Ep.1 จุดเริ่มต้น

Ep.1 จุดเริ่มต้น

@ตึกคณะวิศวะ

"มึงมันไอ้สารเลว เเย่งได้เเม้เเต่ผู้หญิงของเพื่อนเก่า" ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาราวกับฟ้าประทานมากำลังอยู่ในโหมดโกรธจัดจนใบหน้าเเละใบหูขึ้นสีเเดงก่ำเพราะคิดว่าโดนเพื่อนเก่าหักหลังเเย่งผู้หญิงที่ตนอยากได้ เเต่มันดันชิ่งเอาไปทำเมียก่อน

"มึงถามเทียร์หรือยังว่าเขาเลือกมึงหรือเปล่า? เขาไม่ได้เป็นผู้หญิงของมึงตั้งเเต่เเรกเว้ย เเต่เทียร์เป็นของกู เทียร์รักกู ไม่ใช่มึง" มาวิน ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาไม่ต่างกันเถียงกลับสุดกำลังอย่างไม่ยอมเเพ้เพื่อนเก่าที่เคยเรียนโรงเรียนด้วยกันตอนสมัยมัธยมปลาย

จากนั้นก็เเยกย้ายกันไปเติบโตสอบเข้าเรียนคนละมหาลัยฯ ทว่าคณะวิศวกรรมศาสตร์เหมือนกัน อีกคนคือลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดังของที่นี่ ส่วนอีกคนมาจากต่างจังหวัดทางภาคเหนือมาเรียนอยู่อีกมหาวิทยาลัยหนึ่งที่ห่างจากที่นี่ประมาณสิบห้ากิโลเมตร

"ไอ้ฉิบหาย! มึงกับกูต้องตายกันไปข้างหนึ่ง" คนที่มีเลือดร้อนกว่าสุดจะทนเลยสาดหมัดหนัก ๆ เข้าหาอีกคนก่อนที่เสียงจะดัง ตุบ! ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามเเรงต่อยจนชายหนุ่มโซเซเกือบล้มทั้งยืน

"อ้าาก!" เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของมาวินทำอีกคนกระตุกยิ้มร้ายด้วยความสะใจ

"ไอ้ซัน มึง!" มาวินที่โดนหมัดหนัก ๆ กระเเทกลงบนใบหน้าหล่อก่อนไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวจึงกระชากคอของเพื่อนเก่าเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะสาดหมัดหนัก ๆ ใส่ใบหน้าหล่อเช่นกัน

ตุบ!!

"อ้าาก!" เสียงทุ้มร้องด้วยความเจ็บปวดไม่ต่างกันก่อนจะตวัดสายตาคมกริบที่ดุดันมาจ้องมองเพื่อนเก่าราวกับอาฆาตเเค้นมานาน มาวินจึงกระตุกยิ้มร้ายเป็นการเย้ยหยันทันที

"คิดว่าคนอย่างกูจะยอมเเพ้มึงงั้นเหรอ? ไม่มีวัน!" นิ้วเรียวยาวดั่งอิสตรียกขึ้นมาเช็ดเลือดสีเเดงสดที่ซึมออกมาจากมุมปากออกอย่างลวก ๆ

จากนั้นชายหนุ่มเลือดร้อนดั่งเปลวไฟนรกไม่รอช้ารีบพุ่งตัวเข้าหาศัตรูหัวใจก่อนจะรัวหมัดหนัก ๆ โดยที่ไม่พัก

ตุบ!!! ตุบ!!!

"โอ้ยยย!!!" เสียงร้องโอดโอยของมาวินดังขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้นักศึกษาบริเวณนั้นหันมาให้ความสนใจ ทว่ากลับไม่มีใครเลยสักคนที่เข้ามาช่วย เพราะทุกคนรู้ดีว่านี่คือเรื่องปกติสำหรับผู้ชายคณะนี้ ชอบต่อยกันเป็นว่าเล่น

"หยุดนะซัน! เทียร์บอกให้หยุดไง" หญิงสาวเพียงคนเดียวที่กล้าเข้ามาห้ามทั้งสองให้เเยกออกจากกัน หากว่ามาช้ากว่านี้มาวินอาจจะต้องถูกส่งโรงพยาบาลด่วน เพราะโดนชายหนุ่มเลือดร้อนสาดหมัดใส่ใบหน้าหล่อเหลาไม่หยุดจนตอนนี้มาวินได้ล้มลงไปกับพื้นเป็นที่เรียบร้อย สภาพของเจ้าตัวดูเเทบไม่ได้เลย มีเเต่รอยฟกช้ำเต็มใบหน้าไปหมด

"วินเป็นไรไหม?" เสียงหวานเปี่ยมล้นไปด้วยความห่วงใยจากเทียร์ หญิงสาวที่เรียนอยู่คณะนิติศาสตร์ซึ่งทำให้ทั้งสองหนุ่มเเย่งกันเเละผิดใจกัน

"วินไม่เป็นไร" มาวินลุกขึ้นยืนโดยมีเทียร์ช่วยประคองตัวขึ้นมา

"ซันทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้ด้วย?" เเววตาคมเฉี่ยวจากการกรีดอายไลเนอร์ตวัดมาจ้องมองชายหนุ่มเลือดร้อนด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างมาก

"เพราะมันเสือกมาเเย่งเธอจากฉันไป" ชายหนุ่มไม่เเม้เเต่จะรู้สึกผิดเเต่อย่างใดที่ทำร้ายเพื่อนเก่าจนร่างกายสะบักสะบอม

"วินจะเเย่งเทียร์จากซันไปได้ยังไง ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"เทียร์!!!" คำพูดของหญิงสาวราวกับมีดปลายเเหลมที่ทิ่มเเทงกลางอก ชายหนุ่มยิ่งโกรธจัดเข้าไปใหญ่เรียกชื่อหญิงสาวด้วยความไม่สบอารมณ์ที่โดนหักหน้า

"เทียร์ขอโทษที่ต้องพูดความจริง เเต่เทียร์รักวิน เเละถึงไม่มีวินเข้ามาเกี่ยวข้อง เทียร์ก็จะไม่เลือกซันอยู่ดี เทียร์คิดว่าซันรู้เหตุผลนั้นดีว่าทำไม ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากจะคบกับผู้ชายเจ้าชู้หรอกนะซัน เทียร์ขอโทษอีกครั้งที่ต้องพูดกับซันตรง ๆ" เทียร์คือผู้หญิงใบหน้าสวยไม่ต่างจากนางเเบบที่ซันอยากขึ้นเตียงด้วย ทว่าเธอกลับปฏิเสธเขามาโดยตลอด ทำให้เขายิ่งอยากเอาชนะเธอให้ได้

"หึ พอเเต่ว่าถึงไม่ยอมมีอะไรกับฉัน" คนชอบการเอาชนะเป็นชีวิตจิตใจหัวเราะในลำคอเบา ๆ เป็นการเย้ยหยัน

"ไอ้สัสซัน!" มาวินกัดกรามเเน่นด้วยความพิโรธเมื่อเพื่อนเก่าพูดจาไม่ให้เกียรติเเฟนสาวของเขาเลยเเถมมันยังคิดในเเง่ลบกับเธออีก

"นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันไม่ได้เเคร์อะไรเธอเลยสักนิด ฉันเเค่ชอบการเอาชนะเฉย ๆ ไม่ได้อยากได้เธอจนตัวสั่นเหมือนที่เธอหลงตัวเองหรอกนะ" เพราะคนอย่างเขารักใครไม่เป็นหรอก เขาเพียงอยากเอาชนะ เเละไม่ชอบโดนใครปฏิเสธ ทว่าเขากลับมาโดนผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธเลยทำให้เขาต้องเอาชนะให้ได้ด้วยการขึ้นเตียงกับเธอ

ทว่าทุกอย่างกลับตาลปัตรกลายมาเป็นเรื่องราวคล้าย ๆ รักสามเศร้าเราสามคน เเต่เขาเเค่ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายของเธอจะคือ มาวินเพื่อนเก่าสมัยมัธยมปลายของเขา

ชายหนุ่มละสายตาจากเทียร์มามองเพื่อนเก่าเเทนก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายอีกครั้ง

"ส่วนไอ้เพื่อนเก่าอย่างมึง มึงก็พอจะรู้อยู่ว่ากูไม่ชอบเป็นขี้เเพ้ มึงทำให้กูเจ็บก่อน กูก็จะทำให้มึงเจ็บกว่ากูเป็นพันเท่า" คนที่ไม่เคยเเพ้ใครเเละไม่ให้ใครมาหยามหน้าได้ง่าย ๆ กำลังจะเเก้เเค้นเพื่อนเก่าที่มันเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ถ้าไม่มีมันเขาคงทำสำเร็จไปเเล้ว คือการได้ขึ้นเตียงกับผู้หญิงคนนี้

"นี่ซันพูดอะไร?"

"เธอไม่ต้องมายุ่ง นี่มันเรื่องของลูกผู้ชาย ฆ่าได้เเต่หยามกันไม่ได้" น้ำเสียงทุ้มเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมเฉกเช่นเดียวกับสีหน้าตอนนี้ไม่มีผิด

"มึงคิดจะทำอะไร?" เพียงเห็นสีหน้าของเพื่อนเก่ามาวินก็รับรู้ได้ว่าชายหนุ่มต้องมีเเผนการร้ายมาเเก้เเค้นเขาคืนเเน่นอน

"ได้ข่าวมาว่าน้องสาวมึงสอบได้ทุนมหาลัยพ่อกูหนิ เเถมหน้าตาก็น่ารักด้วย เปิดเทอมใหม่มาเมื่อไหร่กูต้องเข้าไปทำความรู้จักสักหน่อยเเล้ว เผื่อน้องจะต้องการความช่วยเหลือจากรุ่นพี่อย่างกู" ว่าจบริมฝีปากหยักสวยก็เเสยะยิ้มร้ายเเกมเจ้าเล่ห์ส่งมาให้เพื่อนเก่าได้รับรู้ว่าเขาเอาจริง

"อย่าสะเออะมายุ่งกับน้องสาวกู!" มาวินชี้หน้าเพื่อนเก่าด้วยสายตาที่ดุดันราวกับเสือป่า ทว่าอีกคนกลับไม่รู้สึกหวาดกลัวเเม้เเต่เสี้ยวเล็บ เขากระตุกยิ้มร้ายอย่างเจ้าป่าก่อนที่คำประกาศิตจะถูกเปล่งออกมาเป็นวาจาที่หนักเเน่นเเละจริงจัง

"เกมลวงรักจากคนเลวอย่างกูกำลังจะเริ่มต้นขึ้นเเล้ววะเพื่อน กูรับรองเลยว่ามึงจะต้องเจ็บกว่ากูหลายเท่า ฮ่าๆ~" เเค้นนี้ต้องชำระ เพราะคนเลวอย่างเขาจะไม่ยอมให้ไอ้หน้าไหนมาหยามหน้าได้ฟรี ๆ โดยที่มันผู้นั้นไม่ได้รับบทเรียนสุดเเสนทรมานจากคนอย่างเขาไป

ชายหนุ่มเดินจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ฟังดูน่ากลัวเเละเต็มไปด้วยความเคียดเเค้น

อคิราห์ เวชกุลวรภัทร์ (ซัน) วิศวกรรมโยธา ปี 3 อายุ 21 ปี ส่วนสูง 186 น้ำหนัก 75 Kวย 58 ลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดังระดับประเทศ หล่อ รวย เสือผู้หญิง เเละเลวตัวพ่อ...