ตอนที่ 88 การคืนดีกันของมิ้นท์และปกรณ์ NC

ตอนที่ 88 การคืนดีกันของมิ้นท์และปกรณ์ NC

ในขณะที่อลิสาและคีรินทร์ได้ปรับความเข้าใจกัน มิ้นท์และปกรณ์ก็เช่นกัน หลังจากที่ปกรณ์พยายามง้อมิ้นท์มาหลายวัน ด้วยการส่งข้อความหวานๆ หรือซื้อของโปรดมาให้ ในที่สุดมิ้นท์ก็ใจอ่อน ทั้งคู่ได้นั่งคุยกันอย่างจริงจังเกี่ยวกับความไม่เข้าใจที่เกิดขึ้น

ปกรณ์สารภาพว่าเขาเองก็ไม่เข้าใจบางมุมของมิ้นท์และขอให้เธอช่วยอธิบาย และมิ้นท์ก็เปิดใจพูดถึงสิ่งที่เธอต้องการ การพูดคุยอย่างตรงไปตรงมาช่วยให้พวกเขาเข้าใจความแตกต่างของกันและกัน และหาจุดกึ่งกลางที่ลงตัว ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขามั่นคงขึ้นกว่าเดิม

หลังจากการงอนง้ออยู่หลายวัน ปกรณ์ที่ส่งข้อความหวานๆ และขนมเค้กที่มิ้นท์ชอบมาให้ทุกวัน ก็ได้รับสัญญาณที่ดี เมื่อมิ้นท์ตอบข้อความสั้นๆ ว่า "คุยกันไหมคะ"

เย็นวันนั้น ปกรณ์รีบตรงกลับคอนโดทันที เขาเห็นมิ้นท์นั่งอยู่บนโซฟา ตัวเล็กๆ ดูน่าสงสาร เขาเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เธอ ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ ก่อนที่ปกรณ์จะเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน

“มิ้นท์พี่ขอโทษนะที่ทำให้มิ้นท์ไม่สบายใจหลายวันมานี้” ปกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเต็มไปด้วยความสำนึกผิด “พี่ยอมรับว่าบางทีพี่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมิ้นท์ถึงต้องจุกจิกกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวันมากขนาดนั้น”

มิ้นท์เงยหน้าขึ้นมองปกรณ์ ดวงตาของเธอดูเศร้าหมองเล็กน้อย “มิ้นท์ก็ขอโทษค่ะพี่ปกรณ์ ที่มิ้นท์บ่นมากไปหน่อย”

“ไม่หรอกมิ้นท์ พี่เข้าใจว่ามิ้นท์หวังดี พี่แค่อยากให้มิ้นท์ช่วยอธิบายให้พี่เข้าใจมากขึ้นได้ไหมว่าทำไมมิ้นท์ถึงคิดแบบนั้น” ปกรณ์เอื้อมมือไปกุมมือมิ้นท์ไว้หลวมๆ

มิ้นท์ค่อยๆ เปิดใจ “คือมิ้นท์เป็นคนชอบความเป็นระเบียบค่ะ มิ้นท์รู้สึกว่าถ้าทุกอย่างเป็นระเบียบ ชีวิตมันก็จะง่ายขึ้น มิ้นท์ไม่ได้ตั้งใจจะจุกจิกหรอกค่ะ มิ้นท์แค่อยากให้ทุกอย่างมันลงตัว”

ปกรณ์พยักหน้าอย่างเข้าใจ “พี่เข้าใจแล้วมิ้นท์ พี่จะพยายามปรับตัวให้มากขึ้นนะ พี่จะพยายามเก็บของให้เรียบร้อย จะพยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่มิ้นท์ต้องการมากขึ้น”

“มิ้นท์ก็จะไม่บ่นมากไปแล้วค่ะพี่ปกรณ์ มิ้นท์จะพยายามใจเย็นๆ มากขึ้น” มิ้นท์ยิ้มอย่างอ่อนโยน

รอยยิ้มของมิ้นท์ทำให้ปกรณ์รู้สึกโล่งใจ เขาดึงมิ้นท์เข้ามากอดแน่นด้วยความรักและความคิดถึง

“มิ้นท์พี่รักมิ้นท์นะ” ปกรณ์กระซิบข้างหูเธอ เสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้มิ้นท์ใจเต้นระรัว

มิ้นท์ซบหน้าลงกับอกของปกรณ์อย่างอ้อนๆ เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของเขา

ปกรณ์แอบหอมแก้มมิ้นท์เบาๆ เธอเขินอายเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนใดๆ ความรักและความผูกพันที่ยังคงมีอยู่เต็มเปี่ยม ทำให้รอยยิ้มกลับมาสู่ใบหน้าของทั้งคู่

ความใกล้ชิดทางกายช่วยย้ำเตือนว่าพวกเขารักกันมากแค่ไหน ปกรณ์ค่อยๆ อุ้มมิ้นท์ขึ้นมาในอ้อมแขน เดินไปยังห้องนอน แสงสลัวๆ จากโคมไฟข้างเตียงสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นและเร่าร้อน

ปกรณ์วางมิ้นท์ลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา เขาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของเธอออกช้าๆ สายตาของเขามองไล้ไปทั่วเรือนร่างของมิ้นท์ด้วยความปรารถนา

“มิ้นท์พี่คิดถึงมิ้นท์มากเลย” ปกรณ์กระซิบเสียงพร่า

เขาค่อยๆ เลื่อนใบหน้าลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอหอมกรุ่นของมิ้นท์ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงร่องอกที่อวบอิ่ม

ปกรณ์ใช้ปากเลียร่องรักของมิ้นท์อย่างอ่อนโยน สร้างความรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วสรรพางค์กายของเธอ มิ้นท์บิดกายเร่าๆ ด้วยความสุขสม มือเล็กๆ ของเธอเลื่อนไปขยำเส้นผมของปกรณ์อย่างเผลอตัว

“อื้อออพี่ปกรณ์” มิ้นท์ครางแผ่วเบา

จากนั้น ปกรณ์จัดท่าให้มิ้นท์ เธอพลิกตัวนอนหงายบนพื้นผิวที่สูงอย่างเตียง ชันเข่าขึ้นเล็กน้อย ปกรณ์อยู่ด้านหน้าของเธอ เขาค่อยๆ สอดแท่งรักเข้ามาในตัวของมิ้นท์อย่างช้าๆ ความรู้สึกเต็มตื้นทำให้ทั้งคู่ครางออกมาพร้อมกัน

ปกรณ์เริ่มขยับสะโพกช้าๆ เน้นย้ำจังหวะที่เข้าได้ลึกและหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้อง บ่งบอกถึงความเร่าร้อนของทั้งสองคน

“มิ้นท์พี่รักมิ้นท์นะ” ปกรณ์กระซิบข้างหูมิ้นท์ ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาสัมผัสผิวหนังเธอ ทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว

เมื่อความเร่าร้อนถึงขีดสุด ปกรณ์เขายังคงอยู่ด้านบนของมิ้นท์แต่สะโพกของมิ้นท์ถูกยกสูงขึ้นด้วยหมอนสองใบ ทำให้แท่งรักของปกรณ์เข้าไปได้ลึกยิ่งขึ้น ทั้งคู่เคลื่อนไหวไปพร้อมกันในจังหวะที่หนักหน่วงและเร่าร้อน เสียงหอบหายใจและเสียงครางแผ่วเบาผสมผสานกันเป็นจังหวะรัก

ก่อนจะจบลงด้วยมิ้นท์นอนราบไปตามขอบโซฟา โดยขาหย่อนลงไปด้านข้าง ปกรณ์ยืนอยู่ด้านหน้า โน้มตัวเข้ามาใกล้ เคลื่อนไหวอย่างช้าๆ เน้นย้ำความรู้สึกที่ได้รับจากการเสียดสีกันของร่างกาย เสียงลมหายใจถี่กระชั้นดังขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งทั้งคู่ถึงจุดสูงสุดพร้อมกัน

ทั้งคู่ล้มตัวลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรง ปกรณ์ดึงมิ้นท์เข้ามากอดแน่น เขาซบหน้าลงกับไหล่ของเธอ สูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นที่ทำให้เขาคลั่งไคล้

“มิ้นท์พี่มีความสุขที่สุดเลย” ปกรณ์กระซิบแผ่วเบา

มิ้นท์กอดตอบเขาแน่นเช่นกัน เธอลูบไล้แผ่นหลังกว้างของเขาอย่างอ่อนโยน

“มิ้นท์ก็เหมือนกันค่ะพี่ปกรณ์”

พวกเขาหลับไปพร้อมกันในอ้อมกอดอันอบอุ่น ความใกล้ชิดทางกายช่วยเยียวยาจิตใจและประสานรอยร้าวทั้งหมดของพวกเขาให้กลับมาเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้ง แสงรุ่งอรุณที่สาดส่องเข้ามาในห้องในเช้าวันใหม่เป็นพยานถึงการเริ่มต้นครั้งใหม่ที่แข็งแกร่งกว่าเดิมของความรักของคนทั้งคู่