ตอนที่ 9 ปลงใจ

แทนคุณจงใจที่จะรับงานว่าความเล็กๆ ของบริษัทเงินกู้ของไอรดา เพราะเขาอยากใกล้ชิดเธอ แล้วเขาก็ทำสำเร็จ ตอนนี้เขาใกล้ชิดเธอแล้วและความรู้สึกเมื่อสิบเอ็ดปีที่แล้วก็ชัดเจนขึ้นยิ่งกว่าเดิม

เขาเทียวไปหาไอรดาทั้งๆ ที่คดีที่เธอจ้างให้ทำก็สิ้นสุดลงไปแล้ว แต่ก็พยายามหาเรื่องอื่นเพื่อไปพบเธอ ไอรดารู้ทันแต่เธอก็ยอมให้เขาเข้าพบ เพราะอยากรู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก

“วันนี้จะมาพูดเรื่องอะไรอีกคะ”

“เช็คที่คุณจ่ายค่าจ้างผม มันมีปัญหา” แทนคุณบอกแล้วยื่นเช็คคืนให้เธอ เขาเติมลายเซ็นเธอเล็กน้อย

ไอรดาหยิบมาดูแล้วหน้ามุ่ยเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าเขาจะใช้วิธีเด็กๆ แบบนี้

“เดี๋ยวฉันจ่ายเป็นเงินสดให้คุณก็แล้วกัน”

“ผมไม่ชอบพกเงินสด” แทนคุณบอก

“ไม่ใช่ปัญหาของฉัน” ไอรดาบอกเสียงเรียบ ในใจนั้นตื่นเต้นรอเขาชวนไปทานอาหารมื้อเที่ยง

“งั้นโอนให้ผมก็ได้” แทนคุณบอก

ไอรดาลังเลอยู่สักพักก็ขอหมายเลขบัญชีเขาไว้ เตรียมส่งให้ฝ่ายบัญชี

“ผมต้องการใช้เงินตอนนี้” แทนคุณบอก

ไอรดาเงยหน้ามองเขาอย่างเซ็งๆ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือมาโอนเงินให้เขา

“โอนให้แล้ว” ไอรดาบอก

“ส่งสลิปให้ผมด้วย ผมต้องเก็บไว้เป็นหลักฐาน” แทนคุณบอกแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้เธอสแกนเพื่อเพิ่มเพื่อนในแชท

“เรื่องมากจังเลยนะคะ เงินแค่นี้ฉันไม่โกงคุณหรอก” ไอรดาบอก ยื่นโทรศัพท์ไปสแกนกับหน้าจอโทรศัพท์ของเขาเพื่อเพิ่มเป็นเพื่อนในแชทแล้วส่งรูปสลิปการโอนเงินให้เขา

แทนคุณยิ้มอย่างพอใจแล้วตอบกลับเป็นสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ พร้อมข้อความว่า ‘เที่ยงนี้ไปทานข้าวกับผมนะ’

ไอรดารู้แล้วว่ามันเป็นแผนของเขา เธอตื่นเต้นและดีใจแต่ไม่ได้แสดงออกมาตรงๆ

“ทนายเจ้าเล่ห์” ไอรดาบอก แล้วทำหน้าตึงใส่เขา

“ตกลงนะครับ”

“ทำไมฉันต้องไปกับคุณ”

“เพราะผมกุมความลับของคุณอยู่ไง”

“คุณไม่มีหลักฐานนี่คะ” ไอรดาบอกแล้วยิ้มอย่างผู้มีชัย

“งั้นคุณก็คงต้องไปทานข้าวกับผม เพราะนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว และผมรู้จักร้านอาหารอร่อยๆ ถ้าคุณไม่ไปคุณต้องเสียดายมาก เว้นเสียแต่ว่าคุณไม่อยากไปเพราะกลัวผม เลยไม่กล้าไปด้วย” แทนคุณบอก

“ทำไมฉันต้องกลัวคุณ” ไอรดาพูดขึ้น เธอไม่ชอบการท้าทาย

“คุณกลัวหลงรักผมนะสิ” แทนคุณบอกแล้วมองหน้าเธอที่กำลังแดงเรื่อ ไม่รู้ว่าเพราะความโกรธหรือความอาย

“จะบ้าเหรอ” ไอรดาบอก

“ถ้างั้นคุณไปทานข้าวกับผมตลอดเดือนนี้ ถ้าคุณไม่ได้หลงรักผม ครบหนึ่งเดือนผมก็จะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีก แต่ถ้าคุณรักผม เราก็ลองคบกันดู กล้าไหมล่ะ” แทนคุณพูดขึ้น แล้วยิ้มให้เธอ

“ตกลง” ไอรดาบอก รู้ตัวว่าตกหลุมพรางของเขาแล้ว และเธอก็มีใจให้เขาอยู่แล้ว แต่จะจะแสดงออกมาตรงๆ มันจะดูง่ายไป เธอเลยแกล้งรับคำท้าไปอย่างนั้น อยากรู้ว่าเขาจะใช้วิธีไหนทำให้เธอหลงรักเขาได้

แทนคุณยิ้มอย่างพอใจ ที่เธอยอมไปทานข้าวกับเขาหนึ่งเดือนตามที่เขาขอ แล้วจะใช้โอกาสนี้จีบไอรดาให้ได้ภายในหนึ่งเดือน

***************************

สัปดาห์ต่อมาโสภิดามีสอบในวันเสาร์ เธอไปสอบทั้งวันโดยมีหวานไปเป็นเพื่อน แต่ในวันอาทิตย์นั้นอารยะบอกว่าเขาจะไปส่งเธอเอง โดยบอกเธอตอนมื้อเย็นของวันเสาร์

นุสรามองหน้าอารยะแล้วเก็บความน้อยใจเอาไว้ ตอนนี้อารยะหลงโสภิดาจนทำอะไรไปก็ไม่นึกถึงความรู้สึกของเธอแล้ว

“ส้มมีสอบทั้งวันเลยนะคะ กลัวว่าคุณใหญ่จะรอนาน”

ช่วงนี้อารยะชอบหาเรื่องมาค้างกับเธอบ่อยๆ และนุสราก็ดูเฉยชากับเธอมากขึ้น เรื่องแบบนี้เซ้นส์ของผู้หญิงมันบอก ว่านุสรากำลังไม่พอใจเธออยู่

“อย่าขัดใจพี่ใหญ่สิส้ม ช่วงนี้พี่ใหญ่ยิ่งกำลังหลงเธออยู่ อย่าทำให้พี่ใหญ่โกรธสิ ขนาดนัดฉันว่าอยากจะเยี่ยมคุณแม่เขายังลืมเลย” นุสราบอกแล้วทานข้าวต่อด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก

อารยะรู้สึกจุก เพราะโดนนุสราแขวะเป็นครั้งแรกตั้งแต่แต่งงานกันมา ไอรดาถึงกับกลืนข้าวไม่ลง ส่วนโสภิดาก็ก้มหน้านิ่ง

“อ้อม” อารยะเรียกชื่อเธอ ช่วงนี้เขาเหมือนกับละเลยเธอไป เขารู้ตัว และมักใช้ข้ออ้างเรื่องทายาทเสมอ ทั้งๆ ที่จริงแล้ว เขานั้นหลงโสภิดาอย่างที่เธอเข้าใจจริงๆ

“พรุ่งนี้อ้อมว่าจะกลับบ้านไปเยี่ยมคุณแม่ พี่ใหญ่คงลืมสินะคะ ทั้งที่เราคุยกันไว้แล้ว” นุสราบอก รวบช้อนแล้วเดินขึ้นห้องไป ทั้งที่ทานอาหารได้แค่ครึ่งจานเท่านั้น

อารยะรวบช้อนลง ทำตัวไม่ถูก ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงตามนุสราขึ้นไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาลังเลว่าจะปลอบโสภิดาก่อนหรือจะขึ้นไปง้อนุสราก่อนดี

“คุณใหญ่รีบขึ้นไปปรับความเข้าใจกับคุณอ้อมเถอะคะ พรุ่งนี้ส้มไปกับพี่หวานเหมือนเดิม คุณใหญ่ไม่ต้องห่วงนะคะ” โสภิดาบอก

อารยะเลยรีบลุกขึ้นไปหาภรรยาเพื่อปรับความเข้าใจกับเธอ

พอถึงห้องเขาก็เห็นนุสรานั่งร้องไห้อยู่ที่นอกระเบียง อารยะเดินไปกอดเธอจากด้านหลัง

“ผมขอโทษ” อารยะบอก

“ทำไมพี่ใหญ่ถึงต้องโกหกอ้อมด้วยว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเด็กนั่น พี่ใหญ่รักมัน อ้อมดูออก ไม่ต้องมาพูดเอาใจอ้อม มันเสียความรู้สึก” นุสราบอกแล้วร้องไห้ออกมา

“ผมขอโทษ ผมไม่รู้ตัวเลยจริงๆ ว่าไปรักส้มตั้งแต่ตอนไหน แต่ผมบอกได้เลยว่าความรักที่ผมมีให้อ้อมมันมากกว่าส้ม อันนี้ผมรับรองว่าจริง ความรักที่ผมมีให้อ้อมไม่เคยน้อยลง”

“แต่ความรักที่พี่ใหญ่มีให้ส้มมันเพิ่มมากขึ้นทุกวัน และในที่สุดมันก็จะเท่ากับอ้อม”

“ไม่มีทาง ผมรับรองได้”

นุสราหันหน้ามาแล้วกอดเขาไว้ ซบหน้าร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้น

“อย่าร้องเลยนะอ้อม เราผ่านอะไรด้วยกันมาตั้งเยอะ คิดเหรอว่าผมจะทิ้งคุณไปรักคนอื่นได้ง่ายดายแบบนั้น สำหรับผมคุณคือที่หนึ่ง”

“สัญญาได้ไหมคะ ถ้าส้มพี่ใหญ่จะเลิกไปยุ่งกับเธอ แล้วพอคลอดก็ให้เธอไปตามข้อตกลงเดิมที่คุณเล็กทำไว้กับส้ม นะคะพี่ใหญ่” นุสราบอกเขาปนสะอื้นน้ำเสียงสั่นเครือ อารยะใจหายเมื่อได้ยินคำขอร้องจากเธอ เขาไม่อยากรับปากเธอเพราะไม่อยากโกหก

“เอาไว้ถึงเวลานั้นเราค่อยพูดกันอีกทีนะอ้อม” อารยะบอกเธออย่างกลางๆ รู้ตัวว่าตัวเองแบ่งใจให้โสภิดาไปแล้ว แต่ก็ไม่กล้าที่จะทำให้นุสราเสียใจ

นุสรากอดเขาแล้วสะอื้นอยู่อย่างนั้น เธอรู้ดีว่าที่อารยะไม่ยอมรับปาก เพราะเขานั้นรักโสภิดาและไม่อยากให้เธอไปจากเขา

***************************

 “ช่วงนี้อารมณ์ดีจังเลยนะคะคุณเล็ก” เลขานุการวัยยี่สิบปลายถามเจ้านายสาวกึ่งแซว

“ทำไม หรืออยากให้ฉันอารมณ์เสียล่ะ” ไอรดาถามเธอ

“คุณเล็กเป็นแบบนี้ดีกว่าค่ะ” เลขานุการบอกแล้วอมยิ้ม ไอรดายิ้มให้เธอแล้วก็โบกมือไล่เธอออกไปจากห้อง

ผ่านมาสองสัปดาห์แล้วที่เธอไปทานอาหารกลางวันกับแทนคุณ เขาเอาอกเอาใจเธอสารพัด ไอรดาก็แกล้งทำตัวนิ่งๆ เหมือนว่าไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ทั้งที่ใจเธอนั้นก็หวั่นไหวกับเขาและเทใจไปมากกว่าครึ่งแล้วในตอนนี้

แทนคุณขึ้นมารับเธอที่ห้องเหมือนเคย ไอรดาเห็นเขาก็หุบยิ้มแล้วเก็บกระเป๋าลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวออกไปกับเขา

“รอนานไหมครับ” แทนคุณถามเธอ

“ฉันไม่ได้รอคุณ” ไอรดาบอกแล้วลุกเดินนำหน้าเข้าไป

แทนคุณมองตามแล้วอมยิ้มออกมา เขาไม่ได้ให้ดอกไม้เธอมาสักพักแล้ว เพราะไอรดาบอกว่ามันเยอะไป เธอไม่ได้หมายถึงดอกไม้ที่เยอะ เธอหมายความถึงการกระทำของเขา

แต่จริงๆ ไอรดาไม่อยากให้เขาสิ้นเปลือง และเธอไม่ชอบเห็นดอกไม้ที่เขาให้มาต้องแห้งเหี่ยวและทิ้งมันไป

ที่ร้านอาหารสไตล์ธรรมชาติ แทนคุณสั่งอาหารที่เป็นเมนูย่อยง่ายและไม่อ้วน เน้นปลาให้กับเธอ เขารู้ว่าเธอชอบทานอะไร เพราะร้านนี้เขาพาไอรดามาถึงสามครั้ง เมนูที่เธอเลือกทุกครั้งคือเมี่ยงปลานิลทอด และวันนี้เธอก็เป็นคนบอกว่าอยากมาร้านนี้เอง

ไอรดาทานไปได้สักพักก็รวบช้อนส้อม บ่งบอกว่าเธออิ่มแล้ว

“วันนี้ทานน้อยจัง ไม่อร่อยเหมือนเดิมเหรอ ปกติคุณกินคนเดียวเกือบหมดจานเลยนะ เมี่ยงปลานิลทอดยังเหลือตั้งครึ่งแน่ะ” แทนคุณพูดออกมาอย่างเป็นกังวล

“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย เลยทานไม่ค่อยลง” ไอรดาบอก

“มีอะไรก็ระบายกับผมได้นะ” แทนคุณบอก

“จำคู่ควงเก่าของคุณได้ไหม” ไอรดาถาม

“คนไหน” แทนคุณถามเธอ ทำหน้าสงสัย

“เยอะจนไม่รู้ว่าใครเลยเหรอคะ”ไอรดาถลึงตาใส่เขา

“ผมล้อเล่น ผมรู้ว่าคุณหมายถึงพิมพิลา” แทนคุณกลั้นขำไม่อยู่ เมื่อเธอเผลอแสดงท่าทางเหมือนหึงเขา

ไอรดาลดท่าทีลงยังไม่รู้ตัวว่าแสดงอาการหึงหวงออกไป

“นั่นแหละ พอเธอไป ฉันก็หาคนที่มาอุ้มท้องทายาทให้พี่ใหญ่ แต่ดูเหมือนว่าพี่ใหญ่จะรักเธอเข้าจนทะเลาะกับพี่อ้อม”

“คุณเลยอยากกำจัดเธอเหมือนที่เคยกำจัดพิมพิลาและคนอื่นๆ ก่อนหน้านี้ใช่ไหม” เขาถามเธอตรงๆ รู้ว่าเธอร้ายพอตัว

“จะบ้าเหรอ ส้มไม่ได้เป็นคนเห็นแก่เงินเหมือนคนพวกนั้นสักหน่อย ทำไมฉันต้องอยากกำจัดส้มด้วย” ไอรดาบอก

“แล้วคุณกลุ้มใจเรื่องอะไร” แทนคุณถามเธอ

“พี่สะใภ้ฉัน เริ่มไม่ชอบส้มแล้วนะสิ แล้วพาลมาถึงฉัน ตอนนี้นะหน้าฉันพี่อ้อมแทบไม่อยากจะมอง” ไอรดาบอกด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

“แล้วมันจะผ่านไป เชื่อผมสิ” แทนคุณบอก เขาไม่อยากออกความเห็นในเรื่องนี้ เพราะเป็นเรื่องในครอบครัวของไอรดา

ไอรดาพยักหน้า แล้วฉุกคิดว่าเธอวางใจเขาถึงขนาดที่เล่าเรื่องในครอบครัวให้เขาฟังได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอมองหน้าเขาที่ตอนนี้ยิ้มกริ่ม ทานอาหารต่ออย่างสบายใจ แล้วรู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก

***************************