3.

"นิธ พี่เกือบลืมส่งรูปหลานไปเลย แต่ส่งไปแล้ว ​ นิธดูแล้วใช่ไหม"

รุ่นพี่โทรมาย้ำรุ่นน้องว่าเห็นหน้าหลานสาวแล้วใช่ไหม

"ครับเห็นแล้ว" เค้าตอบเสียงเรียบทั้งที่ในใจเต้นระรัว ดีที่ส่งมาวันนี้ ถ้าส่งมาล่วงหน้า มีหวังคงนอนไม่หลับแน่ บ้องแบ้ว อย่างกับเด็กญี่ปุ่น ชายหนุ่มคิดในใจ

"พี่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลแองเจิ้ลอย่างดีเลย"

เค้าย้ำอีกที ก่อนจะบอกตัวเองไปด้วยว่า มดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลย ไอ้หน้าอ่อนนักเรียน อย่ามาหวังจะจีบหลานสาวเค้าเลย ไม่มีทาง ชายหนุ่มตั้งใจจะตีกันเต็มที่ ก็เธอเป็นหลาน แถมมาจากต่างจังหวัด คงไม่ทันเด็กกรุงเทพ อย่าหวังจะมายุ่งเลย เค้าเป็นผู้ปกครอง

ยังไม่ทันได้พบหน้า คุณอาก็ออกอาการหวงหลานสาวนอกไส้ขึ้นมาแล้ว เค้าเปิดรูปเธอค้างเอาไว้แล้วยิ้มออกมาอย่างพอใจ ระหว่างเดินทางไปรอรับเธอที่สนามบิน

เครื่องลงแล้ว นิธิดูเวลาแล้วลุกยืนขึ้น เค้ารอจะเจอหน้าเธออย่างตื่นเต้นเหลือเกิน เด็กสาวเข็นรถคันใหญ่ออกมา ที่มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่อยู่ด้านหน้าแล้วสอดส่ายสายตาหาคนที่จะมารับ เธอคิดว่าเค้าคงไม่มารับเธอเองแน่ๆ แต่คนที่ยืนอยู่ตรงนั้น ทำเอาเธอใจสั่นขึ้นมาทันที

คุณพ่อคุณแม่ขา ทำไมคุณอาหล่อขนาดนี้ แองเจิ้ลคิดในใจ แล้วแกล้งเดินมาช้าๆ นิธิเดินเข้าไปหาเธอเหมือนมีมนตน์สะกด คนรอบข้างมองหลานสาวเค้ากัยทั้งนั้น นิธิรีบเดินเข้าไป แล้วเรียกชื่อเธอ

"น้องแองเจิ้ล" เค้าเรียกชื่อเธอเสียงหวาน เจ้าตัวหยุดเดินแล้วมองเค้าก่อนจะเอ่ยปาก "คุณอานิธิ" ชายหนุ่มเหมือนโลกจะหยุดหมุน เสียงเธอเรียกเค้าดูยั่วอารมณ์เหลือเกิน

"น้องแองเจิ้ล อามารับแล้วค่ะ" เค้าย้ำไปอีกที แล้วรีบช่วยเข็นรถให้ทันที

กลิ่นน้ำหอม หอมหวานเหมือนขนมที่เจ้าตัวใส่มา ทำให้เค้าก้มลงมามองคนข้างๆอีกรอบ ก่อนจะกระแอมออกมา เพื่อเคลียร์เสียงตัวเองให้ดูเป็นงานเป็นการ เด็กสาวกดโทรศัพท์รายงานพ่อทันที ด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เค้าอยากจะให้เธออ้อนเค้าแบบนี้

"คุณพ่อจะคุยด้วยค่ะ" เธอยื่นโทรศัพท์ส่งให้ ปลายนิ้วของเค้าและเธอสัมผัสกันเบาๆ เหมือนมีประกายไฟติดอยู่ที่มือของทั้งคู่ แองเจิ้ลหน้าแดงก่ำด้วยความอาย

"ครับ เจอแล้วครับ" เสียงคุณอาตอบคำถามของคุณพ่อ เด็กสาวแอบมองเค้าแล้วก้มหน้าลง นิธิคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วก็ส่งโทรศัพท์คืนให้คนข้างๆ เธอหน้าแดงก่ำด้วยความอายในขณะรับโทรศัพท์คืนไป แก้มเค้าอยู่ที่โทรศัพท์เธอ แองเจิ้ลคิดในใจแล้วอดอายไม่ได้

รถตู้คันหรูแล่นมารับที่ประตูทางออก คนขับรถลงมายกกระเป๋าใบใหญ่ให้เด็กสาว นิธิเปิดประตูให้เธอ แล้วให้เธอขึ้นรถไปก่อน กลิ่นน้ำหอมของเธอโชยเข้าจมูกมาอีกครั้ง เค้าสูดกลิ่นหอมเข้าไปอย่างเต็มที่ แล้วรีบขึ้นรถตามไปทันที

"หิวมั้ยคะ ทานอะไรมาหรือยัง" คุณอาถามหลานสาว

"ยังค่ะ " หลานสาวตอบเสียงเรียบ "ทานอะไรดี แองเจิ้ลชอบอะไรคะ" เค้าถามอย่างที่อยากรู้

"ทานได้ทุกอย่างค่ะ แองเจิ้ลเลี้ยงง่าย" เธอตอบไปแล้วก็ปิดปาก ไม่ได้หมายความว่าอยากให้เค้าเลี้ยงนะ นิธิกลั้นหัวเราะ แล้วมองคนข้างๆ

"เลี้ยงยาก ก็เลี้ยงได้ค่ะ" เค้าตอบตามจริง ในเมื่อรุ่นพี่ฝากมาก็ต้องดูแล เค้าให้เหตุผลกับตัวเอง แบบนั้น

"แวะร้านอาหารก่อน" เสียงเจ้านายสั่งคนรถ "หาอะไรทานกันก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยเข้าห้อง" แองเจิ้ลพยักหน้ารับ

"ได้ค่ะ ตามใจคุณอาเลย" เด็กสาวตามใจคุณอา

อาหารเช้าบวกเที่ยงวางตรงหน้า แพนเค้กชิ้นเล็ก กับแฮมชิ้นหนานุ่ม สลัดผักจานเล็ก ขนมปังเนื้อนุ่ม อยู่ตรงหน้า นิธิบอกเสียงเบา

"ลองดูนะ ชอบมั้ย" เค้าตักแพนเค้กใส่จานเธอก่อน แองเจิ้ลตักขนมเข้าปาก แล้วเคี้ยวเบาๆ ริมฝีปากสีชมพูแวววาวดูฉ่ำหวาน เค้ายกกาแฟขึ้นดื่มทันที เหมือนคนคอแห้งอย่างหนัก

"คุณอาทานกับหนูนะคะ ทานคนเดียวแปลกๆ" เธออ้อนเค้าแล้ว ชายหนุ่มผู้ไม่ทานอาหารเช้าตักแพนเค้กเข้าปากชิ้นที่สามเข้าไปแล้ว เธอคือมายแองเจิ้ลใช่ไหม ถึงทำแบบนี้ได้