เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 20 อย่ายุ่งกับผู้ใด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-08 10:00:07“กลับเรือนเดี๋ยวนี้!” หวังเยี่ยนหลงตวาดสั่งเซี่ยฟาน พอเห็นคนตรงหน้ามัวแต่ลังเลก็ปรี่เข้าไปฉุดแขนลากกลับเรือน
“คุณชายห้า ไม่ต้องห่วงข้าขอรับ” เซี่ยฟานตะโกนบอกเขา ไม่อยากให้ตามมากลัวว่าหวังเยี่ยนหลงจะอารมณ์ไม่ดีทำร้ายหวังซีซวน
ครั้นมาถึงเรือนใบไผ่ หวังเยี่ยนหลงก็เหวี่ยงร่างบางของเซี่ยฟานเข้าไปข้างในห้อง ทำให้ยาขวดเล็ก ๆ หล่นออกมาจากเสื้อของเซี่ยฟาน เขาก้มลงเก็บทีละขวดแต่ไม่วายโดนหวังเยี่ยนหลงเตะทิ้ง
“คุณชาย นั่นยารักษานะขอรับ” เซี่ยฟานขึ้นเสียงกับเขาเพราะยาพวกนั่น หวังซีซวนตั้งใจกลั่นให้อย่างยากเย็น รอคอยอยู่ตั้งหลายวันกว่าจะได้ยาหนึ่งเม็ด แต่หวังเยี่ยนหลงดันไม่รู้คุณค่า
ไม่ว่ารู้โมโหหิวหรือโมโหอะไร หวังเยี่ยนหลงบีบข้อมือของเซี่ยฟานจนเขาเบ้หน้า มืออีกข้างพยายามแกะมือของเขาให้ปล่อยแต่ก็ไร้ผล
จังหวะนั้น หวังเยี่ยนหลงอ่านความคิดและความทรงจำของเซี่ยฟาน จึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาเซี่ยฟานโกหกเขามาโดยตลอด คนที่เขาคิดว่าเหมือนลูกไก่ในกำมือ บีบเมื่อไหร่ก็ตายนั้นกล้าเล่นละคร
บทล่าสุด
เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว เล่ม 2 ตอนที่ 26 อ้อนวอน
เช้าวันต่อมา เหลียนเฟินลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้นแล้ว ขอบตายังคงบวมเพราะน้ำตาที่ไหลล้นตลอดทั้งคืน ร่างกายทุกส่วนบอบช้ำ กลางหว่างขาเปรอะเปื้อนน้ำสีขุ่น เขาเกลียดที่เห็นสภาพเช่นนี้ของตัวเองยิ่งนักจึงรีบหาน้ำท่ามาอาบชำระล้างร่องรอยที่เหลืออยู่ เขาขัดถูร่างกายซ้ำไปซ้ำมาจนผิวขาวเริ่มแดง ทว่าสิ่งเหล่านั้นยังคงไม่จางหายไป พลันรู้สึกเหนื่อยล้าจิตใจยิ่งกว่าที่เคยเป็นมา ทั้งยังสัมผัสได้ถึงปราณมารอ่อน ๆ ในตัว เหลียนเฟินมีพลังเพียงพอที่จะขจัดมันออกไปได้ แต่มีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง ปราณมารส่วนหนึ่ง
เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว เล่ม 2 ตอนที่ 25 พยายามหนี
วันต่อมา หวังเยี่ยนหลงออกไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ปล่อยให้เหลียนเฟินนอนหลับเพียงลำพัง ครั้นเมื่อเจ้าตัวตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นใครจึงพอโล่งใจไปบ้าง กระนั้นก็ไม่ลืมสังเกตร่างกายตัวเองกลัวจะมีสิ่งแปลกปลอมดังเช่นตอนนั้น เสื้อผ้าทั้งชุดยังปิดมิดชิดจึงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเปิดประตู ทว่า หวังเยี่ยนหลงร่ายอาคมปิดเรือนเอาไว้ ทำให้เขาออกไปที่ใดไม่ได้ จึงถือโอกาสเดินสำรวจในตัวเรือนใบไผ่ ชั้นวางหนังสือด้านในถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ตำราวิชาต่าง ๆ เรียงรายชิดริมฝั่งผนัง ส่วนใหญ่
เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว เล่ม 2 ตอนที่ 24 พากลับบ้าน
เช้าวันต่อมา เหลียนเฟินงัวเงียตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของหวังเยี่ยนหลง ทันทีที่รู้ว่าตัวเองไม่ได้ถูกควบคุมแล้ว เขารีบพลิกตัวหนีแล้วถีบร่างหวังเยี่ยนหลงไปอีกทาง คนที่นอนหลับอยู่พลันกระเด็นตามแรงไปชนขอนไม้ใหญ่ดังพลั่ก สะดุ้งตื่นในทันที “กล้าดีอย่างไร!” หวังเยี่ยนหลงสบถ “คนชั่วช้า เจ้าทำอะไรข้า ทำไมข้าถึงขัดขืนไม่ได้” เหลียนเฟินโพล่งออกมา สีหน้าโกรธแค้นระคนเสียใจ&
เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว เล่ม 2 ตอนที่ 23 ปราณมารกำเริบ
หลังจากวันนั้น หวังเยี่ยนหลงก็เอาแต่วนเวียนวุ่นวายกับเหลียนเฟินไม่จบสิ้นไม่ว่าจะพูดยั่วยุเท่าใดก็ไม่เป็นผล จิตวิญญาณของเหลียนเฟินยังคงเป็นเช่นเดิม ไม่ปล่อยให้ความแค้นเกาะกุม ปราณมารจึงไม่อาจเข้าครอบงำได้อีก ในเมื่อเวลานี้รู้แล้วว่าเขาเป็นผู้ใดจึงไม่มีเหตุผลต้องปิดบังอีกต่อไป หวังเยี่ยนหลงจึงพาเขากลับมาที่สำนักตระกูลหวัง ระหว่างพรรคมารกลุ่มหนึ่งตาดีมองเห็นหวังเยี่ยนหลงแต่ไกล คนในนั้นรู้ทันทีว่าเป็นหวังเยี่ยนหลง ยิ่งอยู่เพียงลำพังกับชายหนุ่มอายุน้อยกว่าก็คิดว่าตนเองมีแต้มเป็นต่อ หากกำจัดเขาได้ก็คงจะมีชื่อเสียงเลื่องลือว่าสามารถโค่นล้มประมุขสำนักตระกูลหวังได้ จึงรวมหัวกันวางแผนพร้อมลอบโจมตี
เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว เล่ม 2 ตอนที่ 22 ลงโทษตัวเอง
ครั้นสำนักสะสางเรื่องพรรคมารได้แล้ว จึงหันมาสืบสวนเรื่องภายในอย่างเคร่งเครียดบาดแผลบนร่างกายเกิดจากคมกระบี่เงิน ร่องรอยอาคมที่บ่งชัดได้ว่ามาจากผู้ที่สอบผ่านขั้นกลางไปแล้ว ศิษย์ที่อยู่ในที่แห่งนี้มีเพียงศิษย์ระดับต้นเท่านั้น “ซิ่นเฉิง เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้อาจารย์ฟังได้หรือไม่” อาจารย์ผู้หนึ่งถามซิ่นเฉิง ซิ่นเฉิงกลับเล่าเรื่องราวบิดเบือนจากความจริงไปมากนักราวกับว่าความทรงจำของเขาถูกใครบางคนควบคุมอยู่ เหลียนเฟินเห็นว่านี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้เขาถูกลงโทษอย่างสมน้ำสมเนื้อ จึงยอมรับว่าทำเรื่องทั้งหมดนั่นแต่โดยดี
เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว เล่ม 2 ตอนที่ 21 เรียกสติ
“เหลียนเฟิน!” เสียงคุ้นเคยของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้น เรียกความสนใจของหวังเยี่ยนหลงได้เป็นอย่างดี “หมิงฮวา ดีใจนักที่ได้เจอเจ้าเสียที” เขาพูดกับนางอย่างเป็นกันเอง “หวังเยี่ยนหลง?” หมิงฮวาไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะยังมีชีวิตอยู่ นับตั้งแต่ปะทะกันครั้งก่อน ไม่มีข่าวของหวังเยี่ยนหลงหลุดออกมาอีกเลย“เจ้าทำอะไรเขา” หมิงฮวาสงสัย หากเป็นโลหิตมารย่อมไม่สามารถทำอันใดกับศิษย์ทุกคนในสำนักได้ พลังของมันรุนแ
บางทีคุณอาจจะชอบ
We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ
มินิซ่าส์507 viewsแค่ FWB ทำไมต้องรัก
ริตต้า619767 viewsทั่วทั้งใต้หล้า ข้ามองหาเพียงเจ้า
เสี่ยวเทีย580 viewsคลั่งรักนายนักฆ่า(Mpreg)
Melmee2.0K viewsก้อนหมั่นโถวของท่านแม่ทัพ
ณ ขณะฝัน157 views#ความลับของบอสเหนือ (HAREM)
baby_ferin67 viewsข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด
ดอกหญ้าของหมาเฒ่า20 viewsตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ
ดอกหญ้าของหมาเฒ่า1.7K views
