LOGINShare
บทที่ 29 ล้างคำสาปมังกรดำ
Last Updated:
2025-05-22 20:44:18
Latest chapter
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 29 ล้างคำสาปมังกรดำ
การช่วยล้างคำสาปไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะเมื่อทุกคนต้องผ่านค่ายกลโบราณอันซับซ้อนมาอย่างยากลำบาก และเหนือสิ่งอื่นใด คือต้องต่อสู้กับความรู้สึกภายในใจของตนเอง หากพลาดแม้แต่นิด นั่นอาจหมายถึงการตกสู่ห้วงแห่งความตาย และหลุดเข้าไปในโลกของวิญญาณ…ตลอดกาลเมื่อข้าม สะพานวิญญาณ มาได้ เบื้องหน้าคือประตูขนาดใหญ่ที่สลักอักขระโบราณเปล่งแสงสีครามแผ่วเบา มันคือด่านสุดท้าย...ก่อนจะเข้าสู่สถานที่คุมขัง ท่านมังกรดำ“ซิ่วหยาง...ข้างหน้า คือที่คุมขังบิดาของเจ้า...เจ้าแน่ใจนะว่าพร้อมแล้ว?”มู่หลินเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น แววตาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นและให้กำลังใจ“ข้าพร้อม…เข้าไปกันเลย!” ซิ่วหยางตะโกนกลับ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นเมื่อประตูโบราณเปิดออก เสียงลั่นครืนสะท้อนก้องไปทั่วโพรงถ้ำ เบื้องหน้าเบิกกว้างเผยให้เห็นถ้ำน้ำแข็งขนาดมหึมา ลมหายใจของทุกคนกลายเป็นไอเย็นทันทีที่ก้าวเข้าไป ไอเย็นแผ่ซ่านเข้ามาในร่างกายอย่างช้า ๆ ราวกับพลังบางอย่างกำลังทดสอบจิตใจของพวกเขาทีละนิดซิ่วหยางมองไปยังส่วนลึกของถ้ำ และที่นั่นเอง...บุรุษรูปงามนามว่า มังกรดำ กำลังนั่งหลับตาจำศีลอย่างสงบนิ่งอยู่ภายในผลึกน้ำแข็งหนาทึบร่
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 28 สะพานวิญญาณ
“ข้านึกว่าพวกเราจะต้องจบชีวิตอยู่ในวังวานรเสียแล้ว...”ไป๋เยี่ยนกล่าว พลางถอนหายใจยาวเฮยเฟิงหันมามองนาง ดวงตาคมเปล่งแสงอ่อนโยน“ข้าไม่มีวันปล่อยให้เจ้าตายหรอก ไป๋เยี่ยน”เขาพูดพลางยื่นมือไปลูบศีรษะของนางเบา ๆ ด้วยความอาทรไป๋เยี่ยนยิ้มเย้ย แต่แววตายังคงเปี่ยมไปด้วยความอุ่นใจ“จริงหรือ? แต่ตอนที่อยู่ในวังวานร พวกเจ้าทุกคนแทบจะหมดแรงจนจะสลบแล้วนี่นา”เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นจากทุกคน บรรยากาศคลายความตึงเครียดลงเล็กน้อย“ก็ต้องขอบคุณเจ้านั่นแหละ ไป๋เยี่ยน...น้องสาวที่แสนเก่งของพี่”ไป๋เทียนหลงกล่าว พลางยิ้มอ่อนโยนให้น้องสาวของตนไป๋เยี่ยนเม้มริมฝีปาก น้ำตารื้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว“พี่ใหญ่...ข้ายินดีที่จะช่วยทุกคน และที่สำคัญ...ข้ายินดีที่พี่รับข้าเป็นน้องสาวอย่างไม่มีเงื่อนไขใด ๆ”“พอเถอะ...อย่ามาทำให้พี่ซึ้งตอนนี้เลย”ไป๋เทียนหลงพูดกลั้วหัวเราะเบา ๆ พลางเอื้อมมือมาตบบ่านาง“ในเมื่อทุกคนยังอยู่ครบ งั้น...เราเดินทางกันต่อเถิด” ซิ่วหยางกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น“จากที่นี่ เดินทางอีกเพียงครึ่งวันก็น่าจะถึงถ้ำของมังกรดำ ที่อยู่ของบิดาข้าแล้ว”นางหยุดเล็กน้อย สีหน้ามีความกังวลเจือปนอยู่ชัดเจน“แต
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 27 อย่าฆ่าพวกเขา..
ทุกคนถูกจับกุมและพาตัวมายัง วังปีศาจวานร สถานที่อันลึกลับและเยือกเย็น บรรยากาศรายล้อมด้วยหมอกหนา กลิ่นอายของความตายและพลังอาฆาตแผ่กระจายอยู่ทั่วกำแพงหินสีดำที่สลักลายโบราณ พื้นดินสั่นสะเทือนเป็นระยะจากเสียงคำรามลึกๆ ที่มาจากเบื้องล่าง เหมือนสัตว์ประหลาดบางตัวยังหลับใหลอยู่ในเงามืด“ท่านคิดจะทำอะไร!”มู่หลินตะโกนถาม ดวงตาเปล่งประกายแห่งความกล้าแม้ใบหน้าจะเปื้อนเลือดและฝุ่น“สังเวยแด่เทพจ้าววานรของพวกข้า”เสียงของหัวหน้าปีศาจดังกังวาน“เพื่อให้ท่านปกป้องและคุ้มครองเผ่าพันธุ์ของข้าตลอดไป!”“ปล่อยพวกเราซะเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าพวกข้าไม่เตือน!” ไป๋เทียนหลงตะโกนกลับ เสียงของเขาเต็มไปด้วยพลังและโทสะ“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...”หัวหน้าปีศาจหัวเราะเสียงต่ำ ดวงตาแดงฉานเป็นประกายชั่วร้าย“พวกเจ้าจะตายอยู่แล้วยังมีหน้ามาขู่พวกข้าอีกหรือ? แม้แต่พลังมารในกายเจ้าก็ยังต้านไม่ไหว!”“หากพวกข้าหลุดออกไปได้ เจ้าจะเป็นคนแรกที่ข้าจะลากมาชำระแค้น!”มู่หลินกัดฟันพูดด้วยความเดือดดาล เสียงเธอสั่นด้วยทั้งโกรธและอดกลั้น“ที่นี่... ใครเข้ามาแล้วไม่มีวันได้กลับออกไป” ปีศาจหัวหน้ากล่าวเย้ยหยัน“อย่าพูดให้มาก ข้าต้
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 26 คำขอร้อง...จากความฝัน
“พวกท่านพร้อมหรือยัง?”ซิ่วหยางเอ่ยถามพลางหันไปทางมู่หลินและไป๋เทียนหลง“พวกข้าพร้อมแล้ว”มู่หลินกล่าวเสียงหนักแน่น“พวกเราจะไปกับพวกท่านด้วย”เซียวหานรีบกล่าวเสริมทันควัน ซิ่วหยางหันขวับ ดวงตาเคร่งเครียด“ที่นั่นอันตรายมาก เกรงว่าพวกท่านจะรับไม่ไหว”“มู่หลินเป็นศิษย์น้องของพวกเรา นางไปที่ใดย่อมมีพวกเราไปด้วยเสมอ” เซียวหานกล่าวแน่วแน่ซิ่วหยางพยักหน้าเบา ๆ พลางเอ่ยอย่างไร้เยื่อใย “งั้นก็ตามใจ ถ้ารอดกลับมาไม่ได้ ก็อย่ามาโทษข้า”เขาก้าวนำหน้าออกไป เส้นทางสู่ถ้ำมังกรดำเริ่มมีเงามืดปกคลุมตลอดทาง แต่มีแสงแดดเล็ดลอดจากปล่องหินเบื้องบนลงมา สาดส่องกระทบผืนน้ำที่ไหลทอดยาวจากภายในถ้ำออกสู่ปากทาง บรรยากาศภายในเปียกชื้น หนาวเย็นและคลุ้งไปด้วยกลิ่นสาบสาง“ว๊าย!” ไป๋เยี่ยนร้องลั่นอย่างตกใจ เมื่อเห็นแมงมุมยักษ์ตัวหนึ่งเกาะแน่นอยู่บนผนังถ้ำ ดวงตาโตแวววับ ขายาวขยับขวางทางไว้“ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่นี่”เฮยเฟิงเอื้อมมือตบไหล่นางเบา ๆ ปลอบใจซิ่วหยางไม่รอช้า ยกมือขึ้นวาดพลังมังกรจากภายใน พลังปราณรูปมังกรพุ่งออกจากฝ่ามือกระแทกใส่แมงมุมมารราวกับสายฟ้าฟาด แมงมุมร่างยักษ์ถูกสอยร่วงจากผนังถ้ำ กระแทกพื้นกระจุยแ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 25 หุบเขามังกรดำ
“ไป๋เทียนหลง ท่านให้น้องสาวของท่านพักกับองครักษ์ของท่านแบบนี้ แสดงว่าท่านดูออกแล้วใช่ไหม... ว่าทั้งสองมีใจให้กัน?”มู่หลินเอ่ยขึ้น พลางทอดสายตามองเขาที่นั่งอยู่บนเตียงกว้างไป๋เทียนหลงยิ้มบางๆ ก่อนตอบอย่างมั่นใจ“แน่นอน เฮยเฟิงเป็นคนดี ข้ากับเขาโตมาด้วยกัน ดูแลกันมาตั้งแต่ยังเด็ก หากน้องสาวข้าจะรักเขา ข้าก็ยินดีมาก”“ท่านนี่ช่างเป็นพี่ชายที่แสนดีจริงๆ”มู่หลินยิ้มให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะถามต่อ“แสดงว่าตอนนี้... ท่านยอมรับไป๋เยี่ยนเป็นน้องสาวของท่านแล้วใช่ไหม?”เขานิ่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงจริงใจ“ไป๋เยี่ยนไม่เหมือนคนอื่น นางเห็นข้าเป็นพี่ชาย ไม่เคยดูถูกหรือรังเกียจข้าเลย ข้าก็ไม่เคยคิดรังเกียจนางเช่นกัน”มู่หลินพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องถามอย่างนุ่มนวล“แล้วเรื่องระหว่างท่านกับท่านพ่อ... ท่านยังคงมีความแค้นอยู่หรือ? ข้าอยากให้ท่านลองปล่อยวางดูนะ”ใบหน้าของไป๋เทียนหลงพลันหม่นลง“มู่หลิน... ข้าพยายามแล้ว แต่ทุกครั้งที่ข้านึกถึงท่านแม่ ภาพเหล่านั้นก็ยังคอยตามหลอกหลอน มันเจ็บ... เจ็บยิ่งนัก”“แต่ตอนนี้ก็พิสูจน์แล้วมิใช่หรือ... ว่าท่านพ่อของท่านมิได้มีส่วนรู้เห็น ทุกอย่างเป็นแ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 24 เตียงโยก... (NC20+)
ห้องพักของเฮยเฟิงและไป๋เยี่ยน…“พี่ใหญ่ของข้าบอกให้เจ้าทำอะไรก็ทำตามหมดเลยหรือ ท่านเฮยเฟิง?”ไป๋เยี่ยนเอ่ยเสียงเรียบ แต่แววตาแฝงความเคลือบแคลง“แน่นอน ข้าเป็นองครักษ์ของท่านจอมมาร ท่านให้ข้าทำสิ่งใด ข้าย่อมปฏิบัติตามโดยไม่ลังเล”เฮยเฟิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นคง“แล้วเหตุที่ท่านมาดูแลข้าแบบนี้... เป็นเพียงเพราะพี่ใหญ่ของข้าสั่งมาเท่านั้นใช่หรือไม่?”“ใช่”“งั้นก็ดี... ข้าขอบคุณท่านมาก”ไป๋เยี่ยนพึมพำ น้ำเสียงสั่นไหวเล็กน้อยอย่างพยายามกลบเกลื่อนความเจ็บที่แทรกซึมในใจ นางลุกขึ้นยืนราวกับจะเดินหนี แต่ก่อนจะได้ก้าวไปไหน แขนเรียวกลับถูกคว้าหยุดไว้สายตาของทั้งสองสบประสาน—ลึกซึ้งและอัดแน่นไปด้วยสิ่งที่ไม่ได้เอ่ย“แม้จะเป็นคำสั่งของท่านจอมมาร... แต่มันก็เป็นเพียงเหตุผลหนึ่งเท่านั้น”เฮยเฟิงพูดเสียงแผ่ว“ความจริงแล้ว ข้าอยากจะดูแลเจ้า อยากจะอยู่ใกล้เจ้า... ตลอดไปต่างหาก”“เจ้าก็เคยบอกว่าเจ้า—”ยังไม่ทันที่คำพูดของเขาจะจบ ไป๋เยี่ยนก็รีบยกมือเล็กๆ ขึ้นปิดปากเขาอย่างลนลาน แก้มแดงเรื่อดั่งกลีบดอกโบตั๋น“พอแล้ว ไม่ต้องพูดอีก... ดึกมากแล้ว เราควรนอนได้แล้ว”นางพูดเสียงเบาราวกระซิบ“เรานอน?”เฮยเฟิงเ
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 23 ข้าต้องการเจ้า… (NC20+)
หุบเขามังกรดำ“กลิ่นมารที่นี่แรงมาก... ทุกคน ระวังตัวให้ดี” ไป๋เทียนหลงพูดเสียงหนักแน่น แววตาคมกริบกวาดมองไปรอบบริเวณ“อาจารย์เคยบอกไว้ว่าหุบเขามังกรดำซ่อนความลี้ลับเอาไว้มากมาย มันมักจะโผล่มาในจังหวะที่เราคาดไม่ถึง เพราะงั้น... ห้ามประมาท แล้วก็อย่าแยกจากกลุ่ม”เซียวหานพูดเสริมก่อนหันไปสบตากับซิวเหยาเล็กน้อยราวกับเป็นห่วง“งั้น... เรารีบไปจากที่นี่กันเถอะ ข้าใจไม่ค่อยดีเลย” ซิวเหยากระซิบเสียงเบาพลางขยับเข้ามาใกล้เซียวหานโดยไม่รู้ตัว“แต่จะออกจากที่นี่ ต้องใช้เวลาสองวัน เส้นทางก็วกวน ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว... ข้าว่าพักกันที่นี่ก่อนดีกว่า จะได้มีแรงพรุ่งนี้”เซียวหานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลง“ข้าไปดูมาแล้ว ข้างหน้าโน้นมีโรงเตี๊ยมเก่าๆ ยังพอพักได้”เฮยเฟิงรีบแจ้ง“ดี งั้นเราจะพักกันที่นั่น”ไป๋เทียนหลงพยักหน้าแล้วหันกลับไปหามู่หลินที่ยืนมองฟ้าสลัวๆ อยู่เงียบๆ“คืนนี้เราจะแบ่งพักกันเป็นคู่ จะได้ดูแลกันง่ายขึ้น... ซิวเหยา เจ้ามากับข้า”เซียวหานยิ้มอ่อนก่อนคว้าจับมือของซิวเหยาเดินไปยังห้องพักทันที“ศิษย์พี่ ท่านนี่... ชอบใช้กำลังนักนะ”ซิวเหยาแสร้งว่าไม่พอใจแต่ก็ยอมปล่อยให้เขาจูงมืออย่
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 22 ปีศาจรอรัก
ในหุบเขาหิมะอันหนาวเหน็บ ท่ามกลางสายลมที่พัดแรงราวกับจะแช่แข็งลมหายใจของผู้ใดก็ตามที่เหยียบย่างเข้ามา ร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งยืนเด่นอยู่กลางผืนหิมะสีขาวโพลน—นางคือ ซิวเหยาดวงตาของนางกวาดมองไปรอบทิศ พยายามหาทางออกจากสถานที่แสนประหลาดนี้ แต่ไม่ว่าเดินไปทางใด เส้นทางที่ทอดยาวกลับพานางย้อนกลับมายังจุดเดิมราวกับถูกกักขังไว้ในวังวนไม่รู้จบ"นี่มันอะไรกันแน่... ทำไมข้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วพวกเขาหายไปไหนกันหมด..."เสียงของนางเอ่ยออกมาท่ามกลางความเงียบ เย็นยะเยือกจนได้ยินเพียงเสียงหิมะที่ปลิวกระทบพื้นดินหัวใจของซิวเหยาเริ่มเต้นแรง ความกังวลแผ่ซ่านเข้ามาในจิตใจ"หุบเขาแห่งนี้...คงเป็นบททดสอบของสวรรค์แน่ ๆ ..."นางพึมพำกับตนเองจากนั้น นางกางมือเรียวออก ใช้พลังแห่งจิตปลุกเรียกอาวุธประจำกาย—พัดเพลงแห่งลม พัดที่อาบด้วยพลังเสียงลี้ลับจากธรรมชาติเสียงหวีดหวิวของสายลมเริ่มดังขึ้น พัดผ่านปลายพัดพลันกลายเป็นเสียงเพลงแหลมสูงแฝงพลังที่คมกริบราวมีดพันเล่มท่ามกลางเสียงเพลงแห่งลม หิมะขาวโพลนตรงหน้าก็เริ่มแปรเปลี่ยน—ราวกับม่านภาพลวงตาค่อยๆ สลายไป เผยให้เห็นภาพใหม่ที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง...เบื้องหน้าไม่
เงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน บทที่ 21 ล้างคำสาปจากปีศาจงู
กลางสะพานไม้ที่ทอดยาวเหนือผืนน้ำฟ้าครามมู่หลินยืนนิ่ง ประจันหน้ากับไป๋เทียนหลง สายตาของเขาฉายแสงแดงก่ำ เหมือนจอมมารผู้ทรงพลังและน่าสะพรึงกลัวที่สุด“ไป๋เทียนหลง ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่? ข้าคิดว่าข้ามาที่นี่คนเดียวเสียอีก” มู่หลินถามเสียงสั่นไป๋เทียนหลงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เจ้ามาที่นี่ได้ ข้าก็มาที่นี่ได้เช่นกัน”มู่หลินยืนนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย“ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า? ทำไมท่านถึงดูไม่เหมือนตัวท่านเอง?”เสียงหัวเราะห้วน ๆ ของไป๋เทียนหลงดังขึ้น“ฮ่า ฮ่า”เสียงเย็นชาที่ทำให้มู่หลินรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากล“ท่านไม่ใช่เขา เขาไม่มีทางเป็นเช่นนี้!”มู่หลินสูดลมหายใจเข้าลึกและตั้งสติ ก่อนจะออกเวทดอกโบตั๋นสะกดวิญญาณขึ้นมา ทันใดนั้น พลังเวทลุกโชนในอากาศและแสงสีชมพูพุ่งออกไปยังเขาทันที“อ๊าก...”เสียงร้องออกมาพร้อมกับร่างที่ฟุบลงไปกับพื้น กลายเป็นปีศาจหิมะในพริบตา“หุบเขาเทพ แต่กลับมีปีศาจอยู่ นี่มันช่างน่าขันเสียจริง”มู่หลินพูดเสียงเบาแต่แข็งกร้าวปีศาจหิมะที่ตอนนี้กลายร่างเป็นปีศาจเต็มตัวร่ายพลังและหวังจะฟาดใส่มู่หล
You may also like
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน25.0K viewsข้าเหนื่อยจะรักใครอีกแล้ว
Luffy.g8.1K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น16.8K viewsทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย395.4K viewsนางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ
ชาไทยเย็น1.7K viewsบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น10.5K viewsเด็กสาวสกุลเซี่ย เซี่ยซูเหยา
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง2.5K viewsข้ามันสตรีขี้อิจฉา
ซูเมี่ยวหลิง977 views
