บทที่ 16...ไปต่อสวยๆ

“ขวัญกำลังจะออกไปค่ะ”

หญิงสาวกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ ขณะกำลังยืนรอแท็กซี่บนริมฟุตบาท

“เวลาเจอกันที่บริษัทน่ะ แกก็อย่าเผลอพูดไปล่ะว่าฉันเพิ่งกลับจากเสม็ด”

“ไม่เผลอหรอกค่ะ แต่ขวัญไม่แน่ใจว่าพี่เป๊กจะคุ้ยเรื่องนี้ขึ้นมารึเปล่า”

“จะกล้าเหรอ ทำเรื่องเลวขนาดนั้นไว้ ถ้ารู้ถึงหูเมีย ๆ ที่ซ่อนไว้ล่ะก็ ตายไม่เหลือตอ อย่าว่างั้นงี้เลยแก เจ้านายพวกเราก็เหอะ...แอบกินกันอร่อยทุกครั้งเวลาออกกองต่างจังหวัด”

“อืม เอาเถอะพี่ลูกเป็ด ถ้าพี่เป๊กเขาไม่พูดอะไร ขวัญก็จะไม่พูดอะไรเหมือนกัน”

หญิงสาววางโทรศัพท์ หลังจากได้แท็กซี่ เธอนั่งในรถโดยสารประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึงบริษัท และคนที่เธอเจอเป็นคนแรกก็คือเจ้าของบริษัทที่ธวัชชัยและเธอเพิ่งพูดถึงไปหมาดๆ

“อ้าว ขวัญ เป็นยังไงบ้าง พี่ได้ข่าวจากคุณเป๊กว่าเธอไม่สบาย ก็เลยต้องเปลี่ยนตัวนางแบบกะทันหัน”

“อ้อ..ค่ะ ขวัญไม่สบายหนักเลย” เธอเดาว่าตากล้องตัวแสบคงรายงานให้เจ้าของบริษัทต้นสังกัดของเธอรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนตัวนางแบบว่าเกิดจากอาการเจ็บป่วยของเธอเอง ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น “แล้วเขาได้ใครมาแทนล่ะคะ”

“เด็กสังกัดอื่นน่ะ พี่ไม่แน่ใจว่าชื่ออะไร”

“สิริวิไลรึเปล่าคะ”

“น่าจะใช่นะ เห็นว่าทำงานกันเร็วมาก ถ่ายกันแค่วันเดียวก็บินกลับเลย ตอนนี้คุณเป๊กก็อยู่เมืองไทยแล้วเหมือนกัน สักพักคงเข้ามาที่บริษัท”

“พี่เก๋ค่ะ เรื่องเข้าประกวด ขวัญตกลงนะคะ”

“จริงเหรอ!!” กชกรยิ้นยินดี แน่ล่ะ เธออยากให้ขวัญชนกเป็นหนึ่งในตัวแทนของบริษัทเข้าประกวดสุดยอดนางแบบตั้งแต่วันแรกที่เจ้าหล่อนเดินมาสมัครงานที่นี่แล้ว ติดที่เจ้าหล่อนปฏิเสธเพราะไม่อยากใส่ชุดบิกินี “ดีใจจังเลย ถ้าอย่างนั้น บริษัทของเราก็มีลุ้นตำแหน่งสุดยอดนางแบบแล้วสิ”

“คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”

“แต่พี่มั่นใจ ไปเหอะ ทีมงานรออยู่”

“ทีมงานอะไรคะ”

“ทีมงานของพี่นาวน่ะ พี่นาว นาวิกาดีไซน์เนอร์ชื่อดังไง แกจะจัดงานเดินแบบสัปดาห์หน้า ขวัญอยู่ในรายชื่อที่พี่นาวคัดเลือกไว้ด้วยนะ”

“จริงหรือคะ ดีใจจังเลยค่ะ ขวัญสัญญาว่าจะทำงานให้ดีที่สุดค่ะพี่เก๋”

“พี่เก๋!!!” เสียงเรียกดังมาแต่ไกล เจ้าของเสียงคือธวัชชัยนั่นเอง เขาเดินมาอย่างเร็วรี่เพื่อให้ถึงตัวเจ้านายและเพื่อนรุ่นน้องคนสนิท ทั้งคู่แอบขยิบตาให้อย่างรู้กัน “เรื่องงานถ่ายแบบที่อเมริกาต้องขอโทษด้วยนะคะพี่เก๋ขา”

“ไม่เป็นไร แค่ขวัญมันตกลงจะประกวดนางแบบ ทุกอย่างจบ!”

“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!” ธวัชชัยกรี๊ดลั่นไปทั้งบริษัท เสแสร้งดีใจทั้งที่รู้เรื่องนี้อยู่ก่อนแล้ว “ในที่สุด ก็ได้เวลา ดาวดวงใหม่ เปล่งประกายรัศมีเจิดจรัสโสภาสถาพร”

“อย่ามัวแต่พูดมาก ไปเข้าประชุมเดี๋ยวนี้” สั่งลูกน้องแล้วเสร็จก็หันมาสั่งนางแบบสาวต่อ “ส่วนขวัญไปห้องลองชุดเลยดีกว่า เลือกชุดสำหรับใส่ประกวดที่เรารู้สึกใส่แล้วมั่นใจที่สุดนะ เรื่องสมัครเดี๋ยวพี่ให้เด็กจัดการให้นะ”

กชกรและธวัชชัยเดินตรงไปยังห้องประชุมชั้นสอง ส่วนเธอเข้าไปลองเสื้อผ้าที่ห้องลองเสื้อชั้นหนึ่ง ไม่นานนัก เธอเลือกชุดสำหรับประกวดเรียบร้อย จากนั้นก็ไปนั่งรอธวัชชัยที่มุมกาแฟของบริษัท ซึ่งอยู่บริเวณด้านหลังของอาคาร

ที่นั่น จัดแต่งสวยงามอยู่ในสวนน้ำเล็กๆ ภายใต้หลังคาทรงสูงที่กรุด้วยกระจกใสวับ หญิงสาวเลือกนั่งโต๊ะเล็กที่ตั้งติดกับบ่อเลี้ยงปลาสวยงามสีสันสะดุดตาและหมู่ต้นโมกที่ดอกขาวกำลังสะพรั่งไปทั้งต้น

ความจริงเธอจะกลับไปพักผ่อนที่ห้องพักก่อนก็ได้ แต่เพราะมีเรื่องจะปรึกษากับธวัชชัย จึงเลือกที่จะนั่งรอเขาอยู่ตรงนี้ พร้อมกับกาแฟถ้วยโปรด แต่เธอยังไม่ยอมแตะเลยสักอึก

“ตอนนั่งบนเครื่อง เราดื่มแต่กาแฟ” เธออดคิดไม่ได้ว่าเขาวางยานอนหลับในกาแฟรึเปล่า เธอถึงได้หลับไม่รู้เรื่องไปเกือบสิบชั่วโมง “เป็นไปได้ เขาต้องใส่ยาลงไปในกาแฟแน่”

“ขวัญ!!!!” เสียงเรียกร้อนรนจากธวัชชัยทำให้เธอตื่นจากภวังค์ หนุ่มรุ่นพี่ท่าทางตื่นๆเดินมานั่งลงตรงข้าม แล้วถอนหายใจเสียงดังลั่นไปทั้งสวน “เฮ้อ!!!”

“อะไรพี่ลูกเป็ด”

“เกิดเรื่องน่ะสิ”

“ทำไมคะ หรือว่าเรื่องที่บอสตัน”

“ไม่ใช่ ตาเป๊กนั่นไม่ได้พูดอะไรในที่ประชุมหรอกนะ นั่งทำหน้าบูดบึ้งเหมือนยักษ์อย่างเดียว แต่...” ผู้จัดการขยับใบหน้าเข้าใกล้ แล้วกระซิบกระซาบ “ในที่ประชุม สรุปรายชื่อนางแบบที่จะใช้เดินแบบงานของพี่นาวปลายสัปดาห์หน้าแล้ว แต่...ไม่มีชื่อขวัญ!!!!”

“อ้าว ทำไมล่ะคะ???”

“คืองี้ ดีไซน์เน่อร์น่ะ ชอบขวัญมากเลยนะ”

“ค่ะ”

“แต่...” ธวัชชัยเว้นระยะหายใจนานมาก กว่าจะพูดต่อ “สปอนเซอร์รายหนึ่งขอให้ตัดชื่อของขวัญออกน่ะสิ!!!”

หญิงสาวขมวดคิ้ว สงสัย เธอไม่เคยมีศัตรูที่ไหน “ใครคะ?”

“พี่ก็ไม่รู้หรอก พี่นาวไม่ได้บอก”

“แล้วอย่างนี้ หมายความว่าขวัญคงไม่ได้ทำงานนี้แล้วใช่ไหมคะ”

ผู้จัดการหนุ่มจับมือหญิงสาวไว้แล้วบีบแน่น มองรุ่นน้องด้วยความเมตตาห่วงใย “ไม่...ไม่ต้องห่วง พี่นาวไม่ใช่คนแบบนั้น พี่นาวต้องการศักยภาพทางด้านนางแบบของเธอนะขวัญ”

“จริงหรือคะ........” เธอดีใจมากนะ แต่พอนึกถึงบางเรื่องก็ทำให้กังวลขึ้นมาอีก "แล้วพี่นาวจะไม่มีปัญหาหรือคะ”

เขาส่ายหน้าแทนคำตอบ “พี่นาวบอกว่าแกเกิดในวงการนี้ได้ เพราะฝีมือของแก และแกโด่งดังระดับเอเชียได้ เพราะนางแบบก็เป็นส่วนหนึ่ง ไม่เกี่ยวกับสปอนเซอร์รายไหนทั้งสิ้น หากไม่อยากสนับสนุนแกก็เชิญตามสบาย ไม่ง้อ”

ขวัญชนกจับมือธวัชชัยไว้แน่น แววตาสุกสกาว เต็มไปด้วยความหวัง “ขอบคุณนะคะ ขวัญสัญญาว่าจะทำงานให้ดีที่สุด ให้สมกับที่พี่นาวไว้วางใจ”

“แต่ก่อนจะเดินแบบ พรุ่งนี้เธอต้องขึ้นเวทีประกวดแล้วใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ”

“แล้วจะรออะไรอยู่อีกล่ะ ไปขัดตัว ทำสปากันดีกว่า” ธวัชชัยทำท่าจะลุก แต่หญิงสาวกลับเรียกไว้ “ทำไมอีกกกกก”

“ขวัญมีเรื่องอยากจะถามพี่ลูกเป็ดหน่อยน่ะค่ะ”

ขวัญชนกทำท่ามีลับลมคมนัย ธวัชชัยจึงยอมนั่งลงแต่โดยดี

“มีเรื่องคอขาดบาดตายอะไรอีก”

“คือขวัญแค่อยากรู้น่ะค่ะว่า...เวลาที่...” เธอจะพูดอย่างไรดี เธอถามถูกคนรึเปล่า ในเมื่อธวัชชัยเองก็เป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อย “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ขวัญแค่อยากรู้ว่าพี่ไปเที่ยวเสม็ดมาสนุกไหม”

“สนุกสิ" ธวัชชัยเสียงสูงขึ้นไปถึงชั้นสามของตึก " สนุกมากเลย ว่าจะหาเวลาว่างไปอีก เดี๋ยวไปคราวหน้า ฉันจะหิ้วเธอไปด้วย เผื่อจะได้ลองอะไรสนุกๆ ชีวิตจะได้ตื่นเต้นเร้าใจกับเขาบ้าง”

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้ก็เร้าใจจะแย่อยู่แล้ว”