ตอนที่6.

ตอนที่6.

ธีธัชเดินขึ้นจากน้ำมาด้วยท่วงท่าสง่างาม ร่างสูงใหญ่สวมเพียงกางเกงว่ายน้ำ เผยอกกว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้องดงามที่มีหยาดน้ำเกาะพราวไปทั้งร่างแกร่ง ท่วงท่าก้าวย่างที่มั่นคงทำให้เขาดูทรงเสน่ห์อย่างที่สุด ชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบ ทั้งหน้าตาที่หล่อเหลา ร่ำรวยพรั่งพร้อม และแน่นอนว่าหญิงสาวทุกคนต่างใฝ่ฝันอยากเป็นผู้หญิงของเขา อยากเป็นคนรัก อยากเป็นภรรยาของเขา วีรนุชมองคนที่นั่งรับประทานอาหารอย่างสบายอารมณ์แล้วเบ้ปาก

“นั่นเพราะผู้หญิงพวกนั้นไม่เห็นตัวตนที่แท้จริงของอีตานี่น่ะสิ นิสัยก็แย่ ปากก็ร้าย ใจก็ร้าย น่าหลงใหลตรงไหนกัน”

หญิงสาวนั่งบ่นไปก็ถอนใจไป แล้วเธอก็เห็นเขาลุกไปคุยโทรศัพท์ท่าทางเคร่งเครียด สักพักก็ได้ยินเสียงของเขาสบถดังลั่น ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความโกรธ

“แค่นี้ก็จัดการไม่ได้ เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ” หลังจากวางสายแล้วใบหน้าหล่อเหลาก็ยังเคร่งเครียดอยู่ไม่หาย

“มีอะไรของเขานะ สงสัยมีปัญหา”

วีรนุชเฝ้ามองเขาเงียบๆ สักพักก็เห็นเขาเดินกลับเข้าไปในบ้าน หญิงสาวชะเง้อมองตาม ก่อนจะทำตาเป็นประกาย

“แบบนี้อีตาธีธัชนั่นก็ต้องไม่มาวอแวกับเรา ดีงานยุ่งๆ ไปเลย แบบนี้เราก็ไปเล่นน้ำบ้างดีกว่า อิอิ”

ว่าแล้ววีรนุชก็วิ่งลงไปที่ชายหาดแล้วเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน โดยลืมเรื่องของธีธัชไปเสียสนิท ส่วนธีธัชเองก็กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับงานด่วนที่เข้ามาให้เขาได้วุ่นวายใจทั้งที่ตั้งเป้าหมายในการพักร้อนครั้งนี้สามเดือน แต่นี่ยังไม่ถึงเดือน ก็มีงานมากวนใจเขาเสียแล้ว

“อะไรนะ กลับกรุงเทพฯ เหรอ กลับทำไม ไหนว่าล่องเรือเที่ยวสามเดือน หลังจากนั้นฉันจะเป็นอิสระจากสัญญาทาสของคุณ”

“ใช่.. พอดีฉันมีงานด่วนที่ต้องบินกลับไปจัดการด้วยตัวเอง แต่หลังจากนั้นแล้ว ก็จะกลับมาล่องเรือต่อ”

“ฉันต้องไปด้วยเหรอ ให้ฉันรอที่นี่ก็ได้นะ รับรองไม่หนีไปไหน” 

“ไม่ได้ เพราะฉันต้องการสาวใช้คอยบริการ 24 ชม. และงานนอกเหนือที่วางแผนไว้ไม่นับอยู่ในสัญญา”

“หา อะไรนะ.. แบบนี้ได้ไง”

“ได้สิ ในเมื่อฉันคือเจ้านายคือคนที่สามารถเปลี่ยนแปลงยกเลิกสัญญาได้ทุกเมื่อ”

“แบบนี้ฉันก็เสียเปรียบสิ ไม่ได้ๆ มันไม่ยุติธรรม”

“เธอจะเอาอะไรมายุติธรรมล่ะวีวี่ อย่าลืมว่าเธอทำอะไรกับฉันไว้บ้าง และทำให้ฉันเสียชื่อเสียหน้าแค่ไหน ฉันไม่เอาเรื่องเธอก็ดีแค่ไหนแล้ว หากคุณแม่รู้ว่าหนูวีวี่ที่แสนดีเป็นสาวขี้เมาแล้วยังเป็นนักรูดทรัพย์ด้วยนี่ จะเป็นยังไงน้า..”

วีรนุชพูดไม่ออก เพราะสิ่งที่เธอทำไว้กับเขามันก็ร้ายแรงอยู่ไม่น้อย แถมยังไปกล่าวหาเขาว่าเป็นพวกบ้ากามอีกทั้งที่หากเขาไม่ช่วยเหลือเธอคืนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะต้องเผชิญกับอะไรบ้าง เขาไม่เอาเรื่องที่เธอเมาเละเทะมาป่าวประกาศก็นับว่าดีเท่าไหร่แล้ว เพราะเธอเองก็ไม่อยากให้เรื่องนี้แพร่งพรายไปถึงหูสามแม่ลูกคู่อริเช่นกัน เสียเงินข้าไม่ว่า เสียหน้าข้าไม่ยอม วีรนุชคิดอย่างหงุดหงิดใจ  

“ร้ายกาจที่สุด คนอะไรไม่มีน้ำใจ..” วีรนุชโอดครวญ

“ถึงคราวที่เธอต้องชดใช้นะวีวี่ ทีใครทีมัน ทีเอ็งข้าไม่ว่าทีข้าเอ็งอย่าโวยไง..” ธีธัชกอดอกมองอย่างเหนือกว่าซ้ำยังยกเอาคำพูดของเธอมากล่าวอ้างต่อหน้าอีกด้วย 

“แต่มันก็นานแล้วนะทำไมคุณไม่ลืมล่ะ อีกอย่างคุณก็แกล้งฉันไปตั้งเยอะแล้ว น่าจะอภัยให้ฉันได้แล้วนี่ นะๆ ให้อภัยฉันเถอะ ฉันสำนึกผิดแล้ว ไอ้คลิปบ้าบอนั่นฉันก็ลบหมดแล้วด้วย ไม่มีอีกแล้ว”

เธอบอกเขาอย่างจริงใจพร้อมทั้งทำตาใสวิ้งๆ ให้ เพื่อให้เขาเห็นถึงความจริงใจของเธอ แต่ดูเหมือนธีธัชจะไม่สนใจเลย ทั้งยังทำหน้าดุใส่อีกด้วย

“ไม่”

“ใจร้าย ใจดำ คุณมันคนไม่มีหัวใจ..”

หญิงสาวบ่นปอดแปดขณะเดินกลับไปเก็บของด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด จึงไม่ได้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความขบขันของธีธัชที่มองตามไป รอยยิ้มน้อยๆ ก็ผุดขึ้นที่มุมปากหยักด้วย ชายหนุ่มถอนใจเบาๆ แล้วครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรกับยายแมงหวี่ตัวน้อยนี่ดี

จะจับกินเลยดีมั้ยนะ...

ไม่นานวีรนุชกับธีธัชก็ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวมาถึงกรุงเทพฯ อย่างสะดวกสบาย และเขาก็เข้าพักในคอนโดหรูมากกว่าจะกลับไปที่บ้านหลังงาม เพราะว่าเขามีงานด่วน ธีธัชเข้าไปที่สำนักงานสาขาของตนอยู่ครึ่งค่อนวันดูท่าทางเคร่งเครียด และเธอก็นั่งรอเขาให้องทำงานอันโอ่อ่า หญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆ ห้องทำงานของชายหนุ่มอย่างสำรวจตรวจตรา พบว่ามันใหญ่กว่าห้องทำงานของบิดาเธอมากมายนัก

ก็แหงล่ะ เขารวยมากนี่.. คิดแล้วก็อดหมั่นไส้คนรวยอย่างธีธัชไม่ได้ ทุกอย่างสะดวกสบายราวเสกได้ แค่กระดิกนิ้ว ทั้งเรือ ทั้งรถ ทั้งเครื่องบินก็มาจอดรอรับ ทุกอย่างในชีวิตของเขาช่างเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ไม่เหมือนเธอที่ตอนนี้ชีวิตตกกระป๋อง พ่อก็มีเมียใหม่ แม่เลี้ยงก็ร้ายกาจ ทำอย่างไรนะเธอถึงจะได้ทุกอย่างคืนมาดังเดิม

วีรนุชถอนใจแล้วนึกวางแผนให้ตัวเอง เพราะเธอรู้มาว่าตอนนี้บิดาไม่ค่อยสบายนัก และแม่เลี้ยงของเธอก็ไม่เคยได้เอาใจใส่ท่านด้วย แต่จะให้กลับไปก็ไม่ได้เพราะมีเรื่องที่ยังกินแหนงแคลงใจกับท่านอยู่ อีกทั้งเรื่องธุรกิจของบิดาก็กำลังจะถูกเปลี่ยนมือแต่เธอกลับทำอะไรไม่ได้เลย เธอช่างเป็นลูกที่แย่เหลือเกิน

“เราก็คงทำอะไรไม่ได้เหมือนเคยนั่นล่ะ ไร้ประโยชน์จริงๆ”

วีรนุชนอนกลิ้งไปมาบนโซฟาหรูในห้องทำงานของธีธัช กลิ้งไปกลิ้งมาหลายตลบเจ้าของห้องก็ไม่ออกมาเสียที นอนจนเหนื่อยและในที่สุดเธอก็หลับไป