อย่างสงบสุขอย่างที่เรนปรารถนา“หลับแล้วเหรอ”
ฟ้าใสฉี่ใส่แก้วเสร็จก็เอามาวางที่เคาน์เตอร์ เรนเอื้อมมือมา แต่เธอรีบตีเพียะ“ไม่ต้องเลยค่ะ ฟ้าจะทำเอง พี่ยืนอยู่เฉยๆ พอ” เธออายจะตายอยู่แล้วตอนนี้ แต่ก่อนที่จะได้ตรวจ ฟ้าใสก็ทำท่าจะขย้อนของเก่าอีกรอบ รีบหมุนตัวไปยังชักโครกแล้วโก่งคออาเจียนยกใหญ่เรนรีบขยับมาลูบหลังให้หญิงสาวอย่างเป็นห่วง“พี่บอกแล้วว่าให้อยู่เฉยๆ ก็ไม่เชื่อ” เขาทำบ่นให้เธอ แต่มือก็คอยลูบหลังและจับผมให้ คว้าทิชชูมาส่งให้เช็ดปากอย่างเอาใจใส่ แล้วก็กดชักโครกให้เสร็จสรรพ“นั่งตรงนี้ พี่จะทำให้เอง”เขาประคองเธอให้นั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำ จากนั้นก็รีบหยอดปัสสาวะใส่อุปกรณ์ ทำตามคำแนะนำข้างกล่องอย่างเคร่งครัดฟ้าใสนั่งมองร่างสูงที่กำลังวุ่นวายกับอุปกรณ์ตรวจฯ เธออดที่จะยิ้มบางออกมาไม่ได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะเป็นผู้ชายของเธอจริงๆ มันเหมือนฝันที่เป็นจริงไม่เคยบอกใครเลยว่าเมื่อนานมาแล้วเด็กสาวคนหนึ่งเคยมีผู้ชายในฝันกับเขาเหมือนกัน เธอแอบซุกซ่อนความลับนี้เอาไว้อย่างลึกสุดใจ แม้แต่ตัวเธอเองก็แกล้งทำเป็นลืมๆ มันไปซะ เพราะคิดว่ามันไม่มีทางที่จะเป็นจริงได้ พี่เรนคนที่มีชีวิตลึกลับและจับต้องไม่ได้คนนั้นไม่มีทางที่จะมองฟ้าใสเด็กกะโปโล







