บทที่ 14 งอน

“อื้อ…พอแล้ว! ปันไม่ได้จูบแล้วนะ!” เกือบห้านาทีเห็นจะได้กว่าเขาจะยอมถอนริมฝีปากออกและทำท่าจะขยับมาจูบกันอีกหน

“เธอเป็นเมียฉัน เพราะงั้นฉันทำได้มากกว่าจูบอีก หยุดดื้อแล้วเข้าบ้านได้แล้ว” ถึงน้ำเสียงที่ใช้จะดูอ่อนโยนลง แต่กระนั้นความโกรธของเธอที่มีต่อเขามัน มันก็ยังคงอยู่ ไม่ได้หายไปไหนเลย

ไม่แม้แต่นิดเดียว!

เป็นเวลาสามวันเข้าไปแล้วที่ปฏิพัทธ์ถูกภรรยาเมิน เพราะยังคงโกรธเรื่องที่เขาปล่อยให้เธอนั่งหนาวอยู่หน้าบ้านเกือบครึ่งชั่วโมงอยู่ แต่นั่นมันก็ไม่ได้ทำให้หงุดหงิดได้เท่ากับท่าทีสนิทสนมกันระหว่างเธอกับไอ้หนึ่ง ที่นับวันก็เหมือนมันจะยิ่งเพิ่มมากขึ้น!

“จะไปไหนกัน!”

ความคิดทั้งหมดมีอันต้องหยุดชะงัก ยามเมื่อสายตาเจ้ากรรมเหลือบไปเห็นภาพของคนทั้งคู่ ที่ทำท่าจะเดินตามกันออกไป

“ไปซื้อของในเมืองครับ ผมบอกนายตั้งแต่บ่ายแล้วนะครับ” เป็นหนึ่งที่เอ่ยตอบ ก่อนจะลอบมองคนสองคนด้วยใจที่สั่นระทึก

“แกอยู่นี่แหละ เดี๋ยวฉันพาปันไปเอง” แค่ปล่อยให้มันใกล้ชิดปาฏลีมาทั้งวันก็มากเกินพอแล้ว จากนี้เขาจะไม่ขอทนอีก!

“ปันจะให้พี่หนึ่งพา