บทที่ 79 ใต้อาณัติคุณ NC+

ปัจจุบัน

ฟ้าใสค่อยๆ ขยับเปลือกตาอันหนักอึ้งขึ้นทีละน้อย เธอรู้สึกเหมือนว่าเพิ่งตื่นจากความฝันอันยาวนาน ภาพหลอนที่เมื่อก่อนเธอมักฝันถึงมันบ่อยๆ แต่ไม่เคยปะติดปะต่อเป็นเรื่องราวได้ ทว่าเวลานี้เมื่อลืมตาขึ้น เธอก็น้ำตาไหลรินเป็นทาง

ภาพกระท่อมริมหน้าผาบนเกาะกลางทะเลมันไม่ใช่ภาพมายา ทว่าเธอเคยไปที่นั่นจริงๆ และเธอได้ใช้ชีวิตกับผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ซึ่งหัวใจเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้งให้ และเขาคือพ่อของน้องเอิร์ธ...

“เป็นยังไงบ้างคะ อย่าเพิ่งลุกค่ะ เดี๋ยวฉันจะปรับเก้าอี้ให้เอง” เสียงของซิมทำให้ฟ้าใสกะพริบตาเพื่อขับไล่หยาดน้ำที่เอ่อล้น ซิมส่งกระดาษนุ่มให้ หญิงสาวจึงรีบซับน้ำตาให้แห้ง

เจ้าของบ้านช่วยปรับเก้าอี้จากเอนนอนมาเป็นนั่งเอนสี่สิบห้าองศาให้ฟ้าใส จากนั้นก็ให้เธอดื่มน้ำ

“ช่วงแรกๆ คุณอาจจะรู้สึกวิงเวียนนิดหน่อยนะ แต่ไม่นานจะเป็นปกติ... เป็นยังไงบ้างคะ จำได้หรือยังว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างตอนที่คุณไปเที่ยวเคปทาวน์” ซิมเอ่ยถามเพื่อเป็นการทดสอบว่าเมมโมรีของฟ้าใสกลับมาครบถ้วนแล้วหรือไม่ ส่วนเรนนั้นยังคงไม่ตื่น

“มันเหมือนฝันไป... คุณทำได้ยังไงคะ ฟ้าไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นคนที่ทำให้น้องเอิร์ธเกิดมา... เขาชื่อฟีนิกซ์”

ฟ้าใสเอ่ยเล่าเสียงสั่นเครือ ตอนนี้เธอจำได้ทั้งหมดแล้วตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ใช่แค่จำได้ถึงเหตุการณ์ แต่เธอจำได้ถึงความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายคนนั้นด้วย... หัวใจพลันปวดแปลบขึ้นมาเมื่อหันไปมองร่างสูงที่นอนอยู่บนเก้าอี้ห่างออกไป... ถ้าเธอรักฟีนิกซ์ แล้วความรู้สึกที่มีต่อพี่เรนล่ะ มันคืออะไร... แล้วตอนนี้ผู้ชายคนนั้นอยู่ที่ไหน

ฟ้าใสนึกถึงวันที่เธอและเขาได้รู้ว่ากำลังจะมีลูก วันเดียวกันนั้น เธอก็ถูกคนในชุดดำกลุ่มหนึ่งบุกรุกเข้ามาในกระท่อมแล้วจับตัวขึ้นเครื่องบินไป

“คุณคือคนที่อยู่ในห้องแล็บหรือคะซิม” เพราะฟ้าใสจำคนที่ใส่ชุดขาวคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้าได้

“ใช่ค่ะ... ฉันคือคนที่อยู่กับคุณตอนนั้น เราได้รับคำสั่งให้ลบเมมโมรีของคุณในส่วนที่อยู่ที่เคปทาวน์ทิ้ง แต่เคสของคุณกับเรนต่างจากคนอื่น”

“ต่างยังไงคะ...”

คำถามของฟ้าใสทำให้ซิมนึกย้อนไปถึงวันนั้น...

ฟ้าใสถูกส่งมาให้เธอที่ห้องแล็บ และเซนส์พิเศษของซิมก็ทำให้มองเห็นว่าฟ้าใสไม่ใช่ตัวคนเดียว แต่ยังมีอีกหนึ่งชีวิตน้อยๆ อยู่ในท้องด้วย และซิมยังเห็นภาพอนาคตที่แวบเข้ามาในหัว ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นน้องสาวของผู้ชายที่จะให้ความช่วยเหลือเธอ เธอได้เห็นภาพเหตุการณ์ที่ตลาดนัดก่อนที่มันจะเกิดขึ้นจริง ได้เห็นน้องเอิร์ธ ทำให้ซิมเซฟเมมโมรีของฟ้าใสและเรนเอาไว้อย่างดี เพราะตามปกติแล้วเมมโมรีของสายลับที่ถูกลบนั้นมักจะถูกลบทิ้งอย่างถาวร นั่นคือจุดประสงค์ขององค์กรที่ต้องการควบคุมให้ความลับรั่วไหลน้อยที่สุด

นอกจากนั้นซิมก็ยังได้ใส่ความทรงจำใหม่ให้ฟ้าใสคิดว่าตนเองไปเที่ยวแล้วเมาจนได้นอนกับผู้ชายแปลกหน้า ตอนที่รู้ตัวว่าท้องฟ้าใสจึงไม่ได้ตกใจว่าตนเองท้องได้อย่างไร

ไม่ใช่ว่าซิมจะสามารถเห็นอนาคตของทุกคนในโลกนี้ทั้งหมดหรอกนะ แต่มันขึ้นอยู่กับพระเจ้าผู้ประทานพรสวรรค์นี้ให้ ว่าท่านต้องการให้เธอเห็นอะไรบ้างเท่านั้นเอง

“ต่างเพราะฉันเห็นถึงความไม่ยุติธรรมและโหดร้ายของคำสั่ง และเรนคือสายลับที่ฉันรู้จักข้อมูลของเขามานาน เขาเป็นคนดีและเสียสละมาก มันไม่แฟร์ ฉันเลยทำบางอย่างที่อยู่นอกเหนือคำสั่งโดยไม่ได้บอกใคร และวันนี้ฉันก็ดีใจมากที่มันเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่ฉันเคยทำมา”

ซิมกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเมื่อนึกถึงตลอดเวลาที่อยู่บ้านของฟ้าใส เธอได้เห็นถึงความเป็นคนจิตใจดีของครอบครัวนี้ แม้แต่น้องเอิร์ธก็น่ารักและเป็นเด็กดีมาก

“แล้ว...ฟีนิกซ์... เขาอยู่ที่ไหนตอนนี้”

ฟ้าใสถามออกไปเสียงเบาโหวง... ความรู้สึกรักที่เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นยังตามติดหนึบอยู่ในหัวใจ มันทำให้เธอน้ำตาไหลอีกครั้ง ฟ้าใสเชื่อว่าตนเองรักเรนมาก แต่ทำไมถึงมีความรู้สึกให้ฟีนิกซ์อย่างลึกซึ้งเหมือนพร้อมตายแทนเขาได้ จำคำพูดของไอ้คนที่มันมาลากตัวเธอจากกระท่อม มันขู่ว่าถ้าไม่ไปกับมันดีๆ มันจะฆ่าฟีนิกซ์เสีย

ยิ่งคิดน้ำตาเธอก็ยิ่งไหลรินด้วยความสับสนปนปวดแปลบในอก