ตอนที่ 80 เมล็ดพันธุ์รักที่ผลิบาน

ตอนที่ 80 เมล็ดพันธุ์รักที่ผลิบาน

ในขณะที่ชีวิตคู่ของอลิสาและคีรินทร์ดำเนินไปอย่างมีความสุข ความสัมพันธ์ของมิ้นท์และปกรณ์ก็มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ นับตั้งแต่ที่พวกเขาตัดสินใจคบกัน ทั้งสองได้เรียนรู้ที่จะปรับตัวเข้าหากันในทุกๆ วัน มีความเข้าใจซึ่งกันและกันมากขึ้น และกลายเป็นกำลังใจสำคัญของกันและกันเสมอมา

วันหนึ่งมิ้นท์กลับมาจากทำงานด้วยความเหนื่อยล้า เธอเปิดประตูห้องคอนโดของปกรณ์ที่ตอนนี้กลายเป็นเหมือนบ้านอีกหลังของเธอ กลิ่นหอมของอาหารลอยมาเตะจมูก ปกรณ์กำลังยืนอยู่ในครัวในชุดเสื้อยืดสบายๆ พร้อมผ้ากันเปื้อนลายการ์ตูนที่มิ้นท์เคยแอบซื้อให้

“มาแล้วเหรอมิ้นท์” ปกรณ์หันมายิ้ม “พี่ทำผัดไทยที่มิ้นท์ชอบ”

มิ้นท์เดินเข้าไปสวมกอดเขาจากด้านหลัง “โห! พี่ปกรณ์น่ารักที่สุดเลย!” เธอพูดพลางหอมแก้มเขาเบาๆ

“เหนื่อยๆ มาได้กลิ่นอาหารที่พี่ปกรณ์ทำ หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ”

ปกรณ์ยิ้มเขาตั้งใจทำเซอร์ไพรส์เล็กๆ น้อยๆ ให้มิ้นท์เสมอ ไม่ว่าจะเป็นการซื้อดอกไม้ช่อเล็กๆ ที่เธอชอบมาวางไว้บนโต๊ะ หรือการทำอาหารจานโปรดของเธอให้ทาน โมเมนต์เล็กๆ เหล่านี้ทำให้มิ้นท์รู้สึกประทับใจและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

หลังทานอาหารค่ำ พวกเขาพากันไปเดินเล่นในสวนสาธารณะใกล้คอนโด มือของปกรณ์จับมือมิ้นท์ไว้แน่นขณะที่เดินไปตามทางเดินที่มีแสงไฟสลัวๆ ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบ มิ้นท์เอนศีรษะซบกับไหล่ของปกรณ์

“พี่ปกรณ์คะ” มิ้นท์พูดขึ้นมาเบาๆ “มิ้นท์รู้สึกว่ามิ้นท์โชคดีจังเลยค่ะที่ได้เจอพี่ปกรณ์”

ปกรณ์ยิ้มเขาหอมลงบนเรือนผมของเธอ “พี่ก็เหมือนกันครับมิ้นท์”

พวกเขาเริ่มพูดคุยถึงอนาคตร่วมกันอย่างจริงจังมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการย้ายมาอยู่ด้วยกัน หรือการวางแผนชีวิตที่จะก้าวไปข้างหน้าในฐานะคู่รัก

“มิ้นท์คิดว่าถ้าเราย้ายมาอยู่ด้วยกัน มิ้นท์อยากให้ห้องนอนเป็นโทนสีอะไรดีคะ” ปกรณ์ถามขึ้นมา

มิ้นท์เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยแววตาเป็นประกาย “มิ้นท์อยากให้เป็นสีฟ้าอ่อนๆ ค่ะ ดูสบายตาดี”

ปกรณ์ลูบหัวเธอเบาๆ “ได้เลยครับ พี่ตามใจมิ้นท์ทุกอย่าง”

ในบางครั้งที่มิ้นท์กำลังนั่งดูทีวีเพลินๆ ปกรณ์ก็จะเดินเข้ามาโอบกอดเธอจากด้านหลัง แล้วคางเกยไหล่เธอเบาๆ เป็นการแสดงออกถึงความใกล้ชิดและความรักที่ค่อยๆ เติบโตขึ้นอย่างเงียบๆ แต่หนักแน่น

“รักนะมิ้นท์” ปกรณ์กระซิบข้างหูเธอ

“มิ้นท์ก็รักพี่ปกรณ์ค่ะ” มิ้นท์ตอบกลับ

เมล็ดพันธุ์แห่งความรักที่พวกเขาทั้งสองคนได้ร่วมกันปลูกไว้ กำลังผลิบานอย่างสวยงาม และพร้อมที่จะเติบโตต่อไปในอนาคตอันสดใสที่กำลังจะมาถึง

ชีวิตประจำวันของมิ้นท์และปกรณ์เต็มไปด้วยเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ที่สร้างความสุขและความผูกพันให้แก่กันมากขึ้นทุกวัน ปกรณ์เริ่มเรียนรู้ที่จะสังเกตรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ของมิ้นท์ เช่น วันที่เธอเครียดจากการทำงาน เขาก็จะเตรียมน้ำอุ่นๆ ให้เธอแช่เท้า หรือเปิดเพลงสบายๆ ให้ฟัง ส่วนมิ้นท์เองก็เริ่มทำอาหารเช้าง่ายๆ ให้ปกรณ์ก่อนเขาไปทำงาน แม้จะไม่เก่งเท่าเขา แต่ก็ทำด้วยใจ

วันหนึ่งมิ้นท์กำลังนั่งทำงานอดิเรกของเธออย่างตั้งใจบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ปกรณ์ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นภาพนั้นก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เขาย่องเข้าไปหาเธออย่างเงียบๆ แล้วกอดเธอจากด้านหลังอย่างนุ่มนวล

“ตั้งใจอะไรขนาดนั้นครับมิ้นท์” ปกรณ์กระซิบข้างหูเธอ ทำให้มิ้นท์สะดุ้งเล็กน้อย

มิ้นท์หัวเราะเบาๆ “พี่ปกรณ์! ตกใจหมดเลยค่ะ” เธอเอนหลังพิงอกเขา “กำลังถักผ้าพันคอให้พี่ปกรณ์อยู่เลยค่ะ”

ปกรณ์ยิ้มกว้าง เขาก้มลงหอมแก้มเธอเบาๆ “หูยยย น่ารักจังเลยครับ พี่จะได้มีผ้าพันคอฝีมือมิ้นท์ใส่แล้ว”

การกระทำเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ ทำให้ความรักของพวกเขาค่อยๆ ซึมลึกและแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ พวกเขารู้สึกว่าการได้อยู่ด้วยกันคือความสบายใจและเป็นส่วนเติมเต็มซึ่งกันและกัน

การพูดคุยเรื่องอนาคตของมิ้นท์และปกรณ์ไม่ใช่แค่ความฝันลมๆ แล้งๆ อีกต่อไป แต่เริ่มกลายเป็นแผนการที่จับต้องได้มากขึ้น พวกเขาเริ่มเก็บเงินร่วมกันเพื่อเป้าหมายในการซื้อบ้าน หรือการวางแผนการเงินสำหรับการสร้างครอบครัวในอนาคต ปกรณ์ที่เป็นคนมีหลักการและรอบคอบในเรื่องการเงิน ได้ช่วยแนะนำและวางแผนการออมให้มิ้นท์

“มิ้นท์ครับ ถ้าเราออมเงินเดือนละเท่านี้ อีกสามปีเราก็พอจะมีเงินดาวน์บ้านที่เราดูไว้ได้แล้วนะครับ” ปกรณ์อธิบายให้มิ้นท์ฟังขณะที่พวกเขากำลังนั่งดูงบประมาณการเงินด้วยกัน

มิ้นท์มองตัวเลขในตารางด้วยความตั้งใจ “จริงเหรอคะพี่ปกรณ์! ว้าว! มิ้นท์ตื่นเต้นจังเลย”

ปกรณ์ยิ้ม เขาลูบหัวมิ้นท์อย่างเอ็นดู “จริงสิครับ ถ้าเราตั้งใจทำอะไร เราก็ทำได้อยู่แล้ว”

นอกจากเรื่องการเงินแล้ว พวกเขายังได้พูดคุยถึงภาพชีวิตในอนาคตร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ อย่างการเลือกสายพันธุ์น้องหมาที่จะเลี้ยงเมื่อมีบ้านเป็นของตัวเอง หรือเรื่องใหญ่ๆ อย่างการแบ่งบทบาทหน้าที่เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาจะมีลูกด้วยกัน

“พี่ปกรณ์คะ มิ้นท์อยากเลี้ยงโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ตัวใหญ่ๆ เลยค่ะ” มิ้นท์พูดอย่างตื่นเต้น

ปกรณ์หัวเราะ “ตัวใหญ่ไปไหมครับมิ้นท์ เดี๋ยวบ้านเราจะแน่นะ”

“ไม่แน่นหรอกค่ะ พี่ปกรณ์” มิ้นท์ค้อนขวับ “ตัวใหญ่ๆ กอดแล้วอุ่นดีออก”

การพูดคุยถึงรายละเอียดในอนาคตเหล่านี้ ทำให้พวกเขามองเห็นภาพชีวิตคู่ที่กำลังจะเกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน และยิ่งทำให้ความตื่นเต้นและความคาดหวังในอนาคตที่กำลังจะมาถึงเพิ่มมากขึ้น

อลิสาและคีรินทร์ในฐานะเพื่อนสนิทของทั้งสองคู่ ก็คอยเป็นกำลังใจและให้คำปรึกษาอยู่ห่างๆ เสมอ พวกเขาเห็นถึงพัฒนาการในความสัมพันธ์ของมิ้นท์และปกรณ์ และรู้สึกยินดีกับเพื่อนทั้งสองอย่างแท้จริง

“ลิซว่ามิ้นท์กับปกรณ์นี่ไปกันได้ดีมากๆ เลยนะ” อลิสาพูดกับคีรินทร์ในตอนเย็นวันหนึ่ง

คีรินทร์พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ครับ ปกรณ์มันดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยเวลาอยู่กับมิ้นท์”

พวกเขาทั้งสี่คนยังคงนัดเจอกันเป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นการทานข้าว หรือการไปทำกิจกรรมต่างๆ ด้วยกัน การได้เห็นอลิสาและคีรินทร์ที่ใช้ชีวิตคู่ได้อย่างมีความสุข ก็เป็นเหมือนแรงบันดาลใจให้มิ้นท์และปกรณ์ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจในเส้นทางความรักของพวกเขา

“พี่คีกับลิซเนี่ย เป็นคู่ที่น่ารักมากๆ เลยนะคะ” มิ้นท์พูดกับอลิสาในวันหนึ่ง

อลิสายิ้ม “มิ้นท์กับปกรณ์ก็เหมือนกันแหละน่า” เธอจับมือมิ้นท์เบาๆ “ลิซดีใจนะที่ได้เห็นมิ้นท์มีความสุขแบบนี้”

การมีเพื่อนที่ดีที่คอยเป็นกำลังใจและอยู่เคียงข้าง ทำให้มิ้นท์และปกรณ์รู้สึกมั่นคงและอบอุ่นใจมากยิ่งขึ้น เมล็ดพันธุ์แห่งความรักที่พวกเขาร่วมกันปลูก กำลังผลิบานเป็นต้นกล้าที่แข็งแรง พร้อมที่จะเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ที่มั่นคงในอนาคตอันใกล้