ตอนที่ 20 อย่ายุ่งกับผู้ใด

“กลับเรือนเดี๋ยวนี้!” หวังเยี่ยนหลงตวาดสั่งเซี่ยฟาน พอเห็นคนตรงหน้ามัวแต่ลังเลก็ปรี่เข้าไปฉุดแขนลากกลับเรือน

“คุณชายห้า ไม่ต้องห่วงข้าขอรับ” เซี่ยฟานตะโกนบอกเขา ไม่อยากให้ตามมากลัวว่าหวังเยี่ยนหลงจะอารมณ์ไม่ดีทำร้ายหวังซีซวน

ครั้นมาถึงเรือนใบไผ่ หวังเยี่ยนหลงก็เหวี่ยงร่างบางของเซี่ยฟานเข้าไปข้างในห้อง ทำให้ยาขวดเล็ก ๆ หล่นออกมาจากเสื้อของเซี่ยฟาน เขาก้มลงเก็บทีละขวดแต่ไม่วายโดนหวังเยี่ยนหลงเตะทิ้ง

“คุณชาย นั่นยารักษานะขอรับ” เซี่ยฟานขึ้นเสียงกับเขาเพราะยาพวกนั่น หวังซีซวนตั้งใจกลั่นให้อย่างยากเย็น รอคอยอยู่ตั้งหลายวันกว่าจะได้ยาหนึ่งเม็ด แต่หวังเยี่ยนหลงดันไม่รู้คุณค่า

ไม่ว่ารู้โมโหหิวหรือโมโหอะไร หวังเยี่ยนหลงบีบข้อมือของเซี่ยฟานจนเขาเบ้หน้า มืออีกข้างพยายามแกะมือของเขาให้ปล่อยแต่ก็ไร้ผล

จังหวะนั้น หวังเยี่ยนหลงอ่านความคิดและความทรงจำของเซี่ยฟาน จึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาเซี่ยฟานโกหกเขามาโดยตลอด คนที่เขาคิดว่าเหมือนลูกไก่ในกำมือ บีบเมื่อไหร่ก็ตายนั้นกล้าเล่นละคร