Share

บทที่ 1950

Author: จุ้ยหลิงซู
"เจ้าบอกข้าหน่อย เพราะอะไรกัน? นางโกรธจุดไหนมากที่สุด?" เซียวหลันยวนถาม

เสี่ยวเยว่นิ่งงันไปแล้ว

ขนาดคุณหนูยังไม่อยากพูดเรื่องแย่ๆ ของฮูหยินเฉิงต่อหน้าเขา แล้วนางที่เป็นสาวใช้พูดได้ไหม?

ถ้าเผื่อนางพูดอะไรไม่ดีออกไป แล้วไปพังเรื่องของคุณหนูขึ้นมาจะทำอย่างไรกัน?

"ท่านอ๋องลองคิดดูเองดีไหมเจ้าคะ? คุณหนูเองก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล" เสี่ยวเยว่ตัดสินใจไม่พูดอะไร

เซียวหลันยวนกลับไปแบบไม่ได้อะไร

ถึงแม้อยากจะปลุกฟู่จาวหนิงลุกขึ้นมาคุยกันให้ชัดเจน แต่สุดท้ายก็ไม่อยากจะไปปลุกนาง

เขาทำได้แค่กลับไปทางเดิมอย่างเซื่องซึม

พอเขาออกไปแล้ว เสี่ยวเยว่จึงกลับห้องไปนอนอย่างวางใจ

เซียวหลันยวนหลังจากกลับไปก็นอนไม่หลับ จึงลุกขึ้นมาเขียนหนังสือ

กว่าฟ้าจะสาง เขาจึงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หิ้วตะกร้าผลไม้ใบหนึ่งเตรียมไปที่จวนตระกูลฟู่ เขาจะรีบไปให้ทันอาหารเช้าบ้านตระกูลฟู่

แต่ว่าพอเขาออกจากประตูเรือน ก็เห็นลวี่กั่วประคองฮูหยินเฉิงเข้ามาแล้ว

เซียวหลันยวนมองสีท้องฟ้า เช้าขนาดนี้เชียว?

ตอนนี้ยังเช้าอยู่มาก น้ำค้างยามเช้ายังไม่หายไปเลย

"อายวน ข้ารู้ว่าเจ้าตื่นเช้าขนาดนี้" ฮูหยินเฉิงพอเห็นเซียวหลันยวน ก็เผย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2544

    "ทำไม หลายปีนี้คิดจะเอาชีวิตข้าอยู่ตลอด ตอนนี้พอข้ามาหาแล้ว เจ้ากลับไม่กล้าพบหน้าเรอะ?"คำพูดของเซียวหลันยวน ทำให้เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างตกใจมาก หยุดยืนหันตัวกลับเขาเห็นเซียวหลันยวนแล้วเป็นเซียวหลันยวนจริงๆเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างตกตะลึงมาก และเพราะตกตะลึงเกินไป หลังจากที่เขาหมุนตัวกลับมาตามสัญชาตญาณจึงไม่ได้ก้มหน้าต่ำลงปิดบังใบหน้า แต่ประจันหน้าตรงๆ กับเซียวหลันยวน"เจ้ายังไม่ตายอีกหรือ?"เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างทั้งตกตะลึงทั้งโกรธพริบตานี้ เขากระทั่งรู้สึกสิ้นหวังขึ้นมาด้วย"ทำไมเจ้าถึงได้สังหารยากเย็นขนาดนี้? ข้าจัดวางไว้ตั้งมากมาย ลงความคิดไปตั้งเท่าไร แต่ก็สังหารเจ้าไม่ได้เสียที? ดวงของเจ้ามันคืออะไรกันแน่!"หรือเป็นคนที่วิถีสวรรค์ปกป้องไว้หรือ?ตั้งแต่ที่เขาเกิดได้ไม่นาน ลัทธิเทพทำลายล้างก็เริ่มลงมือกับเขาแล้ว จากนั้นก็สังหารเรื่อยมาก็จนถึงตอนนี้ก็ยังสังหารไม่ได้เสียทีและเซียวหลันยวนก็เห็นใบหน้าของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างแล้วใบหน้านี้ หล่อเหลาเอามากๆเหมือนคนอายุสามสี่สิบที่บอกว่าเหมือน เพราะยืนยันไม่ได้และใบหน้านี้ พอแค่มอง เซียวหลันยวนก็คิดไปถึงคนๆ หนึ่งถังอู๋เจวี

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2543

    ตอนที่เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างออกจากเกี้ยว ซืออวี๋ชิงจวินอันที่จริงก็เห็นแล้วแต่ตอนที่เข้าจะเข้าไปขวาง คนชุดเขียวพวกนั้นก็เข้ามาพัวพันเขา อาวุธลับยาพิษ ทั้งหมดพุ่งเป้ามาทางตัวเขาชั่วขณะหนึ่ง ซืออวี๋ชิงจวินปลีกตัวออกมาไม่ได้เลยพอเห็นเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างบินแฉลบออกไป ในใจซืออวี๋ชิงจวินก็ขุ่นเคืองขึ้นไม่น้อยนี่ถ้าปล่อยให้อีกฝ่ายเข้าเมืองหลีไป ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่หน้าของอีกฝ่ายเขาก็ยังไม่เห็น นี่จะเป็นการสู้ที่เสียเปล่าทันทีตอนนี้เขาเองก็เห็นแล้วว่าซางจื่อกับพวกองครักษ์ล้วนบาดเจ็บ และรู้ว่าตอนนี้คนน้อยสู้คนมากไม่ไหว จึงใช้ฝ่ามือฟาดคนชุดเขียวออกไปหลายคน แล้วจึงยืนขวางตรงหน้าซางจื่อและคนอื่นๆ"ถอย" ซืออวี๋ชิงจวินออกคำสั่ง"นายท่าน ไม่ไล่ตามแล้วหรือ?"ซางจื่อร้อนรนขึ้นมาตอนนี้ถ้ายังให้เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างหนีเข้าเมืองหลี ถึงเวลาถ้าคนของอ๋องเจวี้ยนเข้ามา ก็คงจะช้าเกินไปแล้วจะให้เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างเข้าเมืองหลีไม่ได้!"ถอยก่อน"ซืออวี๋ชิงจวินกลับรู้ ว่าลำพังพวกเขาเหล่านี้ ขวางเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างไว้ไม่ได้จริงๆอีกฝ่ายจัดคนชุดเขียวไว้หลายสิบคนคอยขวางอยู่นอกเมือง ก็เพื่อป้องกัน

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2542

    ซืออวี๋ชิงจวินไม่สนใจว่าเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างมีความแค้นอะไรกับสายเลือดราชครูแค้นอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการที่จะได้เห็นใบหน้าของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างดังนั้น เขาแค่อยากเห็นเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างเท่านั้น"ถ้าข้าออกไป เจ้าจะต้องเสียใจ มีชีวิตอยู่ได้ก็อยู่ไปเถอะ"คำพูดของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างทำให้ซืออวี๋ชิงจวินรู้สึกน่าขันขึ้นมา"ในเมื่อมั่นใจเสียขนาดนี้ ยังจะรออะไรอยู่อีกเล่า?"มั่นใจขนาดนี้แต่ก็ไม่ออกมา มันเพราะอะไรกัน?เขารู้สึกมาตลอดว่าเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างนี่แปลกประหลาดจริงๆ"เจ้าสู้กับลูกน้องของข้าพวกนี้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ"เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างไม่หวั่นไหวเลยสักนิดซืออวี๋ชิงจวินเองก็ยอมรับแต่ตอนนี้เขาสามารถทำได้แค่รับมือคนชุดเขียวพวกนี้ไปก่อนคนชุดเขียวหลายสิบคนนี้ก็รับมือลำบากหน่อยจริง หลักๆ บนตัวคนพวกนี้ยังมีพิษอยู่มาก อาวุธลับเองก็ไม่น้อย ประเดี๋ยวประด๋าวก็จะปล่อยลูกไม้สกปรกออกมาซางจื่อกับองครักษ์คนอื่นก็บาดเจ็บกันหลายแห่งแล้วแต่ในใจเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างก็ร้อนรนเหมือนกัน เพราะเดิมทีเขาคิดว่า ขอแค่คนเหล่านี้บาดเจ็บ ก็จะติดพิษกันแล้วเพียงไม่นานก็สามารถกำจัดคน

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2541

    "เกียรติอะไร พวกเราไม่ต้องการ!"คนแบกเกี้ยวสองคนตะโกนขึ้นมา แบกเกี้ยวพุ่งเข้าใส่"ซางจื่อมานี่"ซืออวี๋ชิงจวินบินแฉลบเข้ามา ประจันหน้ากับคนแบกเกี้ยวสองคนนี้ ซางจื่อก็หมุนตัวกลับไปขวางคนแบกเกี้ยวอีกสองคนที่เหลือพอเป็นแบบนี้ นายบ่าวทั้งสองคนก็สลับคู่ต่อสู้กันแล้วยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ องครักษ์ที่ซืออวี๋ชิงจวินพามาด้วยก่อนหน้าก็ตามมาถึงแล้ว เข้าร่วมการต่อสู้ทันทีคนแบกเกี้ยวทั้งสี่วรยุทธ์ดีมากจริงๆ หลักๆ คืออึดทน แข็งแกร่ง พละกำลังมหาศาล ถูกพวกเขากระแทกเข้ามา ก็รู้สึกเหมือนร่างชาดิกไปครึ่งหนึ่งแล้วซางจื่อกัดฟัน"นี่มันใหญ่โตราวกับหมีเลย!"พวกเขาหลายคนสู้กับคนสองคน ก็ยังทำได้แค่พัวพันพวกเขาไม่ให้ขึ้นไปช่วยสองคนที่เหลือได้แบบฝืนๆ เท่านั้นซืออวี๋ชิงจวินทะยานตัวลอยขึ้น ขาข้างหนึ่งเตะโดนหัวของคนแบกเกี้ยวตรงหน้าคนนั้น สมองของเขามึนงงไปชั่วขณะ จนเกี้ยวเอนไปด้านหนึ่งแต่ในเกี้ยวก็มีคนออกแรงอย่างชัดเจน กดด้านข้างเอาไว้ จึงฝืนให้ตัวเกี้ยวตั้งตรงกลับมาซืออวี๋ชิงจวินพอเห็น ก็เอ่ยขึ้นว่า "คิดไม่ถึงว่าเจ้าลัทธิจะสง่าถึงเพียงนี้ จนป่านนี้ก็ยังไม่ยอมออกจากเกี้ยวให้เห็นหน้าเลย"มีคนที่เข้า

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2540

    เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างเองพอเหลือบมองก็เห็นเงาคนที่ใช้วิชาตัวเบาบินแฉลบลงมาจากบนเขาแล้ววิชาตัวเบาดีหรือไม่ดี แค่มองในตอนนี้ผาดเดียวก็มองออกแล้วคนผู้นี้ชายเสื้อปลิวพริ้วไหว ท่วงท่าราวกับเซียน ทะยานลอยเข้ามาเหมือนเท้าไม่แตะพื้นราวเซียนลอยละล่องดูแล้วไม่มีอาการฝืนแม้แต่น้อย แล้วยังดูดีเอามากๆ ด้วยถ้าเป็นคนทั่วไปที่ไม่เข้าใจวรยุทธ์มาเห็น ไม่แน่อาจจะคิดว่าเป็นเซียนคนหนึ่งจริงๆ ก็ได้เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างหรี่ตาลงมองคนผู้นี้คือใครกัน?แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็คงไม่ใช่คนในเมืองหลีของเขาแน่ เพราะเมืองหลีไม่มียอดฝีมือแบบนี้และเมืองหลีทางนั้นเวลานี้น่าจะไม่มีคนเข้ามารับเขาดังนั้นพอเห็นยอดฝีมือแบบนี้ปรากฏตัว เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างก็ออกคำสั่งทันที "รีบเข้าเมือง สลัดเขาให้หลุด"เขาไม่อยากให้คนผู้นี้มาอยู่ตรงหน้าตนเอง แล้วมาขวางเขาตอนที่เข้าเมือง"ขอรับ เจ้าลัทธิ!"คนแบกเกี้ยวทั้งสี่รีบยกเกี้ยววิ่งพุ่งทะยาน ดูเหมือนจะแข่งเวลากับคนผู้นั้นซืออวี๋ชิงจวินเองก็เห็นว่าเกี้ยวถูกยกขึ้นตรงไปทางเมืองหลีอย่างรวดเร็ว"แบกคนไว้แต่ยังเร็วได้ขนาดนี้เชียว?"เขาเองก็ทอดถอนใจออกมา แต่ก็รีบเพิ่มความเร็ว

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2539

    ซืออวี๋ชิงจวินพอได้ยินคำพูดที่ซางจื่อถามเขาก็ไม่ได้ตอบอะไรแต่ต่อมาเขาก็ไม่ได้สงบและสบายใจเหมือนก่อนหน้าแล้ว ซางจื่อมองออก นายท่านกำลังรอเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างคนนั้นเผยหน้าจริงเวลาพักผ่อนของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างครั้งนี้ค่อนข้างนานเขากระทั่งยังเหลือบมองดูสีท้องฟ้า และพอรู้สึกว่าคนแบกเกี้ยวทั้งสี่พักผ่อนกันพอแล้ว เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างจึงสั่งให้พวกเขาออกเดินทางอีกครั้งคนแบกเกี้ยวทั้งสี่ยกเกี้ยวขึ้น เดินตรงไปยังทิศทางเมืองหลีต่อ ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้พวกเขายังคงมีความเร็วสูง ไม่ได้ลดความเร็วลงเพียงเพราะจะถึงที่หมายแล้วเลย"ตอนที่เข้าเมือง พวกเจ้าต้องทำตัวให้ดูลึกลับซับซ้อนล่ะ อย่าทำหน้าซื่อบื้อออกมาเชียว ไม่งั้นเจ้าลัทธิอย่างข้าจะให้พวกเจ้าเจอความระทมเสียหน่อย"การแสดงออกของคนแบกเกี้ยวทั้งสี่ที่ดูงี่เง่า ทำให้เขารู้สึกเสียหน้าน่าเสียดาย พอกินยาพวกนั้นมากเกินไป ทำให้สมองของพวกเขาเชื่องช้าลงมาคนแบกเกี้ยวทั้งสี่ขานรับขึ้นมาพวกเขาไม่รู้ว่าแบบไหนถึงจะดูลึกลับซับซ้อน ถึงยังไงก็แค่พยายามไม่ต้องพูด ทำสีหน้าขึงขังไว้ก็พอถ้ามีคนเข้ามารับ ก็ตะคอกให้หลีกทางเสียเจ้าลัทธิบอกว่าจะให้พวก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status