ตอนที่ 12 แดนเหนือ

กองทัพของแม่ทัพหยางเจี้ยนมาถึงแดนเหนือพร้อมเสียงกลองศึกที่ดังกึกก้อง สภาพแวดล้อมรอบด้านช่างโหดร้ายยิ่งนัก ลมหนาวพัดกระหน่ำจนเหมือนจะทะลุผ่านผิวหนังเข้าไปถึงกระดูก หิมะสีขาวโพลนปกคลุมทุกสิ่ง ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยเมฆครึ้มไร้แสงตะวัน พื้นที่รอบค่ายทหารดูทรุดโทรมเหมือนผ่านศึกมาอย่างหนัก ทั้งกำแพงค่ายที่พังยับ ต้นไม้ที่ถูกไฟสงครามเผาไหม้ เหล่าทหารต่างดูอิดโรยและเหนื่อยล้า แต่ในดวงตายังเต็มไปด้วยความหวังเมื่อเห็นกองทัพของแม่ทัพหยางเจี้ยน

ทหารทุกนายต่างตั้งแถวเพื่อรอต้อนรับการมาถึงของแม่ทัพ พวกเขาตะโกนร้องคำสรรเสริญและแสดงความนับถืออย่างจริงใจ การมาถึงของแม่ทัพหยางเจี้ยนเปรียบเสมือนประกายแห่งแสงสว่างที่พวกเขารอคอย ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนในชุดเกราะหนักสง่างามก้าวลงจากม้าศึกด้วยท่าทีที่มั่นคง เขามองไปรอบค่ายด้วยสายตาที่แข็งกร้าวและเด็ดเดี่ยว ท่ามกลางเสียงทักทายที่ดังก้องและสายตาชื่นชมจากเหล่าทหาร

แม่ทัพหยางเจี้ยนกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ข้าจะนำพวกเราผ่านสงครามนี้ไปให้ได้ ไม่ว่าจะยากเย็นเพียงใดก็ตาม" คำพูดของเขาช่างทรงพลัง ดึงเอาความมุ่งมั่นและศรัทธาจากเหล่าทหารให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง

ท่ามกลางความหนาวเหน็บและสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายนี้ กำลังใจของเหล่าทหารก็กลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง ทุกคนต่างเชื่อมั่นว่า เมื่อมีแม่ทัพหยางเจี้ยนอยู่เคียงข้าง ความหวังในการเอาชนะศึกที่แดนเหนือครั้งนี้จะไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้อีกต่อไป

แม่ทัพหยางเจี้ยนที่มาพร้อมกองทัพนับหมื่นนำพาความแข็งแกร่งและความหวังมาสู่ค่ายทหารแดนเหนืออย่างแท้จริง การเดินทางครั้งนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ทหารกล้าเท่านั้น แต่ยังมีเหล่าช่างฝีมือผู้ชำนาญการที่ติดตามมาเพื่อสนับสนุนในการซ่อมแซมและปรับปรุงค่ายทหารให้พร้อมรับศึก

ทันทีที่มาถึง หยางเจี้ยนสั่งการอย่างเฉียบขาดให้เหล่าทหารและช่างฝีมือเริ่มงานซ่อมแซมค่ายทหารทันที ช่างไม้เริ่มตั้งเสาและสร้างกำแพงขึ้นใหม่แทนของเดิมที่พังทลายจากศึกสงคราม ช่างเหล็กเร่งหลอมเหล็กสำหรับซ่อมแซมอาวุธและเสริมกำลังประตูทางเข้าของค่าย ช่างฝีมืออื่นๆ ต่างก็ร่วมแรงกันปรับปรุงค่ายให้แข็งแกร่งและมั่นคงยิ่งขึ้น บรรดาทหารเองก็ร่วมมือขนย้ายวัสดุ และคอยระวังภัยรอบนอก

ค่ายที่เคยทรุดโทรมค่อยๆ แปรเปลี่ยนไปทีละน้อย กำแพงใหม่ถูกเสริมความแข็งแกร่งให้สูงชันและมั่นคง กองทหารต่างปลื้มใจและรู้สึกถึงความปลอดภัยที่เพิ่มขึ้น พื้นที่สำหรับเก็บเสบียงและอาวุธก็ถูกปรับปรุงใหม่ให้เป็นระเบียบเพื่อรองรับการรบในยามวิกฤต นอกจากนั้น พื้นที่สำหรับการฝึกซ้อมก็ถูกจัดเตรียมไว้เพื่อให้ทหารทุกนายได้ฝึกฝนและเตรียมพร้อมสำหรับศึกที่จะมาถึง

ท่ามกลางบรรยากาศแห่งการทำงานอย่างขยันขันแข็ง หยางเจี้ยนยืนมองค่ายทหารที่ค่อยๆ เปลี่ยนโฉมไปด้วยความพอใจ เขารู้ดีว่าการเตรียมพร้อมที่มั่นคงจะทำให้พวกเขามีโอกาสเอาชนะศึกในแดนเหนือได้มากขึ้น ขณะที่ลมหนาวพัดผ่าน กองทัพของเขาก็ได้รับกำลังใจจากความเป็นระเบียบและความแข็งแกร่งของค่ายที่ฟื้นฟูกลับมา

แม่ทัพหยางเจี้ยนเป็นบุรุษที่มีหลายมิติ ในยามที่อยู่ใกล้สตรี รูปโฉมและท่าทางอันแข็งแกร่งแต่แฝงไว้ด้วยความหื่นกระหายทำให้เขามักเป็นที่หมายปองของหญิงสาวทั้งหลาย ความเย้ายวนและเสน่ห์ในตัวเขาช่างน่าหลงใหล แต่นั่นก็เป็นเพียงด้านหนึ่งของเขาเท่านั้น

ในยามศึกสงครามหรือเมื่ออยู่ท่ามกลางกองทัพ หยางเจี้ยนกลายเป็นบุคคลที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง เขาทิ้งความปรารถนาทางโลกีย์ไว้เบื้องหลัง และแปลงกายเป็นยอดนักรบที่เฉียบแหลมและเด็ดเดี่ยว สายตาของเขาแข็งกร้าว เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความกระหายที่จะเอาชนะทุกศึก ด้วยประสบการณ์และความสามารถในการรบที่เหนือชั้น ทำให้เขาสามารถนำทัพเข้าสู่สนามรบด้วยท่าทีที่ทรงอำนาจและเป็นที่ยำเกรงของทั้งฝ่ายตนและศัตรู

ทุกการเคลื่อนไหวของเขาในสนามรบแม่นยำและเฉียบขาด จนทหารทุกนายรู้สึกถึงความปลอดภัยและมั่นใจในการนำทัพของเขา หยางเจี้ยนจะกลายเป็นชายที่ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย คำสั่งของเขาหนักแน่นและชัดเจน ทุกการวางแผนล้วนผ่านการพิจารณาอย่างรอบคอบ เขาเข้าใจสถานการณ์รบเป็นอย่างดีและมีความสามารถในการปรับกลยุทธ์ตามสถานการณ์อย่างรวดเร็ว

ยามค่ำคืนเงียบสงัด แม่ทัพหยางเจี้ยนเดินกลับมาที่กระโจมของตนด้วยสีหน้าอ่อนล้า ความเหน็ดเหนื่อยจากการวางแผนและสั่งการรบตลอดทั้งวันทำให้เขารู้สึกอยากพักผ่อน แต่ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในกระโจม กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้และเสียงหวานของฮูหยินเหม่ยฟางก็ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง

เหม่ยฟางยืนอยู่ที่มุมกระโจมพร้อมกับน้ำอุ่นที่เตรียมไว้ นางกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและอ่อนหวาน “ท่านพี่ ท่านคงเหนื่อยไม่น้อย...ชำระล้างร่างกายก่อนเถอะ” แววตาของนางเต็มไปด้วยความห่วงใยและอ่อนโยน ชุดบางเบาที่นางสวมใส่เผยให้เห็นเส้นสายเรือนร่างอันงดงามเล็กน้อย แสงเทียนในกระโจมสะท้อนกับผิวของนาง ทำให้ภาพที่ปรากฏตรงหน้าชวนให้หยางเจี้ยนต้องหยุดมองด้วยความหลงใหลชั่วครู่

เขามองนางด้วยความรู้สึกอบอุ่นและยิ้มออกมาเล็กน้อย ความเหนื่อยล้าที่แบกมาทั้งวันเริ่มจางหายไปเมื่อได้พบกับใบหน้าที่เขารู้จักดี เหม่ยฟางเดินเข้าไปใกล้ ค่อยๆ ช่วยถอดชุดเกราะและผ้าคลุมหนักที่เขาสวมอยู่ มืออ่อนโยนของนางทำให้แม่ทัพรู้สึกผ่อนคลายลงทุกครั้งที่นางสัมผัส ราวกับความเครียดและความกังวลทั้งหมดถูกปลดปล่อยไปทีละน้อย

แม่ทัพหยางเจี้ยนทอดสายตามองฮูหยินเหม่ยฟางด้วยแววตาเต็มไปด้วยความปรารถนา “เจ้าลงแช่น้ำเป็นเพื่อนข้า” นั้นแฝงความนุ่มนวลและเร่าร้อนในคราวเดียวกัน

ฮูหยินเหม่ยฟางยิ้มรับอย่างมีเสน่ห์ นางค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดคลุมบางเบาออก เผยให้เห็นเรือนร่างที่งดงามประหนึ่งอิสตรีในเทพนิยาย ผิวพรรณของนางเปล่งประกายท่ามกลางแสงเทียนนวลผ่อง ความเย้ายวนของนางทำให้แม่ทัพหยางเจี้ยนไม่อาจละสายตาไปได้

ทั้งสองลงแช่น้ำด้วยกัน เหม่ยฟางขยับเข้าใกล้ ค่อยๆ ใช้ผ้าเนื้อนุ่มถูไล้เนื้อตัวของท่านแม่ทัพด้วยท่วงท่าอันอ่อนโยน ละเอียดอ่อน ราวกับทุกสัมผัสเป็นการบรรเทาความเหน็ดเหนื่อยที่เก็บกดมาตลอดทั้งวัน แม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกถึงความผ่อนคลาย ความอบอุ่นจากมือของนางที่สัมผัสถูกผิวเขาส่งผ่านความรู้สึกอันอ่อนหวานจนหัวใจเขาเต้นแรง

ท่ามกลางความเงียบสงบของค่ำคืน ไฟแห่งความปรารถนาภายในใจของแม่ทัพหยางเจี้ยนค่อยๆ ลุกโชนขึ้น เขาจ้องมองฮูหยินเหม่ยฟางที่อยู่ใกล้ๆ ด้วยแววตาเปี่ยมด้วยความรู้สึกอันลึกล้ำ แววตานั้นบ่งบอกถึงความหลงใหลและอ่อนโยนที่มีต่อนาง

แม่ทัพหยางเจี้ยนยื่นมือไปประคองใบหน้านวลของนางอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขามอบจุมพิตให้กับนางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆ ทวีความลึกซึ้งขึ้น กลายเป็นสัมผัสที่เร่าร้อนและรุนแรง ราวกับต้องการถ่ายทอดทุกความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในใจไปสู่ฮูหยินเหม่ยฟาง นางตอบรับจุมพิตของเขาด้วยความอบอุ่นและนุ่มนวล ร่างกายของทั้งคู่คล้ายจะถูกดึงดูดเข้าหากันอย่างไม่อาจหักห้าม

ท่ามกลางแสงเทียนสลัวและไออุ่นของน้ำ เสียงหัวใจของทั้งสองเต้นระรัว พวกเขาปล่อยให้ไฟแห่งความปรารถนานำพาไป สายใยที่เชื่อมโยงทั้งสองไว้นั้นทำให้ค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยความทรงจำอันหอมหวาน