ตอนที่13.สัญญาสงบศึก

ร่างสูงเดินกลับเข้ามาในห้อง ถอดเสื้อยืดโยนทิ้งไปอีกทาง ก้าวขึ้นเตียงนอนสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่ม แล้วเกี่ยวเอวคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมแขน จมูกโด่งเป็นสันซุกไซ้ไปตามซอกคอหอมกรุ่น พยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อสงบสติอารมณ์ เมื่อมันเริ่มเตลิดไปไกล เขาไม่อยากทิ้งรอยมลทินไว้ให้เธอ ถ้าเขาจะไปก็อยากไปโดยที่ไม่ต้องรู้สึกผิดหรือติดค้างกับใคร ต่อให้รักเธอมากแค่ไหน แต่ถ้าเขายังอยู่ในสถานะเดิมสิ่งแวดล้อมเดิมๆ เธอก็คงไม่มีวันมองเขา หรือต่อให้เธอสนใจเขา แต่จะมีประโยชน์อะไรถ้าคำว่าพ่อเลี้ยงสั่งให้เธอรู้สึกผิดตลอดเวลา แยกย้ายกันไปเติบโตคือสิ่งที่นดลคิดได้ในตอนนี้ เพื่ออนาคตของเธอและความรักของเขา แขนแกร่งกอดรอบเอวบาง วางคางไว้บนบ่าเล็ก สูดดมกลิ่นหอมของเธอไว้จนเต็มปอด เขาจะใช้เวลาที่นี่กับเธอให้คุ้มค่าที่สุด

จะเก็บความสุขในครั้งนี้ไว้ในใจตลอดไป อย่างน้อยครั้งหนึ่งเขาก็เคยได้รักเธอ แม้จะเป็นรักข้างเดียวก็ตาม

ร่างบางขยับตัวเมื่อถูกกวนใจ มือบางปัดมือใหญ่ที่เอวทิ้ง แล้วพลิกตัวกลับมา ใบหน้าสวยชนเข้ากับใบหน้าหล่อเหลา

อย่างจัง นดลตาโตเมื่อจมูกและปากของเธอชนเข้ากับปากเขา ชายหนุ่มยิ้มกริ่มแล้วประกบปากลงบนปากเล็กบวมเจ่ออ